Για κάθε έναν που θα φιμώνετε, θα ξεπηδάνε δέκα, πενήντα, εκατό...
Γιατί όταν χτυπάτε εμένα, έχω εντολή να σας γυρίσω και το άλλο μάγουλο.
Όταν όμως αδικείτε τη μάνα, το παιδί, τον φίλο και τον αδερφό, εκεί θα με βρίσκετε πάντοτε μπροστά σας. Να πολεμώ με όλη μου της ψυχής την δύναμη. Με ό,τι έχω και δεν έχω. Μέχρι να αποτινάξω το ζυγό σας, πάνω από το σβέρκο όλων.
Για κάθε έναν που θα φιμώνετε, θα ξεπηδάνε δέκα, πενήντα, εκατό...
Γιατί δεν την αντέχω τη σκλαβιά. Το Γένος μου δεν την πρέπει.
Γιατί η μάνα μου με νανούρισε με τη ‘’Φλογέρα του Βασιλιά’’. Γιατί μου τραγουδούσε από μικρό, τον Διγενή Ακρίτα.
Και όταν εγώ κοιμόμουνα, αυτή, σκαρφάλωνε, άλλοτε στης Πίνδου τα βουνά και άλλοτε, έκανε Εξόδους από το Μεσολόγγι…
Για κάθε έναν που θα φιμώνετε, θα ξεπηδάνε δέκα, πενήντα, εκατό...
Γιατί δεν υπολογίσατε πως δε μετρώνται τα πάντα με λεφτά.
Γιατί κάποιοι από μας δεν μπορούμε να προδώσουμε το γάλα που έχουμε βυζάξει.
Και μπορεί να έχουμε μεταξύ μας διαφορές και καβγάδες και μαλώματα, στον τύραννο όμως απέναντι, μονοιάζουμε όλοι μονομιάς, από τα αρχαία ακόμα χρόνια.
Για κάθε έναν που θα φιμώνετε, θα ξεπηδάνε δέκα, πενήντα, εκατό...
Γιατί δεν ακούσατε ποτέ τον ποιητή* και ‘’ξεχάσατε πως είμαι σπόρος’’.
Για κάθε έναν που θα φιμώνετε, θα ξεπηδάνε δέκα, πενήντα, εκατό...
Δεν προσκυνάμε.
Αυτό το Γένος γονατίζει μόνο στο Χριστό, στη Παναγιά και στους νεκρούς του.
Για κάθε έναν που θα φιμώνετε, θα ξεπηδάνε δέκα, πενήντα, εκατό...
Βάλτε καλά στο νου σας το εξής:
Καμία Κατοχή, δεν κράτησε ποτέ για πάντα.
Ελευθεριάδης Ελευθέριος
Γιατί όταν χτυπάτε εμένα, έχω εντολή να σας γυρίσω και το άλλο μάγουλο.
Όταν όμως αδικείτε τη μάνα, το παιδί, τον φίλο και τον αδερφό, εκεί θα με βρίσκετε πάντοτε μπροστά σας. Να πολεμώ με όλη μου της ψυχής την δύναμη. Με ό,τι έχω και δεν έχω. Μέχρι να αποτινάξω το ζυγό σας, πάνω από το σβέρκο όλων.
Για κάθε έναν που θα φιμώνετε, θα ξεπηδάνε δέκα, πενήντα, εκατό...
Γιατί δεν την αντέχω τη σκλαβιά. Το Γένος μου δεν την πρέπει.
Γιατί η μάνα μου με νανούρισε με τη ‘’Φλογέρα του Βασιλιά’’. Γιατί μου τραγουδούσε από μικρό, τον Διγενή Ακρίτα.
Και όταν εγώ κοιμόμουνα, αυτή, σκαρφάλωνε, άλλοτε στης Πίνδου τα βουνά και άλλοτε, έκανε Εξόδους από το Μεσολόγγι…
Για κάθε έναν που θα φιμώνετε, θα ξεπηδάνε δέκα, πενήντα, εκατό...
Γιατί δεν υπολογίσατε πως δε μετρώνται τα πάντα με λεφτά.
Γιατί κάποιοι από μας δεν μπορούμε να προδώσουμε το γάλα που έχουμε βυζάξει.
Και μπορεί να έχουμε μεταξύ μας διαφορές και καβγάδες και μαλώματα, στον τύραννο όμως απέναντι, μονοιάζουμε όλοι μονομιάς, από τα αρχαία ακόμα χρόνια.
Για κάθε έναν που θα φιμώνετε, θα ξεπηδάνε δέκα, πενήντα, εκατό...
Γιατί δεν ακούσατε ποτέ τον ποιητή* και ‘’ξεχάσατε πως είμαι σπόρος’’.
Για κάθε έναν που θα φιμώνετε, θα ξεπηδάνε δέκα, πενήντα, εκατό...
Δεν προσκυνάμε.
Αυτό το Γένος γονατίζει μόνο στο Χριστό, στη Παναγιά και στους νεκρούς του.
Για κάθε έναν που θα φιμώνετε, θα ξεπηδάνε δέκα, πενήντα, εκατό...
Βάλτε καλά στο νου σας το εξής:
Καμία Κατοχή, δεν κράτησε ποτέ για πάντα.
Ελευθεριάδης Ελευθέριος
