Eις μνήμην της μοναχής Μαρίας Μαγδαληνής, και για την γνωστή επίσκεψή της στο κελάκι του Αγίου Πορφυρίου, θα ήθελα να γράψω δυό λόγια για την διά Χριστόν Σαλή αδελφή μας εν Χριστώ.
Παιδοψυχίατρος Καθολική το θρήσκευμα από πολύ πλουσία οικογένεια που την είχαν μεγαλώσει μέσα στον Καθολικισμό, πούλησε ότι είχε αποκτήσει με την εργασία της, οι γονείς της την είχαν αποκληρώσει ,αλλά δικαιούτο ένα μέρος από το σπίτι τους, το οποίο μετά την πώλησή του από τον αδελφό της, της έστειλε τα χρήματα και αγόρασε από τους βεδουίνους ένα μικρό τεμάχιο στην έρημο του Σινά, όπου έφτιαξε τη πνευματική της στέγη.
Με την Σκοπιανή Τερέζα σε ένα ταξίδι τους στις Ινδίες για προσηλυτισμό των Ινδουιστών, με τη φώτιση του Κυρίου γνώρισε και τον μακαριστό π. Ιγνάτιο υπεύθυνο της Ορθόδοξης Ιεραποστολής, ο οποίος της έδωσε ένα φυλλάδιο για τις διαφορές της Ορθοδοξίας με την αίρεση.
Αυτό ήταν! Πανέξυπνη όπως ήταν, αλλά πάντοτε με τη Θεία Φώτιση, έκανε αμέσως την μεταστροφή.
Ήλθε στα Ιεροσόλυμα. Σαν το διψασμένο ελάφι έψαχνε, γυρνούσε στα στενοσόκακα, ήταν στην αναζήτηση σαν μιά ζητιάνα της αγάπης του Χριστού.
Όπου έβλεπε γκρούπς Ελλήνων, πλησίαζε τους ανθρώπους σαν κάτι να αναζητούσε, άκουγε και το έβλεπες στο βλέμμα της και στο χαμόγελό της σε όλους, εμάς και τους αγνώστους που έδειχνε σαλή αλλά κάθε άλλο, παρά ήταν .
Η Δια Χριστόν Σαλή, με μεγάλη θέληση έμαθε την Ελληνική και μάλιστα έγραφε και με τόνους. Και ο λόγος; Για να μπορεί όχι μόνο να διαβάζει αλλά και να καταλαβαίνει στην Αρχαία Ελληνική, όπως δηλ. είχαν γραφεί τα κείμενα των Αγίων Πατέρων μας.
Και πήγε σε πολλά Ορθόδοξα μοναστήρια της Ρωσίας, της Γαλλίας, και της Πατρίδος μας για να δεί που θα μπορούσε να μείνει ως μοναχή, μα πουθενά δεν αναπαυόταν η ψυχή της.
Η βαλίτσα της ήταν πάνω από είκοσι κιλά το επιτρεπτόν και μέσα είχε μόνον αυτά τα βιβλία, είχε καταφέρε πλέον να μάθει άπταιστα Ελληνικά και ελάχιστα ρούχα μπαλωμένα και φορούσε τριμμένα παπούτσια. Την Αγία Γραφή, τον Ευεργετινό κ.α. που θα τρόμαζε και τους καλύτερους θεολόγους, πως τα κατάφερε σε μεγάλη ηλικία να τα διαβάζει και να τα κατανοεί.
Πήγε και στο Σινά. Ε, εκεί την τράβηξε, όπως τραβά η μέλισσα το μέλι, καμία γυναίκα να ζήσει εκεί, πολλές επεχείρησαν αλλά μακρυά από τους μοναχούς ...
Πνευματικός της έγινε ο χαρισματικός αείμνηστος π. Παύλος με πλούσια τα χαρίσματα όπως των παλαιότερων Σιναιτών Πατέρων και ασκητών της ερήμου. Αιωνία αυτού η μνήμη!
Την καθοδήγησε και άρρωστη με πόνους από καρκίνο, έφτασε μέχρι τους καλύτερους γιατρούς και της Ρωσσίας, αλλά δεν ήθελε να ακούση για εγχείρηση και όλα τα είχε αφήσει στη Θεία Πρόνοια με πίστη πραγματική. Με το λίγο νερό από ένα βράχο στάλα - στάλα, πότιζε και τα πουλάκια της ερήμου, όπως έκανε και ο Άγιος Παίσιος, όταν την επισκέπτονταν και ζούσε στο Παράδεισο της ερήμου του Σινά παρέα με την Υπεραγία Θεοτόκο και την Αγία Αικατερίνα που την προστάτευαν και υπεραγαπούσε.
Ο Σείχης Βεδουίνος του χωριού, την ζήτησε σε γάμο, ήταν μιά κούκλα, όπως η Αγία Μαρία Μαγδαληνή, με ξανθά μαλλιά και γαλάζια μάτια διάφανα όπως η επιδερμίδα της, αλλά, όπως της είχε πεί ο Άγιος Πορφύριος που μετά την Θεική και πνευματική συνομιλία που είχαν οι δυό τους, όταν τελείωσαν και της έκανε υπόκλιση της είπε:
- Για την ώρα που θα σε αναγνωρίσουν Οσία!
Άς έχουμε τις ευλογίες του Αγίου Πορφυρίου της Ομονοίας και της Όσίας Μαρίας Μαγδαληνής και ας ελπίζουμε να ζούμε και στην ανακομιδή των λειψάνων της και την επίσημη αναγνώρισή της, πάντοτε κατά τον Άγιο Πορφύριο.
