Στα
Χανιά τῆς Κρήτης. «Ἐκείνη τή στιγμή ένας ἄνδρας μέ παραδοσιακή κρητική
φορεσιά μπαίνει στην αυλή καί μέ νευρικές κινήσεις ζητᾶ νὰ δῆ τόν
ἡγούμενο. Ὁ ἡγούμενος Σεραφίνος μέ τή συνοδεία του ἐμφανίσθηκε ἔπειτα
ἀπό λίγο, περιχαρής, λές καί τόν περίμενε τον καπετάνιο τῶν Κεραμειῶν
Λυβιοπέτρο, γνωστό γιά τήν ἀνδρεία καί τόν πατριωτισμό του. Εἶχε ἔλθει
κι ἐκεῖνος νά κάνη δήλωσι ἀναγνωρίσεως τοῦ Πάπα, ὅπως εἶχαν ἤδη κάνει πολλοί ἄλλοι Κρητικοί τή χρονιά του 1859. Σκοπός τους ἦταν νά ἐκμεταλλευθοῦν, ἔστω καί ὑποκρινόμενοι, τήν παροχή προστασίας τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας καί
τῆς Γαλλίας, πού ἐκείνη τήν ἐποχή ἐκπροσωποῦσε διπλωματικά και
προστάτευε τα συμφέροντα τοῦ Βατικανοῦ σέ ὅλα τά κράτη. Ἔπειτα ἀπό
συννεννόησι μέ τό Σεραφίνο, ο Γάλλος πρόξενος εἶχε πετύχει
συμφωνία με τον Τούρκο διοικητή τῆς Κρήτης Χουσνή Πασά, μέ τήν ὁποία
ἀπαγορεύθηκε κάθε κακομεταχείρισι τῶν Κρητικῶν ἐκείνων πού θά δήλωναν
πίστι και υποταγή στον Πάπα. Ο Σεραφίνος δέν μποροῦσε νὰ κρύψη τή χαρά του ἐκείνη τή μέρα τῆς ἐπισκέψεως τοῦ Λυβιοπέτρου, καθώς γνώριζε ὅτι ἡ υπογραφή
κάθε σημαντικού προσώπου, ὅπως ἐκείνη τοῦ περήφανου ὁπλαρχηγοῦ, θά
ἔφερνε ἀκόμα περισσότερες υπογραφές.
Ο Λυβιοπέτρος, ἀνταποδίδοντας τό
χαμόγελο του Σεραφίνου, τοῦ ζητᾶ, σχεδόν ἀνυπόμονα, νά φέρη τό κατάστιχο
γιά νά ὑπογράψη. Κράτησε ἐκεῖνο τό χαμόγελο μέχρι τη στιγμή κατά τήν
ὁποία ὁ γραμματέας τοῦ Σεραφίνου ἔφερε τό βαρύ κατάστιχο μέ τίς 40.000
περίπου ὑπογραφές. Τότε μέ γρήγορες κινήσεις τό ἁρπάζει ἀπ᾿ τα χέρια του
καί, σηκώνοντας τή μαγκούρα του, καταφέρνει μερικές βουρδουλιές στο
Σεραφίνο καί τό γραμματέα καί πετάγεται ἔξω τρέχοντας. Τόν ἀκολούθησα
μαζί μέ τούς μοναχούς, ὥσπου μπῆκε στό ἀπέναντι σαπωνοποιεῖο. Φθάνοντας
ἐκεῖ, τόν εἶδα να πετᾶ τό κατάστιχο στο καζάνι μέ τό λάδι, πού κόχλαζε,
καί νά κτυπᾶ τά βαρειά χέρια του γεμάτος ικανοποίησι»
Βιβλιογραφία Αρχιμανδρίτης Ιωάννης ΚΩΣΤΩΦ.
Η εφαπτομένη του Θεού.
