Ο ευλαβής προσκυνητής Χριστόφορος επισκεπτόταν συχνά την Ι.Μονή Χρυσοβαλάντου και συνομιλούσε με την Αγία ηγουμένη Ειρήνη.
Κάποτε όμως, ενώ ήταν απολύτως υγιής και δεν ένιωθε καμία ενόχληση στο σώμα, ζητώντας ευχή από την οσία για να φύγει, άκουσε φωνή να του λέει ήρεμα:
- Πήγαινε, τέκνο μου, και ο Θεός ας αναπαύσει την ψυχή σου με τους αγίους.
Ο Χριστόφορος ήταν συνετός και έξυπνος, κατάλαβε αμέσως ότι τα λόγια αυτά δεν ήταν τυχαία.
Ταράχθηκε λοιπόν και έσκυψε θλιμμένος.
Η οσία Ειρήνη βλέποντας τον να τρέμει, προσπάθησε να τον ηρεμήσει και να τον ενθαρρύνει.
- Μην τρομάζεις τέκνο μου, του είπε.
Είχα αλλού το νου μου και μου ξέφυγαν αυτά τα λόγια.
Εκείνος όμως, γνωρίζοντας τα χαρίσματά της, συνέχισε να είναι λυπημένος.
Τότε η οσία κάθισε κοντά του και άρχισε να του μιλά για τη βασιλεία των ουρανών, την απόλαυση των αιωνίων αγαθών, την ατελεύτητη μακαριότητα.
Ο Χριστόφορος γαλήνεψε. Έβαλε μετάνοια στην οσία, και έφυγε ειρηνικός.
Πήγε στο σπίτι του, έφαγε ήσυχος και λίγο αργότερα,κατά την ώρα του εσπερινού, εκοιμήθη τον αιώνιο ύπνο.
Κάποτε όμως, ενώ ήταν απολύτως υγιής και δεν ένιωθε καμία ενόχληση στο σώμα, ζητώντας ευχή από την οσία για να φύγει, άκουσε φωνή να του λέει ήρεμα:
- Πήγαινε, τέκνο μου, και ο Θεός ας αναπαύσει την ψυχή σου με τους αγίους.
Ο Χριστόφορος ήταν συνετός και έξυπνος, κατάλαβε αμέσως ότι τα λόγια αυτά δεν ήταν τυχαία.
Ταράχθηκε λοιπόν και έσκυψε θλιμμένος.
Η οσία Ειρήνη βλέποντας τον να τρέμει, προσπάθησε να τον ηρεμήσει και να τον ενθαρρύνει.
- Μην τρομάζεις τέκνο μου, του είπε.
Είχα αλλού το νου μου και μου ξέφυγαν αυτά τα λόγια.
Εκείνος όμως, γνωρίζοντας τα χαρίσματά της, συνέχισε να είναι λυπημένος.
Τότε η οσία κάθισε κοντά του και άρχισε να του μιλά για τη βασιλεία των ουρανών, την απόλαυση των αιωνίων αγαθών, την ατελεύτητη μακαριότητα.
Ο Χριστόφορος γαλήνεψε. Έβαλε μετάνοια στην οσία, και έφυγε ειρηνικός.
Πήγε στο σπίτι του, έφαγε ήσυχος και λίγο αργότερα,κατά την ώρα του εσπερινού, εκοιμήθη τον αιώνιο ύπνο.
