«Ὑποτάγητε οὖν τῷ Θεῷ. Ἀντίστητε τῷ διαβόλῳ, καὶ φεύξεται ἀφ’ ὑµῶν·». (Δηλ.: Ὑποταχθῆτε λοιπὸν ταπεινὰ εἰς τὸν Θεόν. Ἀντισταθῆτε εἰς τὸν διάβολον, ποὺ σᾶς πειράζει µὲ τὶς ἡδονὲς τοῦ κόσµου, καὶ αὐτὸς θὰ φύγῃ νικηµένος καὶ ἐντροπιασµένος µακριὰ ἀπὸ σᾶς).
«Ἐπειδὴ ὁ διάβολος ἀπ’ τὴν ὑψίστη δόξα κατέπεσε στὴν ἐσχάτη καταισχύνη, κι αὐτὰ συνέβησαν ἐνῷ ἦταν ἀσώματος, καὶ εἶδε τὸν ἄνθρωπο ποὺ δημιουργήθηκε καὶ ἀξιώθηκε τόσο μεγάλη τιμή, ἂν καὶ εἶχε σῶμα, ἐξ αἰτίας τῆς φιλανθρωπίας τοῦ Δημιουργοῦ, φθόνησε πολὺ καὶ μὲ τὴν ἀπάτη, τὴν ὁποία εἰσήγαγε διὰ τοῦ ὄφεως, κατέστησε τὸν ἄνθρωπο ἔνοχο τῆς τιμωρίας τοῦ θανάτου. Γιατί τέτοια εἶναι ἡ πονηρία. Δὲν μπορεῖ νὰ ὑποφέρη μὲ ἠρεμία τὴν εὐτυχία τῶν ἄλλων».
Πολλοὶ δυστυχῶς ἔχουν παγιδευθῆ καὶ ἔχουν πλανηθῆ μὲ τὶς λεγόμενες ἀνατολικὲς θρησκεῖες. Ὅλες αὐτὲς εἶναι ἔργα τοῦ διαβόλου.
- Ὁ Ἅγιος Πορφύριος ὁμολογεῖ καὶ μᾶς συμβουλεύει:
«Μία θρησκεία μόνον εἶναι: Ἡ Ὀρθόδοξος Χριστιανική Θρησκεία. Καί τό πνεῦμα αὐτό τό ὀρθόδοξον εἶναι τό ἀληθές. Τὰ ἄλλα πνεύματα εἶναι πνεύματα πλάνης καὶ οἱ διδασκαλίες εἶναι μπερδεμένες. Καὶ νὰ ἀκουσθῆ ὅτι εἶμαι καὶ ἐγώ, ἔχω ἐλεύθερο πνεῦμα καὶ παραδέχομαι ὅλες τὶς θρησκεῖες; Ὄχι, δὲν παραδέχομαι! Ὅποιος καὶ νὰ μοῦ πῆ, καὶ ἕνας ἄγγελος νὰ ἔλθη νὰ μοῦ πῆ: «ἔτσι εἶναι ὅπως πιστεύει ὁ τάδε», «ὄχι» θὰ τοῦ πῶ. «Λὲς ψέματα, δὲν εἶσαι πνεῦμα ἀγαθόν. Εἶσαι πονηρὸ πνεῦμα καὶ λὲς αὐτό». Ἔτσι, θὰ τοῦ πῶ ἐγὼ τοῦ ἀγγέλου! Δὲν θὰ τὸν πιστέψω… Οἱ ἀλήθειες τοῦ Θεοῦ, ὅπως τὶς ἔχει πεῖ, ἀπὸ τὴν ἀρχή, αὐτὲς εἶναι. Δὲν ὑπάρχουνε ἄλλες ἀλήθειες, νέες, ἐπειδὴ ὁ κόσμος προόδεψε καὶ ἡ ἐπιστήμη καὶ οἱ ἄνθρωποι πήγανε στὰ ἄστρα. Κατάλαβες;… Ἕνας ἄγγελος νὰ ἔλθη νὰ πῆ: «τί λές, βρὲ γέρο; Δὲν εἶναι ἔτσι. Ὅλες οἱ θρησκεῖες εἶναι τοῦ Θεοῦ καὶ ὅλοι οἱ γκουροῦδες καὶ οἱ γιόγκιδες καὶ οἱ φακίριδες καὶ οἱ μάγοι καὶ οἱ ἐπαοιδοὶ εἶναι τοῦ Θεοῦ.» Ναὶ τοῦ Θεοῦ εἶναι ὡς ἄνθρωποι, ἀλλὰ τὰ ἔργα τους εἶναι τοῦ διαβόλου». (ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΟ ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΛΗΘΕΣ, Γέροντος Πορφυρίου Ἱερομονάχου, σελ. 9, 12, 28-29, Ἔκδοσις Ἱ. Γ. Ἡ. «Ἡ Μεταμόρφωσις τοῦ Σωτῆρος»).
- Στὸ βιβλίο «Ὁ Ἅγιος Παΐσιος, τὸ Εὐαγγέλιο καὶ ὁ Χριστός», ὁ Ἅγ. Παΐσιος ἀναφέρει ἕνα συγκλονιστικὸ γεγονὸς μὲ ἕνα παιδί, ποὺ εἶχε μεγαλώσει σὲ βουδιστικὸ μοναστήρι.
«Ἐρχόταν ἐδῶ ἕνα παιδὶ ποὺ τὸ καημένο εἶχε μπλέξει μὲ τὴν μαγεία. Εἶχε μεγαλώσει σὲ ἕνα Βουδιστικὸ μοναστήρι. Κάποιος συγγενής του τὸ εἶχε δώσει στοὺς Βουδιστὲς μοναχοὺς σὰν “πληρωμή”, γιὰ νὰ τὸν “βοηθήσουν”, μὲ τὶς μαγεῖες τους, στὸ ἐμπόριο ποὺ ἔκανε… Τί νὰ πῆς;… κούνησε λυπημένος τὸ κεφάλι του. Τοῦ εἶπαν οἱ Βουδιστές… «ἄν θέλης νὰ σὲ βοηθήσουμε, πρέπει νὰ μᾶς φέρης ἐδῶ ἕνα παιδί», καὶ αὐτὸς πῆρε τὸ παιδὶ καὶ τοὺς τὸ πῆγε… Τὸ καημένο τὸ παιδὶ μεγάλωσε ἀπὸ ἑπτὰ χρονῶν μέσα στὸ Βουδιστικὸ μοναστήρι… Ἔκανε μεγάλη “προκοπὴ” στὴν μαγεία, ἀφοῦ σκέπτονταν νὰ τὸν κάνουν καὶ ἡγούμενο τοῦ μοναστηριοῦ… Εἶχε μάθει καὶ καράτε…
Τοῦ ἔλεγα, «βρέ… νὰ μὴ χρησιμοποιῆς τὴν μαγεία, αὐτὰ ποὺ σοῦ ἔμαθαν… γιατὶ κάθε φορὰ ποὺ τὰ χρησιμοποιεῖς, ἀποκτᾶ δικαιώματα πάνω σου ὁ διάβολος καὶ μετὰ σὲ τυραννάει… μετὰ γίνεται δυσκολότερο νὰ γλυτώσης…!». Ἄλλοτε ἄκουγε, ἄλλοτε παρασυρόταν.
Μιὰ φορὰ ἦταν ἐδῶ στὸ κελλὶ καὶ μιλούσαμε, ἔρχεται ἀπὸ πίσω καὶ μὲ ἁρπάζει μὲ τὰ δυὸ του τὰ χέρια καὶ μὲ σφίγγει δυνατὰ καὶ μοῦ λέει: «Γιὰ νὰ δοῦμε τώρα, μπορεῖ νὰ σὲ βοηθήση ὁ Ἅγιος Ἀρσένιος;» Μοῦ φάνηκε αὐτὸ σὰν βλασφημία… καὶ στενοχωρήθηκα, κάνω λίγο ἔτσι τὸ χέρι καὶ πετάχθηκε ὁλόκληρος δύο μέτρα πέρα…
Μετὰ κάνει νὰ μὲ κλωτσήση καὶ σταμάτησε τὸ πόδι του λίγο μπροστὰ ἀπὸ τὸ στόμα μου… Ὁ Θεὸς μὲ φύλαξε… μετὰ βγῆκε ἔξω ἀπὸ τὸ κελλὶ καὶ πῆρε κάτι κουτρουβάλες καὶ ἔπεσε κάτω πρὸς τὸ ρέμα μέσα στὰ ἀγκάθια… μετὰ ἀπὸ λίγο γύρισε πίσω μετανοιωμένος καὶ ξεσκισμένος ἀπὸ τὰ ἀγκάθια… τὸν καταλυπήθηκα.
– Τί ἔγινε;… τοῦ λέω.
– Ἦλθε ὁ σατανᾶς καὶ μὲ τιμώρησε, γιατὶ δὲν μπόρεσα νὰ σὲ νικήσω…
Κατάλαβες τὴν κακία καὶ τὴν πονηρία τοῦ Διαβόλου; Ἔμ τὸ βάζει τὸ παιδὶ νὰ ὁρμήσει, ἔμ τὸ τιμωρεῖ! Ξεφτίλισε ὁ Ἅγιος Ἀρσένιος τὴν δύναμη τοῦ διαβόλου, καὶ αὐτὸς τιμωρεῖ τὸ παιδί, ὅτι δῆθεν αὐτὸ δὲν μπόρεσε νὰ μὲ νικήση… καὶ τὸ ρίχνει μέσα στὰ βάτα, μέσα στὰ ἀγκάθια… τέτοια κακία, τέτοια πονηριά».
Ἀλλοίμονο σὲ ὅσους ἔχουν μπλέξει σὲ τέτοια σατανικὰ πράγματα. Θὰ βασανίζωνται ὄχι μόνο σ’ αὐτὴ τὴν ζωὴ ἀλλὰ καὶ στὴν αἰώνια. Μόνο ἡ μετάνοια θὰ τοὺς σώση.
