– Μήπως ἡ Ἱ.Μ. Ἐσφιγμένου ὑπερμαχεῖ καὶ διενεργεῖ συμπροσευχὲς μετὰ τῶν αἱρετικῶν καὶ τῶν ἑτεροθρήσκων, καὶ «ἀνοσίους διαλόγους» μετ’ αὐτῶν (κατὰ τὸν χαρακτηρισμὸν τοῦ Αὐστραλίας Στυλιανοῦ, χρηματίσαντος ἐπὶ πολλὰ ἔτη προέδρου στὸν διάλογο μετὰ τῶν Παπικῶν καὶ ἐν ἀγανακτήσει παραιτηθέντος);!
– Μήπως ἡ Ἱ.Μ. Ἐσφιγμένου δήλωσε ὅτι «οἱ κληροδοτήσαντες τὸ σχίσμα προπάτορες ἡμῶν ὑπῆρξαν ἀτυχῆ θύματα τοῦ ἀρχεκάκου ὄφεως»;!
– Μήπως ἡ Ἱ.Μ. Ἐσφιγμένου διδάσκει ὅτι «ὅλες οἱ θρησκεῖες ὁδηγοῦν στὸν Ἕνα Θεόν»;!
– Μήπως ἡ Ἱ. Μ. Ἐσφιγμένου στὴν σύνοδο τῆς Κρήτης βάπτισε τὶς αἱρετικὲς ὁμολογίες ὡς «Ἐκκλησίες», καὶ υἱοθέτησε ἀπροκάλυπτα τὴν αἱρετικὴν Ἐκκλησιολογίαν τοῦ Προτεσταντισμοῦ, χαρακτηρίζοντας ὡς κεφαλαιώδους σημασίας τὴν αἱρετικὴν «Δήλωσιν τοῦ Τορόντο» (1950);!
– Μήπως ἡ Ἱ.Μ. Ἐσφιγμένου δημιούργησε τὸ πρόσφατο σχίσμα στὴν Ἁγία Ὀρθοδοξία μας μὲ τὸ ἐπαίσχυντο Οὐκρανικὸ ‘αὐτοκέφαλο’;!
-Μήπως ἡ Ἱ.Μ. Ἐσφιγμένου εὐθύνεται διὰ τὸν σφαγιασμὸν τῆς κανονικῆς καὶ μαρτυρικῆς Ἐκκλησίας τοῦ Μητροπολίτου Ὀνουφρίου καὶ ὑποδέχεται μετὰ χαρᾶς καὶ τιμῶν τὸν ἀρχισφαγέα της Ζελένσκι;!
– Μήπως ἡ Ἱ.Μ. Ἐσφιγμένου συνεχάρη διὰ τηλεγραφήματος καὶ ὑποδέχθηκε τὸν ὁμοφυλόφιλο Κασσελάκη, δίδοντας τὸ κακὸ παράδειγμα καὶ σὲ ἄλλους νὰ πράξουν τὸ ἴδιο;!
– Μήπως ἡ Ἱ.Μ. Ἐσφιγμένου διδάσκει δι’ ἔργων καὶ λόγων ὅτι στὴν Ἁγίαν Ὀρθοδοξίαν μας ἔχομε «πρῶτον ἄνευ ἴσων»;!!!
– Μήπως;… Μήπως;… Μήπως;…
Ὅλα τὰ ἀνωτέρω ἀποτελοῦν μικρὸν μέρος ἀπὸ τὸν βίον καὶ τὴν πολιτείαν τοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου, ποὺ μὲ τὰ Οἰκουμενιστικά του ‘κατορθώματα’ ἔχει κατασκανδαλίσει τὸ Ὀρθόδοξον πλήρωμα καὶ ἀρκετοὶ ἀδελφοί μας- πέραν τῆς Ἱ.Μ. Ἐσφιγμένου- ἔχουν διακόψει τὸ μνημόσυνόν του• ὅπως καὶ παλαιότερα οἱ περισσότεροι Ἁγιορεῖτες εἶχαν διακόψει τὸ μνημόσυνον τοῦ Οἰκουμενιστοῦ Ἀθηναγόρα. Αὐτό, ὅπως πολὺ εὔστοχα ἀναπτύσσει στὸ βιβλίον του «Τὰ δύο ἄκρα» ὁ μακαριστὸς πατὴρ Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος, ὄχι μόνον ἐπιτρέπεται ἀλλὰ καὶ ἐπαινεῖται ἀπὸ τοὺς Ἱεροὺς Κανόνας (βλ. ΙΕ΄ Κανόνα τῆς ΑΒ΄ Συνόδου).
Εἶναι ἀλήθεια, βέβαια, ὅτι καὶ οἱ ἀγαπητοὶ Ἐσφιγμενίτες Πατέρες, προχώρησαν πέραν τῶν Ἱ. Κανόνων καὶ ἔφθασαν σὲ ἀκρότητες, διακόψαντες τὴν κοινωνίαν καὶ μὲ ὅλους τούς ἀδελφούς τους ποὺ μνημονεύουν τὸ ὄνομα τοῦ Πατριάρχου, ἀνεχόμενοι ἄχρι καιροῦ· ἀκόμη καὶ μὲ αὐτοὺς ποὺ διαφωνοῦν μὲ τὸν Πατριάρχη καὶ καταδικάζουν ὀξύτατα, γραπτῶς καὶ προφορικῶς, τοὺς ἀντορθοδόξους λόγους καὶ πράξεις του. Ἀπεκόπησαν καὶ ἀπὸ τὴν Ἱ. Κοινότητα. Ὑπάρχουν, τέλος, καὶ φῆμες ὅτι ἔχουν καὶ κοινωνία καὶ μὲ σχισματικούς. Αὐτά, σαφέστατα, καταδικάζονται ἀπὸ τοὺς Ἱ. Κανόνας. Ἀλλὰ ἡ διόρθωσίς τους εἶναι ἀδιανόητον νὰ γίνει μὲ τὴν ἐξόντωσί τους!
Αὐτὸ οὔτε μοναχικόν οὔτε χριστιανικόν οὔτε κἄν ἀνθρώπινον δὲν εἶναι. Ὅπως ὀρθὰ τὸ χαρακτήρισε ὁ Γέρων Μάξιμος ὁ Ἰβηρίτης, «εἶναι ἔργον διαβόλου»! Μόνον μὲ τὴν ἀγάπη, τὴν προσευχὴ καὶ τὴν πειθὼ μπορεῖ νὰ ἐπιτευχθῆ.
Ἐμεῖς εὐχόμεθα καὶ προσευχόμεθα ὁ Θεὸς νὰ φωτίση τὸν Πατριάρχη μας νὰ σταματήση τὸν οἰκουμενιστικὸ του κατήφορο καὶ νὰ μετανοήση, ὥστε νὰ ἐπέλθη εἰρήνη καὶ ἑνότης στὸ Ἅγιον Ὄρος καὶ σ’ ὅλη τὴν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησία μας, ἀλλὰ καὶ ὁ ἴδιος νὰ σώση τὴν ψυχήν του. Διά δὲ τοὺς ἀγαπητούς μας Ἐσφιγμενίτες εὐχόμεθα καὶ προσευχόμεθα νὰ διακόψουν τὴν τυχὸν κοινωνίαν τους μὲ σχισματικοὺς καὶ νὰ ἀποκαταστήσουν τὴν κοινωνίαν τους μὲ τοὺς ὀρθοτομοῦντας Ἁγιορεῖτες ἀδελφούς τους, ὥστε καὶ σύμφωνοι νὰ εἶναι μὲ τοὺς Ἱ. Κανόνας, ἀλλὰ καὶ νὰ διαλύσουν κάθε αἰτίαν καὶ κακόβουλη πρόφασιν ἐναντίον τους.
Ἁγιορεῖτες Κελλιῶτες Πατέρες
