(Λόγοι βεβήλως ἀλλόκοτοι, οἰκουμενιστοῦ Ἱεράρχου…)
Δεκαετίες ὁλόκληρες, δίχως τελειωμό, συνεχίζονται οἱ «διαχριστιανικοὶ καὶ διαθρησκειακοὶ διάλογοι».
Ἡ ἔναρξη τῶν νεώτερων αὐτῶν συναντήσεων ἄρχισε περὶ τὰ μέσα τοῦ ΙΘ΄ αἰώνα, μὲ πρῶτο πρόσχημα π.χ. – νὰ τὰ βροῦμε μεταξύ μας, γιὰ νὰ ἀντιμετωπίσουμε ἀπὸ κοινοῦ τὶς ὑλιστικὲς θεωρίες τοῦ ΙΘ΄ αἰώνα (μαρξισμό, δαρβινισμό κ.λπ.).
Λίγο ἀργότερα -1916, 1917-, νὰ συνεργασθοῦμε εὐρύτερα γιὰ τὴν Παγίωση τῆς εἰρήνης στὸν κόσμο. (δημιουργήθηκε τότε ἀπ’ εὐθείας, ἀπὸ τοὺς μασόνους ἡ Κ.Τ.Ε. = ἡ Κοινωνία τῶν Ἐθνῶν1, ἡ μητέρα τοῦ σημερινοῦ Ο.Η.Ε. μετὰ τὴν ἐπικράτηση τῶν μπολσεβίκων ἕως καὶ τὴν κατάρρευση σχεδὸν τῆς Σοβιετικῆς Ἕνωσης, τὸ προβαλλόμενο πρόσχημα ἦταν: -Νὰ συνεννοηθοῦμε, καὶ μὲ ἀμοιβαῖες ὑποχωρήσεις νὰ ἑνωθοῦμε2, γιὰ νὰ ἀντιμετωπίσουμε ἀπὸ κοινοῦ τὴν κομμουνιστικὴν πλημμυρίδα, τὸν ὑλισμό, τὴν ἀθεΐα… Καὶ τὸ καπηλικό3, -ἀπὸ τοὺς πονηροὺς- συνθήκη ἦταν (κυρίως ἐδῶ, στὴν Ἑλλάδα):
Πίστις, Πατρίς, Οἰκογένεια!
Ἀναγκαία παρένθεσις
Πίσω ἀπὸ τὸ μότο, «νὰ ἑνωθοῦμε γιὰ νὰ ἀντιμετωπίσουμε ἀπὸ κοινοῦ τὴν κομμουνιστικὴ πλημμυρίδα», κρυβόταν καὶ τοῦτο, ἐπίσης: «Νὰ συμμαχίσουμε ὅλοι, ὥστε ἀπὸ κοινοῦ, ἑνωμένοι, νὰ ἐμποδίσουμε τὴν κάθοδο τῆς Ρωσίας καὶ τῶν κακῶν Σλαύων εἰς τὴν Μεσόγειο». Τὰ γεωπολιτικὰ αὐτὰ συμφέροντα τοῦ δυτικοῦ κόσμου, ὑπηρέτησε σχετικῶς καὶ -ὁ τέκτων4- Πατριάρχης Ἀθηναγόρας. Πότε; Ὅταν -ὁ τέκτων ἐπίσης5- Πρόεδρος τῶν Η.Π.Α. Χάρρυ Τρούμαν τὸν ἔστελνε στὴν Κωνσταντινούπολη, ὡς Πατριάρχη, μὲ τὸ προσωπικό του ἀεροπλάνο (τὸ 1948).
Τί ἔκανε λοιπὸν στὴν Πόλη ὁ Πατριάρχης ἐκεῖνος; Προσπάθησε νὰ ἑνώση (συμφιλιώνοντας, προσεγγίζοντας) τὸν Ὀρθόδοξο κόσμο τῆς Ἀνατολῆς μὲ τὸ Ἰσλὰμ καὶ τὸν παπισμό! Κυρίως μ’ αὐτόν.
Γιατί;
Μὰ γιὰ νὰ γίνουν ὅλοι μαζὶ ἕνα ζωντανό, ἰσχυρὸ – πνευματικῆς μόνο τάξεως; – ΤΕΙΧΟΣ κατὰ τῆς Ρωσίας! Τῆς κομμουνιστικῆς ἢ ὄχι Ρωσίας, ἀδιάφορο. Ὅπως πάντα 6…
Ποῖα εἶναι ΣΗΜΕΡΑ τὰ προβαλλόμενα προσχήματα διὰ τὸν πάσης μορφῆς Οἰκουμενισμόν;
Πρὶν συνεχίσουμε πρέπει νὰ εἰποῦμε, ὅτι πέραν τοῦ διαχριστιανικοῦ καὶ διαθρησκειακοῦ οἰκουμενισμοῦ, ἔχουμε καὶ τοὺς σκοπούμενους/μεθοδευόμενους οἰκουμενισμούς, δηλαδὴ τὶς πολιτικές, οἰκονομικές, κοινωνικὲς καὶ πολιτισμικὲς συσσωματώσεις, τὶς ἐθελούσιες ἢ καὶ μὲ τὸ στανιὸ7 ἐπερχόμενες συσσωματώσεις… Κατὰ τὰ νεώτερα χρόνια, τὰ εὐλογοφανῆ προσχήματα γιὰ τὸν βηματισμὸ τοῦ πάσης μορφῆς οἰκουμενισμοῦ, εἶναι:
– Νὰ συνεργασθοῦμε, νὰ ἑνωθοῦμε, γιὰ νὰ ἀντιμετωπίσουμε ἀπὸ κοινοῦ τὴν διεθνῆ τρομοκρατία, ἤ: τὴν οἰκολογικὴ καταστροφή, ἤ: τὴν κλιματικὴ ἀλλαγή…
Ὀργανώνονται ἐπίσης καὶ θεσμοθετοῦνται, ἀκόμα καὶ ἀπὸ διεθνεῖς μεγάλους ὀργανισμοὺς (ἢ καὶ ἄγνωστες Μ.ΚΥ.O!), ΠΑΓΚΟΣΜΙΕΣ ΗΜΕΡΕΣ: γιὰ τὴν προστασία π.χ. τῆς πράσινης ἀλεποῦς, τῆς μαύρης νυχτερίδας, τοῦ λευκοῦ καρχαρία, καὶ πάει λέγοντας…
Ἡ βῆμα τὸ βῆμα ἀποκάλυψις τοῦ σκεπτικοῦ καὶ τῶν προθέσεων τοῦ σκοτεινοῦ κόσμου διὰ τοὺς οἰκουμενιστικοὺς διαλόγους
Πράγματι, ἡ ἀποκάλυψη ἐκ μέρους τῶν χριστιανῶν ἐρευνητῶν καὶ τοῦ παρερχόμενου χρόνου γιὰ τοὺς βαθύτερους στόχους τῶν οἰκουμενιστικῶν διαλόγων εἶναι βραδεία. Παρ’ ὅλον τοῦτο, ἀποκαλύπτονται σὺν τῷ χρόνῳ πολλά. Τὰ προβαλλόμενα ἔτσι ἕως τώρα εὐλογοφανῆ προσχήματα γιὰ τὴν συνέχιση τῶν διαλόγων παραμερίζονται καὶ ἐμφανίζονται ἄλλα…
Τί σχετικῶς εἶπεν ὁ ἄλλοτε Μητροπολίτης Σταυρουπόλεως
Ἂς δοῦμε τώρα τὰ περιεργότατα ἐκεῖνα, γιὰ τοὺς οἰκουμενιστικοὺς διαλόγους, ποὺ εἶπε ὁ ἄλλοτε Μητροπολίτης Σταυρουπόλεως Μάξιμος.
Διαβάζουμε λοιπὸν τὸ σχετικὸ δημοσίευμα στὸ μασονικὸ/θεοσοφικὸ περιοδικὸ Ἰλισός, τεῦχος 52, Ἰούλιος – Αὔγουστος 1967, σελ. 256, 257, καὶ ὑπὸ τὸν εὔγλωττο τίτλο «ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΗΣ ΕΝΩΣΕΩΣ», τὰ παρακάτω παράδοξα:
«Μιλώντας σχετικὰ μὲ τὴν Ἕνωσιν τῶν Ἐκκλησιῶν, ὁ Μητροπολίτης Σταυρουπόλεως Μάξιμος εἶπε σὲ Ἀθηναῖον δημοσιογράφο:
«Ἡ Ἑνότης καὶ ἡ ἕνωσις τῶν Ἐκκλησιῶν, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ τὸν τελικὸν καὶ πολυπόθητον τέρμα τοῦ διαλόγου, δὲν δύναται νὰ ἐπιτευχθῆ, ὅταν ἑκάστη Ἐκκλησία ἀποκλείει δι’ ἑαυτὴν τὸ ἐνδεχόμενον τῆς πλάνης [!]. Ἡ πεποίθησις ἑκάστης Ἐκκλησίας, ὅτι μόνον αὐτὴ κατέχει τὴν ἀλήθεια [!] καὶ ὅτι οὐδέποτε πλανᾶται [!], ἀποκλείει τὸν διάλογον καί, κατὰ συνέπειαν, ἀδυνατεῖ νὰ ἴδη καθαρὰν τὴν ἀλήθειαν [!].
(…) μία ἕνωσις τῶν χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν (…), σημαίνει ἁπλῶς τὴν ἐπανασύστασιν τῆς Μιᾶς Ἐκκλησίας, τὴν ἐπιστροφὴν τῶν Ἐκκλησιῶν εἰς τὴν Ἐκκλησίαν…».
Ἰδοὺ τὰ χειρότερα ἀπὸ τὸν Μητροπολίτην ἐκεῖνον:
«…Ὀφείλομεν νὰ ἰσοπεδώσωμεν τὰ πάντα ἐντὸς τῆς ψυχῆς μας, διὰ νὰ διευκολύνωμεν τὴν προσγείωσιν τοῦ Θεοῦ ἐντὸς τῆς Ἐκκλησίας…» [!]
Αὐτὰ ἐδημοσίευσε ἐπιχαρίτως καὶ ἀγαλλομένῳ καλάμῳ τὸ μασονικὸ/θεοσοφικὸ περιοδικό, ὅτι εἶπε ἕνας Ἐπίσκοπος τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας μας!
Τὰ ἐπ’ αὐτῶν σχόλια τοῦ Μοναχοῦ Ἀβερκίου
Μόλις ὁ γνωστός μας «κανδηλανάπτης» ἐδιάβασε τὰ εἰς τὸν Μάξιμον ἐκεῖνον ἀποδιδόμενα, μᾶς ἐζήτησεν ἐπιμόνως νὰ τοῦ εἰποῦμε, τί ἡ Ἁγία Γραφὴ λέγει περὶ τῶν κακῶν ἐκείνων ποιμένων. Περὶ τῶν κακῶν ἐκείνων ποιμένων ποὺ διασκορπίζουν τὸ ποίμνιο τοῦ Θεοῦ καί, ὡς Λύκοι βαρεῖς, κατασπαράσσουν ἀνελεήτως τὰ πρόβατα…
Πρὶν ὅμως προφθάσουμε νὰ τοῦ δείξουμε ὅσα ἐπιμόνως ἐζήτησε, εἶχε ἀναχωρήσει γιὰ τὴν οἰκία του: -φεύγω, μᾶς εἶπε σιγά, πηγαίνω στὸ σπίτι μου, νὰ βρῶ ἐκεῖ τὸ Ψαλτήρι, τὸ βιβλίο αὐτὸ τοῦ Θεοῦ. Τὸ ἔχω ἀπὸ χρόνων πολλῶν μέσα σ’ ἕνα συρτάρι.
Μέσα σ’ ἕνα συρτάρι, λησμονημένο… Νὰ τὸ διαβάσω καὶ πάλι εἰς παρηγορίαν τῆς ψυχῆς μου γιὰ ἐτοῦτα «τὰ ἄλλα» καὶ τὰ «ὑπόλοιπα» ποὺ συμβαίνουν, ἰδίως σήμερα, ἐν ταῖς αὐλαῖς τῆς Ἐκκλησίας μας.
(Ποῦ στοχεύει ἐν τέλει ὁ Σκοτεινὸς Κόσμος νὰ καταλήξουν οἱ ἀτέλειωτοι «διαχριστιανικοὶ» καὶ διαθρησκειακοὶ» Διάλογοι; Αὐτὰ προσεχῶς, καὶ μόνο ἀπὸ αὐθεντικὰ ντοκουμέντα).
Μοναχὸς Ἀβέρκιος
Σημειώσεις:
1. Ἡ Κ.Τ.Ε. (=Κοινωνία τῶν Ἐθνῶν), ἡ «μητέρα» τοῦ σημερινοῦ Ο.Η.Ε. εἶναι καθαρῶς μασονικὸ δημιούργημα (πηγή: Μιλτιάδου Πουρῆ – ἀξιωματούχου τῆς Μασονίας – Δύο Τεκτονικαὶ Ὁμιλίαι, 1919, σελ. 7). 2. Αὐτὰ πολλάκις ἐλέχθησαν, ὅπως π.χ. στὰ τεκτονικὰ ἔντυπα, Τεκτ. Δελτίον 1971, τεῦχος 100, σελ. 169· Πυθαγόρας 1978, τεῦχος 9, σελ. 20. Πηγὴ δὲ παντός, οἰκουμενισμοῦ εἶναι τὸ ἐπίσημο κείμενο πάσης Μασονίας, δηλαδὴ τὸ Τυπικὸν τοῦ 32 βαθμοῦ τῶν «πριγκήπων τοῦ Βασιλικοῦ μυστικοῦ» καὶ ἀλλοῦ πολλάκις. 3. Τὸ σύνθημα Πίστις – Πατρὶς – Οἰκογένεια, στὸ ὁποῖο ἐπὶ αἰῶνες ἐπίστευσαν οἱ χριστιανοί, τὸ ἐκαπηλεύθησαν ἀκόμη καὶ 15-20 Ἄθεοι/Μασόνοι ἐκ τῶν μέχρι τὸ ἔτος 1976 Πρωθυπουργῶν τῆς Ἑλλάδος. Γιὰ λόγους ψηφοθηρικούς, προφανῶς. Τὸ ἐκαπηλεύθησαν – τὸ ἐπρόδωσαν, καλύτερα- καὶ μερικοὶ ἐκ τῶν ὑψηλόβαθμων κατὰ καιροὺς κληρικῶν μας, δηλαδὴ Πατριάρχες, Μητροπολίτες καὶ ἄλλοι κατὰ καιροὺς ἀξιωματοῦχοι τῆς Ἐκκλησίας μας, καθηγηταὶ Πανεπιστημίων κ.λπ. τῶν Θεολογικῶν μας Σχολῶν, κατὰ τὰ γραφόμενα παρὰ τῶν τεκτόνων. 4. Ὁ Πατριάρχης Ἀθηναγόρας ἦταν ὑψηλόβαθμος τέκτων. Αὐτὸ ἀναφέρεται σὲ πλῆθος μέγα μασονικῶν Περιοδικῶν, ὅπως π.χ. στὸ Τεκτ. Δελτίο Πυθαγόρας ἔτους 1995, τεῦχος 50, σελ. 152. 5. Ἦταν μασόνος καὶ τοῦτος, Τέκτον. Δελτίον Ἔτους 1996· τεῦχος 54, σελ. 70, Θεοσοφικὸ Περιοδ. ΙΛΙΣΟΣ, ἔτους 1973, τεῦχος 97, σελ. 41 καὶ ἀλλοῦ πολλὲς φορές. 6. Πολλάκις ὁ δυτικὸς Κόσμος ἐχρησιμοποίησε τὴ Μασονία, γιὰ νὰ ἐξυπηρετήσει τὰ γεωπολιτικά του συμφέροντα. Μὲ Ρωσία Τσαρικὴ ἀρχικῶς, ἀλλὰ καὶ ἐκείνη τῶν μπολσεβίκων. Αὐτὰ ὅμως θὰ τὰ γράψουμε ἄλλοτε, μὲ ἐπαρκεῖς παραπομπὲς σὲ τεκτονικὰ κείμενα. 7. Ἡ παγκόσμια «Δικτατορία ποὺ ἔρχεται καὶ προβάλλεται ὡς “Δημοκρατία” ἀπὸ τὴν παγκόσμια μασονία εἶναι ἕνα ἀπὸ τὰ διαβόητα «μυστικὰ» τοῦ τεκτονισμοῦ, ἀπὸ τὸ 1936 ἤδη, προγραμματισμένο ἀπὸ αἰώνων, σύμφωνη μὲ τὰ αὐθεντικὰ Τεκτονικὰ ἔντυπα. Περὶ αὐτῶν, ὅμως, σὺν Θεῷ προσεχῶς… 8. Τὸν ἀνυπέρβλητον «ψαλτήρα», πρὸς ψυχικήν του Παρηγορίαν γιὰ τὶς πολυμερεῖς πτώσεις μας, Κλήρου καὶ Λαοῦ, ἀπὸ χρόνων ἀρχαιοτάτων…
