«Ἢ οὐκ οἴδατε ὅτι ἄδικοι βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονοµήσουσι; Μὴ πλανᾶσθε· οὔτε πόρνοι οὔτε εἰδωλολάτραι οὔτε µοιχοὶ οὔτε µαλακοὶ οὔτε ἀρσενοκοῖται» (Α΄ Κορ. 6, 9). (Δηλ.: Αὐτὸ ποὺ κάνετε, τὸ κάνετε λοιπὸν ἀπὸ ἄγνοιαν; Δὲν γνωρίζετε, ὅτι οἱ ἄδικοι δὲν θὰ κληρονοµήσουν τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ; Μὴ πλανᾶσθε· οὔτε οἱ πόρνοι, οὔτε οἱ εἰδωλολάτραι, οὔτε οἱ µοιχοί, οὔτε οἱ ἐκθηλυµένοι καὶ γυναικώδεις, οὔτε οἱ ἀρσενοκοῖται).
Θεομίσητο τὸ ἁμάρτημα τῆς ἀρσενοκοιτίας (ὁμοφυλοφιλίας)
«Μὴ νομίσεις λοιπόν, λέγει (γιὰ τὰ Σόδομα καὶ Γόμμορα), ἐπειδὴ ἄκουσες πώς κάηκαν, ὅτι ἡ ἀρρώστια ὀφείλεται μόνο στήν ἐπιθυμία. Γιατί πραγματικά τό περισσότερο μέρος ὀφείλεται στήν ἀδιαφορία τους, πού ἄναψε καί τήν ἐπιθυμία. Γι’ αὐτό δέν εἶπε, παρασυρόμενοι ἤ κυριευόμενοι, πρᾶγμα πού λέγει ἀλλοῦ, ἀλλά τί; «Κάνοντας». Θεώρησαν δέ, ἔργο τήν ἁμαρτία, καί ὄχι ἁπλά ἔργο, ἀλλά καί φροντισμένο» (Ὁμιλία Ε’, σ. 413). Σχολιάζει ἀκόμη τήν λέξη «ἀσχημοσύνη», λέγοντας: «Καί δέν εἶπε (= ὁ Παῦλος) ἐπιθυμία, ἀλλ’ “ἀσχημοσύνη”, μέ κυριολεκτική σημασία. Γιατί πραγματικά καί τήν φύση ντρόπιασαν καί τούς νόμους καταπάτησαν. Μέ ἔμφαση λέγει: “Καί τήν φύσιν ᾔσχυναν καί τούς νόμους ἐπάτησαν”».
Ὅλες οἱ ἁμαρτίες εἶναι θέμα μετανοίας. Νὰ καταλάβουμε τὴν ἁμαρτία, ποὺ κάνουμε καὶ νὰ ἐπιστρέψουμε, ὅπως ὁ ἄσωτος υἱὸς καὶ νὰ ζητήσουμε συγχώρεση ἀπὸ τὸν Κύριο.
- Σὲ ἀπομαγνητοφωνημένο ἀπόσπασμα ὁμιλίας τοῦ π. Γεωργίου Σχοινᾶ περιγράφεται πῶς σώθηκε ὁ γνωστότερος Ἕλληνας ὁμοφυλόφιλος τῆς δεκαετίας τοῦ ’80.
Ἴσως κάποιοι παλαιότεροι νὰ θυμᾶστε ἕνα πρόσωπο, ἕνα ὡραῖο παλληκάρι. Ἦταν ὁμοφυλόφιλος, σχεδιαστὴς μόδας, ὁ πασίγνωστος κάποτε Billy Bo. Ἔτυχε νὰ ἀκούσουμε ἀπὸ τὰ χείλη τοῦ πνευματικοῦ του ποιὰ ἦταν ἡ πορεία του, ποὺ δὲν τὴν λένε πολλοί, οὔτε γράφτηκε ἰδιαιτέρως στὰ βιβλία, ποὺ ἐκδόθηκαν γιὰ αὐτόν. Γράψανε ὅλοι γιὰ τὶς βόλτες, ποὺ ἔκανε στὴ Μύκονο μὲ διασημότητες, τὶς περιπέτειες ποὺ εἶχε ὡς ἄνθρωπος. Δίψαγε γιὰ τὴ ζωή, δίψαγε γιὰ τὴν ἀγάπη. Μὰ δὲν ἤξερε ποῦ νὰ τὴν βρεῖ καὶ τὴν ἔψαχνε σὲ λάθος μονοπάτια.
Κάποια στιγμὴ τὸν ἐπισκέφτηκε ἡ ἀσθένεια (σ.σ. ὁ Billy Bo ἦταν τὸ πρῶτο διάσημο θῦμα τοῦ AIDS στὴν Ἑλλάδα). “Κακό πρᾶγμα ἡ ἀσθένεια”, λένε οἱ περισσότεροι. Κοίτα ὅμως ποὺ καμιὰ φορὰ εἶναι γιὰ καλό… Καὶ ὅταν ἦλθε ἡ ἀσθένεια καὶ κτύπησε ἕνα πνευματικὸ καμπανάκι, αὐτὸς ἄκουσε τὸ καμπανάκι, ποὺ σημαίνει ὅτι εἶχε καλὰ στοιχεῖα μέσα του.
Καὶ διηγεῖται ὁ πνευματικός: “Βλέπω ἕνα παιδί, ἕνα παλληκάρι, σὰν ἄγγελος ἦταν, μὲ τὰ ὡραῖα τὰ δερμάτινα πάνω-κάτω. Μπαίνει στὴν ἐκκλησιὰ καὶ λέει “πάτερ, θέλω νὰ ἐξομολογηθῶ”. Καὶ κατέβαλα προσπάθεια νὰ δῶ ἂν ἦταν ἀγόρι ἢ κορίτσι. Ἦταν ψηλός, ἀλλὰ εἶχε καὶ μία ἄλλη ὀμορφιά, ποὺ ἔμοιαζε μὲ τὴ γυναικεία…”.
Ξεκίνησε λοιπὸν καὶ ἐξομολογήθηκε μὲ μετάνοια. Ἄρχισε νὰ ἔρχεται, μετὰ ἀπὸ ἕνα κανόνα ποὺ τοῦ ἔβαλε ὁ πνευματικός, νὰ κοινωνάη, νὰ ἐκκλησιάζεται, νὰ προσεύχεται, ὥσπου σιγὰ-σιγὰ κατέπεσε καὶ ἀναγκαζόταν ὁ ἱερέας νὰ πηγαίνη νὰ τὸν ἐξομολογῆ καὶ νὰ τὸν κοινωνῆ στὸ σπίτι του, στὸ Κολωνάκι.
Ὅταν ὁ ἱερέας πρωτοπῆγε στὸ σπίτι, νόμιζε ὅτι μπῆκε σὲ κανένα μουσεῖο! Ἦταν ἕνας χῶρος διακοσμημένος μόνο μὲ μοντέλα, μὲ φωτογραφίες ἀπὸ ἐπιδείξεις μόδας κ.λπ. Κάθε φορὰ ποὺ ἐρχόταν μετά, ἔφευγε καμιὰ φωτογραφία καὶ ἔμπαινε μία εἰκόνα στὴ θέση τους… Στὸ τέλος νόμιζες ὅτι ἔμπαινες σὲ μοναστήρι.
Ὅταν ἔφυγε στὴν Ἀμερικὴ γιὰ νὰ πάη γιὰ θεραπεῖες, παρήγγειλε ἕνα σιδερένιο σταυρό, μεγάλο, σπαστὸ γιὰ νὰ χωράη στὴν βαλίτσα, γιὰ νὰ τὸν βάλη πίσω ἀπὸ τὴν πόρτα τοῦ δωματίου του στὸ νοσοκομεῖο, γιὰ νὰ βλέπη τὸν Σταυρὸ τοῦ Χριστοῦ καὶ νὰ προσεύχεται.
Δὲν πέτυχαν οἱ θεραπεῖες, γύρισε πίσω, καὶ ἄρχισε ἡ μεγάλη κατηφόρα, ἡ φθορά, ὁ δρόμος πρὸς τὸν θάνατο. Τὸν εὐλογημένο θάνατο, θὰ λέγαμε. Γιατί ἂν δὲν πεθαίναμε, παιδιά, θὰ ταλαιπωριόμασταν γιὰ πάρα πολλὰ χρονιά! Καὶ τί γίνεται;
Καὶ διηγεῖται ὁ πνευματικός: “Κάποια στιγμή, πῆγα Σάββατο πρωὶ καὶ τὸν κοινώνησα. Ἔρχεται ἡ ὥρα ποὺ εἶναι νὰ φύγω καὶ μοῦ λέει ὁ Βασιλάκης:
Πάτερ, κάνε μου μία χάρη, ἔλα καὶ μετὰ τὰ μεσάνυκτα σήμερα νὰ μὲ κοινωνήσης. Γιατί θὰ φύγω πρὶν ξημερώση, μὲ εἰδοποίησε ἡ Παναγία!
Εἶπα νὰ τὸν πιστέψω, νὰ μὴ τὸν πιστέψω; Ἂς τοῦ κάνω τὸ χατίρι, ἀφοῦ ὁ ἄνθρωπος νὰ κοινωνήση ζητάει”.
Πῆγε, λοιπόν, ὁ ἱερέας κατὰ τὴ 1-2 μεσ’ τὴ μαύρη νύκτα καὶ τὸν κοινώνησε τὸν Βασιλάκη. Καὶ ὄντως ὁ Θεὸς τὸν πῆρε πρὶν ξημερώση, ξημερώνοντας Κυριακή, ὅπως τὸν εἶχε πληροφορήσει ἡ Παναγία! Μᾶς διηγεῖτο αὐτὰ ὁ ἱερέας καὶ μᾶς λέει: “Εὐχηθεῖτε, παιδιά μου, νὰ ἔχω τὰ τέλη τοῦ Βασιλάκη”.
Νὰ ποιὸς εἶναι ὁ Χριστός! Νὰ ποιὰ εἶναι ἡ Ἐκκλησία, ποὺ δὲν μπερδεύει τοὺς ἀνθρώπους. Δὲν τοὺς λέει “καλὰ πᾶς”, ἐνῷ πηγαίνουν στὸν γκρεμό. Αὐτὸ δὲν πρέπει νὰ συμβαίνη. Ἀλλὰ ἀπὸ τὴν ἄλλη πλευρὰ ἡ Ἐκκλησία δὲν ἀπογοητεύει καὶ κανένα. Καὶ προβάλλει μπροστὰ στοὺς ἀνθρώπους τὸν δρόμο γιὰ τὴν θέωση.
Ἔτσι καὶ ὁ Billy Bo. Δὲν σώθηκε ἁπλῶς, ἀλλὰ γιὰ νὰ πάη καὶ ἡ Παναγία νὰ τοῦ πῆ “ἑτοιμάσου, ἔρχεσαι”, αὐτὸ σημαίνει ὅτι ὁ Βασίλης πῆγε καὶ σὲ καλὴ θέση! Καὶ ἔχουμε ἄπειρα τέτοια παραδείγματα, ἀπὸ τὰ ἀρχαῖα χριστιανικὰ χρόνια μέχρι καὶ σήμερα…».
Συμπέρασμα: Ἡ μὲν ἁμαρτία μᾶς ὁδηγεῖ στὴν Κόλαση, ἡ δὲ μετάνοια καὶ ἐξομολόγηση στὸν Παράδεισο.
