Γράφει ὁ κ. Νικόλαος Ζαχαριάδης, Καθηγητὴς Θεολόγος – Συγγραφεύς
Ἀγαπητοὶ ἀναγνῶστες, ζοῦμε σὲ ἐσχατολογικοὺς καιρούς.
Σήμερα, μὲ τὴ Νέα Τάξη πραγμάτων καὶ ξεχαρβαλωμάτων, ἡ πίστη στὸν Τριαδικὸ Θεό, ἀντικαταστάθηκε δυστυχῶς μὲ τὴν γεωπολιτικήν, τὴν πολιτικήν, τὸν ἑλιγμό, τὴν διπλωματία καὶ τὴν ἀγαπολογία = ὑποκρισία.
Δυστυχῶς πικρὴ ἡ ἀλήθεια, οἱ ἄνθρωποι μὲ ἀγωνιστικὸ φρόνημα καὶ μὲ ζῆλον κατὰ Θεὸ μὲ ἐπίγνωση, εὑρίσκονται στὸ στόχαστρο τῆς Νέας Τάξης πραγμάτων, γιατί ἀμύνονται καὶ μιλοῦν γιὰ τὴν ἀνόθευτη ἀλήθεια, ἡ ὁποία ἐνοχλεῖ τοὺς Νεοταξίτες.
Δυστυχῶς ἡ ἀλήθεια καὶ μόνον ἡ ἀλήθεια ἀπὸ ἐργάτες τοῦ ἱεροῦ Εὐαγγελίου, ποὺ ἀφυπνίζουν καὶ ἠλεκτρίζουν τὸν λαὸ κατὰ Θεόν. «Ὁ περονόσπορος τοῦ διαβόλου» θέλει νὰ τοὺς φιμώσει… ὁ διάβολος ἀναζητᾶ κακόψυχους, κακόβουλους, οἱ ὁποῖοι παίρνουν τὰ λεξίδιά των καὶ τὰ τροχίζουν στὸ ἀμόνι τοῦ διαβόλου καὶ τὰ ἐκσφενδονίζουν ὡς «ξιφίδια». Νὰ ξέρετε ὅτι «ὁ βλάκας ὁ φθονερὸς καὶ ὁ συκοφάντης εἶναι μορφώματα ποὺ δὲν καταπολεμοῦνται εὔκολα». Τὸ ψέμα τοῦ συκοφάντη εἶναι παιδὶ τοῦ Σατανᾶ, τὸ ὁποῖο γεννᾶ καὶ κυοφορεῖ τὴν συκοφαντία. Τὴν ἀλήθεια καὶ στὸν τάφο νὰ τὴν βάλεις θὰ βγεῖ ἀπὸ τὸ χῶμα καὶ θὰ φωνάζει: «Εἶμαι ἡ ἀλήθεια – εἶμαι ἡ ἀλήθεια». «Γνώσεσθε τὴν ἀλήθεια καὶ ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ἡμᾶς». (Ἰωάν. Κέφ.7ο – στίχ.32).
Ὁ συκοφάντης εἶναι δειλὸς καὶ διακρίνεται γιὰ τὴν ἀνευθυνότητά του, τὴν διαβολὴ τὸν φθόνο καὶ τὴν ἀπύθμενη κακία του, ἡ ὁποία γεννᾶ μνησικακία – ἀχαριστία, ἐκδικητικότητα. Οἱ ἄνθρωποι αὐτοί, ἡδονίζονται μὲ τὸ νὰ συκοφαντοῦν καὶ χαίρονται νὰ βλέπουν τὸν ἄλλο νὰ ὑποφέρει… Μόλις τοὺς ἀπειλήσεις μαζεύονται σὰν τὸ φίδι… ποὺ στὴν οὐσία εἶναι φίδια φαρμακερά…
Σήμερα ὅποιος εἶναι πατριώτης, τὸν θεωροῦν ἐθνικιστή. Ὅποιος πιστεύει στὸ Θεὸ καὶ ἀγωνίζεται καὶ λέει ἀλήθειες ποὺ δὲν ἀρέσουν στὸ σύστημα τὸν ἀποκαλοῦν ΓΡΑΦΙΚΟ καὶ ΜΑΪΝΤΑΝΟ… Ζοῦμε τὴν εἰσβολὴ τοῦ συστήματος, τῆς Νέας Τάξης πραγμάτων καὶ ξεχαρβαλωμάτων… πάνω στὸν ἄνθρωπο… Ὁ Λένιν ἔλεγε ὅτι: «Ὅσοι ὑπηρετοῦν τὸ σύστημα εἶναι ΧΡΗΣΙΜΟΙ – ΗΛΙΘΙΟΙ». Φοβερόν!!!
Ὁ Παπισμὸς καὶ ὁ Προτεσταντισμός, συμμορφώθηκαν μὲ τὴ Νέα Τάξη πραγμάτων, μὲ τὴν ἐκκοσμίκευση καὶ δὲν ἔχουν νὰ δώσουν τίποτε στὸν σύγχρονο ἄνθρωπο. Οἱ ἄνθρωποι τῆς Δύσεως βασανισμένοι καὶ κουρασμένοι, κλεισμένοι στὸν ἀσφυκτικὸ κλοιό, τῆς Νέας Τάξης πραγμάτων, ψάχνουν τὴν ἀλήθεια… ψάχνουν τὸν ἀληθινὸ τρόπο ζωῆς… Δυστυχῶς ἡ ἀλαζονεία ποὺ περιλαμβάνει τὸ ψέμα καὶ τὴν ἀπατεωνιὰ – τὸ ὑπερφίαλο ὀργιάζει σὲ βάρος τῶν ἀνθρώπων.
Οἱ ἀρχαῖοι ἔλεγαν: «Δύο ἀπὸ τὰ ζῶα κατασπαράζουν τὸν ἄνθρωπο, ἀπὸ τὰ ἄγρια τὸ ΛΙΟΝΤΑΡΙ καὶ ἀπὸ τὰ ἥμερα ὁ ΚΟΛΑΚΑΣ, ὁ ὁποῖος σὲ ἀνθρώπους ἐξουσίας ἐξελίσσεται σὲ ΒΡΥΚΟΛΑΚΑ, γιὰ νὰ τὸν κατασπαράξει…
ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ, ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ – συγκρούονται. ΕΠΟΧΗ ΑΝΑΤΑΡΑΞΕΩΝ. Ἂς μετανοήσουμε… Ἂς προβληματιστοῦμε… Ἂς ἀγωνιστοῦμε…
Δυτικοποιούμεθα ὡς Ἕλληνες, γιὰ νὰ ἐξαφανιστοῦμε… Θὰ ἐξαφανιστοῦμε;
«Φίλος μὲν Πλάτων, φιλτέρα δ’ ἀλήθεια».
«Οὗ τὸ Πνεῦμα Κυρίου, ἐκεῖ ἐλευθερία». (Β΄ Κορινθ. 3ο Κεφ. Στίχ.17).
