«Πνευματική φαρέτρα τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ»
Ἔλεγε ὁ πατριάρχης τῆς Ἐκκλησίας μας Ἰουστῖνος: «Ὅσο γοητευτικός κι ἄν μᾶς φαίνεται ὁ παράδεισος, ὁ καθένας ἀπό ἐμᾶς θέλει νά φθάση ἐκεῖ, ὅσο ἀργότερα γίνεται. Εἶναι ὁ ἐγωϊσμός μας καί τό δέσιμο μ᾿ αὐτή τήν ζωή». Διά τοῦ ἐγωϊσμοῦ του ὁ ἄνθρωπος μπερδεύει τόν δρόμο καί τήν πνευματική του πορεία.
«Ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ Λόγος...» (Ἰωάν.1,1). Πρίν ἀπό τήν δημιουργία τοῦ κόσμου ὑπῆρχε ὁ Θεός, ὁ Ὁποῖος δέν ὑποτάχθηκε στόν χρόνο καί στόν χῶρο, ἐπειδή ἡ αἰωνιότης Του εἶναι ὑπεράνω τοῦ χρόνου καί τοῦ χώρου.
Ὁ ἄνθρωπος εἶναι ὅπως ἕνα δένδρο. Τό κούτσουρο εἶναι ἡ παλαιά φύσις. Ὁ ἐκκεντρισμός μέσῳ τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ εἶναι τό οὐράνιο βλαστάρι, εἶναι ὁ νέος ἄνθρωπος. Βλαστάρια τῆς παλαιᾶς μας φύσεως εἶναι τά πάθη. Ὁ ἄγριος χυμός πρέπει νά ἐπανέλθη καί νά διοχετευθῆ στό οὐράνιο βλαστάρι.
ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΑΡΣΕΝΙΟΥ ΜΠΟΚΑ ΡΟΥΜΑΝΟΥ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ (1910-1989), ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑΡΙΑ, ΜΕΤΑΦΡΑΣΙΣ-ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ Μ.Δ.Γ., 2003
Μέ τήν εὐλογία τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου
