Περπατούσε μιά ηλιόλουστη μέρα στόν κήπο τού μοναστηριού ό Άγιος Γερβάσιος (Παρασκευόπουλος), όταν κάποιος τόν ρωτάει:
– Γέροντα, μιλάς γιά τό Χριστό τόσο συχνά. Μπορείς νά μού πείς τί σού έκανε ό Χριστός στή ζωή σου;
Ό Γέροντας σταματάει καί δείχνοντας ένα ωραίο εύοσμο άνθος τού λέει:
– Ό,τι ό ήλιος στό άνθος αυτό! Μπορεί νά ζήσει ό άνθρωπος χωρίς ήλιο; Άλλο τόσο καί ἡ ψυχή χωρίς Χριστό. Αυτό ήταν καί είναι ό Χριστός γιά μένα.
– Γέροντα, μιλάς γιά τό Χριστό τόσο συχνά. Μπορείς νά μού πείς τί σού έκανε ό Χριστός στή ζωή σου;
Ό Γέροντας σταματάει καί δείχνοντας ένα ωραίο εύοσμο άνθος τού λέει:
– Ό,τι ό ήλιος στό άνθος αυτό! Μπορεί νά ζήσει ό άνθρωπος χωρίς ήλιο; Άλλο τόσο καί ἡ ψυχή χωρίς Χριστό. Αυτό ήταν καί είναι ό Χριστός γιά μένα.