Προκαθήμενος Σερβίας Πορφύριος: Ο Πατριάρχης Παύλος εκπλήρωσε κάθε λόγο των αποστόλων του Χριστού και κατόρθωσε κάθε αγαθό έργο της Εκκλησίας του Χριστού
Στις 15 Νοεμβρίου 2024 πραγματοποιήθηκε τακτική συνεδρίαση της Ιεράς Συνόδου της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας υπό την προεδρία του Πατριάρχη Σερβίας κ. Πορφύριου. Η συνεδρίαση ξεκίνησε με επιμνημόσυνη δέηση με αφορμή τη δέκατη πέμπτη επέτειο από την κοίμηση του Σέρβου Πατριάρχη Παύλου. Με την ευκαιρία αυτή, ο Πατριάρχης Πορφύριος είπε:
μακάριος ὃν ἐξελέξω καὶ προσελάβου· κατασκηνώσει ἐν ταῖς αὐλαῖς σου. πλησθησόμεθα ἐν τοῖς ἀγαθοῖς τοῦ οἴκου σου· ἅγιος ὁ ναός σου! (Ψλ 64, 5)
Σήμερα, στην αρχή της συνόδου, μαζί με τα μέλη της Ιεράς Συνόδου των Επισκόπων, προσευχήθηκα για την ευλογημένη ανάπαυση του προκατόχου και δασκάλου μου, του αξέχαστου Σέρβου Πατριάρχη Παύλου, ο οποίος αυτή τη μέρα πριν από δεκαπέντε χρόνια πάτησε το δρόμο που οδηγεί από το θάνατο στη ζωή (1 Ιωάννη 3:14). Συμμορφώνοντας πλήρως τη ζωή του με τον λόγο του Κυρίου που γράφτηκε στο Ευαγγέλιο, εκπλήρωσε επίσης κάθε λόγο των αποστόλων του Χριστού και υιοθέτησε κάθε κατόρθωμα της αιώνιας εμπειρίας της ζωντανής παράδοσης της Εκκλησίας του Χριστού, αφήνοντας έτσι ανεξίτηλο σημάδι στην καρδιά κάθε ανθρώπου που είχε την ευκαιρία να τον γνωρίσει, να ακούσει το κήρυγμά του, να διαβάσει κάποιες σκέψεις του. Είμαι βέβαιος ότι ο Πατριάρχης Παύλος εξακολουθεί να προσεύχεται για τον λαό του σήμερα, και λόγω της σεμνότητας και της ταπεινοφροσύνης του, επειδή οι πράξεις του ήταν πάντα συνεπείς με τους λόγους του, επειδή ήταν μάρτυρας της αγάπης του Χριστού, πιστεύω βαθιά ότι ο Κύριος ακούει και δέχεται την προσευχή του για τον λαό του.
Αιωνία η μνήμη του στη Βασιλεία των Ουρανών!
Πριν από δεκαπέντε χρόνια σήμερα, ο Σέρβος Πατριάρχης Παύλος κοιμήθηκε εν Κυρίω.
Ο Πατριάρχης Παύλος γεννήθηκε στις 11 Σεπτεμβρίου 1914, και το κοσμικό του όνομα ήταν Gojko Stojčević, στο σλαβικό χωριό Kućanci κοντά στο Donji Miholjec. Έχασε νωρίς τους γονείς του. Από την ηλικία των τριών ετών τον μικρό Gojko τον φρόντιζε η θεία του. Ολοκλήρωσε το γυμνάσιο στην Τούζλα και το γυμνάσιο στο Βελιγράδι. Μετά την αποφοίτησή του από τη Θεολογική Σχολή του Σεράγεβο το 1936, γράφτηκε στη Θεολογική Σχολή του Βελιγραδίου, από όπου αποφοίτησε το 1942. Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ήταν θεολόγος στο Σπίτι για Παιδιά Πρόσφυγες στη Banja Koviljača. Τον Αύγουστο του 1944, ο Gojko προσβλήθηκε από φυματίωση. Οι γιατροί προέβλεψαν ότι είχε τρεις μήνες ζωής. Θεραπεύτηκε με προσευχή στο μοναστήρι Vujno. Σε ένδειξη ευγνωμοσύνης προς τον Θεό που του έδωσε υγεία, σκάλισε έναν σταυρό που φυλάσσεται μέχρι σήμερα στο μοναστήρι. Έγινε δόκιμος και χειροτονήθηκε μοναχός το 1948 στη Μονή Blagoveštenje στο Očar-Kablar, λαμβάνοντας το μοναχικό όνομα Παύλος από τον Απόστολο της Αγάπης. Από το 1949 έως το 1955, ήταν αδελφός του μοναστηριού Rače. Το σχολικό έτος 1950/1951. ήταν δάσκαλος στη Θεολογική Σχολή των Αγίων Κυρίλλου και Μεθοδίου στο Πρίζρεν. Το 1954 χειροτονήθηκε Ιερομόναχος. Παρακολούθησε μεταπτυχιακές σπουδές στη Θεολογική Σχολή Αθηνών από το 1955 έως το 1957. Εξελέγη Επίσκοπος Ράσκας Πριζρένης τον Μάιο του 1957. Ο Σέρβος Πατριάρχης Βικέντιος τον χειροτόνησε τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους στον Καθεδρικό Ναό του Βελιγραδίου. Ενθρονίστηκε Επίσκοπος Ράσκας Πριζρένης στις 13 Οκτωβρίου 1957.
Στη Μητρόπολη Ράσκας Πριζρένης, αναστήλωσε παλιές και κατεστραμμένες εκκλησίες και έχτισε νέες. Εργάστηκε σκληρά για τους νέους ιερείς και μοναχούς. Συνεχώς ταξίδευε και υπηρετούσε σε όλα τα μέρη της επισκοπής του και μερίμνησε ιδιαίτερα για τη σχολή στο Πρίζρεν, όπου δίδασκε ψαλτική και την εκκλησιαστική σλαβική γλώσσα. Ως επίσκοπος και καθηγητής, οδήγησε μεγάλο αριθμό γενεών νέων εργατών στον αγρό του Κυρίου. Πέρασε περισσότερα από 33 χρόνια ως αρχιεπίσκοπος στο Κοσσυφοπέδιο και Μετόχια, σε μια πολύ δύσκολη περίοδο για τους Σέρβους και τη Σερβική Εκκλησία. Η Ιερά Σύνοδος των Επισκόπων και η Συνέλευση, καθώς και η πολιτειακή κυβέρνηση, ενημερωνόταν τακτικά για τις επιθέσεις κατά της περιουσίας της Εκκλησίας, των μοναχών, των ιερέων και του σερβικού λαού, που αποδημούσε υπό αυτή την πίεση. Ο ίδιος, με χριστιανική ψυχραιμία και υπομονή, υπέμεινε προσβολές και σωματικές επιθέσεις. Κατέθεσε στα Ηνωμένα Έθνη, ενώπιον πολλών πολιτικών, για τα δεινά του σερβικού λαού στο Κοσσυφοπέδιο και τα Μετόχια.
Την 1η Δεκεμβρίου 1990, η Ιερά Σύνοδος των Επισκόπων της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας τον εξέλεξε ως τον τεσσαρακοστό τέταρτο προκαθήμενο της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας. Την Κυριακή 2 Δεκεμβρίου 1990, στον Καθεδρικό Ναό του Βελιγραδίου, ενθρονίστηκε στον θρόνο του Αρχιεπισκόπου Πετς, Μητροπολίτη Βελιγραδίου-Κάρλοβιτσας και Σέρβου Πατριάρχη και στις 22 Μαΐου 1994 στον αρχαίο πατριαρχικό θρόνο του Πατριαρχείο Πεκίου. Επί Πατριάρχου Παύλου αναστηλώθηκαν και ιδρύθηκαν αρκετές επισκοπές. Το 1992, το Σεμινάριο του Αγίου Πέτρου του Cetinje στο Cetinje ανακαινίστηκε. Το επόμενο έτος, η Ακαδημία της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας για τις Τέχνες και τη Συντήρηση ξεκίνησε τις εργασίες της. Η Θεολογική Σχολή του Αγίου Βασιλείου του Ostrog στη Φότσα άνοιξε το 1994 και η Θεολογική Σχολή του Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου στο Kragujevac το 1997. Η υπηρεσία πληροφοριών της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας ιδρύθηκε στα τέλη του 1998. Η θρησκευτική εκπαίδευση επέστρεψε στο δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα της Δημοκρατίας της Σερβίας το 2001 και η Θεολογική Σχολή επέστρεψε στο Πανεπιστήμιο του Βελιγραδίου το 2004. Ο Πατριάρχης Παύλος φρόντισε ιδιαίτερα για την ανέγερση του ιερού ναού του σερβικού λαού, του Μνημείου του Αγίου Σάββα στο Vračar, ο οποίος στην εποχή του ολοκληρώθηκε πλήρως.
Ο Πατριάρχης Παύλος συνέβαλε πολύ στην ενότητα της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Συναντήθηκε με τον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίο Α’, τον Πατριάρχη Μόσχας και πάσης Ρωσίας Αλέξιο Β’, τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος Χριστόδουλο, τον Πατριάρχη Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής Πέτρο Ζ’ και άλλους προϊστάμενους τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών. Εμπνευσμένος από τα λόγια του Χριστού, Είθε να είναι όλοι ένα, όπως εσύ, Πατέρα, γιατί είσαι μέσα μου και εγώ μέσα σου , τον Σεπτέμβριο του 2006 άνοιξε τη συνεδρίαση της Μικτής Επιτροπής για τον θεολογικό διάλογο μεταξύ της Ορθόδοξης Εκκλησίας και της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, η οποία φιλοξενήθηκε από το Βελιγράδι. Στη Σύναξη του Κυρίου, στις 15 Φεβρουαρίου 1992, με την Καθεδρική Θεία Λειτουργία που τέλεσαν ο Πατριάρχης Σερβίας Παύλος και ο Μητροπολίτης Novogračani Ειρηναίος, μετά από αρκετές δεκαετίες καθιερώθηκε η πλήρης λειτουργική και κανονική ενότητα της διάσπαρτης Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας. Έκανε ιδιαίτερη προσπάθεια για να θεραπεύσει το σχίσμα στην πρώην ΠΓΔΜ. Σε συναντήσεις με θρησκευτικούς ηγέτες Ρωμαιοκαθολικών και Μουσουλμάνων, καθώς και σε άμεσες και γραπτές ομιλίες προς πολιτικούς ηγέτες της χώρας και του κόσμου, κατά τη διάρκεια των τραγικών πολέμων στο έδαφος της πρώην Γιουγκοσλαβίας και της επίθεσης του ΝΑΤΟ κατά της Σερβίας, ο Πατριάρχης Παύλος υποστήριξε ευαγγελικά μια ειρηνική και δίκαιη επίλυση των συγκρούσεων. Διετέλεσε πρόεδρος της Επιτροπής της Ιεράς Συνόδου των Επισκόπων για τη μετάφραση των Αγίων Γραφών της Καινής Διαθήκης, η μετάφραση της οποίας εκδόθηκε το 1984, καθώς και πρόεδρος της Επιτροπής της Ιεράς Συνόδου των Επισκόπων για την προετοιμασία του Υπουργείου στη σερβική γλώσσα. Στο Glasnik , την επίσημη εφημερίδα του Σερβικού Πατριαρχείου, από το 1972 δημοσιεύει άρθρα με τη μορφή ερωτήσεων και απαντήσεων, που το 1998 εκδόθηκαν σε τρίτομο έργο Ας κάνουμε πιο ξεκάθαρα μερικά ερωτήματα της πίστης μας . Το 1989 εξέδωσε τη μονογραφία Devič, Μονή Αγίας Joanikija Devički . Ετοίμασε αρκετά λειτουργικά βιβλία: Srbljak, Trebnik, Molitvenik, Dopolniteljni trebnik, Veliki trebnik και άλλα. Είναι o κύριος υπεύθυνος για τη δημοσίευση των εργασιών του Κεφαλαίου του Κοσσυφοπεδίου , ίσως το καλύτερο και πιο ολοκληρωμένο έργο για τα ιερά και τους ανθρώπους μας στο Κοσσυφοπέδιο και τα Μετόχια και τα βάσανά τους. Για τη μεγάλη προσφορά του στη θεολογική επιστήμη, η Θεολογική Σχολή της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας στο Βελιγράδι του απένειμε τον τίτλο του επίτιμου διδάκτορα θεολογίας το 1998.
Ο Πατριάρχης Παύλος πέρασε δύο χρόνια λαμβάνοντας ιατρική φροντίδα στη Στρατιωτική Ιατρική Ακαδημία στο Βελιγράδι, όπου κοιμήθηκε εν Κυρίω στις 15 Νοεμβρίου 2009. Στην εκκλησία του Αγίου Σάββα στο Vračar και έχοντας λάβει όλες τις ανώτατες εκκλησιαστικές και κρατικές τιμές, με τη συμμετοχή αρχηγών ή ανώτατων εκπροσώπων όλων των Ορθοδόξων Εκκλησιών και με την παρουσία υψηλών αντιπροσωπειών της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, της Αρμενικής Εκκλησίας, των Εκκλησιών της Μεταρρύθμισης, του Παγκόσμιου Συμβουλίου Εκκλησιών και της Διάσκεψης των Ευρωπαϊκών Εκκλησιών, καθώς και της Ισλαμικής και Εβραϊκῆς Κοινότητας, κηδεύτηκε στις 19 Νοεμβρίου 2009 στο μοναστήρι Rakovica κοντά στο Βελιγράδι.
spc.rs
