Ο
ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΣ κυρ- Φώτης, ἐκφράζοντας τὸ ὁμολογητικό του φρόνημα, ἔγραψε:
«Μ’ ὅλα ταῦτα, αὐτὲς οἱ λεγόμενες Ἐκκλησίες, ποὺ εἶναι, ὅπως εἴπαμε,
ἀγνώριστες παραμορφώσεις τῆς ἀληθινῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ,
παρουσιάζονται ὡς οἱ γνήσιες Ἐκκλησίες Του, καὶ μὲ ἑωσφορικὴ ἔπαρση
θέλουνε νὰ ρυθμίζουνε αὐτὲς τὰ ζητήματα τῆς Χριστιανικῆς θρησκείας, στὸν
κόσμο καὶ διεκδικοῦν τὶς πρωτοκαθεδρίες στὰ συνέδρια. Καὶ τοῦτο
γίνεται, ἐπειδὴ οἱ χῶρες, στὶς ὁποῖες ἔχουν στήσει τὶς ἕδρες τους αὐτὲς
οἱ ψευτοεκκλησίες, ἔχουνε σήμερα πολιτικὴ δύναμη καὶ μηχανικὸ πολιτισμὸ
καὶ μ’ αὐτὰ ἐπιβάλλονται ἀπάνω στὴν ἀνθρωπότητα. Ἐνῷ ἡ Μία, Ἁγία,
Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία, δηλαδὴ ἡ Ὀρθόδοξος, ἡ ἀληθινὴ κι
ἀπαραμόρφωτη Ἐκκλησία, τοῦ Χριστοῦ, ποὺ δὲν ἄλλαξε δρόμο, χαρακτῆρα καὶ
ἐξωτερικὴ ἔκφραση μέχρι σήμερα, αὐτὴ ἡ “Μία Ἐκκλησία”, ποὺ τὴ θεωροῦνε
σὰν αἵρεση οἱ αἱρετικοί, κάθεται συμμαζεμένη, σὰν “πτωχὸς γείτονας” κι
αὐτὸ γίνεται, γιατί δὲν ἀντιπροσωπεύει μεγάλα ἔθνη, ποὺ ἔχουνε πολιτικὴ
δύναμη καὶ μηχανικὸ πολιτισμό, δηλ. γιατί δὲν ἔχει ἀπάνω της τὰ οἰκόσημα
τοῦ Σατανᾶ.
Κι ἀντὶ νὰ τὴν ἀναγνωρίζουνε σὰν τὸ ἀκατάλυτο θεμέλιο τοῦ
Χριστιανισμοῦ, σὰν τὴ σεβάσμια μητέρα τῶν Χριστιανῶν, ποὺ ἀπ’ αὐτὴ
διδαχθήκανε τὴ θρησκεία καὶ πήρανε τὰ πάντα, πίστη, τελετουργία,
ἐκκλησιαστικὴ τέχνη κ.λπ. τῆς κάνουνε τὸ δάσκαλο καὶ τὸν συμβουλάτορα.
Κι ἀντὶ νὰ γυρίσουμε πίσω στὸν ἀληθινὸ δρόμο αὐτοὶ οἱ παραστρατημένοι
ποὺ τὸν ἀφήσανε καὶ περιπλανηθήκανε στὴν ἔρημο τῆς πλάνης, αὐτοὶ ἔχουνε
τὴν ἀλαζονεία νὰ τὴν καλοῦνε ἐπιτακτικὰ νὰ ἀφήσει τὸ δρόμο ποὺ τῆς
χάραξε ὁ Κύριος καὶ νὰ πάει μαζί τους» (Ἱστ. Ἀμέθυστος)! Αἰωνία του ἡ
μνήμη!
