Οι Αγιοί μας έζησαν επί της γης με συνεχή τόν πόθο του Θεού. Μερικοί έζησαν αμαρτωλό βίο ἤ αρνήθηκαν προς στιγμήν τόν Χριστό, όπως μερικοί νεομάρτυρες επί τουρκοκρατίας. Μετενόησαν όμως και ο Κύριος όχι μόνον τούς συγχώρησε αλλά και τους αξίωσε του μαρτυρίου και τούς έδωσε το χάρισμα να θαυματουργούν. Έτσι οι Ἅγιοί μας είναι κι αυτοί παντοδύναμοι όπως ο Χριστός μας, διότι αντλούν την Χάρι και τήν δύναμη από την Πηγή τής Χάριτος.
Ημπορούν πλέον, ακόμη και όταν εμείς δέν τούς επικαλούμεθα, να έρχονται και να μας βοηθούν στις δυσκολίες μας. Στο γηροκομείο της Μονής μας, του οσίου Γρηγορίου έμεινε για 3 χρόνια ο Γέρο Εφραίμ. Μία νύκτα όπως ο ίδιος μου ειπε εκείνο το πρωινό, του συνέβη το εξής: Έπεσε χαμηλά σώμα του, έπεσαν και οι κουβέρτες και έκρύωνε. Από αριστερά του πλησίασε ένας μοναχός, παρότι οι δύο πόρτες ήταν κλειδωμένες. Τον έπιασε από τις μασχάλες, τον ανέβασε ψηλότερα στην θέση του στο κρεβάτι τον σκέπασε με τις κουβέρτες και ο γέροντας, νομίζοντας, ότι ήταν ο διακονητής του, τόν ρώτησε: Π. Δημήτριε, τι ώρα είναι; Δεν πήρε απάντηση, Γύρισε δεξιά και το ξυπνητήρι του έγραφε δύο παρά τέταρτο μετα τα μεσάνυκτα. Γύρισε πάλι αριστερά να ἰδῆ τον μοναχό και είχε ἐξαφανισθεῖ. Πάτερ Εφραίμ, τον ερώτησα εγώ, ποιός να ήταν; Και μου ειπε: Είχα την αίσθηση ότι ήλθε ο κτίτορας μας, ο Όσιος Γρηγόριος.
Μοναχός Δαμασκηνός Γρηγοριάτης. 22.1.2021
Μέ τήν εὐλογία τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου
