❈ Ἐμεῖς λέμε γιά τούς ἄλλους:
- Ἐγώ θά βγάλω τό φίδι ἀπ’ τήν τρύπα;
Δέν ὑπερασπιζόμαστε τούς ἄλλους. Ἅμα ὅμως εἶναι γιά τόν ἑαυτό μας θυμώνουμε πάρα πολύ καί θέλουμε νά ἐκδικηθοῦμε, τό ὁποῖο δέν ἐπιτρέπεται, εἶναι ἁμαρτία. Ἐνῶ, ὅταν θυμώσεις γιά νά ὑπερασπιστεῖς τόν ἄλλον, δέν εἶναι ἁμαρτία, εἶναι καλό πράγμα ἤ ὅταν θυμώσεις γιά νά ὑπερασπιστεῖς τόν Θεό.
Πρέπει νά θυμώσεις, ὅταν λ.χ. βλασφημεῖται ὁ Θεός. Γι’ αὐτό λέει:
«ὀργίζεσθε καί μή ἁμαρτάνετε» (Ψαλμ. 4,5). Ὑπάρχει δηλαδή καί ὀργή ἀναμάρτητη, ὅταν ὀργιζόμαστε γιά αὐτούς τούς δύο λόγους: γιά νά ὑπερασπιστοῦμε τόν Θεό καί τόν πλησίον. Ὁ Θεός βέβαια δέν ἔχει ἀνάγκη ἀπό ὑπεράσπιση, ἀλλά τό λέει γιά μᾶς. Ἐκεῖ λοιπόν ἡ ὀργή ἐπιβάλλεται, ὄχι μόνο ἐπιτρέπεται. Ἀλλά ὅταν ὀργιζόμαστε γιά νά ὑπερασπιστοῦμε τόν ἑαυτό μας, ἁμαρτάνουμε. Ὁ Χριστός εἶπε: «Ὄχι μόνο νά μήν ὀργίζεσθε ἀλλά οὔτε ρακά, οὔτε βλάκα νά μήν πεῖτε τόν ἄλλον» (Ματθ. 5,22). Ἔτσι καί πεῖς βλάκα κάποιον λέει: «εἶσαι ἔνοχος στήν γέενναν». Εἶσαι ἄξιος νά πᾶς στήν κόλαση, γιατί ὀργίζεσαι γιά τόν ἑαυτό σου, γιά λανθασμένο λόγο.
Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου
