Το βαρέλι δεν έχει πάτο - Άλλο ένα
κρατικοδίαιτο φεστιβάλ πολιτιστικής σήψης και στρατολόγησης παιδιών στην
ορθοπολιτική προπαγάνδα!
Το αλωμένο ελλαδικό κράτος συνεχίζει να εκκενώνει σαν βόθρος που δεν αδειάζει ποτέ, τα ίδια πολιτιστικά λύματα που διοχετεύονται συνεχώς στην κοινωνία. Η κρατική κάνουλα της woke προπαγάνδας παραμένει ορθάνοιχτη και ο επιδοτούμενος μηδενισμός μεταδίδεται με όλους τους τρόπους, σε όλους τους χώρους, με κάθε πιθανό και απίθανο αφήγημα.
Μετά τα εννιάμερα Pride, τα διαβάσματα παραμυθιών από drag queens, τις διαφημίσεις των πολύχρωμων παρελάσεων στην ΕΡΤ, τις εκδηλώσεις για τα φοιτητ@ σε Πανεπιστήμια, τις ΛΟΑΤΚΙ φωταγωγήσεις σε ιδρύματα και δημόσια κτήρια, τις woke δράσεις σε δημόσια σχολεία, την προσηλυτισμό του παρά φύσιν σε μαθήματα, τα Χριστούγεννα που έγιναν Gender – mas, τα φεστιβάλ κινηματογράφου με παρενδυτικούς που φωνάζουν «Destroy Greece», αλλά ακόμα και τη Βουλή που έγινε «ροζ» κοινοβούλιο ΛΟΑΤΚΙ εκπροσώπων προκειμένου να ψηφιστεί ο νόμος καταστροφής του γάμου και της οικογένειας, θα έπρεπε να έχει αντιληφθεί και ο πιο ανίδεος πολίτης ότι δεν έχει μείνει δρόμος και σταυροδρόμι στο δημόσιο βίο που να μη σε βγάζει πλέον σε κάποιο πλυντήριο εγκεφάλου.
Παντού το ίδιο μοτίβο. Κατάργηση των συνόρων στη φύση, στην ηθική και στις πατρίδες. Η ομογενοποίηση αγκαζέ με την αποκτήνωση. Ένας καθαρός νιχιλισμός με περιτύλιγμα «κατανόησης» και «αγάπης». Μια μισανθρωπία μεταμφιεσμένη σε προοδευτισμό.
Ο πολιτισμός της Νέας Εποχής είναι ο μη πολιτισμός. Είναι εκείνο το ιδεολογικό μόρφωμα που χάνει κάθε χαρακτήρα μέσα στην ακραία πολυσυλλεκτικότητα. Ένα ακατανόητο βουητό που θυμίζει τη χάβρα της Βαβέλ και έχει την ίδια μοίρα με τον πύργο της. Το ιδανικό μοντέλο του νεοταξικού πολίτη είναι να βομβαρδίζεται από όλους τους πολιτισμούς προκειμένου να απαρνηθεί τον δικό του, αλλά να μην εκπολιτίζεται τελικά από κανέναν, γιατί προπάντων υπερέχει ο μηδενισμός.
Έτσι να μετατραπεί σε ένα κοσμοπολίτικο υβρίδιο που κρατά από εδώ και από κει λίγα πολιτιστικά ψίχουλα, που να ταιριάζουν ίσα ίσα με το «ψώνιο» του ή τις υλικές ανάγκες του φιλοτομαρισμού του. Θυμίζει κακομαθημένο παιδί που του δωρίζουν υπερβολικά πολλά παιχνίδια, σε σημείο να μην εκτιμά κανένα από αυτά, και να τα διαλύει μέσα στο ντελίριο του καταναλωτισμού του.
Σίγουρα υπάρχουν αρκετοί πολιτισμοί που έχουν να δώσουν καλά πράγματα, όμως εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με φυσική αλληλεπίδραση λαών (όπως συνέβαινε ανέκαθεν στην ιστορία), αλλά με βεβιασμένη επιχείρηση συγχώνευσης και αποδόμησης.
Αυτή τη μορφή κοινωνίας προωθούν σήμερα τα περισσότερα μετανεωτερικά δρώμενα που υποτίθεται ότι προάγουν τον πολιτισμό. Λειτουργούν σαν ιδεολογικά χωνευτήρια, σαν χαβούζες ταυτοτήτων και αξιών. Και μαζί με την πολιτισμική αποδόμηση, προβάλλεται και η απάρνηση των ταμπού που ορίζει η φύση. Η σεξουαλικοποίηση στα πλαίσια του αφύσικου. Διότι είπαμε, πρέπει να καταργηθούν τα σύνορα και εκτός μας και εντός μας. Αφού δεν ταιριάζει να γίνεις κοσμοπολίτικο υβρίδιο, και ταυτόχρονα να σέβεσαι την οντολογική σου ταυτότητα ως άνθρωπος (πόσο μάλλον ως εικόνα Θεού). Το ένα προσκρούει στο άλλο.
Drag Show με… Σκαμπώ
Μιλώντας για πολιτιστικά πλυντήρια εγκεφάλου, εντοπίσαμε ότι πρόκειται να διοργανωθεί άλλο ένα δρώμενο σήψης και παρακμής, με λεφτά φορολογουμένων όπως συνήθως. Το διαπολιτισμικό φεστιβάλ «ΣΥΝΥΠΑΡΞΗ» που διοργανώνεται στον Ταύρο για δεύτερη συνεχή χρονιά, από το Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης.
Διοργανωμένο υπό την αιγίδα του υπουργείου Πολιτισμού και με την «ευγενική στήριξη» του Δήμου Μοσχάτου – Ταύρου, αυτό το τριήμερο φεστιβάλ με τον γκλομπαλιστικό τίτλο «Ένας κόσμος μεγάλος» (που θα λάβει χώρα στις 27,28 και 29 Σεπτεμβρίου), θα αφορά – μεταξύ άλλων – και δράσεις για «την ορατότητα των LGTBQI ατόμων και την αλληλεπίδραση σε κοινότητες προσφύγων και μεταναστών».
Οφείλουμε να πούμε ένα μπράβο στη Λίνα Μενδώνη. Μπορεί να διαλύει τα εθνικά μουσεία μας, κάνοντάς τα παραρτήματα της κυβέρνησης, και να μοιράζει τα κυλικεία στα καρτέλ, αλλά αν μη τι άλλο ξέρει καλά να τσιμεντώνει πολιτισμούς, στα πρότυπα του τσιμεντώματος της Ακρόπολης.
Η είσοδος του φεστιβάλ θα είναι ελεύθερη και η δεύτερη ημέρα θα είναι αφιερωμένη στη θεματική «LGBTQI: Ορατότητα και Δικαιώματα». Στα πλαίσια αυτής της θεματικής θα προβληθεί η ταινία «PRIDE» με θέμα τη ζωή και τα δικαιώματα των ατόμων της LGTBQI κοινότητας. Στη συνέχεια θα ακολουθήσει Drag Show από έναν παρενδυτικό που χρησιμοποιεί το «καλλιτεχνικό» όνομα: «Μελίτα Σκαμπώ».
Δεν έχουμε την τύχη να γνωρίζουμε το καλλιτεχνικό εύρος «της» Μελίτας Σκαμπώ, αλλά διαβάζοντας τέτοιες δράσεις, σίγουρα χρειάζεται κάποιο… σκαμπό πρόχειρο για να καθίσουμε και να κλάψουμε το πού πηγαίνουν τα λεφτά από τους φόρους μας.
Τα δρώμενα αυτής της μέρας γίνονται με τη συνεργασία των φορέων «Θετική Φωνή, Color Youth, Orlando lgtbqi, gay seniors και κιουρία@». Δηλαδή εδώ μιλάμε για ΛΟΑΤΚΙ+… πανστρατιά, με τα δικά μας λεφτά πάντα.
Στο πρόγραμμα του φεστιβάλ αναφέρεται ότι στόχος του είναι να απλώσει «γέφυρες επικοινωνίας των drag καλλιτεχνών με τους κατοίκους της γειτονιάς», με δράσεις «σε ανοιχτές πλατείες – ανοιχτούς χώρους γύρω από τις εργατικές κατοικίες του Ταύρου, επιδιώκοντας την πραγματική διείσδυση στον αστικό ιστό», για να δημιουργηθούν «νέες συμπεριληπτικές κοινότητες» μέσα από την «ώσμωση».
Οι διοργανωτές παραδέχονται μόνοι τους εκείνα που περιγράψαμε παραπάνω, δηλαδή τη διείσδυση της woke προπαγάνδας σε κάθε δρόμο, σε κάθε πλατεία, σε κάθε γειτονιά, και ειδικά σε πυκνοκατοικημένες περιοχές που ο προσηλυτισμός μπορεί να προσελκύσει περισσότερο κόσμο.
Στρατολόγηση παιδιών σε χαοτική «πολυπολιτισμικότητα»
Αφού η δεύτερη μέρα του φεστιβάλ θα αποτελέσει μια «γερή» εισαγωγή προπαγάνδας που θα μυήσει τον κόσμο στις παραφιλίες και την υποκουλτούρα των καμπαρέ, θα ακολουθήσει η τρίτη μέρα του φεστιβάλ που θα περιλάβει τα μεγαλύτερα θύματα αυτής της ατζέντας, που δεν είναι άλλα από τα παιδιά.
Έτσι στην τρίτη ημέρα της woke κατήχησης, θα ζωγραφίσουν «μικροί και μεγάλοι κάθε ηλικίας» (παρέα με τις drag queens άραγε;) και θα συνθέσουν με τις ζωγραφιές τους «το κολάζ του κόσμου», για να μη μείνει ούτε ένα παιδάκι που να μη του φυτευτεί η ιδέα της παγκοσμιοποίησης.
Μετά θα γίνει στα παιδιά αφήγηση ξένων παραμυθιών σε επιλεγμένες γλώσσες και θα υπάρχει μετάφραση στα Ελληνικά. Οι γλώσσες αυτές θα είναι τα Αλβανικά, τα Ουκρανικά (και νατοϊκή συνείδηση έχει το μενού…), τα Φαρσί (γλώσσα που ομιλείται στο Ιράν και το Αφγανιστάν) και τα Αραβικά. Μια πολυπολιτισμικότητα γιαλαντζί δηλαδή, που αλληθωρίζει προς τα τρέχοντα πολιτικά συμφέροντα, αναδεικνύοντας συγκεκριμένους λαούς για συγκεκριμένους λόγους.
Κάπως έτσι θα κλείσει τις δράσεις του αυτό το τριήμερο σεμινάριο προπαγάνδας, που για λόγους συμπεριληπτικού «ξεκαρφώματος» η πρώτη του μέρα είναι αφιερωμένη στην «πρόσβαση των ΑΜΕΑ στον πολιτισμό». Σε ανθρώπους δηλαδή που αποτελούν μια (πραγματική) ευάλωτη ομάδα, που όμως λαμβάνει το ένα εκατομμυριοστό της κρατικής μέριμνας, σε σχέση με το ΛΟΑΤΚΙ κίνημα και τη βιομηχανία της λαθρομετανάστευσης.
«Ένας κόσμος μεγάλος» είναι όπως είπαμε ο τίτλος του φεστιβάλ, αλλά βλέπουμε πως καθόλου μεγάλος δεν είναι ο κόσμος που προπαγανδίζουν. Είναι ένας κοινωνικός προσηλυτισμός με πολύ συγκεκριμένες ντιρεκτίβες, πολύ συγκεκριμένα δόγματα, πολύ συγκεκριμένους στόχους, προσεκτικά επιλεγμένες προτάσεις «συμπερίληψης» και πολύ συγκεκριμένα κομμάτια του πληθυσμού που αποκλείονται ως ανεπιθύμητα. Δρώμενα όπως αυτό, δεν είναι φτιαγμένα για να διευρύνουν την αντίληψη περί του κόσμου, αλλά αντιθέτως να την περιορίζουν κατευθύνοντάς την όχι στη «ΣΥΝΥΠΑΡΞΗ», αλλά στην πολιτιστική και πνευματική ανυπαρξία…
