Τό πραγματικό νόημα τών Χριστουγέννων.
Έρχεται σιγά - σιγά μία γέννα διαφορετική από τίς άλλες. Μία γέννα μέσα στήν σιωπή τής νύχτας, χωρίς πόνο, χωρίς αγωνία.
Έρχεται ή γέννα τής Ταπείνωσης,
τής Απλότητος,
τής Πραότητος,
τής Ανεξικακίας,
τής Αγάπης.
Έρχεται αθόρυβα, χωρίς επίγειες φιέστες.
Έρχεται προκαλώντας τόν κόσμο νά ξυπνήσει από τόν εφιάλτη τής φθοράς.
Έρχεται γιά νά δώσει ελπίδα στούς ανήμπορους, στούς ταλαίπωρους, στούς αμαρτωλούς.
Έρχεται ή γέννα τού Ιησού από τήν Ναζαρέτ στό σπήλαιο τής Βηθλεέμ.
Έρχεται ό Ιησούς ό οποίος είναι ό Χριστός καί μέ τή γέννα του κάνει Καινά τά πάντα καί διά πάντα.
Έρχονται Χριστούγεννα. Έρχεται Εκείνος πού γεννήθηκε από άνθρωπο αλλά ώς Θεάνθρωπος.
Έρχεται γιά νά μείνει. Νά μείνει σ’ έναν κόσμο πού θά Τόν προδώσει καί θά συνεχίσει νά τό προδίδει μέχρι τό τέλος. Κι όμως ό Χριστός δέν φεύγει, δέν μάς εγκαταλείπει. Αρκείται στήν φάτνη Του, αρκείται στόν σταυρό Του. Δέν τόν πειράζει, δέν οργίζεται, δέν λέγει «γιατί;».
Αγάπη. Νά ή απάντηση στήν αδιαφορία κόσμου, στήν αμαρτία τού κτίσματος.
Αγάπη. Γι’αυτό ήρθε, γι’ αυτό μένει, γι’αυτό μάς σώζει.
Τό μεγαλείο τού Θεού μας δέν είναι ότι γεννήθηκε μέσα στό κρύο σέ μία άσημη πόλη σέ κάποιον στάβλο. Τό μεγαλείο τού Θεού μας είναι ότι παίρνει απόφαση νά έρθει στήν γη, νά γίνει Άνθρωπος ότι κι άν Τού στοιχίσει, γιά νά σώσει τόν άνθρωπο, γιά νά θεώσει τό κτίσμα Του...
Έρχεται σιγά - σιγά μία γέννα διαφορετική από τίς άλλες. Μία γέννα μέσα στήν σιωπή τής νύχτας, χωρίς πόνο, χωρίς αγωνία.
Έρχεται ή γέννα τής Ταπείνωσης,
τής Απλότητος,
τής Πραότητος,
τής Ανεξικακίας,
τής Αγάπης.
Έρχεται αθόρυβα, χωρίς επίγειες φιέστες.
Έρχεται προκαλώντας τόν κόσμο νά ξυπνήσει από τόν εφιάλτη τής φθοράς.
Έρχεται γιά νά δώσει ελπίδα στούς ανήμπορους, στούς ταλαίπωρους, στούς αμαρτωλούς.
Έρχεται ή γέννα τού Ιησού από τήν Ναζαρέτ στό σπήλαιο τής Βηθλεέμ.
Έρχεται ό Ιησούς ό οποίος είναι ό Χριστός καί μέ τή γέννα του κάνει Καινά τά πάντα καί διά πάντα.
Έρχονται Χριστούγεννα. Έρχεται Εκείνος πού γεννήθηκε από άνθρωπο αλλά ώς Θεάνθρωπος.
Έρχεται γιά νά μείνει. Νά μείνει σ’ έναν κόσμο πού θά Τόν προδώσει καί θά συνεχίσει νά τό προδίδει μέχρι τό τέλος. Κι όμως ό Χριστός δέν φεύγει, δέν μάς εγκαταλείπει. Αρκείται στήν φάτνη Του, αρκείται στόν σταυρό Του. Δέν τόν πειράζει, δέν οργίζεται, δέν λέγει «γιατί;».
Αγάπη. Νά ή απάντηση στήν αδιαφορία κόσμου, στήν αμαρτία τού κτίσματος.
Αγάπη. Γι’αυτό ήρθε, γι’ αυτό μένει, γι’αυτό μάς σώζει.
Τό μεγαλείο τού Θεού μας δέν είναι ότι γεννήθηκε μέσα στό κρύο σέ μία άσημη πόλη σέ κάποιον στάβλο. Τό μεγαλείο τού Θεού μας είναι ότι παίρνει απόφαση νά έρθει στήν γη, νά γίνει Άνθρωπος ότι κι άν Τού στοιχίσει, γιά νά σώσει τόν άνθρωπο, γιά νά θεώσει τό κτίσμα Του...
