Τὴν παλαιότερη ἐπιστολὴ τοῦ κ. Κώστα Βίτκου μὲ τίτλο «Ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος, ἡ θεοποίησή του, οἱ Ἀθηναῖοι ρήτορες καὶ οἱ ἑπτὰ σύζυγοι τοῦ Φιλίππου Β΄» συνοδεύει ὁ περίφημος πίνακας τοῦ Ἰταλοῦ ζωγράφου καὶ γλύπτη Giuseppe Cades, μουσεῖο Ἐρμιτάζ, Ἁγία Πετρούπολη, ἔργο τοῦ 1792 μὲ τίτλο «Ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος ἀρνεῖται νὰ πιεῖ νερό».
Ἐνδεχομένως πολλοὶ ἀναγνῶστες νὰ διερωτηθοῦν, γιατί ἀρνεῖται. Ἐπ’ αὐτοῦ ἀκριβῶς θὰ μοῦ ἐπιτρέψετε μία σύντομη παρέμβαση ποὺ νομίζω πὼς μᾶς λύνει τὴν ἀπορία. Ὁ ἀρχαῖος Μακεδὼν συγγραφέας Πολυαῖνος (β΄ ἥμισυ τοῦ 2ου μ.Χ. αἰῶνος) μᾶς ἄφησε μία συλλογὴ πολεμικῶν ἀνεκδότων, στὰ ὁποῖα περιγράφει κυρίως στρατηγήματα περίφημων Ἑλλήνων καὶ Ρωμαίων στρατηγῶν. Ἰδοὺ λοιπὸν τὸ ὑπέροχο στρατήγημα ποὺ μᾶς διασῴζει γιὰ τὴν ἐγκράτεια τοῦ μεγάλου ἡγέτη Ἀλεξάνδρου καὶ εἰδικότερα γιὰ τὴν ποιότητα τοῦ ἄλλου Ἀλέξανδρου, τοῦ «πίσω ἀπὸ τὸν Μέγαν» ὅπως εὐστόχως σχολιάζεται. Τὸ παραθέτω:
«Ἀλέξανδρος, τὴν ἄνυδρον ὁδεύων, αὐτὸς τε ὑπὸ δίψους ἐπόνει καὶ οἱ Μακεδόνες. Οἱ δὲ κατάσκοποι τῆς χώρας, ἐν κοίλῃ πέτρᾳ σμικρὸν ὑδάτιον εὑρόντες, τοῦτο βαλόντες ἐπὶ κράνος Ἀλεξάνδρῳ κομίζουσιν. Ὁ δὲ τῇ στρατιᾷ δείξας, ὡς εὐθυμεῖν χρή, φανέντος ὕδατος, αὐτὸς μὴ πιῶν ἐξέχεε τὸ κράνος, πάντων ὁρώντων. Οἱ οὖν Μακεδόνες ἀλαλάζοντες ἐκέλευον αὐτὸν ἡγεῖσθαι τῆς ὁδοῦ, πρὸς τὸ δίψος εὐρώστως ἀντέχοντες διὰ τὴν τοῦ βασιλέως ἐγκράτειαν».
Διερωτῶμαι, ἂν οἱ πολιτικοὶ ἡγέτες μας ποὺ δὲν ἡγοῦνται βέβαια μίας ἐπίλεκτης στρατιᾶς, ἀλλὰ ἑνὸς ὁλόκληρου πτωχευμένου (τῇ ὑπαιτιότητι αὐτῶν βέβαια) λαοῦ, ἔπραξαν ἢ διενοήθησαν ποτὲ κάτι ἀνάλογο καὶ φυσικὰ μεγάθυμο.
Κατερίνα Παπαθωμᾶ- Μαστοροπούλου,
λέκτωρ Κλασσικῆς Φιλολογίας τοῦ Ε.Κ.Π.Α.
