«Ἀφοῦ τὸν πλησίασε τοῦ ἔδεσε τὰ τραύματα ἀφοῦ τὰ ἄλειψε μὲ λάδι καὶ κρασί, τὸν ἀνέβασε δὲ στὸ δικό του ζῶο, τὸν πῆγε σὲ κάποιο πανδοχεῖο καὶ τὸν φρόντισε».
(Λουκ. ι΄34)
Ὁ Κύριος βρῆκε τὴν ἀνθρώπινη ψυχὴ γεμάτη τραύματα καὶ πληγές, τῆς ἔδωσε φάρμακο, τὴν ξέντυσε ἀπὸ τὰ ἀκάθαρτα ροῦχα καὶ ἀπὸ τὴν αἰσχρότητα τῆς κακίας, τὴν ἔντυσε μὲ βασιλικὰ ἐνδύματα, ἐνδύματα ἐπουράνια ποὺ ἀνήκουν στὴν θεότητα, φωτεινὰ καὶ ἔνδοξα, ἔβαλε πάνω στὸ κεφάλι της στεφάνι, καὶ τὴν ἀξίωσε νὰ καθίσῃ μαζί του καὶ νὰ φάῃ ἀπὸ τὸ βασιλικὸ τραπέζι, γιὰ νὰ αἰσθανθῇ χαρά καὶ ἀγαλλίαση.
Ἁγίου Μακαρίου τοῦ Αἰγυπτίου
