Τό φέρετρο γκρεμίζει σπίτια!!!

«Πνευματική φαρέτρα τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ»

ΜΟΝΑΧΟΥ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΑΤΟΥ

ΑΛΗΘΙΝΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ, ΜΑΓΕΙΑ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΤΑ

ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗ  ΣΤΗΝ ΑΦΡΙΚΗ

ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ ΜΑΓΕΙΑΣ

Τό φέρετρο γκρεμίζει σπίτια!!!

Πρόσφατο συγκλονιστικό περιστατικό μαγείας.

Μέρος πρώτον

Βρισκόμαστε γιά τό έργο τού Θεού καί τήν σωτηρία ψυχών, διά τής Όρθοδόξου Έκκλησίας μας, στήν άφρικανική ζούγκλα τοῦ Κογκό. Ἐκεῖ, όπου ό άφρικάνικος κόσμος είναι άπό αιώνων δέσμιος στήν έξουσία τών πονηρών πνευμάτων. Ἐκεῖ όπου ἡ άγάπη του Χρίστου δέν έχει μεταμορφώσει τίς ψυχές. Δέν έχει διδαχθή άκόμη σέ εύρεία κλίμακα τό άκαινοτόμητο Εύαγγέλιο. Δέν έχει μεταδοθή ή Χάρις τοῦ Άγίου Πνεύματος, ν' άλλοιώσει καί άνακαινίσει τίς ψυχές τους.

Βέβαια έδώ καί 130 χρόνια οί άποικιοκράτες μαζί μέ τά κα­τακτητικά τους σχέδια γιά έκμετάλλευσι της Αφρικής έφεραν μαζί τους καί τήν πατροπαράδοτη θρησκεία τους. Άλλά μιά θρη­σκεία, όπως ή Παπική, ή Προτεσταντική καί άλλες τί έχουν νά προσφέρουν στόν ειδωλολάτρη άφρικανό, έφ' όσον, ό Χρι­στιανισμός τόν οποίον κηρύττουν είναι έλλειπής, άτομοκρατικός, άνίερος, κομματιασμένος σέ χιλιάδες παρατάξεις καί άνίκανος νά βοηθήσει κι αύτούς τούς ιεραποστόλους τους;

Ή Όρθοδοξία λοιπόν, καί μόνο ή Όρθοδοξία δύναται νά έλευθερώσει τόν άφρικανό καί κάθε άνθρωπο τής Γής άπό τά πατρογονικά του θρησκεύματα, τίς δαιμονολογικές του άντιλήψεις καί τά ριζωμένα Βαθειά μέσα του ψυχικά καί σαρκικά πάθη.

Τήν δόξα τής Όρθοδοξίας μας καί τά συχνά θαύματα τών Αγίων μας τά ζούμε σήμερα καθημερινά στήν Αφρική. "Οποιος άμφισβητήσει τά όσα γράφονται έδώ, άς κάνει τόν κόπο νά μάς έπισκεφθή μέ καλή προαίρεσι. Τότε θά ομολογήσει, αύτά πού τώρα άρνεϊται ή αμφισβητεί.

Τό περιστατικό πού προτίθεμαι τώρα νά γράψω, δέν είναι άπό τά σπάνια πού συμβαίνουν στούς Αφρικανούς. "Ενα παρόμοιο είχε παρακολουθήσει πρό έτών καί ό μακαριστός π. Κοσμάς καί τότε ό αύθόρμητος πόθος του τόν έπίεζε νά πάει ἐκεῖ στίς δαι­μονικές συναγωγές τών άνθρώπων νά διαβάσει εξορκισμούς. Ό συνεργάτης του τόν έμπόδισε, καί πολύ καλά έκανε, διότι τά μανιασμένα πλήθη θά τούς σκότωναν καί τούς δύο.

Επειδή ό γράφων ήμουν παρών κυρίως στήν δεύτερη φάσι αύτής τῆς τραγωδίας, ζητώ ν' άπομακρύνουν άπό τήν διάνοιά τους κάθε έπιφύλαξι οί άναγνώστες μου, διότι τά συμπεράσματα είναι συνταρακτικά καί πολύ εποικοδομητικά γιά όλους μας.

 

Τό ιστορικό της υποθέσεως ξεκίνησε ώς έξης:

Ή Ιεραποστολή καλλιεργεί ένα μεγάλο άγρόκτημα πλησίον τού χωριού Λουανκόκο, πού απέχει 32 χιλιόμετρα άπό τήν πόλι Κολουέζι. Οί κάτοικοι αύτού τοῦ χωριού καί ενίοτε άλλοι άπό άλλα γειτονικά χωριά έργάζονται ἐκεῖ γιά τήν καλλιέργεια τού καλαμποκιού.

Πρό μηνών, άνοιξις τοῦ 1999, ό υπεύθυνος τοῦ κτήματος γεωπόνος, ονόματι Τρύφων, όρθόδοξος Χριστιανός, μαζί μέ κά­ποιον άλλον πήγαν τήν νύκτα νά κλέψουν πετρέλαιο άπό τό τρακτέρ, πού ήταν ἐκεῖ έξω. Ό νυκτερινός φύλακας, ονόματι Κατόκα, χριστιανός προτεστάντης στό θρήσκευμα, τούς είδε καί τούς κατήγγειλε στόν ύπεύθυνο τής Ιεραποστολής. Άπό κείνη τήν στιγμή στήν καρδιά τοῦ Τρύφωνος μπήκε τό δαιμόνιο τοῦ μίσους καί τῆς έκδικήσεως έναντίον τοῦ Κατόκα, διότι τόν μαρτύρησε στόν προϊστάμενο π. Μελέτιο.

Ό Κατόκα στούς μήνες Μάϊο καί Ιούνιο είχε μπή στό νοσο­κομείο γιά σοβαρά προβλήματα υγείας καί γιά έγχείρησι προστά­τη. Κατόπιν επέστρεψε στό Λουανκόκο κοντά στούς δικούς του, γιά άνάρρωσι. Αύτή τήν εύκαιρία βρήκε κατάλληλη ό Τρύφων σέ συννενόησι μέ άλλους δύο μάγους τοῦ χωριού καί αύτούς επίσης ορθοδόξους Χριστιανούς, τόν Γεώργιο και τόν Χρυσόστομο γιά νά πάρουν τίς γενναίες άποφάσεις τους.

Τίς νύκτες, μεσάνυκτα, άνέβαιναν σέ μιά μυρμηγκοφωλιά, στήν γλώσσα τους λέγεται Τερμητιέρα, πού είναι λοφίσκος 34 μέτρων, καί ἐκεῖ πάνω έκαναν τά μαγικά τους.

Στίς 21 Ιουλίου 1999 μέ τά μαγικά τους σκότωσαν τόν Κατόκα. Πρίν πεθάνει ό Κατόκα είχε πει στά παιδιά του τά έξης παράξενα λόγια: «"Αν πεθάνω μέ θέλημα Θεοῦ δέν θά γίνει τί­ποτε μετά τόν θάνατο μου, άν όμως μ' έχουν θανατώσει άλλοι, θά δείτε τί θά έπακολουθήσει μετά τόν θάνατο μου». Ρώτησα τά παιδιά του τί εννοούσε λέγοντας αύτά καί εκείνα μού άπήντησαν τά έξης: «Όταν κάποιος θέλει νά προειδοποιήσει τούς δικούς του γιά ένδεχόμενα αίτια τοῦ μελλοντικού του θανάτου, δηλ, άν κάποιοι μέ τήν δύναμι τής μαγείας θά τόν σκοτώσουν, κάνει τό έξης δαιμονικό έργο. Σχίζει τό έπάνω δέρμα τού αριστερού χεριού του καί μέ τό αίμα του κάνει συμφωνία μέ τόν διάβολο νά άποκαλύψει στούς συγγενείς του, μετά τόν θάνατο του, ποιοί τόν σκότωσαν. Άν πεθάνει μέ θέλημα Θεοῦ, τότε αύτή ή συμφωνία μένει άνενέργητη. Άν όμως μάγοι θά τόν σκοτώσουν, οφείλει τώρα ό διάβολος ν' άποκαλύψει αυτούς στούς συγγενείς τού νεκροῦ».

Αύτό λοιπόν είχε κάνει καί ό Κατόκα. Τήν Πέμπτη ώρα 11 τής 22ας Ιουλίου παρέλαβαν 4 άνθρωποι τόν νεκρό μέ τό φέ­ρετρο καί μέ τά πόδια έπορεύοντο πρός τόν τάφο, πού άπείχε 8 χιλιόμετρα μέσα στό δάσος. Τούς ἀκολουθοῦσε ένα πλήθος άπό 500 άτομα πού είχαν έλθει άπό τά γύρω χωριά.

"Οταν έφθασαν στόν τάφο συνέβη κάτι τό πρωτοφανές. Τό φέρετρο κόλλησε στούς ώμους τών άνθρώπων καί δέν κατέβαινε στόν τάφο. Αντίθετα, έγινε τό ἴδιο ὁ άρχηγός τους. Τούς παρέλα­βε καί μέ ταχύτητα τούς έπέστρεφε πίσω. Όλος ό κόσμος ἀκολουθοῦσε τό φέρετρο, τό όποιον τούς ώδηγοΰσε, όπου εκείνο (ό διάβολος δηλ.) ήθελε. Περνούσαν άνάμεσα άπό δάση, άγκάθια, λακκούβες καί ρεματιές τρέχοντας. "Οταν τό φέρετρο έφθασε καί πέρασε τό πρώτο χωριό πού λέγεται Μαπέντο συνέβη άλλο συγκλονιστικό γεγονός. Οί δολοφόνοι μάγοι έγνώριζαν τά τερ­τίπια τοῦ ἀφεντικοῦ τους, τού διαβόλου, γι' αύτό μέ άλλα μαγικά επεχείρησαν νά άναχαιτίσουν καί εμποδίσουν, εάν ήτο δυνατόν, τήν επιστροφή τοῦ φερέτρου. Καί τί έκαναν; "Υψωσαν ένα δίκτυ ψαριών κατά μήκος τοῦ δρόμου άπ' όπου θά περνοῦσε τό φέρε­τρο καί τά άκρα του τά έδεσαν σέ δένδρα. Πράγματι έφθασε ἐκεῖ τό φέρετρο καί δέν μπορούσε νά περάσει. 'Αλλ' όμως προ­χώρησε κατά μήκος τοῦ δικτυού καί πέρασε άπό τό άκρινό ση­μείο, όπου κατέληγε. "Ετσι συνέχισε τήν πορεία του άκάθεκτα καί τρέχοντας μέ τούς άνθρώπους κολλημένους έπάνω του. Τριακόσια μέτρα πρίν φθάσει στό χωριό, άπό όπου ξεκίνησε, δηλ. τό Λουανκόκο, σέ ένα σημείο τό φέρετρο σταμάτησε καί στάθηκε όρθιο. Κατόπιν ανεβαίνει στίς πλάτες τών άνθρώπων καί μπαίνει σέ λίγα λεπτά στό χωριό. Χωρίς καθυστερήσεις πλησιάζει ένα σπίτι καί γκρεμίζοντας μέ πάταγο τόν τοίχο μπήκε μέσα μαζί μέ τούς μεταφορείς του καί κάθισε πάνω σ' ένα κρεβ­βάτι. Οἱ άνθρωποι, σύμφωνα μέ τά έθιμα τους σκέπασαν τό φέ­ρετρο γιά νά ξεκουρασθή δήθεν ό νεκρός. Κοντά ἀκολουθοῦσαν καί τά παιδιά του, τά όποια, όπως κατόπιν μοῦ είπαν, άκουγαν τόν πατέρα τους (σημείωσε τόν διάβολο) νά άγκομαχεί μέσα στό φέρετρο. Τώρα, έλεγαν, έπήρε μιά δυνατή άνάσα καί ξε­κουράζεται. Όπότε έκείνα τόν ρωτούσαν: «Πατέρα, πές μας ποιός σέ σκότωσε. Τί θέλεις νά σου κάνουμε. Πήγαινε μας έσύ όπου θέλεις». Στάθηκε έκεῖ τό φέρετρο λίγα λεπτά καί κατόπιν άνέβηκε στίς πλάτες τών τεσσάρων καί βγήκε έξω γιά ν' άποκαλύψει καί τούς άλλους δολοφόνους τού νεκροῦ. Έδώ βλέπομε τήν μισανθρωπία τού διαβόλου. Ό ίδιος ώδήγησε τούς μάγους νά σκοτώσουν τόν άνθρωπο καί τώρα πάλι ό ἴδιος ό διάβολος στό ἴδιο έπεισόδιο έρχεται ν' αποκαλύψει τούς μάγους γιά νά χωρίσει τούς άνθρώπους σέ δύο άντιμαχόμενες παρατάξεις καί νά τούς προκαλέσει έμφύλιο σπαραγμό. Μοῦ έλεγε παλαιότερα ό μακαρι­στός π. Κοσμάς ότι σέ ένα χωριό, έξ αιτίας τών μαγικών τους, σκοτώθηκαν μέσα σ' ένα μήνα 62 άτομα.

Τό φέρετρο, λοιπόν έν συνεχεία κατευθύνθηκε σέ άλλο σπίτι, γκρέμισε τήν πόρτα μαζί μέ τήν κάσα καί μπήκε μέσα. "Εψαχνε τόν δεύτερο μάγο, ό οποίος τό είχε ήδη αντιληφθεί καί είχε κρυφθή σέ μιά άλλη καλύβα. Βγήκε τό φέρετρο έξω, τόν κυνήγησε, τού έδωσε ένα δυνατό κτύπημα στό στήθος καί τόν πέταξε κάτω. Κατόπιν κατευθύνθηκε στό τρίτο σπίτι. Δέν ήταν σπίτι, άλλά μιά χορτοκαλύβα μέ πασσάλους καί λάσπη, ένώ ἡ στέγη της ήταν σκεπασμένη μέ χόρτα. Ό τρίτος μάγος μόλις έβγαινε άπό τήν πορτίτσα τής καλύβας. Τό φέρετρο τόν κτύπησε στό στήθος καί μαζί του έπεσε κάτω καί ολόκληρη ή χορτοκαλύβα.

Οί κάτοικοι τών ειδωλολατρικών εκείνων χωριών πού γνω­ρίζουν τίς μηχανουργίες τοϋ διαβόλου, άμέσως συνέλαβαν τούς τρεῖς μάγους, τούς έδεσαν καί τούς ρώτησαν άν αύτοί σκότωσαν τόν νεκρό. Δέν ήταν δυνατόν ν' άρνηθοΰν, διότι ό νεκρός (γράφε καλλίτερα ό διάβολος) τούς απεκάλυψε. Τό φέρετρο κατόπιν πήγε καί στάθηκε στό πατρικό σπίτι, δήθεν γιά νά ξεκουρασθή, όπως λένε έκεῖ οί κάτοικοι. Μόνο του κατόπιν έφυγε κι άνέβηκε έπάνω στήν τερμητιέραμυρμηγκοφωλιά, άπό τήν όποία έκείνη τήν ημέρα έβγαινε συνεχώς καπνός καί σύννεφο σκόνης. Προ­φανώς άνέβηκε στήν μυρμηγκοφωλιά γιά ν' άποκαλύψει στούς άλλους τόν τόπο, όπου οί μάγοι συγκεντρώνοντο καί έκαναν τά μαγικά τους γιά νά σκοτώσουν τόν Κατόκα. Οί κάτοικοι μάς πληροφόρησαν κατόπιν ότι κι άλλες φορές στό παρελθόν έβλε­παν σύννεφο καπνού νά βγαίνει άπό τήν κορυφή τής τερμητιέρας, άλλά δέν μάς έλεγαν τίποτε, διότι ούτε αύτοί ήξεραν τί άκριβώς συνέβαινε, έφ' όσον οί μάγοι μυστικά τίς νύκτες έκαναν τά μα­γικά τους. Μάλιστα κατέπληξε τούς πάντες τό γεγονός ότι στά­θηκε τό φέρετρο γι' άρκετή ώρα όρθιο καί κατόπιν κατέβηκε καί στάθμευσε στόν πεδινό χώρο. Οί συγγενείς τού νεκροΰ ζήτησαν τίς άναγκαΐες αποζημιώσεις γιά τήν εγκληματική αύτή πράξι τών μάγων. Τό φέρετρο παρέμεινε κάτω κι έγινε πλέον άσήκωτο μέχρις ότου οί μάγοι φέρουν ό, τι έχουν καί δέν έχουν γιά νά ικανοποιήσουν δήθεν τόν νεκρό. "Εφεραν καί έναπέθεσαν λοι­πόν οί μάγοι πλησίον τοΰ φερέτρου κουβέρτες, γιδοπρόβατα, ρα διομαγνητόφωνα, χρήματα καί ό, τι άλλο υπήρχε στήν καλύβα τους. Κριτήριο ικανοποιήσεως τού νεκρού θά είναι όταν τό φέρετρο γίνει άνάλαφρο καί μπορούν ύστερα νά θάψουν τόν νεκρό. Μά τό φέρετρο δέν σηκωνόταν. Ό διάβολος τούς έφερε σέ άδιέξοδο. Άμέσως έστειλαν ένα ορθόδοξο νεαρό Χριστιανό μας μέ ποδήλατο στό Κολουέζι. Μάς είπε ότι «μέγα πρόβλημα μάς απασχολεί». Εκείνη τήν ώρα ό π. Μελέτιος άπουσίαζε γιά Εσπερινό καί κήρυγμα σέ ένα χωριό τής περιοχής μας. Όποτε κάλεσα δύο ντόπιους ιερείς, τούς άνεκοίνωσα τό περιστατικό κι αποφασίσαμε τό ταχύτερο νά φθάσουμε στό χώρο τής τραγωδί­ας τους. Πήραμε μαζί μας Αγιασμό, "Αγια Λείψανα, τό Ευχολόγιο στά σουαχίλι, θυμιατό, 23 έργάτες μας καί ξεκινήσαμε. Σέ μία ώρα φθάσαμε στό χωριό. "Ολοι οί άνθρωποι ήταν όρθιοι καί αλαφιασμένοι. Τό φέρετρο βρισκόταν άνάμεσά τους, ένώ οί τρεις μάγοι μπροστά στήν κεφαλή τοϋ νεκρού καί γονατιστοί.

Ήταν ή πρώτη φορά πού άντίκρυζα αύτό τό θέαμα. Δέν ή­ξερα τί συνέβαινε. Τούς είπα μέ αύστηρό ύφος: «Κάνετε ήσυχία καί νά μάς ειπεῖ ένας άπό έσάς τί συμβαίνει». Αφού άκουσα συνοπτικά τό γεγονός, είπα στούς ιερείς μας καί σέ όσους ήσαν Όρθόδοξοι Χριστιανοί μας νά γονατίσουν όλοι γύρω άπό τό φέρετρο νά κάνομε προσευχή.

Οί ίερεϊς έβαλαν «Εύλογητός...», τό Τρισάγιο καί στήν συν­έχεια τούς είπα καί διάβασαν τούς εξορκισμούς τοϋ Μεγάλου Βασιλείου. Κατόπιν ό π. Ιάκωβος μοϋ είπε ν' ανοίξουμε τό καπάκι τοϋ φερέτρου, νά βγάλουμε τίς λαστιχένιες λωρίδες μέ τίς όποιες είχαν δέσει τό καπάκι, διότι μοϋ είπε ότι αύτές είναι διαβασμένες. Κατόπιν έριξε Αγιασμό μέσα στό λεκανάκι πού οί μάγοι είχαν κάνει τά μαγικά τους καί ψάλλοντας τό: «Σώσον, Κύριε, τόν λαόν σου...» έράντισε τόν νεκρό καί κατόπιν τούς παριστάμενους.

Εκείνοι, σχεδόν όλοι ειδωλολάτρες, ένόμισαν ότι είμαστε μάγοι καί άπομακρύνθηκαν φοβισμένοι, όταν ό π. Ιάκωβος τους έράνπσε.

Ένώ οί εργάτες μας, μάς είπαν κατόπιν ότι άκουγαν σχόλια κατά τήν άνάγνωσι τών ευχών άπό άλλους πού έλεγαν: «Δέν θά μπορέσουν οί παπάδες τους νά κάνουν τίποτε. Δέν θά μπο­ρέσουν ν' αναγκάσουν τό φέρετρο νά τούς άκολουθήσει». Μετά τήν απόλυσι τών εύχών, είπα στούς μάγους καί στούς άλλους: «Πάρτε τό φέρετρο κι έλάτε μαζί μας». Έν τω μεταξύ δέν ήξερα έγώ ότι αύτοί οί τρεις Χριστιανοί μας πού έκάθοντο κάτω ήταν μάγοι. Βέβαια έβλεπα τά μάτια τους κατακόκκινα, ωσάν νά έβγαζαν φλόγες, άλλά ποτέ δέν θά μπορούσα νά πιστεύσω ότι αύτοί σκότωσαν τόν νεκρό. Ό Τρύφων ήταν συνεργάτης μας, γεωπόνος καί ύπεύθυνος τού άγροκτήματος, ό δεύτερος, ό Γεώργιος ήταν ό κατηχητής τοϋ χωριού μας Λουανκόκο καί ό τρίτος ήταν φύλακας τού χωριοΰ. Μού ήταν άδύνατον λοιπόν, νά πιστεύσω ότι αύτοί ήταν έγκληματίες. Γι' αύτό, όταν τούς είπα: «Πάρτε τό φέρετρο...» αύτοί τάχασαν. Προσπάθησαν νά σηκωθούν καί πάλι έκάθοντο κάτω. Έφοβοΰντο τώρα ν' άγγίσουν τό φέρετρο. Καθώς έμαθα κατόπιν, οσάκις δοκίμαζαν νά σηκωθοϋν γιά νά πάνε λίγο πιό πέρα, άμέσως τό φέρετρο σηκωνόταν καί τούς κτυποΰσε καί τούς άνάγκαζε νά είναι κάτω δεμένοι μέ άόρατα δεσμά. Μέ φωνή λοιπόν ισχυρά καί αυστηρή τούς ξαναρώτησα: Ποιός είναι όρθόδοξος Χριστιανός άνάμεσά σας γιά νά πάρει τό φέρετρο, Απήντησαν μερικοί νέοι:

Έγώ, πάτερ, έγώ πάτερ...

Πάρτε τό φέρετρο καί Βάλτε το έπάνω στό αύτοκίνητο. Πράγματι τό άρπαξαν λοιπόν, χωρίς τήν παραμικρή δαιμονική άντίδρασι καί το ανέβασαν στό αύτοκίνητο. Τότε γνωρίσαμε μία άλλη ισχυρή άντίδρασι τών παιδιών τοϋ νεκρού πού δέν μάς άφηναν νά κάνουμε έκείνη τήν στιγμή τήν ταφή τού πατέρα τους. Επενέβη ό π. Ιάκωβος. Άνέβηκε ψηλά έπάνω στό αύτοκίνητο καί τούς ώμίλησε θαρραλέα καί αποφασιστικά. Ό π. Ιάκωβος έχει τό χάρισμα άπό τόν Θεό νά ειρηνεύει καί συμφιλιώνει τούς διαπληκτιζόμενους ανθρώπους καί μέ τήν πατρική του στοργή καί απλότητα νά τούς ειρηνεύει καί μέ τόν Θεό. Σέ κάθε κίνδυνο πού θά μάς εϋρει θά τρέξει νά βοηθήσει. Παλαιότερα, σάν νεαρός ειδωλολάτρης, ήταν κυνηγός άγρίων ζώων τού δάσους. Τώρα τόν κάλεσε ό Θεός νά γίνει κυνηγός τών άνθρωπίνων ψυχών γιά τήν αιώνια σωτηρία τους.

Ό π. Ιάκωβος, λοιπόν, καί τώρα ειρήνευσε τά μανιασμένα ειδωλολατρικά πλήθη. Συγκατετέθησαν νά γίνει άμέσως ή ταφή, παρότι είχε άρχίσει νά νυκτώνει. Έπάνω στό αύτοκίνητο, άν ήταν δυνατόν, ήθελαν ν' άνέβουν όλοι οί άνθρωποι. Τελικά άνέβησαν μόνο 15 καί σέ λίγο φθάσαμε στόν τάφο. Μερικοί άπ' αύτούς έλεγαν στούς έργάτες μας: «Τώρα θά ιδούμε,  θά μπορέσουν οί παπάδες σας νά βάλουν τό φέρετρο στόν τάφο ή θά γυρίσει πί­σω, όπως χθές;»

Φθάσαμε νύκτα στόν τάφο. Παντού ησυχία μέσα στήν άφρικάνικη ζούγκλα. Ρίξαμε Αγιασμό μέσα στόν τάφο, τόν σταυ­ρώσαμε μέ τ' Αγια Λείψανα καί ψάλλαμε λίγα τροπάρια τής κηδείας. Οί νεαροί Χριστιανοί μας κατέβασαν τό φέρετρο ανάλα­φρο μέσα στόν τάφο, τό σκέπασαν μέ τό χώμα, έβαλαν καί τόν σταυρό στήν θέσι του καί εϊμασταν έτοιμοι γιά άναχώρησι. Από­λυτη σιωπή είχε ξαπλωθή άνάμεσά τους μ' αύτά τά θαυματουργή ματα τής Αγίας Πίστεώς μας. Επαναφέραμε τούς άνθρώπους στίς καλύβες τους. Τούς συστήσαμε ησυχία καί άποφυγή κάθε διαμάχης. Ολοι τους κάθισαν καθ' ομάδες γύρω από αναμμένα ξύλα καί ξενύκτισαν, σύμφωνα μέ τά έθιμά τους. Έμεϊς επιστρέ­ψαμε άργά τήν νύκτα στό Κολουέζι ικανοποιημένοι γιά τά θαυ­μάσια τής Πίστεώς μας.

Οί άνθρωποι μέχρι τώρα ένόμιζαν ότι ή Όρθόδοξη Έκκλη­σία είναι μιά άπό τίς συνηθισμένες προτεσταντικές Κοινότητες, όπου θά μπορούσαν νά περιγελάσουν, νά έξαπατήσουν ή νά αμφισβητήσουν τήν δύναμί της. Τά σημεία πού είδαν μέ τά μάτια τους, τήν άναχώρησι τών δαιμόνων άπό τόν νεκρό, τήν υπάκουη καί ανεμπόδιστη μεταφορά καί ταφή τού φερέτρου τούς έδίδαξαν πολλά. Διδάχθηκαν ότι ή Όρθοδοξία στήν Αφρική είναι μία μυστηριώδης Δύναμις, μία υπερφυσική Εξουσία, ένας άκαταμάχητος καταπέλτης καί καταστροφέας τών δαιμονικών δυ­νάμεων. Γι' αύτό τώρα άρχίζουν νά τήν φοβούνται, νά τήν υπο­λογίζουν, νά τήν φωνάζουν σέ Βοήθεια, όταν τ' άλλα δόγματα αδυνατούν νά δαμάσουν καί έκδιώξουν τά πονηρά πνεύματα.

Καιρός νά αναφωνήσουμε: «Μέγας εΐ, Κύριε, καί θαυμαστά τά έργα σου...».

 

Μέρος δεύτερον

Τήν άλλη ημέρα τό μεσημέρι ό π. Μελέτιος ξεκίνησε μαζί μέ άλλους τρεις ίερεῖς, τόν π. Φίλιππο καί π. Ιωσήφ άπό τό Λου­μπουμπάσι καί τόν π. Ιάκωβο άπό τό Κολουέζι. Πήραν όλα τά άναγκαια γιά νά λειτουργήσουν αύριο έκεῖ στήν έκκλησία τών Αγίων Κηρύκου καί Ίουλίττης. Τούς συνώδευσαν καί μερικά παιδιά τού οικοτροφείου μας γιά νά ψάλλουν.

Φθάνοντας σέ μία ώρα έκεΐ, κατ' άρχήν έπεσκέφθησαν τούς συγγενείς τοϋ νεκρού. Κατόπιν πήγαν καί είδαν τά γκρεμισμένα σπίτια άπό τίς έπιθέσεις τοΰ δαιμονικού φερέτρου.

Είναι νομίζω προτιμώτερο ν' άφήσουμε τόν π. Μελέτιο νά μάς διηγηθή όλη τήν ύπόθεσι στήν συνέχειά της.

«Τό άπόγευμα τής 23ης Ιουλίου μέ τούς μνημονευθέντες ίερεΐς φθάσαμε στό χωριό. Κτυπήσαμε τήν καμπάνα καί ήλθαν οί Χριστιανοί μας πού έχουν Βαπτισθή άπό τό 1997. Οί υπόλοιποι άνθρωποι στάθηκαν γύρω άπό τήν έκκλησία.

Άφού τελέσαμε τόν Εσπερινό πρώτος τούς ώμίλησα έγώ τονίζοντας πόσο ολέθρια είναι τ' αποτελέσματα άπό τήν συμμετοχή τών άνθρώπων καί μάλιστα ορθοδόξων Χριστιανών στά δίκτυα τής μαγείας. Ποτέ δέν πίστευα ότι γίνονται τέτοια πράγματα. Είχα άκούσει από τόν π. Κοσμά, άλλά τώρα τά ίδια τά γεγονότα μέ πείθουν ότι όλα αύτά είναι φρικτά μέν, άλλά αληθινά. Είχα άπό παλαιότερα άντιληφθή ότι κάτι δέν πάει καλά στό χωριό τοϋ αγροκτήματος μας. Μάλιστα πέρυσι, στήν περίοδο τής συγκομιδής τοϋ καλαμποκιού δύο γυναίκες τά μεσάνυκτα ήλθαν στό σπίτι πού εγώ έκοιμώμουν καί μέ τάραξαν μέ τίς φωνές τους, λέγοντας ότι ήλθαν δαίμονες τήν νύκτα νά τίς πνίξουν. Παρόμοια δαιμονικά πράγματα καί φοβίες μοϋ είχαν διηγηθή κι άλλοι άνθρωποι. Έγώ δέν τούς πίστευα καί τούς έδιωχνα λέγοντάς τους ότι είναι άποκυήματα τής φαντασίας τους.

Κατόπιν τούς ώμίλησαν καί οί άλλοι ιθαγενείς πατέρες. Ό π. Ιάκωβος τούς καυτηρίασε τήν υποκριτική στάσι τους άπέναντι στόν Χριστό λέγοντάς τους ότι δέχονται έπιδερμικό βάπτισμα, ένώ τήν ψυχή τους τήν έχουν παραδώσει στόν διάβολο. Όμολο γοϋν μόνο μέ τό στόμα ότι άρνοΰνται στούς εξορκισμούς τόν διάβολο, ένώ στήν ζωή τους κάνουν τά θελήματά του καί τόν υπακούουν.

Επίσης πολύ ώραῖα καί θεολογικά τούς ώμίλησε ό π. Ιωσήφ, ό όποιος φαίνεται έχει σχετικές έμπειρίες. Τούς ώμίλησε μέ στοργή τονίζοντάς τους ότι: «Εμείς δέν ήλθαμε έδώ σάν άστυνομία νά σάς δικάσουμε. "Ηλθαμε μέ άγάπη καί πόνο νά σάς άκούσωμε καί νά σάς βοηθήσουμε. Ζητούμε καί έσείς νά μάς άκούσετε καί ν' αφήσετε τά όπλα σας κάτω. Άν δέν μάς παραδώσετε τά μαγικά σας όπλα, φοβάμαι ότι ό δαίμονας θά επιστρέψει , μέσα σας πολύ ισχυρότερος καί τότε άλλοίμονό σας. Αύτός ό χώρος καί τό χωριό άνήκουν στήν Έκκλησία τού Χριστού μας καί έσεϊς πλέον θά είσθε δικά μας παιδιά».

Κατόπιν, συνεχίζει ό π. Μελέτιος, τούς είπαμε νά πάνε στά σπίτια τους καί νά έπιστρέψουν γιά έξομολόγησι όλοι οί Χριστιανοί μας, όταν άκούσουν τήν καμπάνα. Κρατήσαμε κοντά μας τούς δύο μάγους, διότι ό τρίτος τήν νύκτα έφυγε κρυφά γιά τό Κολου­έζι, φοβούμενος μή τόν σκοτώσουν τά παιδιά τοΰ νεκρού, όπου καί παραδόθηκε στήν άστυνομία. Σ' αύτούς είπαμε ότι, χωρίς υπεκφυγές καί ψέμματα νά πάνε στά σπίτια τους καί νά μάς φέ­ρουν τά μαγικά τους.

Μετά τίς 8,30 ή ώρα οί π. Φίλιππος καί π. Ιάκωβος άρχισαν τήν έξομολόγησι πρώτα τών δύο μάγων καί στήν συνέχεια όλων τών Όρθοδόξών Χριστιανών μας, περίπου 60 στόν άριθμό. Ένώ εγώ καί ό π. Ιωσήφ συνωμιλήσαμε μέ τόν άλλο κόσμο γιά τά σχετικά θέματα. Μας είπαν όλα όσα ανωτέρω ό π. Δαμασκηνός σάς περιέγραψε.

Οί δύο ιερείς μας συνωμίλησαν κατ' άρχήν μέ τούς δύο μά­γους καί μετά ένανέναν. Τούς συμβούλευσαν νά παραδώσουν τά μαγικά τους. Δυστυχώς δέν συγκαταβαίνουν μέ τήν πρώτη. Θά πρέπει μέ φοβέρες καί άπειλές νά τούς άναγκάσουμε ν' άλλάξουν τακτική καί μεταμεληθούν. Καί ότι θά τούς τιμωρήσει ό Θεός, θά τούς θανατώσει τά παιδιά κ.λπ. Ό πρώτος μάγος, ό Τρύφων, άπό τήν άρχή φάνηκε ότι είναι σκληρό «καρύδι». Αρ­νείται νά ομολογήσει ότι έχει μαγικά καί ότι είναι μάγος. Μετά άπό πολλές πιέσεις ξεκίνησε γιά νά τά φέρει. Μέχρι νά γυρίσει ό Τρύφων, ό άλλος μάγος, ό Χρυσόστομος «έξέρασε» όλα τά δαιμονικά τους έργα. Τούς είπε ότι άρχιμάγος άπό παλιά έδώ ήταν ό Γεώργιος. Αύτός πρίν βαπτιστή ήταν «ιερέας» τής Νεοαποστολικής προτεσταντικής Κοινότητος καί, άφού βαπτίσθηκε στήν Όρθόδοξη Έκκλησία, άνέλαβε τό έργο τοΰ κατηχητού τής ένορίας. Αύτός ό Γεώργιος έχει ένα φοβερό δαιμόνιο πού τοΰ κάνει υπακοή καί τό καλεί γιά κάθε πρόβλημα του. Λέγεται στήν δαιμονική τους γλώσσα Φαντόμ. Αύτό, όταν έμφανίζεται βγάζει φωτιές καί προκαλεί μεγάλο θόρυβο στό περπάτημα του. Άν τό ιδεί κάποιος τήν νύκτα, μπορεί νά πεθάνει άπό συγκοπή καρδίας.

Άκόμη τους είπε κάτι πολύ φοβερό καί διδακτικό γιά όλους μας, ότι: «Πρίν βαπτισθούμε ήλθαν κοντά μας τά πονηρά πνεύμα­τα καί μάς είπαν· μή μάς μαρτυρήσετε στόν ορθόδοξο παπά. Αφήστε μας μέσα σας καί θά δείτε ότι έμεΐς είμεθα δυνατώτεροι άπό τόν Θεό πού θέλετε ν' άκολουθήσετε. Τόσα χρόνια πού σάς βοηθούμε έχετε κάποιο παράπονο;». Έτσι, λοιπόν έμεῖς βαπτισθή­καμε, χωρίς νά έξομολογηθοΰμε αύτή τήν έπίσκεψι καί άπάτη τών δαιμόνων.

Άκόμη τούς είπε ότι ό ίδιος δέν ήταν μάγος. Οι άλλοι δύο τόν προσεταιρίσθηκαν, άφού πρώτα τόν φοβέρισαν ότι θά τόν σκοτώσουν, διότι τούς άπεκάλυψε στόν π. Μελέτιο ένα παράπτωμα πού έκαναν.

Τελικά αύτός ό Χρυσόστομος πήγε σπίτι του κι έφερε όλα τά μαγικά του κι έδειξε ότι θά ύποταχθή στήν Έκκλησία μας. Τούς είπε ότι κάθε μάγος έχει τά δικά του μαγικά, άλλά καί όλοι μαζί γνωρίζουν τί έχει ό καθένας τους.

Έγώ, λέγει ό π. Μελέτιος, είχα κουρασθή κι έφυγα γιά νά κοιμηθώ γύρω στίς 10 τό βράδυ. Οι Πατέρες συνέχισαν μέχρι στίς 12,30 τήν νύκτα τήν έξομολόγησι.

Τό πρωί τελέσαμε μ' ένα ίερέα τήν Θ. Λειτουργία, ένώ οί άλλοι έξω, στίς δύο άκρες τής έκκλησίας συνέχιζαν τίς έξομο λογήσεις όλων τών Χριστιανών μας.

Ή Θ. Λειτουργία τελείωσε στίς 9,15 καί κατόπιν καλέσαμε τούς δύο μάγους νά συζητήσουμε μαζί τους όλοι οί ιερείς. Κρα­τούσα στά χέρια μου τόν Τίμιο Σταυρό καί τούς έλεγα ότι σάς όμιλώ έν ονόματι τού Τιμίου Σταυρού, ό όποιος έπενεργεῖ θαυ­μάσια έργα καί τιμωρεί τούς άτάκτους καί απειθοϋντες στό θείο θέλημα.

Ό Τρύφων τελικά, μετά άπό 30 λεπτά, επέστρεψε καί ζήτη­σε νά βγει έξω ό άλλος μάγος, ό Χρυσόστομος. Γονάτισε μπρο­στα μας, ύποκριιικά 6έ6αια, καί μας έβγαλε άπό τήν τσέπη του ένα είδος φιδιού υφασμάτινο, πού είχε μέσα του πολλά άλλα άντικείμενα καί κατά διαστήματα είχε πολλούς κόμπους. Ό π. Ιάκωβος τόν ρώτησε τί κάνει μ' αύτό καί έκεῖνος είπε ότι «μ' αύτό προστατεύω τήν οίκογένειά μου, όταν φεύγω άπό τό σπίτι». Άκόμη μάς άπεκάλυψε δύο σημεία, όπου είχε τοποθετήσει μάγια. Τό ένα σημείο ήταν έκεῖ, όπου στάθηκε τό φέρετρο όρθιο, πρίν μπει μέσα στό χωριό καί στό δεύτερο σημείο είχε βάλει μέσα στό έδαφος πλαστικό κουβά μέ μαγικά, τά όποια ή μητέρα του τά έκαψε κρυφά πρίν λίγες ημέρες.

Μετά άπό λίγο μπήκε μέσα στό χωριό τό αύτοκίνητο τής άστυνομίας καί ζήτησε τήν άδεια άπό έμάς νά τούς συλλάβει.

Τούς ώδήγησαν στήν ασφάλεια γιά νά λάβουν τόν μισθόν τών δαιμονικών τους πράξεων.

Έκεῖ οί Χριστιανοί μας μάς έλεγαν ότι ό Τρύφων, όταν τούς διέταζε γιά τίς δουλειές τού κτήματος, τόν έτρεμαν καί άπό τά μάτια του σάν νά έβγαιναν κόκκινες φωτιές. Αύτό τό διεπίστω σα κι έγώ πολλές φορές, χωρίς νά ξέρω ποιά είναι ή έσωτερική του ζωή.

Ό Αφρικανός, άδελφοί, μπορεί στήν καθημερινή του ζωή νά φαίνεται άγαθός. Ιδιαίτερα σ' έμάς τούς Εύρωπαίους δέν φαί­νεται νά κρατάει κακία καί έκδίκησι. Ή διαγωγή καί συμπεριφο­ρά όμως μεταξύ τους είναι τελείως διαφορετική. Φοβούνται ό ένας τόν άλλον, γι' αύτό καί δέν καταδίδει ό ένας τόν άλλον στόν υπεύθυνο μιας υπηρεσίας. Άν τόν καταδώσει, άμέσως ό κατηγορούμενος θά πάει στόν μάγο καί θά τιμωρήσει αυστηρά τόν καταδότη, άκόμη καί μέχρι θανάτου.

Καταλαβαίνουμε λοιπόν ότι στήν Αφρική οργιάζει ή μαγεία καί μοναδική σανίδα σωτηρίας άπό τά δίκτυά της είναι μόνον ή Όρθοδοξία. Πότε όμως θά έξαπλωθή στήν Αφρική ή Όρθοδο­ξία; Πόσοι οί Ιεραπόστολοι πού έργάζονται εκεί; Ποία ή προσ­φορά τού κάθε Όρθοδόξου Χριστιανού σ' αύτή τήν μεγάλη ύπόθεσι, πού λέγεται Εξωτερική Ιεραποστολή;

Μέ τήν εὐλογία τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου