Άλλο ΕΡΩΤΗΜΑ… Διαβάζω δυνατά.
«Κάποιοι ιερείς που έβγαλαν τον Εσταυρωμένο από την Αγία Τράπεζα ισχυρίζονται ότι η εισαγωγή Του είχε γίνει μετά την Επανάσταση και στην ουσία ήταν νεωτερισμός στην Ορθόδοξη Εκκλησία και ότι η Παράδοση είναι να μην υπάρχει ο Εσταυρωμένος. Πώς μπορεί να το αντικρούσουμε, και κατά πόσο επιτρέπεται ο πιστός να ελέγχει τους ιερείς;»
ΑΠΑΝΤΑ Ο Κ. ΤΣΕΛΕΓΓΙΔΗΣ:
«Κοιτάξετε. Εδώ δεν είναι θέμα να ελέγξεις ή να μην ελέγξεις τον ιερέα ή τον αρχιερέα. Δεν είναι ο ρόλος αυτός του πιστού. Ο πιστός μπορεί να ρωτήσει και μπορεί να πει την αντίρρησή του.
Το θέμα εδώ, όπως και ένα άλλο ερώτημα που μου θέσατε για τον Σταυρό πότε εμφανίζεται, έχει καθαρά κοσμικό χαρακτήρα. Η ερώτηση δηλαδή είναι εκτός θέματος. Το βλέπει αρχαιολογικά. Ιστορικά. Δηλαδή, αν υποτεθεί ότι εμφανίζεται κάτι από ένα σημείο και μετά, σημαίνει ότι δεν πρέπει να εμφανιστεί. Είναι ανόητα πράγματα αυτά.
Έγινε, λέει, τον τάδε αιώνα…. Μα εγώ σου λέω, μιλώ ως θεολόγος, επιστήμων γιατί εστιάζω στην πραγματικότητα:
Σε τί με εμποδίζει η παρουσία του Σταυρού στην Αγία Τράπεζα;
Τί αρνητικό έχει για μένα η παρουσία του Σταυρού στην Αγία Τράπεζα;
Απεναντίας. Δεν μου δημιουργεί κανένα αρνητικό, αλλά μου δημιουργεί μόνο θετικά. Το γεγονός που η Εκκλησία για τους δικούς Της λόγους ας πούμε από ένα σημείο και μετά το έκανε… δεν βγήκε κανείς να πει ότι αυτό αγιοπνευματικώς δεν στέκει. Γιατί μόνον, έτσι πρέπει να απαντήσει.
Αγιοπνευματικώς, μας δημιουργεί κάποιο πρόβλημα η θέα του Θεού τον Οποίον σταυρώσαμε;
Εμείς Τον σταυρώσαμε.
Μήπως δεν θέλουμε και έχουμε ενοχικό σύνδρομο;
Καλό θα μας κάνει, να δούμε τί έκανε Αυτός για να Τον σταυρώσουμε. Και μένει εκεί πάνω στον Σταυρό για να μας θυμίζει την μετάνοια. Γιατί από εκεί πήραμε την μετάνοια.
Αν φύγει ο Σταυρός πάει περίπατο η μετάνοια.
Εν τοιαύτη περιπτώσει δεν θέλουμε, και γι’ αυτό στην πράξη βλέπω να μην ακούγεται η λέξη μετάνοια από τους θεσμικούς φορείς.
Καταλάβατε; Ο Σταυρός ήταν που μας έδωσε την δυνατότητα της μετάνοιας. Και μας την έδωσε για την άφεση των αμαρτιών. Την άφεση των αμαρτιών πώς θα την πάρεις αν δεν μετανοήσεις; Έτσι την πήρε ο ληστής επί σταυρού. Επειδή σταυρώθηκε.
Δηλαδή το θεμέλιο βιωματικά της Πίστεώς μας είναι ο Σταυρός του Χριστού. Γι’ αυτό και μπαίνει παντού. Και στην θεμελίωση των εκκλησιών… και για να γίνει ένα οποιοδήποτε Μυστήριο κτλ.
Ο επιστημονισμός μας αυτός, όπως τίθεται το ερώτημα δηλαδή, δεν θέλω να χρησιμοποιήσω βαρείς χαρακτηρισμούς διότι αυτοί στρέφονται εναντίον μου. Τους αποδέχομαι όμως γιατί κι εγώ επιστήμων είμαι. Έτσι έχω κι εγώ τραφεί δυστυχώς, αλλά εκλαμβάνω αυτήν την επιστήμη, αυτόν τον επιστημονισμό δηλαδή, σαν την σκουριά πάνω στο είναι μου, η οποία έχει κολλήσει καλά, έ. Κι εγώ που τα λέω με πόνο τα λέω. Θέλει σβουράκι η υπόθεση. Και τα λέω για τον Σταυρό του Χριστού.
Δηλαδή φρίττει και τρέμει ο διάβολος μην δει την δύναμή Του, κι εμείς λέμε, συντασσόμενοι με τον διάβολο, να μην Τον βλέπουμε διότι μας ανάβουνε τα λαμπάκια. Των πιστών δηλαδή και των λειτουργών.
Άμα δεν σου ανάβουν τα λαμπάκια και ευφραίνεσαι, γιατί να Τον βγάλεις;
Για σκέψου δηλαδή ποιος δεν θέλει τον Σταυρό. Από εκεί να ξεκινήσουμε, αρνητικά.
Δεν θέλει ο Εωσφόρος να υπάρχει ο Σταυρός γιατί είναι Το Σύμβολο της ήττας, του εξευτελισμού του. Του άδειασε τον Άδη. Του άδειασε τον Άδη και εξακολουθεί μέχρι την στιγμή του θανάτου του καθενός η πρόνοια η αγαπητική του Θεού μέσα από τον Σταυρό για να τον λυτρώσει.
Ο διάβολος δεν Τον θέλει. Ο Εωσφόρος δεν Τον θέλει. Και να φτάνει τώρα ο επίσκοπος να μην Τον θέλει;»
Εγώ βάζω τα ερωτηματικά, εσείς δώστε την απάντηση για τον εαυτό σας. Ένας άνθρωπος που δεν θέλει να βλέπει τον Σταυρό. Που θα έπρεπε να Τον θέλει παντού.»
ΚΑΘ.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΤΣΕΛΕΓΓΙΔΗΣ ΓΙΑ ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟ
Απομαγνητοφώνηση ΤΑΣ ΘΥΡΑΣ
