Γράφει ὁ κ. Παναγιώτης Κοσμίδης
Ὁ Κύριος ἐπανακάμπτει εἰς τήν Πατρίδα
Ἀκολουθοῦν οἱ μαθηταί: «Καὶ ἐξῆλθεν (ὁ Κύριος) ἐκεῖθεν (Καπερναούμ)͵ // καὶ ἔρχεται εἰς τὴν Πατρίδα αὐτοῦ (Ναζαρέτ)͵ // καὶ ἀκολουθοῦσιν αὐτῷ // οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ» (Μᾶρκ. στ’ 1).
Α. ΕΓΕΡΤΗΡΙΟΣ ΠΡΟΣΚΛΗΣΙΣ “ΜΗΤΡΟΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ”
Ἀποκάλυψις μεγίστου Μυστικοῦ
Καί ξαφνικά ἐκτοξεύεται μία, Ἐμπνευσμένη, Ἐκστατική, Δήλωσις-Βόμβα, ἀπό τόν Προκαθήμενο τῶν Ἑλλήνων.
Χριστουγέννων Παραμονές, στίς 21/12/24, Τό θεῖο Βρέφος Ἔρχεται. Καί αὐτός, αἰφνιδιαστικά, προέβη σέ μία ἐξαίσια ξεκάθαρη ΔΙΑΚΗΡΥΞΙ:
«Μητέρα Πατρίδα, Πνευματικό καί Πολιτικό Κέντρο // τῶν ἁπανταχοῦ Ἑλλήνων-Ρωμιῶν, // καταχωρεῖται μόνον, ἡ Πρωτεύουσά μας, ἡ Ἀθήνα».
Συνακόλουθα, ἀνακύπτει ἡ ἀποκάλυψι ἑνός Σωστικοῦ Σχεδίου γιά τόν κινδυνεύοντα Ἑλληνισμό. Ἡ Ἑνοποίησις ἁπάντων τῶν Ἑλλήνων. Τῆς Μητροπολιτικῆς Ἑλλάδος, μέ τούς προσφιλεῖς Ὁμογενεῖς, τά ἐξαίρετα ξενιτεμένα ἀδέλφια μας, καθώς καί τούς ἀλυτρώτους Ρωμιούς. Ἐκεῖνα, πού εἶναι δισκορπισμένα καί διαπρέπουν, σ’ ὁλόκληρο τῆ γῆ. Τά Λιονταρόπουλα, ἀνάμεσα σέ ἀλλοεθνῆ καί ἀλλόδοξα πρόβατα.
Ὁραματισταί, καί δέν σμικραίνουμε τήν Ρωμιοσύνη, στά ἐπιβληθέντα ἔξωθεν, ἐλάχιστα ὅρια τῶν συνόρων τοῦ Κράτους μας, ἀλλά τήν ἐπεκτείνουμε σ’ ὁλόκληρο τήν Οἰκουμένη. Ἄλλωστε, ὁ Κόσμος ἀποτελεῖ Διευρυνομένη τήν Ἑλλάδα. Καί Ἑλλάδα τόν Κόσμο Συστελλόμενο.
Γνωστοποιεῖ, λοιπόν ὁ Προκαθήμενος, τό Μυστικό, μέ συναρπαστική σαφήνεια, ἀπέριττα, ἀπεριφράστως, σέ μοναδική, ἐκ μυχίων συνέντευξι. Ἀποκαλύπτει τό ἐφετό, πρός τήν πολυχρόνιο ὁμογενειακή ἐφημερίδα “Ἐθνικός Κήρυξ”, στόν ἰδιοκτήτη της, κ. Θεόδωρο Καλμοῦκο.
«Εἶναι ἐπάναγκες νά διατηρηθεῖ καί νά ἐπαυξηθεῖ ὁ διαχρονικός ὀργανικός δεσμός, μεταξύ Μητέρας Πατρίδος καί Διασπορᾶς. Ἡ Ἑλλάδα συνεχίζει νά θεωρεῖ τούς Ἀποδήμους παιδιά της καί νά εὔχεται τήν ἐπιστροφή τους».
«Ἡ Ἑλληνική Διασπορά -καί εἰδικότερα τῶν ΗΠΑ- ἔχει πρωτίστως καί κυρίως μεγάλη σημασία, συναισθηματική, ψυχολογική καί ἠθική γιά τήν Ἑλλάδα. Αἰσθανόμαστε ὅτι οἱ Ἀδελφοί μας τῶν ΗΠΑ, εἶναι στό πλευρό μας στηρίζοντας τή Μητέρα Πατρίδα τους».
«Καί ἐγώ, σᾶς εὐχαριστῶ καί σᾶς ἀσπάζομαι πατρικά, ἐκφράζοντας καί μεταφέροντας, πρός τόν «Ἐθνικό Κήρυκα» καί πρός τούς Ἑλληνοαμερικανούς τήν ἀγάπη ἀπό τήν Ἐκκλησία τῆς Μητέρας Πατρίδος».
Τίποτε σαφέστερο, ἀπό τό ἀνωτέρω ἀπόσπασμα. Λέξεις, πού ζυγίζουν αἰωνιότητα, εὐωδιάζουν Πατριωτισμό καί καταλάμπουν ἀπό Ἑλληνορθοδοξία.
Μία πλήρως ἀναπτυγμένη δεκάδα Κεραυνίων ἀπεικονίσεων:
[ὀργανικός δεσμός] // [Μητέρας Πατρίδος καί Διασπορᾶς] // [ συνεχίζει νά θεωρεῖ Ἀποδήμους παιδιά της] // [εὔχεται τήν ἐπιστροφή τους] // [συναισθηματική, ψυχολογική καί ἠθική] // [οἱ Ἀδελφοί μας τῶν ΗΠΑ] // [στό πλευρό μας] // [στηρίζοντας τή Μητέρα Πατρίδα τους] // [σᾶς ἀσπάζομαι πατρικά]//[ἀγάπη ἀπό τήν Ἐκκλησία τῆς Μητέρας Πατρίδος].
Τό πεφωτισμένο κείμενο, ἡ «Ὀξεῖα Ρομφαία», καταδεικνύεται Βαθύτατο. Τό μεταγράφουν οἱ ἐννοοῦντες, στούς μή ἀντιλαμβανομένους τό ἀβόλιστο βάθος του. Ἤτοι, «ὁ προσφιλής, διαλάμπων Ἀπόδημος Ἑλληνισμός, ἐπιβάλλεται, νά ἐνταχθῆ πάραυτα, ὀργανικά καί πρακτικά στήν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος».
«Καὶ ἐκ τοῦ στόματος αὐτοῦ // ἐκπορεύεται ῥομφαία ὀξεῖα͵ // ἵνα ἐν αὐτῇ πατάσσῃ τὰ ἔθνη͵ // καὶ αὐτὸς ποιμανεῖ αὐτοὺς // ἐν ῥάβδῳ σιδηρᾷ· // … Βασιλεὺς βασιλέων // καὶ Κύριος Κυρίων» (Ἀποκ. ιθ’ 15, 16).
Πολιτική καί Πνευματική Πρωτεύουσα, μόνον ἡ Ἀθήνα
Παλαιότερα ἐκφραζόμεθα, σοφώτατα: Ὄχι “Βασιλεύς τῆς Ἑλλάδος”, ἀλλά, “Βασιλεύς τῶν Ἑλλήνων”. Ὅλων τῶν Ἑλλήνων, ἕως τά πέρατα τοῦ Κόσμου. Τώρα, συρρικνώνουμε, συστέλλουμε καί περιορίζουμε ἀφελῶς τόν Ἑλληνισμό ψιθυρίζοντας: “Πρόεδρος τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας”. Ὄχι Πρόεδρος τῶν Ἑλλήνων, ὅλων δηλ. τῶν Ρωμιῶν.
Ἄς ἐπεκτείνουμε τό θέμα μας. Ἡ πνευματική καί πολιτική ἡγεσία τῶν Ρώσων Ἀποδήμων, τῶν Σέρβων, τῶν Βουλγάρων, τῶν Ἰλλυριῶν, τῶν Σκοπιανῶν, τῶν Γεωργιανῶν κ.τ.λ., βρίσκεται στίς ἀντίστοιχες πρωτεύουσες. Μόνο ἐμεῖς οἱ Ρωμιοί, πράττουμε τό, παραπλανητικό, ἀντεθνικό καί ἀντορθόδοξο, ἐνῶ εἶναι πρωτεύουσά μας ἡ Ἀθήνα. Ἀλλά δυστυχῶς, μέ ἔργο ἐγωπαθῶν ρασοφόρων, ἀπό τό 1922 καί ἐντεῦθεν ἡ διασπορά, οἱ ἐνορίες, οἱ πολυπληθεῖς ὁμογενεῖς, οἱ Ἱ. Μητροπόλεις κ.τ.λ., ὑπάγονται στό “Φανάρι”.
Θά ἀντιτάξουν μερικοί τό ἕωλο ἐπιχείρημα, πώς οἱ ἄλλοι λαοί, δέν διαθέτουν Βασιλεύουσα. Ναί, ἀλλά οἱ ἐν τῇ Πόλει, ὑπάγονται πρακτικῶς καί νομικῶς στό Ἰσλαμικό διοικητικό μηχανισμό τῶν κατακτητῶν. Καί τό φοβερό. Πατριάρχης θά καταστῆ, θά ἐπιλεγῆ, μόνον ὁ βαλτός. Ὁ ἔμπιστος τοῦ “Πατισάχ”. Ὅποιος δηλ. δηλώση, πίστι, ὑποταγή καί ὑπακοή στόν ἀλλόθρησκο. Ἀντιστρόφως, ὁ ὑποψήφιος, στόν ὁποῖο θά ρέη τό αἷμα τῆς 3.500 ἐτῶν περιλάμπρου Ἱστορίας καί θά πάλλη ἡ καρδιά του μέ τό θαῦμα, αὐτός πάραυτα θά διαγραφῆ, ἀπό τόν κατάλογο τῶν ἐκλογίμων.
Ἐπισήμανσις 1: Κατά συνέπειαν: Κατά τό 1991, κατέστη Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, ὁ ἐπίλεκτος τοῦ Τούρκου Πρωθυπουργοῦ Μεσούτ Γιλμάζ (Mesut Yılmaz) καί τοῦ Προέδρου Τουργκούτ Ὀζάλ (Turgut Özal). Τόν κατασταθέντα, ἀπέρριπτε ἄρδην ὁ τότε Ἑλλαδίτης Πρωθυπουργός Κων. Μητσοτάκης καί ὁ τότε Πρόεδρος Κων. Καραμανλῆς (θεῖος), δι’ εὐοήτους λόγους.
Ἐγωϊστικός παραλογισμός, ξεπερνᾶ τά σύμπαντα
Ὁ Διάβολος περπάτησε στό ἑπταφάνερο, μέσα στά διοικητικά μας Δώματα καί στίς ἀνίερες Συνάξεις. Ὡστόσο γραφικά δηλώνουμε, τό, «οὐκ ἐκάθισα μετὰ συνεδρίου ματαιότητος // καὶ μετὰ παρανομούντων οὐ μὴ εἰσέλθω // ἐμίσησα ἐκκλησίαν πονηρευομένων // καὶ μετὰ ἀσεβῶν οὐ μὴ καθίσω» (Ψαλμ. κε’ 4-5).
Σεπτοί Πατέρες καί σεβαστοί Ἀδελφοί. Εἴτε θά λογικευθοῦμε, εἴτε θά ἀποτρελλαθοῦμε καί θά καταστραφοῦμε. “Hannibal ante portas!” (= Ὁ κατακτητής Ἀννίβας, πρό τῶν πυλῶν τῆς Ρώμης)
Στερούμεθα κάθε προσιτῆς γνωστικότητος. Ἀπωλέσαμε τήν οὐσία τῶν πατερικῶν ἐνταλμάτων, μέ τίς ἀδόκιμες παραπλανητικές ἐκφράσεις. Προκαθήμενοι διατείνονται φαιδρά ἀντιδιαμετρικά:
Ἡ Ἱερουσαλήμ ἀποφαίνεται, πώς, «Εἴμεθα, “ἡ Μήτηρ Ἐκκλησία”», «καθώς, ἐδῶ ἔζησε ὁ Κύριος, καί ὀρθῶς τό τροπάριο ἐκδιδάσκει», «χαῖρε Σιών ἁγία, Μήτηρ τῶν Ἐκκλησιῶν».
Τό “Φανάρι” καί τό “Παπᾶτο” αὐτοῦ, παρερμηνεύοντας καί διαστρέφοντας παραλόγως, τόν κη’ Ἱ. Κανόνα, τῆς Δ’ Οἰκ. Συνόδου καί ἐκμεταλλευόμενο τήν συναισθηματική φόρτισι τῶν Ρωμιῶν, ἀπό τό περίδοξο Βυζάντιο, φωνασκεῖ: «ὄχι, ἐμεῖς ἀποφασίζουμε γιά τά πάντα ὡς, … “Μήτηρ τῶν Ἐκκλησιῶν”». καί τό χείριστο καί ἐκκλησιολογικῶς ἀνίερο πώς, … «Δέν ὑπάρχει Ὀρθοδοξία χωρίς τό Πατριαρχεῖο τῆς Κωνσταντινουπόλεως». «Καί πώς … αὐτό ἀποτελεῖ ἐγγυητή τῆς πίστεως καί … φύλακα τῆς ἑνότητος πασῶν τῶν Ἐκκλησιῶν».
Τέλος, κατά τήν ἐποχή μας, ὡς “Μητέρα Πατρίδα”, θεσπίζεται ἡ Ἑλλάς, μέ τήν Πρωτεύουσα, τήν τῶν Ρωμιῶν, τήν Ἀθήνα, τήν διαμαντόπετρα στῆς γῆς τό δακτυλίδι.
Β. ΣΧΕΔΙΟΝ ΔΙΑΛΥΣΕΩΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΔΙΑΣΠΟΡΑΣ
Τραγικά σφάλματα Ἰακώβου Β. καί Ν. Ἀμερικῆς
Ὁ ἐπιτυχημένος, ἐθνικῶς, Ἀρχιεπίσκοπος τῆς Βορείου καί Νοτίου Ἀμερικῆς, ὁ μακαριστός Ἰάκωβος (1958-1996), ἐξομολογεῖται σέ συνεργάτη μας Ἀρχιερέα:
-«Ἐπετέλεσα τρία τραγικά σφάλματα, γιά τόν Ἑλληνισμό, ὡς Προκαθήμενος Βορείου καί Νοτίου Ἀμερικῆς.
Ἐπέτρεψα τήν ἐκτενεστέρα χρῆσι τῆς Ἀγγλικῆς στήν Λειτουργική πρακτική.
Πρότεινα, γιά Ἀρχιεπίσκοπο τόν … τάδε.
Καί τρίτον καί καταλυτικότερο, … ἐδειλίασα καί δέν ἐνεργοποίησα τήν Αὐτοκεφαλία τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἀπεκάλυψα στούς ἀχειροτονήτους, ψευτοαναγνωρισμένους, ΨευτοΟυκρανούς τό καυτό μυστικό».
Συγκεκριμένα, στήν λεγομένη “Οὐκρανία”, κατά τήν Γερμανική κατοχή, τό 1942, ἀνέκυψε μία ὁμάδα ψευτοΧειροτονημένων, μέ τό χέρι τοῦ Ἱ. Λειψάνου, τοῦ Ἁγίου Ἀμβροσίου Κιέβου, μέ εὐχές καί κάτι κόκκινες κορδέλλες. Αὐτοί οἱ ψευδεπίσκοποι, περί τό 1984, μετέβησαν στήν Κωνσταντινούπολι, καί ὁ τότε πατριάρχης Δημήτριος, ἀντικανονικῶς, τούς ἀνεγνώρισε, ὡς κανονικούς Ἐπισκόπους. Μιά ζωή ἐπαναλαμβάνονται τά ἴδια ἀντικανονικά κακουργήματα, ἀπό τό “Φανάρι”.
Αὐτοί οἱ “Ψευδεπίσκοποι” κετέληξαν στήν Ἀμερική καί ὑπήχθησαν, κατόπιν “Φαναριώτικης” προσταγῆς, στόν τότε Ἀμερικῆς Ἰάκωβο. Αὐτός κακῶς τούς ἀπεδέχθη. Κατά τό 1986, ὁ Ἰάκωβος, μυστικῶς ἐνεργοῦσε τά τῆς αἰφνιδιαστικῆς Αὐτοκεφαλίας τῆς ἐκεῖ Ἐκκλησίας. Δυστυχῶς, ἀνοήτως, φερόμενος, ἐνεπιστεύθη τούς ἀχειροτονήτους Οὐκρανούς, καί αὐτοί, μαθημένοι στίς ἀπιστίες, ἐπρόδωσαν τό μυστικό καί τό σχεδιασθέν ἐγχείρημα κατέρρευσε.
Τρομερά Δράματα εἰς τήν Ρωμιοσύνην τῆς Διασπορᾶς
Αὐτή τήν στιγμή ἡ Ἑλλάς ἀντιμετωπίζει τρομερά προβλήματα, στόν ἀπόδημο Ἑλληνισμό, καθότι αὐτός, δέν ἀναφέρεται στήν Μητέρα Πατρίδα, ἀλλά σέ ἕνα ἀμφιλεγόμενο καί ξενοκρατούμενο “Παπᾶτο” τοῦ Βοσπόρου. Σ’ ἕνα “Παπα-Νάτο”. Μέ Οἰκουμενιστικές γραμμές. Μέ ἀποδοχή νεωτεριστικῶν δομῶν κ.ἄ..
Παπάδες καί Δεσποτάδες διετάχθησαν, καί, ὑπέστειλαν τήν Ἰδεατή Σημαία τοῦ μαυροκόκκινου ράσου, καί περιφέρονται, “Μπαρμπερισμένοι”, κομψευόμενοι καί “Ἀράσωται”. Πλήρως κοσμικόφρονες. Μέ, ἀπαγορευμένη τήν Ἱεραποστολή στούς ἀλλοδόξους. Καί κυρίως, ἄν ὄχι ἀνθελληνικές κινήσεις, τουλάχιστον μέ παγερή πρακτική καί συναισθηματική στάσι πρός τήν Μητέρα Πατρίδα μέ τά τεράστια προβλήματά της.
Συστηματικός, ὀργανωμένος ὑπόγειος Ἀφελληνισμός ἐν δράσει.
Μέ Γεωστρατηγικά ἀνοσιουργήματα. Ἤτοι, μέ Ἀντισλαυϊκές-Ἀντιρωσικές, ἐντεταλμένες, ἀντικανονικές πράξεις, κυρίως στήν Οὐκρανία. Μέ πρόκλησι, στήν Ὀρθοδοξία, Σχίσματος-Δυνάμει, μεταξύ, ἀφ’ ἑνός τῶν Ρωμιῶν καί ἀφ’ ἑτέρου τῶν Σλάβων καί τῶν Ἀράβων.
Ἐπισήμανσις 2: Οἱ ἐνταῦθα καί στήν Διασπορά Ἐπίορκοι μειοδότες, συστοιχοῦν μέ τήν αἰσχρή γραμμή τῆς Οὐασιγκτῶνος. «Νά μή καταστῆ ποτέ, ἡ Ρωσία ἰσχυρή Ὀρθόδοξος Αὐτοκρατορία. Καθόσον, αὐτό θά προκαλέση μπλόκο στίς ΗΠΑ καί στήν ΕΕ, μέ τίς Νεοταξικές ἀτζέντες τους. Γι’ αὐτό τό λόγο, νά προωθηθῆ καί νά προκληθῆ σύγκρουσις Μόσχας-Πεκίνου» (Δόγμα Ζμπίγκνιου Καζίμιες Μπρζεζίνσκι, Διεθνολόγου, 1928-2017).
Εἰδικά στόν ἀπόδημο ὁμογενειακό χῶρο, τά πράγματα βαίνουν δραματικά.
Στήν Ἀμερική, ὁ ἐκεῖ προκαθήμενος, στήν κυριολεξία, ἔχει διασπάσει καί διχάσει τόν Ἑλληνισμό, ἀπό πλευρᾶς ἠθικῆς. Τελεῖ βαπτίσεις τέκνων υἱοθετημένων Gay, μετά πάσης δόξης. Προσέτι προβαίνει σέ φιλοεχθρικές παραστάσεις.
Στήν Αὐστραλία, τά προβλήματα καί οἱ δημοσιογραφικές καί δικαστικές περιπέτειες φουντώνουν μέ κάθε ἀπρέπεια.
Στήν Εὐρώπη ἡ κατάπτωσις κατέστη ὁλοφάνερη. Μητροπολίτες, ἀπαγορεύουν τόν προσηλυτισμό τῶν ἀλλοδόξων. Δέν ἀδειοδοτοῦν τήν δημιουργία Ἑλληνικῶν Ἱ. Μονῶν. Ἀποτέλεσμα, πολλοί ἀφιερωμένοι Ρωμιοί, καταφεύγουν ἀναγκαστικῶς στά Ρωσικά καί κυρίως στά Σέρβικα Μοναστήρια.
Στήν Γαλλία, τά πράγματα εἶναι ἐμφιλιοπολεμικά, μέ ἀμείλικτο πόλεμο τῆς Μητροπόλεως μέ τούς Ρώσους τῆς Διασπορᾶς. Μέ διάφορα ἀπρόκλητα σενάρια.
Στήν Ἄπω Ἀνατολή, στήν Κορέα, μαίνεται ἐπίσης ὁ πόλεμος μέ τούς Ὀρθοδόξους Ρώσους, γιά περιουσίες, κτίρια καί Ἱ. Ναούς.
Ἐπισήμανσις 3: Εἰδικά, στήν καταφλεγομένη Μέση Ἀνατολή, κατά τίς ἡμέρες τῆς δοκιμασίας τῶν Ρωμιῶν Ὀρθοδόξων τῆς Συρίας, ἡ Ἑλληνική Ἐκκλησία καί Πολιτεία, ἐπιβάλλεται νά ἐφαπλώσουν μανδύα προστασίας καί διαφυλάξεως αὐτῶν καί τοῦ Πατριαρχείου Ἀντιοχείας στήν Δαμασκό.
Φλεγόμεναι μπάλαι εἰς τήν Ἑλλαδικήν Ἐπικράτειαν
Ἐπί πλέον, στό ἐσωτερικό Μέτωπο ἡ διοίκησις τῆς Ἱερᾶς Ὁλκάδος, ἐκτρέπεται πέρα ἀπό τά Ἱεροκανονικά Πλαίσια.
Στήν Κρήτη, συντελεῖται “νοθεία”, κατά τήν “ἐκλογή” τοῦ ἐκεῖ “Ἀρχιεπισκόπου” (2022), μέ δύο (2) ψεύτικες-ἀνύπαρκτες ψήφους. Μέ τό ἀποκαλούμενο καλπονοθευτικό σύστημα τοῦ “συμψήφου”, ἀπουσιαζόντων δύο ἐκλεκτόρων.
Στά Δωδεκάνησα, τά πράγματα λιμνάζουν. Παράδειγμα ἡ πλούσια μητρόπολις Ρόδου, δέν ἀνήγειρε ἀκόμη, οὔτε ἕνα Ἱ. Ναό γιά τόν Προστάτη της, τόν Ἅγ. Κωνσταντῖνο τόν Ὑδραῖο.
Στό Ἅγιον Ὄρος, ἡ διάσπασις εἶναι ἐξόφθαλμη, μέ τέσσερες Ἱ. Μονές ἐλεγχόμενες δουλικά ἀπό τό “Φανάρι” καί δεκαέξ (16), νά καταπολεμοῦν αὐτές καί τόν “Ἐφέντη”, μέ ἀποφασιστικότητα. Τό Ἅγιον Ὄρος, μέ πρώην Διοικητή, ὑπαρχηχό τῆς ΕΥΠ, καί νῦν Διοικητή Στρατηγό ἐ.ἀ., βρίσκεται ὑπό ἐπιτήρησι τῶν μυστικῶν ὑπηρεσιῶν, τῆς ΕΥΠ καί τῆς CIA. Αὐτές ἐκεῖ, ἀνοϊκῶς, κάνουν κυνήγι μαγισσῶν, γιά Ρώσους πράκτορες.
Ἐπισήμανσις 4: Κατ’ αὐτές τίς ἅγιες ἡμέρες τῶν Χριστουγέννων 2024, ἐπεβλήθησαν νέοι αὐστηροί κανόνες εἰσόδου στό “Περιβόλι τῆς Παναγίας μας”. Ἄτεγκτες καί ἀμείλικτες διατάξεις ἐλέγχου καί περιορισμοῦ. Διευκόλυνσις στούς πράκτορες καί κατασκόπους γιά τά παιγνίδια τους.
Στήν Πάτμο, μέ τήν περίκλυτο Ἱ. Μονή τῆς Ἀποκαλύψεως, τοῦ Ἁγ. Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου, τά σκάνδαλα καί οἱ σκοτεινές ὑποθέσεις.
«Καὶ τί ἔτι λέγω; // ἐπιλείψει με γὰρ διηγούμενον ὁ χρόνος // περὶ Γεδεών͵ Βαράκ͵ Σαμψών͵ Ἰεφθάε͵ … (περί Ἀποδήμων, ἐλευθέρων // καί ἀλυτρώτων Ρωμιῶν)» (Ἑβρ. ια’ 32).
Γ. ΕΓΕΡΤΗΡΙΟΝ ΑΦΥΠΝΙΣΕΩΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ-ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ
Ἑλληνική Ἐκκλησία ἀλγοῦσα, μά ὑπνώττουσα
Ὅλα τά ἀνωτέρω τά βλέπει ἡ “Μητέρα Πατρίδα”, ἡ Ἐκκλησία καί ἡ ὅποια ὀρθοφρονοῦσα πολιτική ὁμάδα καί ὀδυνᾶται. Ἀλλά, δέν συνειδητοποιεῖ ὅτι, τό νά ἀτενίζη ἀδιάφορα τήν τραγωδία καί νά μή ἐνεργῆ, ἀπαρτίζει Πανεθνικό διαρκές Ἔγκλημα καί Προδοσία.
Οἱ Ἱεράρχες τῆς Ἑλλάδος καί οἱ ἐνθάδε Παρεπιδημοῦντες Ἐπίσκοποι, ἐπιτρέπουν, ὥστε τό ἀποστολικό τους ἀξίωμα νά ὑποβαθμίζεται καί νά ἐκμηδενίζεται. Τό κακό συντελεῖται κατά τίς ἡμέρες τους. Ἡ ἀπομείωσις τῆς Ρωμιοσύνης.
Οἱ ἐν λόγῳ, ὑπέστησαν τήν διαχείρησι τοῦ τρόμου. Ἀδιαφοροῦν! Δέν στενάζουν ἐναγωνίως. Δέν ἐρωτοῦν:
«Διδάσκαλε͵ τί ποιήσωμεν; // ὁ δὲ εἶπε πρὸς αὐτούς͵ // μηδὲν πλέον παρὰ // τὸ διατεταγμένον ὑμῖν πράσσετε» (Λουκ. γ’ 12-13).
Ὁ Προκαθήμενος Πάσης Ἑλλάδος, παρά τήν πίκρα καί τόν στεναγμό γιά τήν ψήφισι τοῦ “Σοδομονόμου”, γιά τόν “γάμο” τῶν ΛΟΑΤΚΙ+, συνηντήθη, ἐσχάτως, ΤΕΣΣΕΡΙΣ (4) φορές μέ τούς κορυφαίους “σκιώδεις” τῆς Πολιτείας. Δύο (2) φορές, μέ τήν ἐν τῷ Παλατίῳ, καί μία μέ τόν, ἐν τῷ Μεγάρῳ τοῦ Μαξίμου, Ἀφορισμένο. Ἀποκαλύπτουμε. “Συνεφώνησαν”, ὥστε νά ἐνεργοποιηθῆ ὁ “Νόμος Ἑνοποιήσεως τοῦ Ἑλληνισμοῦ”.
Ἐπισήμανσις 5: Σημειωτέον πώς, τά Ἐκκλησιαστικά ζητήματα, ἐπιβάλλεται γιά λόγους Ἐθνικούς καί πρακτικούς, νά ἐπακολουθοῦν τά Πολιτικά, κατά τόν κορυφαῖο Οἰκουμενικό Διδάσκαλο, τόν Μ. Φώτιο.
Καταστρατήγησις Ἑλληνικῶν συμφερόντων
Ἐμφανέστατα διασαλεύονται, οἱ ὑπόγειες τεκτονικές πλάκες τῆς Ἑλληνικῆς Αὐτοκρατορίας.
Καί ὅμως, οἱ Προκαθήμενοι-Ἐθναρχεύοντες Ἀρχιεπίσκοποι τῆς ἁπανταχοῦ Ὁμογενείας, καθίστανται ἄβουλοι, ἐπίορκοι καί προδοτίζοντες ἀφελληνισταί τῶν Ρωμιῶν.
Παράδειγμα. Ἰδού τί καταγράφεται ἐμφανέστατα. Συγκεκριμένα, ὁ Προκαθήμενος τῆς Ἀμερικῆς, πλαστουργεῖ ἕνα ἡφαιστειακό καί ἐκρηκτικό ἀντιπαραδοσιακό μῖγμα στήν ἐκεῖ Ἀδελφότητα. Γι’ αὐτή τήν αἰτία, ἐδῶ, ὁ Προκαθήμενος καί οἱ ἔνοικοι τοῦ Μαξίμου, πνέουν μένεα ἐναντίον αὐτοῦ καί τοῦ “Παπα-Νάτο”-Προστάτου του. Παρήγγειλαν, λοιπόν, κατ’ ἐπανάληψιν, αὐστηρά καί μέ ἐπιμονή, στό “Φανάρι”, τήν ἀναγκαία Ἐθνικῶς καρατόμησι τοῦ συγκεκριμένου ἀτόμου.
Τά δημοσιογραφικά ἐπιτελεῖα ἀποκαλύπτουν πώς, ὁ “Παπα-Νάτος”, ἀπαίτησε ἀντάλλαγμα. Ἤτοι, τήν αἱματηρή κατάληψι, ἀπό τόν Στρατό καί τήν Ἀστυνομία τῆς ζηλωτικῆς Ἱ. Μονῆς Ἐσφιγμένου. Γιά ποιό λόγο; Ἐπειδή ἔπαυσε νά τόν Μνημονεύη, ὡς “ἈρχιΟικουμενιστή” κ.τ.λ..
Κρίνεται ἀποτρόπαιον νά χυθῆ πατερικό αἷμα στό Ἅγιον Ὄρος, σέ Μοναστήρι μέ ἑκατόν σαράντα (140) μοναχούς καί δοκίμους. Νά ἐπαναληφθοῦν παλαιές σφαγές, στό Περιβόλι τῆς Παναγίας, ἀνάλογες μέ τίς συντελεσθεῖσες κατά τίς ἑνωτικές ἀπόπειρες, κατά τόν ιδ’ αἰῶνα.
Καρατομοῦνται Πέντε Ἀρχιεπίσκοποι-Ἐθνάρχαι. Συμφορά Ἑλληνορθοδοξίας
Εἶναι γνωστόν τοῖς πᾶσι, πώς, ἅπαντες οἱ Ἀρχιερεῖς, πού ὑπάγονται στό “Φανάρι”, στενάζουν, ἀπό τήν ἀνελευθερία καί τήν κατάργησι τῶν Ἱ. Συνόδων καί τῶν Ἱ. Κανόνων. Οἱ Ἐπίσκοποι καί οἱ Ἀρχιεπίσκοποι δέν διαθέτουν τήν ἐλευθερία, οὔτε κἄν ἑνός Ἑλλαδίτου Ἱεροδιακόνου. Κατ’ ἐπανάληψιν καί κατά συρροήν, πάντοτε καί προσφάτως, ἀπολύονται, ὑποβαθμίζονται, εὐτελίζονται.
Μόνον κατά τά ἔσχατα χρόνια, ἀπεπέμφθησαν σκαιότατα, δίχως αἰτία καί δίκη, ΠΕΝΤΕ Προκαθήμενοι-Ἐθνάρχες τῶν Ὁμογενῶν μας. Τρεῖς Ἀρχιεπίσκοποι Ἀμερικῆς (Ἰάκωβος, Σπυρίδων καί Δημήτριος), ἕνας Ἀρχιεπίσκοπος Ἀγγλίας (Μεθόδιος Φούγιας) καί ἕνας Ἀρχιεπίσκοπος Αὐστραλίας (Ἰεζεκιήλ Τσουκαλᾶς), καί φυσικά, πολλοί ὀρθοφρονοῦντες, μά ἀνεπιθύμητοι στό σύστημα Μητροπολίτες. Τό ἀνοσιούργημα ἀποτελεῖ συμφορά τοῦ Ἔθνους καί τῆς Ἐκκλησίας.
Προφανέστατα λοιπόν, ὁ Νόμος “Ἑνοποιήσεως τοῦ Ἑλληνισμοῦ”, θά χαροποιήση, θά ἀπελευθερώση, τούς σκλάβους Ἐπισκόπους, οὕτως ὥστε, νά ἀναπέμψουν δοξολογία ἀγαλλιάσεως καί εὐφροσύνης, ἀπό κοινοῦ μέ τούς Πιστούς καί τούς Ἀγγέλους, γιά τό λυτρωμό τους.
Προσέτι, θά ἀναπνεύσουν καί οἱ Ἐπίσκοποι τῆς Βορείου Ἑλλάδος, πού ἀσφαλέστατα ἀνήκουν στήν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, καί στήν Ἱεραρχία της, ἐκλέγουν καί ἐκλέγονται ἀπό αὐτήν. Οὐδόλως θά ὑφίστανται κατ’ ἐξακολούθησιν, ψευτοκανονικές ἀπειλές ἀπό τούς “Ἰνστρούκτορες” τοῦ σκιώδους “Παπάτου”.
Ἐπί πλέον, ἡ ἐν λόγω εὐωχία τῶν Ἐπισκόπων, τῶν Ἀποδήμων, τῆς Κρήτης, τῆς Δωδεκανήσου, τῆς Βορείας Ἑλλάδος, θά προκαλέση πολιτική εὐαρέσκεια. Καθόσον τό ἐγχείρημα θά ἀντιτάξη στήν προωθουμένη Ἐθνική καταστροφή, τήν Ἐθνική Ἔξαρσι. Καί φυσικά, θά ἐπανεντάξη στό Ἐθνικό Κέντρο καί παγκόσμιες προσωπικότητες καί Μεγιστάνες ἀπό τήν εὐημεροῦσα στά Ξένα Ρωμιοσύνη.
Ἀπόπειραι ἑνοποιήσεως Ἑλληνισμοῦ
Μνημονεύουμε ἐλάχιστα ἀπό τά γνωστά περιστατικά τοῦ παρελθόντος. Ὅπως προείπαμε ἤδη, ἁπαξάπαντες οἱ Ὀρθόδοξοι τῆς διασπορᾶς, ὑπάγονται στίς Πρωτεύουσες τῶν ἐλευθέρων Ἐθνῶν τους καί συνεργάζονται μέ τίς κατά τόπους πρεσβευτικές ἀρχές καί τά προξενεῖα. Τό ἴδιο συνέβαινε πάντοτε καί μέ τούς Ρωμιούς ἀπό τήν Ἐθική Παλιγγενεσία, τήν ἐπαναγέννησι δηλ. τοῦ Ἔθνους.
Δυστυχέστατα, τό 1923, μαζί μέ τίς ἐθνικές Μικρασιατικές καταστροφές καί τίς ἐκκλησιαστικές ἐκτροπές τοῦ Φαναρίου μέ τήν ἀναγνώρισι τῆς ψεύτικης “Ζώσης Ἐκκλησίας” τοῦ Λένιν στήν Ρωσία, συνετελέσθη καί ἕτερον ἀνοσιούργημα.
Ὁ μεγαλεπήβολος Μητροπολίτης Κιτίου, στή συνέχεια, Ἀθηνῶν, Ἀλεξανδρείας καί Κωνσταντινουπόλεως, Μελέτιος Μεταξάκης ἐγκλημάτησε. Ἀπέσπασε, σύμπαντα τόν Ἀπόδημο Ἑλληνισμό ἀπό τήν Μητέρα Πατρίδα-Ἑλλάδα καί τήν ὑπήγαγε στόν … “Ἑαυτό του!” στό “Φανάρι” (1923). Μέγα ἀτόπημα, τραγωδία, ἡ ὁποία κάκιστα, συνεχίζεται ἐπί ἑκατό ἔτη, ἕως σήμερα.
Νά καταχωρήσουμε ἐλάχιστα ἀπό τά πλεῖστα σημαίνοντα σχετικά γεγονότα.
Κατά τό 1958, ὁ τότε πρωθυπουργός τῆς Ἑλλάδος Κων. Καραμανλῆς (θεῖος), ἐπέβαλε τήν ἐκλογή τοῦ Ἰακώβου, ὡς Ἀρχιεπισκόπου Ἀμερικῆς.
Κυβερνήτης Ἑλλάδος, μᾶς ἐξωμολογήθη, πώς, στά σχέδιά του ἦτο καί ἡ ἑνοποίησις τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Ἑλληνισμοῦ. Ὡστόσο οἱ πολιτικές καταστρατηγήσεις καί ἔξωθεν τορπίλες, παρεμπόδισαν τό θεόσδοτο ἔργο.
Τό 1996, ὁ τότε ΥΠΕΞ τῆς Ἑλλάδος, Θ. Πάγκαλος, ἐπί κυβερνήσεως Κων. Σημίτη (1996-2004), διέκοψε κάθε χρηματοδότησι πρός τό “Φανάρι”. Ἀπαιτοῦσε νομίμως, νά παραλάβη πλήρη καί λεπτομερῆ οἰκονομικό ἀπολογισμό. Ἡ ἄρνησις ὑπῆρξε πεισμώδης καί ὕποπτος.
Ἐπί πρωθυπουργοῦ Κ. Σημίτη, ἀπεστάλη ἔγγραφο πρός τόν Πατριάρχη, ἀπαιτῶντας νά τηρηθοῦν οἱ Ἱεροί Κανόνες. Δηλ. νά συγκαλεῖται πλήρης Ἱεραρχία (ΙΣΙ), ἡ ὁποία νά ἐκλέγη καί τούς Ἐπισκόπους. Ἐπί πλέον νά θεσπισθῆ καί κυρίαρχος Μικρή Σύνοδος (ΔΙΣ). Στό τέλος, λόγῳ ἀναιμικῆς πρακτικῆς, συνεκροτήθη, μόνο μικρή Σύνοδος (ΔΙΣ) καί αὐτή διοριζομένη, ἑξάμηνιαία καί … ἄϋλος-ἀνελευθέρα.
Δ. ΛΥΣΙΣ ΑΜΕΣΟΣ ΤΗΣ ΤΡΑΓΩΔΙΑΣ
Ὁλοκληρωμένος Νόμος “Ἑνοποιήσεως τοῦ Ἑλληνισμοῦ”
Τά πάντα εἶναι ἕτοιμα. Ὁ Νόμος “Ἑνοποιήσεως τοῦ Ἑλληνισμοῦ”, ἀναμένει τήν προώθησί του, μέ ἐθνοφιλῆ καί φιλορθόδοξα ἄρθρα.
Ἐπισήμανσις 6: Παρεπιπτόντως, ἀποκαλύπτουμε πώς, ἐπί Προκαθημένου Χριστοδούλου (1998-2008), τά λυτρωτικά στρατηγήματα ἑνοποιήσεως, δρομολογήθησαν δεόντως. Μετεβιβάσθησαν δέ, στά χέρια τοῦ Νῦν διαδόχου του.
Ἡ Ὁμηρική φράσις “Νόστιμον ἦμαρ”, δηλαδή ἡ “Γλυκιά Ἡμέρα τῆς Ἐπιστροφῆς” τῶν Ὁμογενῶν, μᾶς συνέχει. Συνδέεται μέ τή λαχτάρα τῶν ἁπανταχοῦ Ρωμιῶν γιά ἐπιστροφή. [Ὁμήρου Ὀδύσσεια, Ραψ. Α 9-10 (Εἰσαγωγή)]. Μέ τήν ὑποκαίουσα μυστική πανεθνική Νοσταλγία καί τόν Πόνο τῆς Ρωμιοσύνης.
«Ἐν ᾧ περισσότερον // βουλόμενος ὁ Θεὸς // ἐπιδεῖξαι τοῖς κληρονόμοις // τῆς ἐπαγγελίας τὸ ἀμετάθετον // τῆς βουλῆς αὐτοῦ // ἐμεσίτευσεν ὅρκῳ͵ …». (Ἑβρ. στ’ 17).
Ἰδού τό ἐθνοσωτήριο σχεδιάγραμμα:
Νὰ ἀποδοθῆ Ἑλληνικὸ Διαβατήριο εἰς ὅλους ἀνεξαιρέτως τοὺς Ρωμιοὺς τῆς Οἰκουμένης. Ἀλυτρώτους καὶ Ἀποδήμους.
Σύμπας ὁ Ἀπόδημος Ἑλληνισμός, Ἀμερική, Αὐστραλία, Εὐρώπη, Ἄπω Ἀνατολή, ὑπάγεται στήν Μητέρα Πατρίδα Ἑλλάδα.
Καθίστανται Αὐτόνομες Ἐκκλησίες, κατ’ ἀναλογίαν μέ τίς ἕτερες Ὁμόδοξες, τῶν Ρώσων, τῶν Σέρβων κ.τ.λ..
Ἡ Ἐκκλησία τῆς Κρήτης συγχωνεύεται πλήρως μέ τήν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος.
Οἱ Ἱ. Μητροπόλεις τῶν Δωδεκανήσων ὑπάγονται ἐπίσης στήν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, μέ πλήρη δικαιώματα.
Τό Περιβόλι τῆς Παναγίας, τό Ἅγιον Ὄρος, διατηρεῖ τήν διεθνῆ αὐτονομία του. Ὡστόσο. Ἐκκλησιαστικῶς μνημονεύει τόν Ἐπίσκοπο Ἱερισσοῦ καί Ἁγ. Ὄρους, ὅπως καί παλαιά.
Ἡ ἀποστολική Ἱ. Μονή Πάτμου ὑπάγεται φυσιολογικῶς στήν Ἱ. Μητρόπολι Καλύμνου.
Ὅλα τά ψευτοσταυροπήγια ὑπάγονται στίς ἀντίστοιχες Ἱ. Μητροπόλεις.
Ἡ “Βόρειος Ἑλλάς”, δέν διέπεται ἀπό ἐκεῖνα τά ἀντικανονικά καί ἐξωφρενικά πρωτόκολλα καί τούς νόμους τοῦ 1928-9. Καί οἱ Ἐπίσκοποι, διακόπτουν τήν ἀντικανονική μνημόνευσι τοῦ Πατριάρχου. Μνημονεύουν, κανονικῶς, μόνον τήν Ἱ. Σύνοδό τους.
Γιά λόγους εὐνοήτους, δέν διαρρέουμε λεπτομέρειες τῶν ὅλων διατάξεων.
Τά Πατριαρχεῖα ἐπί τῶν οἰκείων Ἐπάλξεων
Ἅπαντα τά δοκιμαζόμενα Πατριαρχεῖα μας, θά δέχωνται τήν ἀμέριστο προστασία τῆς Μητρός Πατρίδος. Τά ἴδια ἐπιβάλλεται νά ἐγκύψουν στό ἴδιο ἔργο τοῦ Κυρίου, μέ ἔκστασι. Νά μή ἀλληθωρίζουν εἰς ἕτερες Αὐτοκέφαλες Ἐκκλησίες. Στήν Ρωσία, στήν Ἑλλάδα, στή Λιθουανία καί ἀλλαχοῦ.
Τό Πατριαρχεῖο τῆς Μ. Ἀσίας, ἄς ἐγκύψη στά 35 ἑκατ. Μυστικῶν ΚρυπτοΡωμιῶν καί ΚρυπτοΧριστιανῶν. Καθόσον οἱ Μικρασιάτες, οἱ δῆθεν Τοῦρκοι, καθομολογοῦν μέ προσμονή, λέγοντας, «Δέν εἴμαστε Τοῦρκοι, ἀλλά ἐξισλαμισμένοι Ρωμιοί» (Τοῦρκος Καθηγητής). Ἀναμένουν ἑπομένως, ἡ “σπίθα” νά γίνη πυρκαγιά. Μέ ἄλλα λόγια, ἡ λεγομένη “Τουρκία”, ἀποτελεῖ μία ἄλλη Ἑλλάδα, μά ἐξισλαμισμένη. Καί τοῦτο, ἐξ αἰτίας, καί, τῶν τραγικῶν ἀδιαφοριῶν, παρασπονδιῶν καί ἑτεροαπασχολήσεων τοῦ “Βοσπόρου” καί τῶν ἐνθάδε ἀδαῶν πολιτικῶν.
Οὐδέποτε, ἄλλοτε, ἐνδεχομένως θά ἐμφανισθῆ παρόμοιος εὐκαιρία, ἀπό τήν τωρινή, μέ τήν Μικρασιατική Κυβέρνηση, μέ τόν Πόντιο, τόν Ρετζέπ Ταγίπ Ἐρντογάν ἀπό τήν Ριζοῦντα τοῦ Πόντου. Μέ παππού καπετάνιο στό ἀντάρτικο τοῦ Πόντου, ἐπί Χρυσάνθου (1918-22). Μέ κόρη, τήν ὁποία κατονομάζει “Σουμελᾶ (γιέ)”, ἤτοι Μαρία.
Ἑλληνορθοδοξίας Ἐπανένταξις
Καταχωρούμεθα, οἱ Ἑλληνορθόδοξοι, ὡς μοναδικός Αὐτοκρατορικός Λαός.
Οἱ θρησκεῖες, εὐλόγως, ἐπιβιώνουν περισσότερο ἀπό τίς Αὐτοκρατορίες.
Καί ἐπειδή τό Βυζάντιο ταυτίστηκε μέ τήν Ὀρθοδοξία, κατέστη Ἔνδοξος Ὁλοφώτεινη, Ἰδανική καί Ὑπερχιλιετής Αὐτοκρατορία, τοῦ Βασιλέως Χριστοῦ.
Κατελύθη, μόνον ὅταν ἐδέχθη συγχρονισμένη θρησκευτική διπλῆ μοχθηρή ἐπίθεσι καί πολεμική ἀπό Δύσι καί Ἀνατολή, τό 1204 καί τό 1453.
Κατά τήν περίοδο τοῦ Νεοελληνισμοῦ, κατά τήν ἐποχή τῶν “Νόθων”, ἀπαιδεύτων ἐθνικῶς, διακινδυνεύουμε μέ ἀφανισμό. «Εἰ δὲ χωρίς ἐστε παιδείας, // ἧς μέτοχοι γεγόνασι πάντες, // ἄρα νόθοι ἐστὲ καὶ οὐχ υἱοί» (Ἑβρ. ιβ’ 8).
Ἐπιπλέουν οἱ σκιώδεις ἀνίκανοι ἄρχοντες. Ἐγκαθίστανται παγίδες καί σενάρια θανατηφόρα. Ἤτοι, ἡ ἀπόπειρα ἀπομακρύνσεως τῆς Ἑλλάδος ἀπό τήν Ὀρθοδοξία καί τήν Παράδοσι. Καί, ὁ περισπασμός μας ἀπό τούς Ὁμογενεῖς. Τά ἐν λόγω στοιχεῖα, στοιχειοθετοῦν, τήν καταλυτική αἰτία καταστροφῆς τῆς συνειδήσεως τῆς Αὐτοκρατορικῆς Ρωμιοσύνης.
Κάθε διάσπασις τῆς Πατρίδος μέ τά διασκορπισμένα καί ἀγαπημένα παιδιά της ἀποτελεῖ, κακούργημα ἐσχάτης Προδοσίας. Ἀληθινό Δαιμονισμό. Ὅσοι ἀντιτίθενται στήν Ἑνοποίησι στῆς Ρωμιοσύνης διαπράττουν Ἔγκλημα Καθοσιώσεως, δηλ. κατά τοῦ Ὁσίου θεοφόρου Γένους μας.
Βασίλευσε Κύριε, εἰς ὅλα τά Ἔθνη
Ὁ Ἑλληνισμός, ἡ Ρωμιοσύνη, κεῖται στά ὅρια τοῦ θαύματος, τοῦ φανταστικοῦ τοῦ ὑπερφυσικοῦ. Ζῆ καί ἀναπνέει μέ θαύματα καί ἄθλους. Ἡ πνευματώδης Ἑλλάς ἐξισώνεται μέ 4.500 πρωτότυπα ἔργα Ἑλλήνων φιλοσόφων καί ἐπιστημόνων ἐπί 1.500 ἔτη, πρό Χριστοῦ. Προσέτι καί μέ ἄλλα τόσα, τῶν Θεοφόρων Πατέρων ἐπί 2.000 ἔτη.
Ἑπομένως κατ’ ἀνάγκην, ὁ κάθε ἄξιος ἄρχων ὀφείλει νά διακηρύττη: «Δέν ἔχω ἄνομες φιλοδοξίες. Καθόσον, γιά νά ἀποκτήσης ἀνθρωπίνη δόξα, πρέπει νά ἀναλώσης χρήματα. Διαθέτω, μόνον συνειδητό χρέος θυσίας καί ὁραματισμό.
Ἀρνοῦμαι νά καταστῶ ἐξάρτημα κάποιων ἀφεντικῶν.
Ἀρνοῦμαι νά τούς κολακεύω καί νά καταντήσω σκλάβος τους.
Τό ἀκόμη χειρότερο, ἀρνοῦμαι νά χειραγωγοῦμαι ἀπό αἰσχρούς ἐχθρούς τῆς Πατρίδος.
Ἀρνοῦμαι νά ἐκτελῶ τά ἄνομα θελήματά τους.
Τουτέστιν, ἀρνοῦμαι νά μεταλλαχθῶ σέ ἕνα ἐφιαλτικό Προδότη».
Ἐν κατακλεῖδι, ἄς ἱκετεύουμε τόν Κύριό μας: «Κυβέρνησέ μας, Χριστέ! Βασίλεψε στήν Πατρίδα μας καί Βασίλεψε σέ κάθε Ἔθνος, γιά τήν μεγαλύτερη Δόξα τῆς Ἁγίας Τριάδας καί τή σωτηρία τῆς ἀνθρωπότητας»(Πολωνική διακήρυξις, 2016).
Λέοντες ἀνάμεσα εἰς τά πρόβατα
Ἐπιποθοῦν τήν Πατρίδα: «… Ὅτι ξένοι // καὶ παρεπίδημοί εἰσιν (οἱ Ἰσραηλίτες) // ἐπὶ τῆς γῆς· // οἱ γὰρ τοιαῦτα λέγοντες // ἐμφανίζουσιν // ὅτι πατρίδα ἐπιζητοῦσιν» (Ἑβρ. ια’ 13-14).
Ἀλληγορική ἀναλογία: «Οἱ Πατέρες μας ἀπέθαναν // μέ ἐμπιστοσύνη στόν Θεό, // … Καί διεκήρυξαν, ὅτι, // εἶναι ξένοι καί περαστικοί ἐπάνω στή γῆ, // … κατ’ αὐτόν τόν τρόπο, // ὁραματίζονται καί ὀνειρεύονται // τήν ἀληθινή Πατρίδα τους. [Λαχταροῦν μία Αἰώνιο Πατρίδα, τήν Ἐπουράνιο (Καί τήν Ἑλλάδα)]».
