Μωρία καί Δύναμις
Ἀσφαλῶς, ἀδέλφια μου, δέν ἦταν μόνον ὁ Κύριος Ἰησοῦς, πού μαρτύρησε πεθαίνοντας στό Σταυρό.
Ἕνα πλῆθος χιλιάδων δούλων τῶν Ρωμαίων τελείωσε τή ζωή του μέ τό φρικιαστικό καί ντροπιαστικό αὐτό θάνατο. Καθ’ ἕνας πού κρινόταν ἀπό τήν κοσμοκράτειρα Ρώμη, πώς πρόσβαλλε τό ἄτεγκτο Ρωμαϊκό Δίκαιο (καί ἐφ’ ὅσον δέν ἦταν Ρωμαῖος πολίτης) πέθαινε μέ σταυρό.
Ἐξ ἄλλου, πολλοί μύθοι τῶν Ἀνατολικῶν Θρησκειῶν ἀναφέρονταν σέ σταύρωση κάποιου ἀπεσταλμένου τοῦ Θεοῦ.
Ὡς πρός αὐτά ὁ Χριστός δέν πρωτοτύπησε. Ἀντίθετα, ὑπέμεινε τό ὄνειδος τῶν περιθωριακῶν «κακούργων», συμμεριζόμενος μέχρι θανάτου τήν ἀνθρώπινη μοῖρα.Μιά μοῖρα, πού οἱ ἴδιοι οἱ ἄνθρωποι – τά πλάσματά Του! - ἔχτιζαν τῇ ἐμπνεύσει καί συνεργείᾳ τοῦ Διαβόλου.
Μά, ὁ Σταυρός τοῦ Γολγοθᾶ δέν ἦταν σάν τούς ἄλλους σταυρούς. Τόσο οἱ δραματικές στιγμές τῶν δύο -τόσο διαφορετικῶν- ληστῶν, ὅσο καί ἡ ἀπέραντη συγχωρητικότητα τοῦ Ἰησοῦ, ὄχι μόνο πρός τόν ληστή, ἀλλά καί πρός τούς ἴδιους τούς σταυρωτές Του, δείχνουν τήν ἀβυσσαλέα διαφορά μεταξύ τοῦ Τιμίου Σταυροῦ μας καί τῶν σταυρῶν τῶν Ρωμαϊκῶν ἐκτελέσεων ἤ τῶν σταυρῶν τῶν μύθων. Γιατί, οἱ σταυροί τῶν Ρωμαίων καί οἱ σταυροί τῶν μύθων δέν ὁδηγοῦν σέ σωτηρία. Δέν προοιωνίζονται χαρά, ἐπειδή δέν ὁδηγοῦν σέ Ἀνάσταση…
Ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ
μας, ὅμως, εἶναι ζωοποιός, ἐλπιδοφόρος, πηγή σωτηρίας, ἐπειδή ἐπάνω του
ὁ Κύριος ὁλοκλήρωσε μέ τήν θυσία Του τό ἔργο τῆς σωτηρίας μας.
Κι
ὅταν εἶπε τό «Τετέλεσται», μαζί μέ τό ὀδυνηρό τέλος τῆς ἐπίγειας ζωῆς
Του προγευόταν τήν χαρά τῆς Ἐγέρσεως. Δίνοντας τήν ὑπόσχεση στούς
Μαθητές, ὅτι «χαρήσεται ὑμῶν ἡ καρδία, καὶ τὴν χαρὰν ὑμῶν οὐδεὶς αἴρει ἀφ' ὑμῶν».
Ἔτσι, ὁ Σταυρός τοῦ Κυρίου (μωρία γιά τούς ὀρθολογιστές καί σκάνδαλο γιά ὅσους θεωροῦσαν τήν μεγαλειώδη αὐτοθυσία Του ἀσύμβατη μέ Θεόν) εἶναι γιά μᾶς «Θεοῦ δύναμις καί Θεοῦ σοφία».
