Από την Carole Novielli
για την ιστοσελίδα LiveAction
Η ακτιβίστρια υπέρ της έκτρωσης γυναικολόγος Jessica Chen θριαμβολογεί αλλά συγχρόνως θρηνεί μετά την απόφασή της να κάνει έκτρωση το μωρό της στις 23 εβδομάδες. Μιλά για την «πολυτέλεια» και «τα βασανιστικά κομμάτια της «επιλογής» της να βάλει τέλος στη ζωή του παιδιού της, πράξη που όπως παραδέχεται την οδήγησε σε «θλίψη, πόνο, ακόμη και ενοχές».
Σε άρθρο της που δημοσιεύτηκε στο JAMA Network, με τον ενδιαφέροντα τίτλο «Το βάρος της «επιλογής», η Chen, συνεργάτης του τμήματος «Οικογενειακού Προγραμματισμού» στο University of Pennsylvania, παραδέχτηκε ότι παρά την αφοσίωσή της στην «επιλογή» ακόμη και της όψιμης έκτρωσης, πάλεψε με τη συνείδησή της που τη ρωτούσε εάν το μωρό της «αισθανόταν πόνο» ή εάν «άκουγε τη φωνή της» και εάν η επιλογή της να σκοτώσει το αγέννητο μωρό της την έκανε «κακό άνθρωπο».
Η Chen, όπως περιγράφει τον εαυτό της «είχε μιλήσει με υπερηφάνεια σε συγκεντρώσεις υπέρ των αμβλώσεων, έγραψε παθιασμένα άρθρα, γύρισε «ντοκιμαντέρ, διέδωσε ενημερωτικό υλικό για τη δουλειά της» να κάνει έκτρωση τα αγέννητα παιδιά, είχε «μελετήσει τους μυριάδες λόγους για τους οποίους μια γυναίκα μπορεί να ζητήσει την άμβλωση σε όλη τη διάρκεια της εγκυμοσύνης της» και «συνόδευσε τις ασθενείς βήμα-βήμα στον σωματικό και συναισθηματικό πόνο που χαρακτηρίζει συχνά αυτές τις αποφάσεις». Η Chen είχε λάβει ακόμη και «ιατρική εκπαίδευση» παρατηρώντας αμβλώσεις μέχρι το τρίτο τρίμηνο στην κλινική Warren Hern’s Boulder Abortion Clinic στο Κολοράντο και συμμετείχε σε αμβλώσεις τρίτου τριμήνου. Έγραψε η ίδια: «Πάντα είχα κατά νου ότι η επιλογή ήταν μια τόσο ξεκάθαρη έννοια. Πώς μπορούσε κάποιος να μην θέλει αυτή την δυνατότητα να επιλέξει;»
Κι όμως, όταν ήρθε η ώρα για το δικό της παιδί, ξαφνικά τα πράγματα δεν ήταν ούτε τόσο ξεκάθαρα ούτε τόσο «απλά».
Έλαβε μια δύσκολη διάγνωση για το μωρό της
Για την Chen, ήταν πολύ σουρεαλιστικό να προχωρεί η ίδια στην έκτρωση, αντί να την κάνει σε κάποια άλλη γυναίκα. «Πριν από δύο εβδομάδες, ήμουν εγώ ξαπλωμένη σε αυτό ακριβώς το κρεβάτι του νοσοκομείου για να υποβληθώ στην ίδια διαδικασία που έχω ειδικευτεί να κάνω: την έκτρωση. Θυμάμαι ότι σκέφτηκα «Αυτό δεν μπορεί να είναι αληθινό. Υποτίθεται ότι είμαι από την άλλη πλευρά. Γιατί είμαι ξαπλωμένη σε αυτό το κρεβάτι; Κάνω το σωστό;».
Η Chen πριν ανακαλύψει ότι ήταν έγκυος, είχε ήδη μια αποβολή. Σε αυτή την εγκυμοσύνη όλα πήγαιναν καλά μέχρι τον υπέρηχο στις 20 εβδομάδες. Ενώ ο γιατρός των υπερήχων φαινόταν πως «έλεγχε κάθε ανατομική δομή: φυσιολογική καρδιά, φυσιολογικό στομάχι και κύστη, 10 δάχτυλα ποδιών, 10 δάχτυλα χεριών», κατόπιν επέστρεψε και τους είπε «κάτι εδώ δεν πάει καλά με το μωρό», αναφέροντας μια διάγνωση που η Chen δεν κατονομάζει.
Και συνεχίζει: «Μέσα στις επόμενες εβδομάδες είδα έναν ειδικό εμβρυολόγο, έκανα αιματολογικές εξετάσεις, υπερηχογράφημα κάθε 3 ημέρες, ηχοκαρδιογράφημα εμβρύου και μαγνητική τομογραφία και ένιωσα τον πόνο της αμνιοπαρακέντησης. «Τελικά, ο γιατρός επιβεβαίωσε τους χειρότερους φόβους μας. Το μωρό μας μπορούσε να μην ζήσει σε αυτή την εγκυμοσύνη και αν το κατάφερνε, μπορούσε να υποφέρει σοβαρά στη ζωή του».
Οι γονείς που ακούν την είδηση ότι το παιδί τους ίσως να μην ζήσει (που σημαίνει ότι το παιδί θα μπορούσε και να ζήσει) ή ότι ίσως υποφέρει, θα πρέπει να ρωτήσουν τί μπορούν να κάνουν για να φροντίσουν το παιδί τους, πώς να προετοιμαστούν για τη γέννησή του και τί ιατρική αντιμετώπιση θα χρειαστεί. Αλλά επειδή έχει γίνει νόμιμη διαδικασία η προγεννητική ανθρωποκτονία, βάζοντας στο στόχαστρο τα παιδιά με προβλήματα υγείας και αναπηρία, για το μωρό της Chen αποφασίστηκε ότι είναι καλύτερα νεκρό – σκοτωμένο με έκτρωση.
Η Chen δεν ακολουθεί όσα έμαθε στην «εκπαίδευση» για τις αμβλώσεις
Συζητώντας για τον δικό της αγέννητο γιο, αντί να χρησιμοποιεί την ορολογία που είχε εκπαιδευτεί να χρησιμοποιεί ως γυναικολόγος – ορολογία που χρησιμεύει στην απαξίωση μιας ολόκληρης ομάδας ανθρώπινων όντων – η Chen αναφέρθηκε στον αγέννητο γιο της ως το «μωρό».
«Ως ασθενής, απομακρύνθηκα πολύ από την εκπαίδευσή μου ως γιατρός. Αντί να χρησιμοποιήσω τους όρους «εγκυμοσύνη, έμβρυο ή προϊόν κύησης», τον έλεγα «το μωρό μας και το αγοράκι μας». Αντί να παίρνω απόσταση από αυτό το απελπιστικά προγραμματισμένο και επιθυμητό μωρό, έλιωνα», έγραψε η Chen. «Έλιωνα μέσα στην αγάπη μας γι’ αυτόν και στο γιγάντιο αντίο. Τον κράτησα πάνω από την κοιλιά μου και απολάμβανα κάθε κλωτσιά που μου έδινε, του τραγούδησα με τον σύζυγό μου και άφησα τα δάκρυά μου να πλημμυρίσουν πάνω του τις τελευταίες μέρες που ήταν μαζί μας»
Η Chen δείχνει να ήταν γεμάτη εσωτερικές συγκρούσεις καθώς περιπλανιόταν στη φιλοσοφία της άμβλωσης, έχοντας απέναντί της τη πραγματικότητας της εκτέλεσης του ίδιου του παιδιού της. Ως γυναικολόγος είχε διδαχθεί να υποβαθμίζει την ανθρωπιά του αγέννητου μωρού στη μήτρα, αρνούμενη την προσωπικότητά του και τις σωματικές του ικανότητες. Όμως, ως μητέρα, ήξερε ενστικτωδώς ότι το παιδί της ήταν άνθρωπος, όχι ένας σωρός κύτταρα ή ένα παράσιτο, αλλά ένας πραγματικός, υπαρκτός, ζωντανός άνθρωπος που ένιωθε να την κλωτσά.
Ήδη από το 2016, το Live Action News δήλωνε πως το εγχειρίδιο εργασίας Early Abortion Training που δημοσιεύτηκε από το Advancing New Standards in Reproductive Health (ANSIRH), πρότεινε ότι θα ήταν καλύτερο για το γιατρό που κάνει εκτρώσεις να αποφεύγει τη χρήση της λέξης «μωρό» προς τις γυναίκες που έχουν ως προοπτική την άμβλωση, προτιμώντας τους όρους «έμβρυο» ή «εγκυμοσύνη», όπως φαίνεται παρακάτω.
Το εκπαιδευτικό εγχειρίδιο για την άμβλωση TEACH χρησιμοποιεί τον όρο «εγκυμοσύνη» και όχι «μωρό» στην 7η έκδοση του 2022.
Αλλά για την Chen , αυτό ήταν το μωρό της και παρά την εκπαίδευσή της και όλες τις φορές που είχε σκοτώσει μωρά άλλων γυναικών, δεν μπορούσε τόσο εύκολα να απαρνηθεί την ανθρώπινη φύση του δικού της παιδιού.
Η «πολυτέλεια» της «επιλογής»
Η Chen έγραψε, «Ήμουν εκεί, στο κρεβάτι μου, αγωνιούσα και Googlάριζα μανιωδώς ερωτήσεις όπως «θα πονέσει το μωρό μου;», «μπορεί το μωρό μου να ακούσει τη φωνή μου;» και «είμαι κακός άνθρωπος;». Αυτό ίσως φαίνεται παράξενο λαμβάνοντας υπόψη ότι η Chen είναι γιατρός, ωστόσο κάποιος που σκοτώνει αγέννητα παιδιά ως επάγγελμα, δεν θα έχει μάλλον πολύ ενδιαφέρον να μελετήσει την ενδομήτρια ανάπτυξη των ανθρώπινων όντων στη μήτρα, ίσως γιατί αναγκαστικά πρέπει να παραβλέψει την ανθρώπινη φύση του παιδιού, (ή και να υποβαθμίσει εντελώς την ζωή του), προκειμένου να κάνει τη «δουλειά» του.
Ωστόσο, όπως τεκμηριώνεται από μελέτες, ένα παιδί στη μήτρα μπορεί να αισθανθεί πόνο ήδη από την 8η εβδομάδα κύησης, ενώ σύμφωνα με άλλα στοιχεία, τα μωρά έχουν την ικανότητα και αισθάνονται πόνο το αργότερο μέχρι το τέλος του πρώτου τριμήνου. Τα μωρά της μήτρας αρχίζουν να ακούν και να ανταποκρίνονται στον ήχο περίπου στις 22 εβδ. κύησης (20 εβδ. μετά τη γονιμοποίηση).
«Προσπαθώντας να είμαστε πραγματιστές, ο σύζυγός μου και εγώ φτιάξαμε δεκάδες λίστες με πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα, διαβάσαμε όλη τη διαθέσιμη βιβλιογραφία και συμβουλευτήκαμε κάθε γιατρό που γνωρίζαμε για την κατάσταση του μωρού μας», είπε η Chen. Η ίδια η ιδέα ότι οι άνθρωποι δημιουργούν μια λίστα πλεονεκτημάτων και μειονεκτημάτων σχετικά με το αν πρέπει να σκοτώσουν το παιδί τους είναι τρομακτική. Ίσως αυτός είναι ο λόγος που η Τσεν, παρά το γεγονός ότι έκανε εκτρώσεις, περιέγραψε την απόφαση να σκοτώσει το μωρό της ως την «πολυτέλεια της επιλογής».
«Τελικά, ανεξάρτητα από τις συζητήσεις ή τα συμπεράσματα που είχαμε βγάλει σε αυτή τη διαδικασία, ποτέ δεν θεώρησα αυτή την απόφαση σα μια απλή «επιλογή». Ήμασταν διατεθειμένοι να αναλάβουμε τον κίνδυνο να ζήσει το παιδί μας μια ζωή με πόνο και βάσανα ή ήμασταν διατεθειμένοι να πούμε «αντίο»; Μετά από όλο τον ακτιβισμό μου στο να βοηθήσω άλλους να επιτύχουν την δυνατότητα επιλογής, ένιωσα ξαφνικά να επιβαρύνομαι από την πολυτέλεια της επιλογής». Ίσως αυτό το βάρος οφείλεται στο ότι η απόφαση εάν ένα αθώο άτομο πρέπει να ζήσει ή να πεθάνει δεν προορίζεται για να είναι απόφαση πεπερασμένων ανθρώπινων όντων.
Η έκτρωση για να «προστατέψουμε το μωρό μας»
Αλλά τελικά, η Chen και ο σύζυγός της σταθεροποίησαν την απόφασή τους να σκοτώσουν το παιδί τους για να το «προστατέψουν». Και καθώς η πιο συνηθισμένη διαδικασία έκτρωσης στο δεύτερο τρίμηνο είναι ο τεμαχισμός του ζωντανού μωρού στη μήτρα, σύμφωνα με τις οι τελευταίες έρευνες, το πιθανότερο είναι πως το μωρό ένιωσε πόνο. Η άλλη διαδικασία άμβλωσης στην οποία μπορεί να υποβλήθηκε η Chen ήταν η έγχυση ενός φαρμάκου για να προκαλέσει καρδιακή ανακοπή και θάνατο στο παιδί.
Και η ίδια συνεχίζει: «Για πολλούς λόγους είμαι τυχερή και ευγνώμων: ζω σε ένα μέρος που επιτρέπει να γίνονται αμβλώσεις έως και 24 εβδομάδες, έχω τη φιλία και την εμπειρία παρόχων που υποστηρίζουν τις αμβλώσεις, υπάρχουν άνθρωποι που επέλεξαν να φροντίσουν εμένα, και έχω έναν σύζυγο που με στηρίζει και μου θυμίζει ότι, τελικά, μόνο εγώ μπορώ να κάνω αυτή την επιλογή για να προστατεύσω το μωρό μας».
Και μετά: «Καθώς ο γιατρός μου ζήταγε την συγκατάθεσή μου για την «επέμβαση», και ενώ άκουγα τα λόγια που έχω πει εκατοντάδες φορές στο δικό μου ιατρείο, όλα στο σώμα μου φώναζαν «ΟΧΙ!» Όμως τελικά άκουσα τη φωνή μου να λέει τρέμοντας «εντάξει», παραδέχτηκε η Chen.
Η Chen καταλάβαινε πλήρως σε τι είχε συναινέσει. Οι συνάδελφοί της που κάνουν εκτρώσεις έχουν περιγράψει τη διαδικασία έκτρωσης του δεύτερου τριμήνου D&E (τεμαχισμού του παιδιού) ως «καταστροφική και βίαιη».
Η γυναικολόγος αμβλώσεων Lisa Harris αναγνώρισε κάποτε τη διστακτικότητα των γιατρών να κάνουν εκτρώσεις τεμαχισμού, γράφοντας: «Εκπαιδεύτηκα να κάνω διαδικασίες D&E για περίπου 23 εβδομάδες ως ειδικευόμενη…. Άρχισα να εργάζομαι ως γιατρός προσωπικού σε μια κλινική που προσέφερε χειρουργική άμβλωση… Η μετακίνηση του ορίου ηλικίας κύησης πέρα από τις 14 εβδομάδες έγινε σταδιακά… ορισμένα μέλη του προσωπικού ένιωθαν άβολα στην αρχή με την προοπτική να ασχοληθούν με μεγαλύτερα εμβρυϊκά μέρη».
Ο Warren Hern γυναικολόγος που σκότωνε μωρά ως τη γέννησή τους, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι αυτές οι αμβλώσεις δημιουργούν ένα «ασυνήθιστο δίλημμα». Είπε: «Η διαδικασία D&E αναγνωρίζεται πλέον ως η διαδικασία εκλογής στην όψιμη έκτρωση, αλλά όσοι είναι σε θέση να εκτελέσουν ή να βοηθήσουν στη διαδικασία έχουν ισχυρές προσωπικές επιφυλάξεις σχετικά με τη συμμετοχή τους σε μια επέμβαση την οποία θεωρούν καταστροφική και βίαιη».
Ο γυναικολόγος αμβλώσεων William Rashbaum είπε στους New York Times ότι η άμβλωση D&E είναι «μια φρικτή διαδικασία».
Η γυναικολόγος Dr. Patti Giebink εξήγησε για την άμβλωση τρίτου τριμήνου σε ένα βίντεο για τη Live Action:
«Επειδή το παιδί είναι τόσο μεγάλο και ανεπτυγμένο, μια διαδικασία άμβλωσης σε αυτό το στάδιο διαρκεί δύο έως τρεις ημέρες για να ολοκληρωθεί. … Την πρώτη ημέρα, η μιφεπριστόνη χορηγείται από το στόμα. Η μιφεπριστόνη μπλοκάρει την ορμόνη της εγκυμοσύνης προγεστερόνη οδηγώντας την επένδυση της μήτρας σε εκφυλισμό, στερώντας το έμβρυο από θρεπτικά συστατικά και οξυγόνο. Η μιφεπριστόνη από μόνη της δεν σκοτώνει απαραίτητα το έμβρυο, επομένως ο θάνατος του εμβρύου συχνά προκαλείται από πριν. Αυτό εφαρμόζεται συχνά για τα μωρά 20 εβδομάδων ή μεγαλύτερα.
Μια σύριγγα με μεγάλη βελόνα είναι γεμάτη με ένα φάρμακο που ονομάζεται διγοξίνη. Η διγοξίνη χρησιμοποιείται για τη θεραπεία καρδιακών προβλημάτων, αλλά η υπερβολική δόση διγοξίνης προκαλεί καρδιακή ανακοπή του εμβρύου. Μια μακριά βελόνα εισάγεται μέσω της κοιλιάς ή του κόλπου της γυναίκας και η διγοξίνη εγχέεται στο υγρό που περιβάλλει το έμβρυο υπό υπερηχογραφική καθοδήγηση».
Επεσήμανε ότι η διγοξίνη δεν σκοτώνει αμέσως το αγέννητο μωρό, γι’ αυτό και χορηγείται μία με δύο ημέρες πριν ολοκληρωθεί η άμβλωση. Για να είναι πιο αποτελεσματική η διγοξίνη, συχνά εγχέεται απευθείας στο έμβρυο, στην καρδιά του, το σώμα ή την ομφαλική φλέβα. Εάν το μωρό δεν πεθάνει εντός 24 ωρών, η ένεση επαναλαμβάνεται. Εικοσιτέσσερις ώρες αργότερα, χορηγείται στη γυναίκα μισοπροστόλη για να προκαλέσει συσπάσεις και τοκετό, εάν δεν έχει ήδη γεννήσει ένα πρόωρο ζωντανό μωρό, καθώς οι γυναίκες που υποβάλλονται σε αυτή τη διαδικασία προειδοποιούνται ότι και αυτό μπορεί να συμβεί.
Υπάρχουν εκατοντάδες γνωστές περιπτώσεις μωρών που επιβίωσαν από αμβλώσεις και εγκαταλείφθηκαν να πεθάνουν, και υπάρχουν περιπτώσεις μωρών που σκοτώθηκαν μετά από απόπειρα άμβλωσης.
Η επιλογή του θανάτου ως πράξη μιας «στοργικής μητέρας»
«Έχω πολύ λίγα λόγια σοφίας να πω καθώς εξακολουθώ να βαδίζω αυτό το μονοπάτι της θλίψης, της απόγνωσης ακόμη και της ενοχής», έγραψε η Chen. «Από τι συγκροτείται ούτως ή άλλως αυτό το πράγμα που ονομάζουμε «επιλογή»; Για μένα, τα πολλά βασανιστικά κομμάτια της «επιλογής» μας έχουν βαθύνει την αντίληψή μου για αυτήν την έννοια. Πιστεύω ότι έκανα μια πολύ δύσκολη επιλογή και ένιωσα βαθύ πόνο για να προστατεύσω το μωρό μου και την οικογένειά μου».
«Αν και δεν έχω ζωντανά παιδιά, πιστεύω ότι επέλεξα να είμαι μια στοργική μητέρα», έγραψε η Chen. «Το τελευταίο πράγμα που θυμάμαι πριν ο αναισθησιολόγος μου κάνει την ένεση μιδαζολάμης στις φλέβες μου (η οποία φέρνει γρήγορα σε κατάσταση ύπνου και ηρεμίας) ήταν ότι εκλιπαρούσα τους γιατρούς, τους συναδέλφους και τους φίλους μου, να πουν στο μωρό μου ότι ο σύζυγός μου και εγώ τον αγαπούμε πολύ. Υποσχέθηκαν ότι θα το κάνουν».
Κατόπιν σκότωσαν το μωρό της.
Δυστυχώς, επειδή η Chen πιστεύει ακόμη ότι η ανθρωποκτονία είναι μια «πράξη αγάπης» την οποία επέλεξε και η ίδια για το μωρό της, φαίνεται απίθανο να σταματήσει να σκοτώνει τα μωρά άλλων γυναικών τουλάχιστον για το άμεσο μέλλον….
Πηγή: liveaction.org
afistemenaziso.gr
