Mε αφορμή τα δημόσια προς τον λαό κακόδοξα μηνύματά του (στο True Story Radio, 14/11/2024)
Θέμα: Ο Φλωρίνης Ειρηναίος και οι συν αυτώ ετοιμάζουν την οδό και προετοιμάζουν τον λαό προς το «κοινό Πάσχα» μετά των αιρετικών, αλλοιώνοντας τον τύπο της Θείας Λειτουργίας
«Δεν
παίζω με τις ψυχές των ανθρώπων… Είμαι υποχρεωμένος να λειτουργήσω,
όταν θα ’ρθει η ώρα, “χειρουργικά”, για να μην πεθάνουν ασθενείς, για να
μην δηλητηριάζουν κόσμο και για να μην τον αποκόπτουν από το σώμα της
Εκκλησίας… Συμφέρει όλους μας να είμαστε μέσα στην Εκκλησία κι ας
κάνουμε τα λάθη μας. Όχι έξω από Αυτήν».
(Φλωρίνης Ειρηναίος*)
Αγαπητοί,
Όσο περνά ο καιρός και το «Πάσχα ημών» πλησιάζει, τόσο τα μηνύματα του Πατριάρχη Βαρθολομαίου και των συν αυτώ, με αφορμή το επικείμενο «Πάσχα του 2025», πυκνώνουν και φανερώνουν τη «βάση της πίστεως» των Οικουμενιστών, δηλαδή την σαφώς αιρετική διδασκαλία που θέλει την Ανάσταση του Χριστού στο κέντρο της του Τριαδικού Θεού Λατρείας και μαζί την κοινή πίστη στο εν Κολυμβαρίω «Σύμβολο» υπέρ της των πάντων εκκλησιών ενώσεως.
Σαφώς θυμόμαστε ό,τι τόνισε (16.12.2024) ο καθήμενος επί του Οικουμενικού Θρόνου κ.κ. Βαρθολομαίος κατά την Επίσκεψή του στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, στο πλαίσιο συμμετοχής του στο διεθνές συνέδριο «World Policy Conference»: «Εορτάζοντας την Ανάσταση του Χριστού μαζί, μάς βοηθά να αναγνωρίσουμε το κοινό μας παρελθόν και να προχωρήσουμε προς τη μελλοντική ενότητα. Αυτός ο κοινός εορτασμός θα μας βοηθήσει να ξεπεράσουμε άλλες διαφορές, καταδεικνύοντας ότι η κοινή μας Πίστη μάς επιτρέπει να υπερβούμε παλαιές διαιρέσεις και να συνεργαστούμε για την δόξα του Θεού» [1].
Επίσης ό,τι ανέφερε χοροστατώντας στη Θεία Λειτουργία για την εορτή του Αγίου Νικολάου (2024) στον ομώνυμο Ιερό Ναό στο Τζιβαλί της Κωνσταντινούπολης: «Χαιρόμεθα βαθέως, διότι και ο νυν Πάπας έχει τας αυτάς διαθέσεις διά το μέγα ζήτημα “της των πάντων ενώσεως”, υπέρ της οποίας προσεύχεται αδιαλείπτως η Αγία Εκκλησία μας». [2]
1. Όσο περνά ο καιρός και το «Πάσχα ημών» πλησιάζει, τόσο οι κρυφοί αιρετικοί, οι εντός της Εκκλησίας, παραπλανούν τον λαό του Θεού με θέσεις Παπαθωμά (μητροπολίτη Περιστερίου), ρήσεις Ζηζιούλα και ρητά Καζαντζάκη… Όπως είπε ο π. Αυγουστίνος Καντιώτης: «Ο κίνδυνος είναι αφάνταστος»!
Σαφώς και κατά προτεραιότητα θυμόμαστε ό,τι τόνιζε ο π. Αθανάσιος Μυτιληναίος για τους «κρυφούς αιρετικούς» τους εντός της Εκκλησίας.
«Και πρότερον μεν ήσαν φανεροί οι αιρετικοί, νυν δε πεπλήρωται η Εκκλησία κεκρυμμένων αιρετικών». Και πρώτα» λέγει, «υπήρχαν αιρετικοί, τώρα όμως γέμισε η Εκκλησία από κρυφούς αιρετικούς. Και δεν είναι η αίρεσις από μίαν άγνοιαν… διότι αγνοούν και γράφουν αυτά που γράφουν… Συνεπώς, δεν λέμε γι’ αυτούς, λέμε για ’κείνους οι οποίοι πιστεύουν στην αίρεση, δηλαδή ΔΕΝ πιστεύουν στην Αλήθειαν, στην Ορθοδοξίαν και αυτοί δεν τολμούν πολλές φορές να αποκαλυφθούν. Έτσι έχουμε πράγματι πολλούς αιρετικούς κρυμμένους, κρυφούς. «Απέστησαν γαρ οι άνθρωποι από της αληθείας και κνήθονται τη ακοή». Έχουν φύγει πια οι άνθρωποι από την αλήθεια και χαϊδεύονται. Κνήθω, κνήθομαι, θα πει ευχαριστιέμαι να ακούω πράγματα περίεργα· τα παραμύθια ας πούμε» [3]. Λοιπόν…
Με τις ευλογίες του Φλωρίνης Ειρηναίου,
Την Κυριακή του «Καλού Σαμαρείτη» 11 Νοεμβρίου 2024 στην Πτολεμαΐδα ακούσαμε από συντοπίτη θεολόγο τον κ. Ραφαήλ Καραβασιλειάδη, μια άκρως συμβολική ομιλία με θέμα: «ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΟΥΚ ΕΧΩ: Η ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΗ ΚΡΑΥΓΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ»[4]. Ο κ. Καραβασιλειάδηςομίλησε με γλώσσα Ζηζιούλα, με γλώσσα Παπαθωμά, με γλώσσα Καζαντζάκη… «Ὡμίλησε μὲ γλῶσσαν Καζαντζάκη, ὡμίλησε μὲ γλῶσσαν σατανᾶ, ὡμίλησε μὲ γλῶσαν δαιμόνων, μυρίων δαιμόνων!» (π. Αυγουστίνος Καντιώτης) [5].
Ενδεικτικά αναφέρουμε τα εξής:
√ Ο Ζηζιούλας ήταν ο «σπουδαιότερος πατέρας της Εκκλησίας των τελευταίων 80 ετών»… ‘Η Θ. Ευχαριστία αποτελεί τον ΤΡΟΠΟ ΕΝΩΣΗΣ του ανθρώπου με τον Θεό, και του ανθρώπου με τον συν-άνθρωπό του’!
«Ας δανειστούμε τη σκέψη του σπουδαιότερου πατέρα της Εκκλησίας των τελευταίων 80 ετών, του Μητροπολίτου Περγάμου Ιωάννου Ζηζιούλα. Ο μακαριστός, ως ΚΕΝΤΡΟ της βίωσης της Βασιλείας του Θεού, [έθετε] την Ευχαριστία και τη σύναξη των πιστών σ’ αυτήν. Η Ευχαριστία αποτελεί τον τρόπο ένωσης του ανθρώπου με τον Θεό, και του ανθρώπου με τον συν-άνθρωπό του. Ο Χριστός μάς καλεί στο Ποτήριο της Ζωής, στη Θεία Μετάληψη για να ενωθούμε μαζί Του και να αδειάσουμε την ύπαρξή μας, ώστε μέσα μας να χωρέσει όλος ο κόσμος. Και όταν ο άνθρωπος ομοιάζει στο Θεό γίνεται ΑΓΑΠΗ που θυσιάζεται και ξεχύνεται θυσιαστικά προς όλους… Ο άνθρωπος ζει για να αγαπά.. Οι ανθρώπινες σχέσεις πλέον λαμβάνουν μια θυσιαστική διάσταση, είναι γεμάτες, είναι απόλυτες. Οι άνθρωποι ΤΑΥΤΙΖΟΝΤΑΙ, δεν βοηθούν τον αδελφό τους αλλά συζούν με τα δικά τους πάθη, τις δικές τους δυσκολίες και μεταμορφώνονται για να λυτρώσουν τον αδελφό τους. Και τίποτε δεν μπορεί να νικήσει αυτήν την δύναμη.».
√ ‘Η Θ. Ευχαριστία είναι γεμάτη χαρά και φως, ΔΕΝ ΕΧΕΙ ως βάση το Σταυρό… αλλά έχει ως βάση την Ανάσταση’!
«Ζούμε εντός της Εκκλησίας, όχι με ηθική η οποία μηδενίζει τον άνθρωπο και τον διαπλάθει με βίαιο τρόπο, πολλές φορές, αλλά στην Εκκλησία ζούμε ή θα πρέπει να ζούμε τη Βασιλεία του Θεού, φωτιζόμενοι από το ΦΩΣ που έρχεται από τα ΕΣΧΑΤΑ της Εκκλησίας. Αυτό είναι το μυστήριο της εν Χριστώ Ζωής. Όχι ηθική χριστιανική ζωή, όχι χριστιανική πνευματικότητα, αλλά εν Χριστώ ζωή. Συμπόρευση και ταύτιση με τον Αναστημένο Ιησού. Αυτό το ΦΩΣ της Βασιλείας Του φωτίζει τη ζωή μας… Το ΦΩΣ αυτό δεν βιώνεται, ούτε ορίζεται όμως αυθαίρετα∙ βιώνεται και ορίζεται εντός της Εκκλησίας στο ύψιστο μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, στο οποίο ΣΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΠΑΝΤΟΤΕ μετέχουμε ως ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ. Η Θ. Ευχαριστία είναι γεμάτη χαρά και φως, δεν έχει ως βάση το Σταυρό και μια εξιδανίκευση του Πάθους, αλλά έχει ως βάση την Ανάσταση, ως υπέρβαση του Σταυρού και του Πάθους.».
√ ‘Τι είναι ΑΓΑΠΗ; Θα μας απαντήσει ο …Νίκος Καζαντζάκης’!
«Ενδεχομένως εάν τελείωνα την ομιλία αυτή χωρίς τον ΕΠΙΛΟΓΟ θα αναρωτιόσασταν και σεις μαζί με μένα: Τι είναι αγάπη. Τι είναι όμως αγάπη, που ζητά ο καθένας μας με την κραυγή του «Άνθρωπον ουκ έχω»; Δεν μπορώ να απαντήσω! Επέλεξα όμως να μας απαντήσει, ένας σπουδαιότατος άνθρωπος του πνεύματος, της ζωής και της αναζήτησης, και του Θεού, και του προσώπου, και της αγάπης, και όχι του ηθικισμού αλλά της ζωής, της εν Χριστώ ζωής και της ζωής γενικότερα, ένας άνθρωπος ανοιχτός και απέραντος ο οποίος ερμηνεύει την πίστη και το Αναστάσιμο βίωμα της Εκκλησίας, και είναι ο Νίκος Καζαντζάκης. «Τι είναι ΑΓΑΠΗ; Δεν είναι συμπόνια, μήτε καλοσύνη. Στη συμπόνια είναι δύο. Αυτός που πονά κι αυτός που συμπονά. Στην καλοσύνη είναι πάλι δύο: αυτός που δίνει κι αυτός που δέχεται. Μα στην αγάπη είναι ένα. Δεν ξεχωρίζουν. Το εγώ και το εσύ αφανίζονται. Αγαπώ θα πει χάνομαι» [4+].
2. «ΕΡΑΝΟΣ ΑΓΑΠΗΣ ΣΤΗΝ Ι.Μ. ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΠΡΕΣΠΩΝ ΚΑΙ ΕΟΡΔΑΙΑΣ. ΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑΡΗ ΤΟΝ…ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ!!!»
«Δεν παίζω με τις ψυχές των ανθρώπων» Μητροπολίτης Φλωρίνης Ειρηναίος
Θα αδικούσαμε (αν σιωπούσαμε) τον υπεύθυνο συνθέτη της γνωστής αφίσας για τον ετήσιο «Έρανος αγάπης-2024» [6], που πραγματοποίησε η Μητρόπολή μας. Πράγματι τού πρέπουν «ευχαριστίες» εφόσον αποκαλύπτεται το φρόνημα και οι διαθέσεις των καρδιών των συνεργατών του Δεσπότη μας… Ο υπεύθυνος της Μητροπόλεως που φιλοτέχνησε την εν λόγω αφίσα επέλεξε (άραγε, εν αγνοία του Δεσπότη;) να συμπεριλάβει στο μέσον αυτής, δηλαδή στο ΚΕΝΤΡΟ της το εξής ρητό: «Ο άνθρωπος όταν νιώθει πόνο είναι ζωντανός. Όταν όμως νιώθει τον πόνο του άλλου, τότε, ναι, είναι Άνθρωπος» (ενν. χωρίς ρητή αναφορά στο όνομα Νίκος Καζαντζάκης). Αίσχος! Χιλιάδες ρητά έχουν γράψει οι Άγιοι Πατέρες. Δεν μπορούσαν να βάλουν κάποιο απ’ αυτά και επιστράτευσαν λόγο του μεγαλύτερου υβριστή του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού; Αίσχος!
Επίσης η «εικόνα» της αφίσας με τα χέρια αγοριών και κοριτσιών το ένα πάνω στο άλλο, έχει κι αυτή, πέρα από τον συμβολισμό της, μέγα έλλειμμα Ορθοδοξίας, δηλαδή αγάπης προς την Παρθενία αλλά και προς την Παρθένο Μαρία (αλλά, μήπως κρύβει και ένα έμμεσο μήνυμα ΝεοΝικολαϊτισμού;).
[Αυτό που εν πρώτοις διακρίνεται στην «εικόνα» είναι χέρια άνευ προσώπου από τρία παιδιά, δύο κορίτσια κι ένα αγόρι. Το ένα κορίτσι έχει τα δύο της χεράκια δεμένα σαν να προσεύχεται, το δε αγόρι αγγίζει με το δεξί του χέρι τα χεράκια αυτής, και η δεύτερη κοπέλα αγκαλιάζει και τους δύο με τα δυο της χέρια, με το δεξί της χέρι αγγίζει το χέρι του αγοριού και με το αριστερό το χεράκι το κοριτσιού…].
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
«Πάντα τα προβλήματα της Εκκλησίας συμπεριλαμβάνονταν σ’ ένα και μοναδικό πρόβλημα: ο εγωϊσμός και η αλαζονεία. Αυτός ο εγωϊσμός και η αλαζονεία οδήγησε αυτούς τους ανθρώπους να νομίζουν ότι είναι πάνω από την Εκκλησία ή είναι κάτι το ξεχωριστό ή κάτι το χειρότερο, να νομίζουν ότι προστατεύουν τον Χριστό.» (Επίσκοπος Φλωρίνης Ειρηναίος Λαφτής*)
Αδελφοί Πτολεμαϊδιώτες,
Όσο περνά ο καιρός και το «Πάσχα ημών» των Ορθοδόξων πλησιάζει, τόσο και άλλο τόσο οι πιστοί θα πρέπει να φυλαχτούμε και να φυλάξουμε… να προσέξουμε και να προστρέξουμε στα σύντομα κηρύγματα του Επισκόπου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου, όπου «Με απλό και ζωντανό τρόπο ερμηνεύονται ορισμένα σημεία της θείας Λειτουργίας, που μόνο όσοι είναι πιστοί, όσοι ακλόνητα πιστεύουν στο μυστήριο της θείας Κοινωνίας, έχουν δικαίωμα να παρακολουθούν…» [7]. Για να φυλαχτούμε και να φυλάξουμε…
√ Για να φυλαχτούμε,
– Από εκείνους που προ-ετοιμάζονται να εορτάσουν Πάσχα ανίερον, Πάσχα ασεβέστατον μετά του αντίχριστου Πάπα και των λοιπών (Παρθενομάχων-εικονομάχων) Θρησκευτικών συλλόγων του ΠΣΕ,
– Από εκείνους (π.χ. π. Τιμόθεο Τσισμαλίδη) που εξόρισαν τον δεύτερο Εσταυρωμένο από το ιερό Βήμα, και στη θέση Του έστησαν το Σύνθρονο (δεύτερο Θρόνο)… που παραδέχονται δηλ. ότι: «Όλοι οι σύγχρονοι λειτουργιολόγοι, οι ειδήμονες και οι ερευνητές της Λειτουργικής συμφωνούν ότι γύρω και πίσω από την Αγία Τράπεζα δεν πρέπει να υπάρχει τίποτε, εκτός από το Σύνθρονο, ημικυκλικά, την Άνω Καθέδρα, όπου κάθεται «ο Επίσκοπος με τους Πρεσβυτέρους» όπως, εις τόπον και εις τύπον, «ο Χριστός με τους Αποστόλους»…» [8/ σελ. 17].
– Από εκείνους τους Δεσποτάδες… που σαφώς περιγράφονται από τον προφήτη Ιεζεκιήλ στον θρήνο του για την καταστροφή του βασιλιά Τύρου: «Υπερηφανεύθηκε η καρδία σου και είπες: ‘’Θεός είμαι εγώ, κάθισα στο θρόνο του Θεού’’… Εσύ ήσουν υπόδειγμα τελειότητας και στεφάνι ομορφιάς. Ζούσες μέσα στην τρυφή του παραδείσου του Θεού. Φορούσες κάθε πολύτιμο πετράδι… Ήσουν άμεμπτος στη ζωή σου από την ημέρα που πλάστηκες, ωσότου αμάρτησες… Επειδή ήσουν όμορφος, υπερηφανεύτηκε η καρδιά σου· έτσι, η σοφία σου διαφθάρηκε μαζί με την ομορφιά σου. Για τις πολλές σου αμαρτίες σε πέταξα στη γη…» (Ιεζ. 28:2, 12-15, 17)» [9].
– Από εκείνους τους Πατριάρχες και Δεσποτάδες (ιεροκήρυκες και θεολόγους) που βεβαιώνουν πως η Ορθόδοξη Εκκλησία μας κάνει «λάθη» θεολογικά, κανονικά και ιστορικά, ότι δηλαδή είναι «πλανεμένη εσαεί» (Άπαγε της βλασφημίας!). Π.χ.,
«Δεν νοείται και είναι απαράδεκτο να εξακολουθούμε σήμερα, εις τας αρχάς του 21ου αιώνος, να ζούμε με φανατισμούς, μικροψυχία και προκαταλήψεις. Ο Θεός μας είναι Θεός της αγάπης. Και αν ακόμη έγιναν λάθη εις το παρελθόν, αυτό δεν σημαίνει ότι εμείς πρέπει να τα διαιωνίζουμε» (Οικουμενικός Πατριάρχης) [2+].
«Αν διαβάσει κάποιος και του Πατέρες της Εκκλησίας, εάν κάποιος δει την Παράδοση και τη ζωή της Εκκλησίας συμφέρει όλους μας να είμαστε μέσα στην Εκκλησία κι ας κάνουμε τα λάθη μας. Όχι έξω από Αυτήν.» (Φλωρίνης Ειρηναίος*)
√ Για να φυλάξουμε,
Ό,τι μας δίδαξε ο π. Αυγουστίνος! «Για να θυμόμαστε την υπέρτατη θυσία του Χριστού». Γι’ αυτό τον λόγο «ορίστηκε η Θεία Λειτουργία, σύμφωνα με την εντολή του: «Τούτο ποιείτε εις την εμήν ανάμνησιν» (Λουκ. 22,19)».
Και ό,τι μας δίδαξε ο άγιος Νικόλαος Καβάσιλας: «Αλλά ποια είναι αυτή η ανάμνηση; Πώς μέσα στην τελετή θα θυμηθούμε τον Κύριο; Σε ποιες πράξεις και σε ποια κατάστασή Του θα τον θυμηθούμε; Με άλλα λόγια, τι θα θυμηθούμε ή τι θα διηγηθούμε για Αυτόν; Μήπως ότι ανέστησε νεκρούς και έδωσε την όραση σε τυφλούς και διέταξε τους ανέμους να ησυχάσουν και με λίγα ψωμιά χόρτασε χιλιάδες ανθρώπους, αυτά δηλαδή που τον απέδειξαν Θεό και παντοδύναμο; Καθόλου. Αλλά μάλλον εκείνα που φανερώνουν αδυναμία, τη σταύρωση, το πάθος, τον θάνατο, επάνω σ’ αυτά μας διέταξε να τον θυμόμαστε. Έτσι το εννόησε ο Παύλος, που γνώριζε καλά τα του Χριστού. Γράφοντας δηλαδή προς του Κορινθίους για το Μυστήριο αυτό και αφού διηγήθηκε ότι ο Κύριος είπε: «Αυτό να κάνετε σε ανάμνησή μου», πρόσθεσε: «Διότι όσες φορές τρώγετε τον άρτο τούτο και πίνεται τούτο το ποτήριο, διακηρύσσετε τον θάνατό Του» (Α΄ Κορ. 11,26). Αυτό εφανέρωσε και ο ίδιος ο Κύριος κατά την παράδοση του μυστηρίου. Διότι όταν είπε: «Αυτό είναι το σώμα μου, αυτό το αίμα μου», δεν πρόσθεσε θαύματα, ώστε να πει ότι, αυτό είναι που ανέστησε νεκρούς, που καθάρισε λεπρούς. Αλλά τι είπε; Το πάθος μόνο και τον θάνατο: «Αυτό που προσφέρεται θυσία για χάρη σας, αυτό που χύνεται για χάρη σας» (Λουκ. 22, 19-20).
Και ποιος [καταλήγει] είναι ο λόγος που δεν μνημονεύει τα θαύματα αλλά τα πάθη; Διότι τα πάθη ήταν πιο αναγκαία από τα θαύματα. Και μάλιστα ήταν τόσο πολύ αναγκαία για μας τα πάθη Του, διότι αυτά είναι πρόξενα της σωτηρίας μας και χωρίς αυτά δεν μπορούσε να αναστηθεί ο άνθρωπος ενώ τα θαύματά Του ήταν αποδεικτικά μόνο. Έγιναν δηλαδή για να πιστευθεί ο Κύριος, ότι Αυτός είναι αληθινά ο Σωτήρας» [10].
Ας αναλογιστούμε εδώ την του μητροπολίτη Περιστερίου Γρηγορίου Παπαθωμά (βλάσφημη) διδαχή: «Και είμαστε [σ.σ. εμείς οι Ορθόδοξοι] ακόμη μακριά, απ’ ό,τι φαίνεται, για να αποκτήσουμε πραγματικό λειτουργικό ήθος με κέντρο την Ανάσταση του Χριστού και την εσχατολογική νοσταλγία της Βασιλείας…», αλλά και την του Σταυρού (=Εσταυρωμένου) αποστροφή του: «Την Σταύρωση που ακολουθεί κατά χρονολογική σειρά μετά το πάθος του Χριστού, την απεικονίζουμε με τον Εσταυρωμένο αγιογραφημένο Χριστό, ο Οποίος τίθεται πάντοτε εδώ και δύο χιλιάδες χρόνια πριν από την Αγία Τράπεζα και πάνω ακριβώς από την Ωραία πύλη. Και τίθεται ακριβώς εκεί, γιατί εκεί είναι η θέση Του στην ιστορική πορεία Του, και μετά ακολουθούν τα υπόλοιπα γεγονότα, με κορυφαία την Ανάσταση του Χριστού και την Βασιλεία του Τριαδικού Θεού.» [8/σελ.8].
Και επιπλέον την του μητροπολίτη Φλωρίνης, Πρεσπών και Εορδαίας Ειρηναίου Λαφτσή διδαχή: «Είχαμε προσκαλέσει τον Μητροπολίτη Περιστερίου, έναν συμπατριώτη μας, έναν καταξιωμένο καθηγητή, λοιπόν, ο οποίος πήρε μια απόφαση. Ας το κρίνει η Εκκλησία αυτό, αν είναι θετική, αρνητική – που αφορά την μετακίνηση ενός Σταυρού- και που συγκεντρώθηκαν για να διαμαρτυρηθούν άνθρωποι από την Πτολεμαΐδα, εάν θα πρέπει να γυρίσει ο Σταυρός δεξιά ή αριστερά στην Εκκλησία. Συμφωνώ ή διαφωνώ μαζί τους· δεν μπορώ να ΤΑΥΤΙΣΤΩ, ας το πω έτσι.», αλλά και την (σαφέστατη) αποστροφή του: «Είναι και μια μικρή ομάδα που την είδα και εγώ να δρα στον Εσπερινό του Αγίου Στεφάνου των ελευθερίων, όπου είχαμε προσκαλέσει τον Μητροπολίτη Περιστερίου… Και ενώ έχουμε έναν ευγενή κόσμο, κάποιοι μας εκθέτουν. Κι αυτό νομίζουν ότι το κάνουν στο όνομα του Χριστού. Είναι παραλογισμός. Ευτυχώς που καταλαβαίνω ότι ο κόσμος έχει κρίση και θεωρεί αμελητέα αυτήν την ομάδα η οποία μόνο κακό κάνει.» [*]
√ Για να φυλαχτούμε και να φυλάξουμε…
Ό,τι μας δίδαξε ο π. Αθανάσιος Μυτιληναίος : «Εσείς θα πιστεύατε, αγαπητοί μου, ότι τυχαία μπαίνουν επίσκοποι οι οποίοι προδίδουν την Πίστη και την Εκκλησία;»!
Ορθόδοξοι Χριστιανοί της Πτολεμαΐδας,
Μετά από όλα αυτά, στ’ αλήθεια, πιστεύετε ότι:
– «Τυχαία» ο (κρυφο-Οικουμενιστής) Φλωρίνης Ειρηναίος κάλεσε στην τοπική μας Εκκλησία τον μεταπατερικό καθηγητή και μητροπολίτη Περιστερίου Γρηγόριο Παπαθωμά;
«Εμείς φέραμε έναν επίσκοπο και μητροπολίτη συμπατριώτη, έναν άνθρωπο που μεγάλωσε στην Πτολεμαΐδα! Και εγώ, επειδή καθόμαστε μαζί στη Σύνοδο δίπλα, όταν του είπα κάτι για την Μητρόπολη (μου είπε), «Και ’γω από ’κεί είμαι. Στην Πτολεμαΐδα μεγάλωσα, πήγα σχολείο, μου αρέσει πάρα πολύ, έχω φίλους», και εκεί λοιπόν (του είπα), «αφού ήσασταν, ελάτε στα Ελευθέρια να θυμηθείτε τα παιδικά σας χρόνια»» [*].
– Είναι «τυχαίο» που έβαλαν λόγο του Καζαντζάκη στην αφίσα του εράνου της «ΑΓΑΠΗΣ» της μητροπόλεώς μας; Κατά (κυριολεξία) διαβολική σύμπτωση, ο αντίχριστος αυτός συγγραφέας είναι πολύ αγαπητός σε επιφανείς Οικουμενιστές! [11]
– «Τυχαία» κλήθηκε να μιλήσει σε φιλανθρωπικό σύλλογο της Πτολεμαΐδας, ένας κρυφοφιλοοικουμενιστής (φιλοκαζαντζακικός) θεολόγος, κάνοντας Σεμινάριο Οικουμενισμού;
– Είναι «τυχαίο» που αυτός ο νεαρός νεωτεριστής θεολόγος είναι αγαπημένο πνευματικό παιδί του πρωτοσυγκέλλου μας, ο οποίος διαφημίζει τον πατριάρχη Βαρθολομαίο [12], ενίοτε χλευάζει και συκοφαντεί τους Χριστιανούς που αγωνίζονται κατά του Οικουμενισμού και υπογράφει, με καμάρι, «αρχιμανδρίτης του Οικουμενικού Θρόνου»; [13]
– «Τυχαία», τέλος, ο καθήμενος επί του Οικουμενικού Θρόνου κ.κ. Βαρθολομαίος είπε: «Εορτάζοντας την Ανάσταση του Χριστού μαζί, μάς βοηθά να αναγνωρίσουμε το κοινό μας παρελθόν και να προχωρήσουμε προς τη μελλοντική ενότητα. Αυτός ο κοινός εορτασμός θα μας βοηθήσει να ξεπεράσουμε άλλες διαφορές, καταδεικνύοντας ότι η κοινή μας Πίστη μάς επιτρέπει να υπερβούμε παλαιές διαιρέσεις και να συνεργαστούμε για την δόξα του Θεού»;
Αλήθεια,
Εσείς θα θέλατε, αγαπητοί μου, να συνεορτάσετε το Πάσχα του 2025 μαζί με (τον Πάπα και τους Προτεστάντες αλλά και τους φιλενωτικούς) επισκόπους που προδίδουν την Πίστη και την Εκκλησία;
Θα θέλατε να συνεορτάσετε μαζί τους το Πάσχα(;), όταν μάλιστα «Αυτός», ο κοινός εορτασμός της Ανάστασης θα τους βοηθήσει, «να ξεπεράσουν» και όλες τις άλλες διαφορές, καταδεικνύοντας ότι «η κοινή τους Πίστη», τούς επιτρέπει «να υπερβούνε παλαιές διαιρέσεις» (για τις οποίες θεωρούν ότι ευθύνονται αποκλειστικά οι Ορθόδοξοι άγιοι Πατέρες!). Και επιπλέον, «να συνεργαστούνε», όχι για την δόξα του Εσταυρωμένου και Αναστημένου, αλλά «για την δόξα του Θεού» (ούτε καν του Τριαδικού, αλλά ενός Θεού που σαφώς λένε ότι «έρχεται από τα έσχατα»!) στον οποίο και πιστεύουν!
[Προ μηνών, σε συζήτηση εν Χριστώ αδελφών με θέμα την εγκυρότητα των μυστηρίων (μετά την Ψευδοσύνοδο) ειπώθηκε ο εξής διάλογος.
-«Πείτε μου, είναι έγκυρα τα μυστήρια των επισκόπων που δέχθηκαν τις αποφάσεις της Κρήτης;»
– Ναι, είναι.
– Ε, τότε μένω μέσα έως ότου έλθει το «κοινό Ποτήριο».
– Ωραία, αυτό που είπες θα σου πω με τι μοιάζει. Ο Τρεμπέλας λέγει στο βιβλίο του με τίτλο «Οι λαϊκοί εν τη Εκκλησία» ότι ο Άρειος, εννοείται πριν καταδικαστεί, τελούσε έγκυρα Μυστήρια… Λοιπόν, είναι σαν να ρωτάς: “Είναι έγκυρα τα μυστήρια του Άρειου;’’. “Ναι, είναι”, σου απαντούν. Και εσύ τι λέγεις; “Ωραία, εφόσον τελεί έγκυρα μυστήρια, εγώ πάω με τον Άρειο’’]
ΜΕ ΤΙΜΗ
ΣΥΛΛΟΓΟΣ «ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ»
ΟΙ ΥΠΟΓΡΑΦΟΝΤΕΣ
Γρηγόριος Ι. Γρηγοράκης
Δημήτριος Β. Εμμανουήλ
Ζήκος Π. Παπάζογλου
Χρήστος Θ. Ελευθεριάδης
Πτολεμαΐδα 1 Ιανουαρίου 2025
Σημειώσεις
[*] https://www.youtube.com/watch?v=yGxHzKuo9w4
[**] «Όποιος λέει ότι «όποιος κόβει τη Μνημόνευση είναι σχισματικός και εκτός της Εκκλησίας», αυτός είναι αιρετικός. Γιατί είναι αιρετικός; Γιατί τη διακοπή της μνημόνευσης τη θέσπισε ο ΙΕ΄ Κανόνας της Πρωτοδευτέρας Συνόδου. Επομένως κατηγορεί την Εκκλησία ότι είναι πλανεμένη που θέσπισε αυτό τον Κανόνα. Γι’ αυτό είναι αιρετικός.» (Γέροντας Γαβριήλ, ο Αγιορείτης)
[3]http://www.arnion.gr/mp3/omilies/p_athanasios/prajeis/prajeis_024.mp3
[4] https://www.youtube.com/watch?v=dRLqhRffjko&t=1s
[5] https://www.augoustinos-kantiotis.gr/?p=112908
[7] «ΕΙΣ ΤΗΝ ΘΕΙΑΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ», ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ .Ν. ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ, ΕΚΔΟΣΙΣ «ΟΣΤΑΥΡΟΣ», ΑΘΗΝΑΙ 1978, ΤΕΥΧΟΣ Β’, Σελ. 9
[9] «ΟΙ ΔΑΙΜΟΝΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΕΡΓΑ ΤΟΥΣ», ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ, ΑΡΩΠΟΣ ΑΤΤΙΚΗΣ 2005, ΕΚΔΟΣΗ ΔΕΥΤΕΡΗ, Σελ. 14
[10] «Ερμηνεία της Θείας Λειτουργίας», Αγίου Νικολάου Καβάσιλα, Εκδόσεις «Το Περιβόλι της Παναγίας», Δ’ Έκδοση 2006, Σελ. 39-40
[11] Για παράδειγμα, ο μακαρ. Πατριάρχης Αθηναγόρας και ο κοσμήτορας της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ, κ. Χρυσόστομος Σταμούλης.
[12] «Ανοιχτή επιστολή – απάντηση προς τον ἀποτει(σ)χισθέντα από την Ορθόδοξη Εκκλησία της Ελλάδος π. Παΐσιο Παπαδόπουλο» https://www.eordaia.org/index.php/54-2020-martios/42618-anoixti-epistoli-apantisi-pros-ton-potei-s-xisthenta-tis-elladikis-orthodoksis-ekklisias-p-paisio-papadopoulo
[13] βλέπε παραπομπή 12
