Ἡ λατρεία τοῦ Θεοῦ
Πῶς ἠμπορῶ νὰ ἐξυπνήσω
χωρὶς Θεὸν νὰ θυμηθῶ;
Χωρὶς νὰ τὸν εὐχαριστήσω,
Πρωΐ ὁ ἥλιος ἀνατέλλει,
λαλοῦν πουλιὰ στὴν ἐξοχή·
καθένα τους στὸν Πλάστη στέλλει
τὴν πρωινή του προσευχή.
Τὸ βράδυ ποὺ ὁ ἥλιος δύνει,
καθένα μὲ γλυκειὰ φωνὴ
στὸν Πλάστη πάλι ἀπευθύνει
μιὰ προσευχὴ ἐσπερινή.
Ἀφοῦ λοιπὸν αὐτὰ μὲ τ' ᾆσμα
λατρεύουν τὸν Δημιουργό,
ἐγώ, τὸ λογικό του πλάσμα,
μὲ νοῦν καὶ φρόνησιν ἐγώ,
πῶς ἠμπορῶ νὰ ἐξυπνήσω,
χωρὶς Θεὸν νὰ θυμηθῶ;
Γεώργιος Βιζυηνὸς
Πηγή: Ποιήματα καὶ ᾄσματα, «Ὁ Σωτήρ», σελ. 48.
