Γράφει ο Βασίλειος Ξεσφίγγης
Μετά
τις ενέργειες του μητροπολίτη Περιστερίου κ.κ Γρηγορίου να απομακρύνει
τον Εσταυρωμένο Χριστό πίσω από την Αγία Τράπεζα, αυτή του η πράξη
μεταδόθηκε αστραπιαία σαν τον καρκίνο σε πάρα πολλές ακόμα μητροπόλεις.
Τότε ήταν που η καρδιά μας μάτωσε, και βαριά αισθήματα ιερής αγανάκτησης, θυμού και λύπης μας κυρίευσαν.
Ακόμα
χειρότερα νιώσαμε όταν είδαμε την συντριπτική πλειοψηφία των ιερέων
στις μητροπόλεις αυτές να στοιχίζονται με τους μητροπολίτες και
κυριολεκτικά να πουλάνε τον Χριστό και τον λαό έναντι πινακίου φακής.
Ο Χριστός πάντως ξαναπουλήθηκε παλαιότερα για 30 Αργύρια αλλά δεν έχει σημασία.
Μετά
από τόσο καιρό υπολογίζω με βάση τα μηνύματα που παίρνω, ότι οι ιερείς
που τελικά συντάχτηκαν και πούλησαν τον εσταυρωμένο στις μητροπόλεις που
ακολουθούν αυτή την τάση, ως ποσοστό είναι περίπου το 97% αυτών, ίσως
και λίγο παραπάνω.
Και ενώ φαίνεται ο
πόλεμος αυτός να χάνεται, επειδή έτσι όπως είναι το εκκλησιαστικό
σύστημα σήμερα ο λαός και η θέληση του δεν λαμβάνεται καθόλου υπόψιν.
Παρόλα αυτά υπάρχει αχτίδα φωτός...
Αυτή η αχτίδα ως ώρας έχει δυο παραμέτρους.
Η μια είναι ο Θεός που έχει αρχίσει να μιλάει.
Διαβάζουμε πλέον για εσταυρωμένους που τους πετάξαν στις αποθήκες και άνθισαν τα στεφάνια.
Δεν ξέρω αν λέει κάτι αυτό στους απίστους.
Είναι σίγουρο ότι σε αυτούς που λατρεύουν τον Μαμωνά δεν λέει τίποτα απολύτως.
Σε αυτούς που λατρεύουν τον Έναν Τριαδικό Θεό λέει πολλά όμως.
Η δεύτερη παράμετρος έχει να κάνει πως πες, πες ο κόσμος άρχισε να θορυβείται και να ενδιαφέρεται.
Προσωπικά
παίρνω πλέον πολλά μηνύματα την ημέρα από ανθρώπους που ζητούν
πληροφόρηση και ψάχνουν τρόπο συμμετοχής σε αυτό τον αγώνα.
Αυτός είναι ο σπόρος που πλέον βλασταίνει.
Φίλοι μου ο Θεός ασφαλώς μπορεί να τελειώσει αυτή την ιστορία πολύ εύκολα.
Επιτρέπει αυτή την δοκιμασία ωστόσο για λόγους που ξέρει Αυτός.
Εμείς το μόνο που πρέπει να κάνουμε είναι να μην τον προδώσουμε.
Ειναι πολύ σημαντικό να μην μείνει μόνος Του ο Χριστός.
Στο φινάλε φινάλε μπορεί αυτό να θέλει να δει από εμάς.
Έχοντας απόλυτη αγάπη και πίστη στον πλάστη λοιπόν, δηλώνω πως δεν υπάρχει περίπτωση να Τον αφήσουμε μόνο Του.
Σε ότι με αφορά, αυτό μου λέει η συνείδηση μου.
Και ξέρω και άλλους που είναι της ίδιας άποψης, και στο Περιστέρι και στην υπόλοιπη Ελλάδα.
Οι πρόγονοι μας, κατά την περίοδο της εικονομαχίας επέμειναν πάνω από 100 χρόνια μέχρι να δικαιωθούν.
Αν και οι χρόνοι στις μέρες μας ακολουθούν άλλους ρυθμούς, θα πρέπει να κάνουμε και εμείς υπομονή, και επιμονή και έχει ο Θεός.
Η πίεση πρέπει να είναι συνεχόμενη και διαρκής, συλλογικά και μεμονωμένα.
Διαμαρτυρία παντού και σε κάθε ευκαιρία, σε κάθε παπά και σε κάθε Δεσπότη που απομακρύνει τον Χριστό.
Δεν κάνουμε διάλογο, δεν διαπραγματευόμαστε με αυτούς τον Χριστό, αλλά απαιτούμε δικαιωματικά.
Ο σπόρος ερρίφθη...
Κάποιοι
σπόροι έπεσαν κοντά στον δρόμο του χωραφιού, καταπατήθηκαν από τους
διαβάτες και τους έφαγαν τα πουλιά. Κάποιοι άλλοι έπεσαν σε πετρώδες
έδαφος, και αφού φύτρωσαν, ξεράθηκαν, επειδή δεν είχαν υγρασία. Άλλοι
πάλι σπόροι έπεσαν σε έδαφος γεμάτο από σπόρους αγκαθιών, και όταν
βλάστησαν, τους έπνιξαν τα αγκάθια. Τέλος, άλλοι σπόροι έπεσαν στην
εύφορη γη και έδωσαν καρπό εκατό φορές περισσότερο.
Στην φάση που βρισκόμαστε έχουμε αρχίσει να βλέπουμε ότι κάποιοι σπόροι έπεσαν σε εύφορη γη και έχουν αρχίσει να βλασταίνουν.
Αυτοί οι σπόροι είναι η ελπίδα που γεννιέται στα καμώματα του Γρηγορίου και του κάθε Γρηγορίου.
Θα δούμε τι μας επιφυλάσσει το μέλλον.
ΠΗΓΗ
