«Οἱ Ἱεροὶ Κανόνες ἀποτελοῦν ἀναμφισβήτητα μία ἀπὸ τὶς πιὸ σημαντικὲς
πηγὲς γιὰ τὴ μελέτη τοῦ λαϊκοῦ πολιτισμοῦ, καθὼς οἱ θρησκευτικὲς
διατάξεις καθορίζουν τὴν καθημερινὴ ζωὴ τῶν πιστῶν καὶ διαμορφώνουν τὸ
πολιτιστικό τους πλαίσιο. Μέσα ἀπὸ τὶς ρυθμίσεις γιὰ τὴ νηστεία, τὸν
γάμο, τὶς ἑορτὲς καὶ τὰ μνημόσυνα, οἱ Ἱεροὶ Κανόνες ἀποκαλύπτουν τὶς
πολιτιστικὲς ἀξίες τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας, ἐνῶ ταυτόχρονα ἀποδεικνύουν
τὴ συνεχιζόμενη ἀλληλεπίδραση μεταξὺ θρησκευτικῆς πίστης καὶ λαϊκῆς
παράδοσης. Ἡ μελέτη αὐτῆς τῆς ἀλληλεπίδρασης μᾶς ἐπιτρέπει νὰ
κατανοήσουμε καλύτερα τὴν πολιτισμικὴ καὶ θρησκευτικὴ ταυτότητα τῆς
ἑλληνικῆς κοινωνίας καὶ τὴ συνεχιζόμενη ἀναζήτηση ἰσορροπίας μεταξὺ τῶν
θρησκευτικῶν κανόνων καὶ τῶν λαϊκῶν παραδόσεων».
Τὰ
ἀνωτέρω, συμφώνως πρὸς τὸ ἱστολόγιον «pemptousia.gr» τῆς 17ης Ἰανουαρίου
2025, καταθέτει ἡ Δρ. Ἱστορίας καὶ Ἐθνολογίας κα Χριστίνα Ν. Μπορομπόκα
ὡς συμπέρασμα τῆς μελέτης της σχετικῶς μὲ τοὺς Ἱεροὺς Κανόνας καὶ τὸν
λαϊκὸν πολιτισμόν. Ἐκ πρώτης ὄψεως αὐτή ἡ συσχέτισις ὁμοιάζει ἴσως
κάπως παράξενος. Ἀλλὰ ἐὰν σκεφθῆ κανεὶς τὸ βαθύτερον νόημα τῆς πίστεώς
μας, ὅτι θέλει νὰ διαμορφώση ἕνα νέον τρόπον ζωῆς, τῆς ζωῆς τοῦ Χριστοῦ
μέσα εἰς τὴν καθημερινότητά μας, ἡ σχέσις τῶν Ἱερῶν Κανόνων μὲ τὸν
λαϊκὸν πολιτισμὸν γίνεται ἀπολύτως κατανοητή. Ἡ πίστις συμφώνως πρὸς τὴν
χριστιανικὴν κατανόησιν δὲν εἶναι ἰδεολογία, ὁ Χριστὸς δὲν
ἐδημιούργησεν ἁπλῶς μίαν νέαν ἐπὶ πλέον θρησκείαν, ἀλλὰ ἦλθε διὰ νὰ
προσφέρη σωτηρίαν εἰς τὸ ἀνθρώπινον γένος, διὰ νὰ κάνη ἀντιληπτήν τήν
ζωήν τοῦ Θεοῦ μέσα εἰς τὴν ἀνθρωπίνην ἱστορίαν. Αὐτὴν τὴν νέαν, τὴν
καινὴν ζωὴν τῆς κοινωνίας τῶν ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι ἐπιδιώκουν νὰ ἔχουν
τὸν Χριστὸν ὡς πρότυπον ζωῆς, δηλ. τῆς Ἐκκλησίας, ὑπηρετοῦν οἱ Ἱεροὶ
Κανόνες. Ὡς ρυθμιστικοὶ κανόνες τῆς νέας πραγματικότητος, τῆς Ἐκκλησίας,
ἡ ὁποία εἰσχωρεῖ εἰς τὴν ἀνθρωπίνην ἱστορίαν, ἑπομένως εἶναι ἀπολύτως
φυσικόν, νὰ διαμορφώνουν καὶ ἕνα ἀντίστοιχον λαϊκὸν πολιτισμόν.
