Ἔχουμε τὸ ὅραμά μας, καλοί μου φίλοι, ἔχουμε καὶ τοὺς στόχους μας ποὺ ἀπορρέουν ἀπ’ αὐτό. Κάποτε φτιάχνουμε καὶ τὸν κατάλογο μὲ αὐτοὺς τοὺς στόχους μας, ποὺ μπορεῖ νὰ εἶναι καὶ μακρύς! Καὶ τί μένει πιὰ γιὰ τὴν ὑλοποίησή τους; Μὰ ἡ ἀποφασιστικότητα βέβαια. Εἶναι καὶ αὐτὴ ἕνα ἀπὸ τὰ βασικὰ στοιχεῖα τῆς ἐπιτυχίας. Ἀλλιῶς θὰ μείνουμε στὰ ὄνειρα. Τίποτα περισσότερο! Τίποτα σημαντικότερο!
* * *
Βλέπετε ἡ ἀποφασιστικότητα εἶναι συνώνυμη τῆς ἐπιμονῆς, ποὺ λέγαμε στὸ προηγούμενο κείμενό μας. Εἶπαν πὼς «τίποτα στὸν κόσμο δὲν εἶναι σὰν τὴν ἐπιμονή. Ἐπιμονὴ καὶ ἀποφασιστικότητα μαζὶ εἶναι παντοδύναμες». Ναί!
Ἡ ἐπιμονή, ὅπως εἴπαμε, εἶναι ἡ σταθερὴ προσήλωση σὲ κάτι, κατὰ τὸ λεξικό. Καὶ ἡ ἀποφασιστικότητα τί εἶναι; Ἡ σταθερὴ καὶ ἀνυποχώρητη προσήλωση στὴν ἐφαρμογὴ τῶν ἀποφάσεων, πάντα κατὰ τὸ λεξικό. Τί παρατηροῦμε ἐδῶ; Ὅτι εἶναι ἔννοιες ταυτόσημες, μὲ τὴν ἀποφασιστικότητα νὰ ἔχει καὶ κάτι παραπάνω. Τὴν ἀνυποχώρητη στάση!
Ὁπωσδήποτε ἡ ἀποφασιστικότητα εἶναι ἡ ἱκανότητα τοῦ ἀνθρώπου νὰ παίρνει εὔκολα καὶ γρήγορα (ὄχι ὅμως καὶ πρόχειρα) ἀποφάσεις, χωρὶς δισταγμούς, ἀμφιταλαντεύσεις καὶ ἀναβολὲς καὶ νὰ τὶς πραγματοποιεῖ μὲ ὀργάνωση, μέθοδο καὶ σύστημα.
Ἑπόμενο εἶναι, λοιπόν, νὰ εἶναι ἄρρηκτα συνδεδεμένη μὲ τὴν ἐνεργητικότητα, τὴν ἰσχυρὴ θέληση, τὸ θάρρος, τὴν αἰσιοδοξία, τὴν τόλμη. Καὶ βέβαια μὲ τὴν ἐπιμονὴ καὶ τὴν ὑπομονή. Γι’ αὐτὸ καὶ ἔχει σπουδαῖα ἀποτελέσματα.
Εἶπαν πολὺ χαρακτηριστικά: «Ὁ δισταγμὸς γεννᾶ τὴν ἀδυναμία, ἡ ἀποφασιστικότητα γεννᾶ τὴν ἐνεργητικότητα».
Εἶναι σαφῶς ἀντίθετη μὲ τὴν ἀβουλία, τὴ διστακτικότητα, τὴν ἀναβλητικότητα, τὴ δειλία, τὴν ἀτολμία, τὴν λιποψυχία.
Ἀποτελεῖ σπουδαῖο ἐφόδιο γιὰ κάθε ἄνθρωπο, ἰδιαίτερα γιὰ ἕνα ἡγέτη (οἰκογένειας, χώρου ἐργασίας, ἐπιχείρησης, ὀργανισμοῦ, πολιτείας κ.λπ.)
Οἱ ἀποφασιστικοὶ δὲν ὑποχωροῦν στὶς δυσκολίες, δὲν ἀπογοητεύονται, ποτέ τους δὲν ἀποκάμνουν. Σὲ κάθε ἀντιξοότητα ποὺ συναντοῦν, ἔχουν καὶ μία λύση. Ἀμέσως κι ἐκείνη τὴ στιγμή! Σὰν τὸν καπετάνιο μέσα στὴ θύελλα, μετέρχονται ὁ,τιδήποτε θὰ τοὺς κάνει νὰ τὴν ἀντιπαρέλθουν καὶ νὰ φθάσουν στὸ σκοπό τους, δηλαδὴ στὸ τάδε λιμάνι.
Εἶναι ἐπίμονες καὶ ὑπομονετικοί, τολμηροὶ καὶ θαρραλέοι, δραστήριοι καὶ ἐνεργητικοί. Κερδίζουν χρόνο στὴν ὑλοποίηση τῶν σχεδίων τους, ποὺ τελικὰ μποροῦν νὰ χρησιμοποιήσουν στὸ νὰ ξεπεράσουν τὰ ἀνυπέρβλητα ἐμπόδια καὶ ὅλες τὶς δυσκολίες. Ἐκμεταλλεύονται ἀμέσως ὅλες τὶς εὐκαιρίες. Καὶ γιὰ ὅλα αὐτὰ καταφέρνουν νὰ εἶναι πάντοτε νικητὲς καὶ ἐπιτυχημένοι!
Ἔχουν πάντοτε στὸ νοῦ τους τοῦτο: Ὅταν ἡ ἀπόφαση ληφθεῖ, τὸ ἥμισυ τῆς δυσκολίας πάει πλέον, ἔφυγε ὁριστικά!
Ὅπως καὶ νὰ τὸ κάνουμε, ἡ ἀποφασιστικότητα καλλιεργεῖ τόσο τὸ σύνολο τῶν ἀρετῶν τοῦ ἀνθρώπου (θάρρος, αὐτοπεποίθηση, αὐτοκυριαρχία, αὐτοπειθαρχία, πρωτοβουλία, μαχητικότητα, ἑτοιμότητα, αἰσιοδοξία, ἐπιμονή, ὑπομονὴ κ.λπ.), ὅσο καὶ τὸ σύνολο τῶν προσωπικῶν χαρισμάτων καὶ δυνατοτήτων του.
Καὶ δὲν εἶναι μόνον αὐτά. Ἐντύπωση προκάλεσε μία ἐπιστημονικὴ ἔρευνα ποὺ δημοσιεύτηκε στὸ ἐπιστημονικὸ περιοδικὸ «Health Psychology» τοῦ Ἀμερικανικοῦ Συλλόγου Ψυχολογίας, ἡ ὁποία ἔδειξε ὅτι οἱ ἀποφασιστικοὶ ἄνθρωποι, ἔχουν τρεῖς φορὲς λιγότερες πιθανότητες νὰ πεθάνουν σὲ νεαρὴ ἡλικία!
Οἱ ἐρευνητὲς συνέκριναν τὸ προσδόκιμο ζωῆς καὶ τὰ στοιχεῖα τῆς προσωπικότητας 6.000 ἀνθρώπων καὶ διαπίστωσαν ὅτι, ἡ ἀποφασιστικότητα μᾶς ὁδηγεῖ στὴν ἐπιτυχία καὶ κατ’ ἐπέκταση στὴ μακροζωία.
Ἀξίζει νὰ σημειωθεῖ ὅτι προηγούμενες ἔρευνες εἶχαν δείξει ὅτι τὸ μορφωτικὸ ἐπίπεδο εἶναι καθοριστικὸ γιὰ τὴ μακροζωία. Ὅμως ἡ νέα αὐτὴ ἔρευνα ἔδειξε ὅτι ἡ ἀποφασιστικότητα ἀντισταθμίζει τὴν ὅποια ἔλλειψη μόρφωσης ὡς πρὸς τὸ προσδόκιμο ζωῆς.[1]
* * *
Χωρὶς ἀποφασιστικότητα δὲν εἶναι δυνατὸ νὰ προχωρήσει κανείς, δὲν ἀνεβαίνει σὲ κάτι μεγαλύτερο καὶ ἀνώτερο, δὲν κατακτᾶ τὶς κορυφές. Οἱ στόχοι του μένουν μόνο στὰ χαρτιὰ καὶ στὰ ὅποια ὄνειρά του!
Οἱ ἀναποφάσιστοι εἶναι ἄνθρωποι μὲ μειωμένη ἐνεργητικότητα, σχεδὸν ἀδρανεῖς, χωρὶς αὐτοπεποίθηση, ἡττοπαθεῖς, διστακτικοί, σκεπτικιστές, ἀπαισιόδοξοι, μοιρολάτρες κ.λπ. Γι’ αὐτὸ καὶ στὸ τέλος ἀποτυγχάνουν ἢ ἔστω δὲν πετυχαίνουν κάτι σημαντικὸ στὴ ζωή τους. Νὰ γιατί ἔλεγε ὁ Σαίξπηρ τοῦτο τὸν λόγο: «Ὁ Θεὸς δὲν βοηθάει τοὺς ἀναποφάσιστους»!
Εἶναι γραμμένο κάπου καὶ τοῦτο: «Ἡ ἀναποφασιστικότητα εἶναι ἀργὸ δηλητήριο. Γεννάει τὴν πλήρη ἀδράνεια καὶ μπορεῖ νὰ γίνει συνήθεια. Καλύτερα νὰ ἀποτύχεις, γιατί πῆρες μία λάθος ἀπόφαση, παρὰ ἐπειδὴ δὲν πῆρες καμμιὰ ἀπόφαση»!!
Μία κατάσταση ποὺ θυμίζει αὐτὸ ποὺ ἔλεγε ὁ Εὐριπίδης: «Ἡ ἔλλειψη ἀποφασιστικότητας εἶναι πρᾶγμα βλαβερό». Ναί!
Κατὰ τοὺς ψυχολόγους ἡ ἀναποφασιστικότητα εἶναι ἔνδειξη ἄγχους, εἴτε γιατί φοβᾶται κανεὶς νὰ πάρει μία λάθος ἀπόφαση, εἴτε ἐπειδὴ ἡ ἴδια ἡ καθυστέρηση κάνει τὸ πρόβλημα νὰ μεγαλώνει καὶ μάλιστα πρὶν ἀντιμετωπιστεῖ. Ὅμως, ὅπως ὀρθὰ ἐλέχθη, «ὁ κίνδυνος μίας λάθους ἀπόφασης δὲν εἶναι τίποτα μπροστὰ στὸν τρόμο τῆς ἀναποφασιστικότητας». Πέραν τοῦ ὅτι «ἡ ἀναποφασιστικότητα εἶναι μία ἀπ’ τὶς μεγαλύτερες αἰτίες τῶν χειρότερων προβλημάτων, πολὺ περισσότερο ἀπ’ τὶς λάθος ἀποφάσεις».
* * *
Βέβαια δὲν παραβλέπουμε τὶς σωστὲς ἀποφάσεις. Καὶ μάλιστα ἐκεῖνες ποὺ προέρχονται ἀπὸ τὸν θεῖο φωτισμό. Διαβάζουμε στὴν Ἁγ. Γραφὴ τοῦτο: «Γεροδεμένη ξυλωσιὰ σὲ οἰκοδομή, ἀπὸ σεισμὸ δὲν πέφτει· ἔτσι κι ὅταν στηρίζεται ἡ καρδιὰ πάνω σὲ ἀπόφαση ὓστερ’ ἀπὸ σκέψη: στὴ δύσκολη ὥρα δὲν θὰ κλονιστεῖ» (Σοφ. Σειρ. 22,16).
Τονίζει ὁ Μέγας Βασίλειος: «Ἀποφάσεις ποὺ πάρθηκαν χωρὶς σκέψη, φέρνουν καταστροφὲς χωρὶς θεραπεία».
Ὁ ἀποφασισμένος εἶναι ὁ σίγουρος γιὰ κάτι. Γι’ αὐτὸ καὶ εἶπαν: «Ἡ ἀπόφαση βράχος καὶ ἡ ψυχή μας ἀτσάλι».
Ὁ Σωκράτης ἔλεγε πρὶν ἀποφασίσουμε γιὰ κάτι, νὰ ἐρωτήσουμε τὸν ἐπαΐοντα. Ἐκεῖνον δηλαδὴ ποὺ γνωρίζει πολὺ καλά. Τὸν εἰδικό, θὰ λέγαμε σήμερα. Ὁ ἱ. Χρυσόστομος τὸ διορθώνει αὐτὸ λέγοντας νὰ ἐρωτᾶμε τοὺς Ἁγίους. Ἐπειδὴ αὐτοὶ ἔχουν τὸν φωτισμὸ τοῦ Θεοῦ.
* * *
Λοιπόν, ὅπως ὀρθὰ εἶπαν, «ἡ ἐπιμονὴ καὶ ἡ ἀποφασιστικότητα, εἶναι οἱ δύο ἀναγκαῖοι ὅροι κάθε μεγάλης προσπάθειας». Καὶ τῆς δικῆς μας!
Σημείωσις:
[1] Πηγή: OnMed.gr
Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος
