Τοῦ π. Ἀντωνίου Ἀλεβιζοπούλου †, Δρ. Θεολογίας, Δρ. Φιλοσοφίας
18ον
Σὲ ἀντίθεση μὲ τὸν Jim Jones, ποὺ ὁδήγησε τοὺς ὀπαδούς του σὲ ὁμαδικὴ αὐτοκτονία, ὁ David Berg τοὺς παρότρυνε νὰ πολεμήσουν:
«Θὰ προτιμοῦσα νὰ ἀγωνιζότανε γιὰ τὴν ἀλήθεια καὶ νὰ ἔπεφτε ἀπὸ τὶς σφαῖρες τοῦ ἐχθροῦ… ἀλλὰ μὴ παραδίδεσθε… ὁ καιρὸς ἦλθε, γιὰ νὰ κρατήσετε τὰ φρούρια σας!!! Σταθεῖτε στὴν παράταξη τοῦ Χριστοῦ… Πεθάνετε σὰν ζωντανὴ μαρτυρία!!! Ἂν λοιπὸν ἔφθασες στὸ σημεῖο νὰ μὴ τὰ καταφέρνεις πλέον τοὺς διωγμούς, νὰ μὴ μπορεῖς νὰ ὑπομείνεις τοὺς διωγμούς, ἐκεῖ ποὺ τὰ πράγματα γίνονται πολὺ σκληρά, τὰ βασανιστήρια ἢ ὅ,τι ἄλλο μπορεῖ νὰ συμβεῖ, τότε, μόνο προσευχήσου νὰ φύγεις ἀπὸ ἐδῶ, κατὰ ἕνα τρόπο, γρήγορα».
Τὸ ἀποτέλεσμα λοιπὸν φαίνεται νὰ εἶναι τὸ ἴδιο, ὅπως στὴ περίπτωση τοῦ Jim Jones, στὴ περίπτωση τῆς «τελευταίας μάχης»!
Σὲ ἄλλο «Γράμμα» ὁ David Berg προσθέτει: «Δὲν πιστεύω πὼς μᾶς μένει ἰδιαίτερα πολὺς χρόνος. Πιστεύω πὼς τώρα εἶναι ὁ καιρός. Ἔφρασε ὁ καιρός! Ἄλλα ἂν σὲ πιάσουν, δὲν εἶναι πιὰ σήμερα ὁ κατάλληλος καιρὸς νὰ δραπετεύσεις, ἔτσι ὅπως τὸ κάναμε πρίν. Τώρα ὑπερασπιζόμαστε τὴν πίστη μας καὶ σταυρωνόμαστε! Αὐτὸ ἦταν ἡ μεγαλύτερη μαρτυρία τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ γιά μᾶς! Εἶσαι ἕτοιμος νὰ σκοτωθεῖς γιὰ τὸ Χριστό;».
«Διαμαρτυρήσου, ἀλλὰ δὲν ὑπάρχει ἄλλη διέξοδος ἀπὸ τὸ δρόμο πρὸς τὰ ἐμπρός! Ὅπως καὶ οἱ ἄλλοι μάρτυρες, πρέπει καὶ μεῖς νὰ πληρώσουμε τὸ ἀντίτιμο, νὰ ὑπερασπισθοῦμε τὴν ἀλήθεια. Προφανῶς θὰ γίνουμε μερικοὶ ἀπὸ τοὺς πρώτους μάρτυρες αὐτῆς τῆς γενεᾶς… Εἶμαι βέβαιος ὅτι ἔχουμε κληθεῖ, μὲ τὰ χέρια τῶν ἐχθρῶν μας, νὰ πεθάνουμε γιὰ τὴν πίστη μας… Τὸ κάνουμε ἁπλὰ γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Ἰησοῦ, τοῦ Λόγου Του, τῆς Ἀλήθειάς Του, τῆς Βίβλου Του. Δὲν ὑπάρχει κανένα ἄλλο τέλος ἀπὸ τὸ δικό μας τέλος, ποὺ εἶναι ἡ ἀρχή μας!… Ὁ θάνατος εἶναι ἡ προαγωγή μας… Λοιπὸν ὅσο νωρίτερα, τόσο καλύτερα! Πρόσεξε μόνο νὰ ἀπαριθμηθεῖ ὡς μαρτυρία ἐναντίον τους! Στὸ ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ, Ἀμὴν» (Ἀναλυτικὰ βλ. Berliner Dialog 1/1995, σ.23).
θ) Τὸ κύτταρον τοῦ « Νέου Κόσμου»
Ἀπὸ ὅσα ἀναφέραμε ἔγινε σαφὲς ὅτι, γιὰ τοὺς ὀπαδοὺς τῶν ὁμάδων αὐτῶν, τὸ μόνο καταφύγιο εἶναι ἡ ἴδια ἡ ὁμάδα. Τὸ κοινόβιο τῆς ὀργάνωσης ἢ ἡ ἔνταξη σ’ αὐτὴ ταυτίζεται μὲ τὸ «κύτταρο» ἢ τὴν πραγμάτωση τῆς Νέας Ἐποχῆς. Γι’ αὐτὸ καὶ ἡ προσπάθεια τῶν ὀπαδῶν νὰ ἐντάξουν στὴν κίνηση ἄλλους ἀνθρώπους ταυτίζεται μὲ τὴν ὑπηρεσία στὸ ἀπόλυτο ἰδανικό, δηλαδὴ στὴ σωτηρία τῆς ἀνθρωπότητας. Μπροστὰ σ’ αὐτὸ τὸ ἔργο κάθε ἄλλη ἀπασχόληση ἤ διασύνδεση θεωρεῖται ἐγωϊσμός, σπατάλη πολύτιμου χρόνου καὶ ἀπορρίπτεται (σπουδές, ἐργασία, οἰκογένεια, ἔθνος κ.ο.κ).
Ἔτσι ἡ ἔνταξη στὴν ὁμάδα καὶ ἡ ταύτιση μὲ τὸ ἔργο τῆς ὁμάδας σημαίνει σωτηρία ἤ ἐπιβίωση στὸ «Νέο Κόσμο», ἐνῶ ἡ ἀδιαφορία, ἡ παραμονὴ ἔξω ἀπὸ τὴν ὁμάδα ἢ ἡ παραμέληση τοῦ «σωτήριου ἔργου» σημαίνει καταστροφή.
Κλείνοντας τὸ εἰσαγωγικὸ αὐτὸ κεφάλαιο παρατηροῦμε ὅτι οἱ νεοφανεῖς «αἱρέσεις» καὶ παραθρησκευτικὲς ὁμάδες συνιστοῦν μιὰ πραγματικὴ ἀπειλή, ὄχι μόνο γιὰ τὸ ὀρθόδοξο φρόνημα τοῦ λαοῦ μας, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν προσωπικότητα τῶν νεαρῶν κυρίως θυμάτων, γιὰ τὸν πολιτισμό μας καὶ γιὰ τοὺς δημοκρατικοὺς θεσμούς.
Στὶς ὁμάδες αὐτὲς δὲν διακρίνουμε τὸ στοιχεῖο τῆς ἐντιμότητας· ἀποκρύπτουν τὸ ἀληθινό τους πρόσωπο καὶ ἐκμεταλλεύονται τὰ ὑπαρξιακὰ κενά, στὰ ὁποῖα ὁδηγεῖ τοὺς νέους ἡ ἐκκοσμίκευση καὶ ἡ ἀπολυτοποίηση τῆς ἐπιστήμης καὶ τῆς τεχνικῆς, δηλαδὴ τῶν δυνατοτήτων τῶν ἀνθρώπων. Σ’ αὐτὰ τὰ κενά, οἱ ὁμάδες αὐτὲς προσφέρουν τὶς «λύσεις» τους.
Ὅμως οἱ μεθοδεύσεις τῶν ὁμάδων αὐτῶν ἀκυρώνουν σταδιακὰ τὴν ἐλεύθερη λειτουργία τῆς προσωπικῆς σκέψεως καὶ κρίσεως τῶν θυμάτων τους καὶ τὰ ὁδηγοῦν σὲ ὁλοκληρωτικὴ ἐξάρτηση. Ἡ πραγματικότητα μέσα στὴν ὁμάδα βρίσκεται σὲ διαμετρικὴ ἀντίθεση μὲ τὶς ὑποσχέσεις της καὶ τὶς προσδοκίες τῶν θυμάτων. Ἐδῶ ἔχουμε πραγματικὰ νὰ κάνουμε μὲ ἕνα ἐπικίνδυνο ὁλοκληρωτισμό.
Πηγή: Ἐκδόσεις Διάλογος, τῆς Ὑπηρεσίας Ἐνημερώσεως Διαλόγου καὶ Πολιτισμοῦ τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν σὲ συνεργασία μὲ τὴν Π.Ε.Γ.
