Παραγγέλλει ὁ Ἀπ. Παῦλος (Ἐφ. δ΄ 27):
«μηδὲ δίδοτε τόπον τῷ διαβόλῳ». (: Καὶ μὴ δίνετε εὐκαιρία στὸ διάβολο νὰ εἰσχωρῆ ἀνάμεσά σας).
- Ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος μᾶς συμβουλεύει γιὰ τοὺς δαίμονες:
«Ὅταν στὸν Χριστὸ εἶπαν οἱ δαίμονες, «σὲ γνωρίζουμε ποιὸς εἶσαι», τοὺς ἐπιτίμησε μὲ πολλὴ αὐστηρότητα (Μᾶρκ. 1, 24, Λουκᾶ 4, 34), γιὰ νὰ μᾶς διδάξη σὲ τίποτα νὰ μὴ ὑπακοῦμε στοὺς δαίμονες, οὔτε κι ἂν μᾶς λένε κάτι σωστό. Γνωρίζοντας λοιπὸν αὐτά, καθόλου νὰ μὴ ὑπακοῦμε στὸν δαίμονα, ἀλλὰ κι ἂν λέη κάτι ἀληθινό, νὰ τὸν ἀποφεύγουμε καὶ νὰ τὸν ἀποστρεφόμαστε».
Καὶ συνεχίζει:
«Γιατί ὁ διάβολος ὀνομάζεται πονηρός; Ἐπειδὴ ἔγινε πατέρας τῆς κακίας. Γι’ αὐτὸ καὶ λέγεται κατ’ ἐξοχὴ πονηρός, καὶ κρίθηκε ἀρκετό, ἀντὶ τοῦ κυρίου ὀνόματος, τὸ ἐπίθετο μόνο, ἐξ αἰτίας τῆς ὑπερβολικῆς πονηρίας, ποὺ δὲν εἶναι ἐκ φύσεως, ἀλλ’ ἀποκτήθηκε μετά. Ἂν ὅμως θέλης νὰ μάθης ἀπὸ ποῦ ἔχει προέλθει καὶ τὸ ὄνομα τῆς ἴδιας τῆς πονηρίας, κι ἀπὸ δῶ θὰ ἀποκομίσης μεγάλα ὀφέλη. Ὀνομάσθηκε λοιπὸν πονηρία, ἐπειδὴ προσθέτει πόνο καὶ μόχθο σ’ αὐτὸν ποὺ τὴν ἔχει».
Ἰδιαίτερα τὴν σημερινὴ ἐποχὴ ὁ διάβολος παγιδεύει τοὺς ἀνθρώπους, ποὺ δὲν ἔχουν πνευματικότητα καὶ τοὺς κάνει ὄργανά του μὲ τὶς μάγισσες, χαρτορίχτρες, καφετζοῦδες, ζώδια κ.λπ.
Ἕνα σύγχρονο περιστατικὸ ἀναφέρεται στὸ περιοδικὸ “Σωτήρ”, Ἰούλ. 2024:
«Ἡ κυρία Δήμητρα εἶχε βρεθῆ ἀπὸ τὴ Ρόδο στὴν Ἀθήνα γιὰ κάποιες ὑποθέσεις της καὶ τότε σκέφθηκε ν’ ἀναζητήση μιὰ χαρτορίχτρα, γιὰ νὰ τὴ συμβουλευθῆ γιὰ κάποια προβλήματά της. Δὲν ἦταν ἄπιστη ἡ κυρία Δήμητρα. Κάποτε-κάποτε πήγαινε στὴν ἐκκλησία. Ὅμως τὴν ἐνδιέφεραν καὶ οἱ ἐκπομπὲς τῆς τηλεοράσεως γιὰ ζώδια, χαρτορίχτρες καὶ καφετζοῦδες. Ἀνῆκε στὴ μερίδα αὐτῶν, πρὸς τοὺς ὁποίους παραπονεῖται ὁ ἅγιος Θεὸς μὲ τὸ στόμα τοῦ προφήτη Ἠλία καὶ τοὺς λέγει: «Ἕως πότε ὑμεῖς χωλανεῖτε ἐπ’ ἀμφοτέραις ταῖς ἰγνύαις;» (Γ΄ Βασ. ιη΄ 21). Ἕως πότε θὰ κουτσαίνετε καὶ ἀπὸ τὰ δυό σας πόδια; Ἕως πότε θὰ πατᾶτε στὸν δρόμο μου καὶ θὰ παραπατᾶτε συγχρόνως στὸν δρόμο τῶν εἰδώλων; Τὸ παράπονο αὐτὸ τοῦ Θεοῦ πρὸς τὸν ἐκλεκτὸ λαὸ τοῦ Ἰσραὴλ τῆς ἐποχῆς τοῦ προφήτη Ἠλία, πρὶν ἀπὸ 2.500 χρόνια, ταιριάζει καὶ σὲ πολλοὺς «Ὀρθόδοξους Χριστιανοὺς» τῆς ἐποχῆς μας.
Τότε λοιπὸν ἡ κυρία Δήμητρα, μπαίνει σ’ ἕνα ταξὶ καὶ λέει στὸν ὁδηγό:
-Θέλω νὰ μὲ πᾶς, κύριε ὁδηγέ, σὲ μία χαρτορίχτρα, γιατί ἔχω προβλήματα.
Ἔτυχε ὅμως ὁ ταξιτζὴς νὰ εἶναι πιστὸς Χριστιανὸς καὶ τῆς λέει:
– Ἐσύ, ὥριμη καὶ παντρεμένη γυναίκα, τρέχεις σὲ χαρτορίχτρες σὰν τὰ τρελοκόριτσα, ποὺ ζητοῦν τὴ μοῖρα τους; Ἐγὼ θὰ σοὺ δείξω ἕνα ἄνθρωπο τοῦ Θεοῦ, ἅγιο θὰ ἔλεγα, ποὺ θὰ σὲ βοηθήσει. Δὲν εἶναι μέσα στὴν Ἀθήνα, ἀλλὰ στὸ Μήλεσι, ποὺ ἀπέχει 40 χιλιόμετρα ἀπὸ ἐδῶ.
Καὶ γιὰ νὰ μὴ νομίσεις ὅτι τὸ κάνω γιὰ νὰ πάρω χρήματα, ἂν θέλης, θὰ σὲ πάω δωρεὰν – μαζὶ μὲ δύο πελάτισσες κυρίες ἀπὸ τὸ Νέο Ψυχικὸ – στὸν ἄνθρωπο αὐτὸ ποὺ λέγεται πατὴρ Πορφύριος. Θὰ σοῦ δώση τὴ λύση καὶ θὰ χαρῆς.
Δέχθηκε ἡ κυρία Δήμητρα καὶ σχεδὸν σὲ μία ὥρα βρισκόταν στὸ Μήλεσι, ἔξω ἀπὸ τὸ κελλάκι τοῦ π. Πορφυρίου, ὅπου περίμενε καὶ ἄλλος κόσμος νὰ τὸν δῆ. Ἡ ὥρα περνοῦσε καὶ τὸ πλῆθος τοῦ κόσμου ὅλο καὶ αὐξανόταν.
Σὲ λίγο βγαίνει μιὰ μοναχὴ καὶ φωνάζει:
– Ἡ κυρία Δήμητρα νὰ περάσει νὰ δῆ τὸν πατέρα Πορφύριο.
Αὐτὴ δὲν ἀπάντησε, διότι κανεὶς δὲν τὴν ἤξερε. Νόμισε ὅτι πρόκειται γιὰ κάποια ἄλλη. Ἀλλὰ ἐπαναλαμβάνεται ἡ πρόσκληση:
-Ὁ πατὴρ Πορφύριος ζητεῖ νὰ περάση μέσα ἡ κυρία Δήμητρα.
Ἡ μοναχὴ ἐπαναλαμβάνει καὶ τρίτη φορά:
– Ἡ κυρία Δήμητρα νὰ περάση στὸν πατέρα Πορφύριο.
Τότε σηκώνεται καὶ ἀπαντᾶ.
– Ἐγὼ λέγομαι Δήμητρα, ἀλλὰ δὲν μὲ ξέρει κανείς.
-Ἔλα, εὐλογημένη, ἐσένα ζητεῖ ὁ πατὴρ τῆς ἀπαντᾶ ἡ μοναχή.
Μπαίνει δειλὰ-δειλὰ στὸ κελλάκι καὶ ἀκούει ἐκστατικὴ τὸν Γέροντα νὰ τῆς λέη στοργικά:
«-Καλῶς τὴν κυρὰ-Δήμητρα, ποὺ ἔρχεται ἀπὸ τὴ Ρόδο καὶ ζητεῖ λύση στὰ προβλήματά της. Ὅμως, καλή μου κυρία, ἐσὺ ποὺ θέλεις νὰ πᾶς στὶς χαρτορίχτρες καὶ καφετζοῦδες, γιὰ νὰ σὲ βοηθήσουν, δὲν ξέρεις ὅτι θὰ σὲ μπερδέψουν ἄσχημα στὰ πλοκάμια τοῦ Σατανᾶ; Καὶ ἀντὶ γιὰ καλὸ θὰ σὲ βρῆ ζημιὰ μεγάλη; Δὲν ξέρεις, παιδί μου, ὅτι αὐτὸ εἶναι μεγάλη ἁμαρτία; Ὅποιος ἀσχολεῖται μὲ τοὺς πληροφοριοδότες τοῦ Σατανᾶ, χωρίζεται τελείως ἀπὸ τὸν Χριστὸ καὶ μόνος του ὑπογράφει τὴν ἀπώλειά του. Δὲν ἐπιτρέπεται σ’ αὐτοὺς νὰ πλησιάζουν στὰ Ἄχραντα Μυστήρια, στὸ Ποτήριο τῆς ζωῆς, στὴ θεία Κοινωνία. Ἐσὺ λίγο πιστεύεις. Ἐμπιστεύσου λοιπὸν τὴ ζωή σου στὸν Θεὸ καὶ Αὐτὸς θὰ σὲ βοηθήση σὲ ὅλα. Εἶσαι φιλάσθενη καὶ θὰ ἔρχεται ἡ μία ἀσθένεια μετὰ τὴν ἄλλη. Ἀλλὰ ἐσὺ κράτα τὴν πίστη σου καὶ ὁ Θεὸς βοηθός! Γιὰ νὰ εἶσαι μάλιστα προετοιμασμένη καὶ γιὰ ἕνα ἄλλο καὶ νὰ μὴ ταραχθῆς, σὲ προειδοποιῶ ὅτι ὁ ἄνδρας σου σὲ λίγο καιρὸ θὰ πεθάνη, ἀλλὰ νὰ ξέρης ὅτι ὁ Θεὸς δὲν θὰ σὲ ἀφήση ἀβοήθητη. Στὴ ζωή μας ὁπωσδήποτε ἔρχονται μπόρες, μικρὲς καὶ μεγάλες. Ἀλλὰ ἄν καταφεύγουμε στὸν Θεό, μᾶς προστατεύει καὶ βοηθεῖ νὰ τὶς ξεπερνᾶμε.. Ἔχε λοιπὸν ἐμπιστοσύνη σ’ Αὐτόν».
Συγκλονίσθηκε ἡ κυρία Δήμητρα ἀπὸ αὐτὰ ποὺ ἄκουσε. Ἀφυπνίσθηκε! Κατάλαβε καὶ πόσο κακὸ εἶναι νὰ καταφεύγη κανεὶς στὰ στέκια τοῦ Σατανᾶ. Μετάνιωσε εἰλικρινὰ γιὰ τὴν προηγούμενη νοοτροπία της καὶ ἔγινε ἄλλος ἄνθρωπος μετὰ τὴν ἐπίσκεψή της στὸ κελλὶ τοῦ Ἁγίου Πορφυρίου.
Ὁ Ἅγιος Πορφύριος εἶχε κάνει καὶ πάλι τὸ θαῦμα του!».
