Γράφει ὁ κ. Δημήτριος Λαμπρόπουλος, θεολόγος
Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Αἰτωλίας καὶ Ἀκαρνανίας κ. Δαμασκηνὸς (Κιαμέτης) δὲν ἔχει συμπληρώσει ἀκόμη διετίαν ὡς Ποιμενάρχης μιᾶς ἐκ τῶν μεγαλυτέρων Ἱ. Μητροπόλεων τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καὶ ἔχει προκαλέσει πολλάκις τὴν ἐνασχόλησιν τῶν μέσων ἐνημερώσεως μὲ τὸ πρόσωπον αὐτοῦ, λόγῳ μὴ καλῶς «ζυγισμένων» χειρισμῶν ἐκ μέρους του. Πρόσφατον γεγονὸς ἡ ἀποχώρησις τῆς Καθηγουμένης Χαριτίνης (Βακουφτσῆ) τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ εἰς τὸ Μέγα Δένδρον, τὴν γενέτειραν τοῦ Ἁγίου, μετὰ δύο μοναζουσῶν ἐκ τῆς τριμελοῦς συνοδείας αὐτῆς, ἔπειτα ἀπὸ διαφωνίαν μὲ τὸν Δεσπότην.
Τὰς ἐξώθησεν ὁ Δεσπότης;
Ἡ ἰσοβία ἐγκαταβίωσις μοναχῶν εἰς τόπον τῆς ἐπιλογῆς των δὲν ἀποτελεῖ ἁπλῶς μίαν τυπικὴν δέσμευσιν αὐτῶν, ἀλλὰ ζήτημα ἀφοσιώσεως καὶ συνεπείας εἰς τὴν πνευματικὴν των πορείαν. Εὐσεβεῖς ἀδελφότητες καὶ συνοδεῖαι, ὡς αὐτὴ τῆς Καθηγουμένης Χαριτίνης, δὲν λαμβάνουν ἀψήφιστα τὰς εὐθύνας των ἔναντι τοῦ Θεοῦ, ὡς τυχὸν πράττουν ὁρισμένοι Ἱεράρχαι, ἀλλὰ μὲ ἀπόλυτον ἀποταγὴν οἱουδήποτε κοσμικοῦ πειρασμοῦ παραμένουν εἰς τὸ μετερίζι τοῦ «ἀοράτου πολέμου» ἀπολύτως συγκεντρωμέναι εἰς τὸν ἀγῶνα τῆς θεώσεως. Ἡ ἀναχώρησις ἑπομένως ἀπὸ τὸν τόπον τῆς ἀσκήσεως δὲν πρόκειται δι’ ἐπιπόλαιον πρᾶξιν, ἀλλὰ διὰ συνειδητὴν ἐπίπονον ἀπόφασιν, ἡ ὁποία πρωτίστως διῆλθεν ἀπὸ τὴν βάσανον τῆς διακρίσεως. Ἦτο ἐνέργεια, ἡ ὁποία εἶναι δυνατόν νὰ ἐξεπήγασε μόνον, ὅταν τὰ πράγματα ἔφθασαν εἰς πλῆρες ἀδιέξοδον! Ἐὰν λοιπὸν ἡ τοπικὴ κοινωνία δὲν εἶναι ἁπλῶς στενοχωρημένη, ἀλλὰ πλήρως ἀναστατωμένη, ἂς ἀναλογισθῆ κανεὶς εἰς ποῖον σημεῖον πιέσεως ἔφθασαν ἐσωτερικῶς ἡ Καθηγουμένη καὶ αἱ ἀδελφαί, ὥστε νὰ προβοῦν εἰς τοιαύτην ἐνέργειαν.
Διά νὰ καταστῆ ἀντιληπτὸν τὸ μέγεθος τῆς καταστάσεως, δὲν ἀρκεῖ μόνον νὰ συνυπολογίση τούς μοναχικοὺς ὅρκους καὶ τὴν εὐλάβειαν τῆς συνοδείας, ἀλλὰ νὰ συμπεριλάβη καὶ τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ ἐνθρόνισις τῆς νέας Καθηγουμένης εἶχε λάβει χώραν μόλις τὸν περασμένον Δεκέμβριον, δηλ. δὲν ἔχει συμπληρωθῆ ἀκόμη ἔτος! Διὰ νὰ ἀποχωρήσουν τόσον ἐνωρὶς κάτι συνέβη… Ὅστις θέλει νὰ ἐπιρρίψη τὴν εὐθύνην εἰς τὴν ἀδελφότητα, σφάλλει ἀδικαιολογήτως ἂν ὄχι ὑπόπτως. Ἡ ἀδελφότης ἔχει ὡς ἀδιάψευστον μάρτυρα τὸν ἴδιον τὸν Μητροπολίτην. Πῶς νὰ λησμονήση κανεὶς τὸν λόγον τὸν ὁποῖον ἀπηύθυνε κατὰ τὴν ἐνθρόνισιν ὁ Μητροπολίτης; Εὐχαρίστει δεόντως τὴν ἀδελφότητα καὶ ὑπεγράμμιζε τὴν σοφίαν καὶ τὴν ἐμπειρίαν τῆς Καθηγουμένης. Ἔπρεπε λοιπὸν νὰ τὴν θερμοπαρακαλέση νὰ μὴ ἐγκαταλείψη τὸ Θέρμον. Αὐτὴ θὰ ἦτο ἀληθὴς ἔνδειξις ταπεινώσεως τοῦ Μητροπολίτου, ἂν ὄντως ἐνδιαφέρεται διὰ τὴν ἱστορικὴν Ἱ. Μονήν. Ἂν πιστεύης ὅτι κατέχεις ἕνα ἀδάμαντα, τότε κινεῖς γῆ καὶ οὐρανόν, ὥστε νὰ κοσμῆ τὴν Ἱ. Μητρόπολίν σου. Ἐκτὸς ἐὰν ἦσαν λόγια «κενὰ καὶ κούφια».
Ὡστόσον, ἕτεροι ἦσαν οἱ λόγοι ἐκεῖνοι, οἱ ὁποῖοι προεκάλεσαν προβληματισμὸν ἐκείνην τὴν ἡμέραν, ὅταν ὁ Σεβασμιώτατος εἶπε «τὸ Μοναστήρι αὐτὸ ἦταν πάντα ἀνοικτὸ στοὺς προσκυνητὲς καὶ πρέπει νὰ παραμείνει ἔτσι». Ἐπρόκειτο διὰ ἀκούσιον προαναγγελίαν συγκρούσεως δύο ὁραμάτων, ἐκεῖνο τοῦ Δεσπότου καὶ τοῦ ἑτέρου, τοῦ ἡσυχαστικοῦ, τῆς Καθηγουμένης;
Τοπικὴ πηγὴ μᾶς ἐπληροφόρησεν ὅτι ἡ Ἡγουμένη ἠσθάνθη προσβεβλημένη ἀπὸ τὰς ἀπαιτήσεις τοῦ Σεβασμιωτάτου περὶ τῆς Ἱ. Μονῆς καὶ ἐζήτησεν εὐλογίαν, διὰ νὰ ἀποχωρήση, τὴν ὁποίαν δὲν ἔδωσεν ὁ Σεβ. Δαμασκηνός. Αἱ μοναχαὶ ἀρνοῦνται νὰ ὁμιλήσουν, καθὼς ὄχι μόνον δὲν ἐπιθυμοῦν νὰ σκανδαλίσουν, ἀλλὰ καὶ ἐπειδὴ εὑρίσκονται εἰς δυσμενῆ καὶ εὐάλωτον θέσιν. Ὁ Σεβασμιώτατος, ὁ ὁποῖος τυγχάνει «λαλίστατος» καὶ πολλάκις ἐμφανῶς εἶναι προασπιστὴς τοῦ «ἀσθενοῦς φύλου», ὁμιλῶν κατὰ τῶν κακοποιήσεων τῶν γυναικῶν, τῶν «γυναικοκτονιῶν», τοῦ «σεξιστικοῦ λόγου» κ.λπ. δὲν ὀφείλει νὰ ὑπερασπισθῆ τὰς ἀδελφάς, τοποθετούμενος εἰς τὴν δημοσίαν σφαῖραν «χωρὶς φόβον καὶ πάθος», ὥστε νὰ διαλύση τὰς κυκλοφορουμένας φήμας ἐναντίον του; Ὡσαύτως, μεριμνᾶ διὰ τὴν ἀπολεσθεῖσαν ἀπὸ τὴν κυριότητά του ἀδελφότητα, διὰ τὴν μετεγκατάστασιν αὐτῆς, διὰ τὰς ἀμέσους ἀνάγκας της;
Ἂς μεταφέρωμεν καὶ ἀπορίας πιστῶν τῆς περιοχῆς: Εἶχε τὰς ἰδίας ἀπαιτήσεις ἀπὸ τὴν μακαριστὴν ἐγνωσμένου λογιότητος Καθηγουμένην Εὐθυμίαν (Γκελτῆ); Ἀνέμενε τὴν νέαν διὰ νὰ ὑποδείξη ὡς Δεσπότης τί ἐθεώρει ἐπιβεβλημένον; Ποία συνοδεία θὰ μετοικήση ἐκεῖ, ὅταν ἔχουν μεσολαβήσει αὐτὰ τὰ γεγονότα; Θὰ φερθῆ ὁμοίως καὶ εἰς τὴν ἑπομένην ἀδελφότητα, ἡ ὁποία θὰ ἐγκατασταθῆ ἐκεῖ;
Ὁ Σεβ. Δαμασκηνὸς εἰς τὸ «Τάγμα Φωστίνη»
Μετὰ λύπης σημειώνομεν κάτι τὸ ὁποῖον μᾶς ὑπέδειξαν τοπικοὶ παράγοντες: Ἐνῶ τὸ γεγονὸς ἤρχισε νὰ λαμβάνη μεγάλην ἔκτασιν εἰς τὰ τοπικὰ καὶ περιφερειακὰ μέσα ἐνημερώσεως ἀπὸ τὴν 3ην Σεπτεμβρίου, ὁ Σεβασμιώτατος κ. Δαμασκηνὸς μετέβη εἰς τὴν Χίον προκειμένου νὰ ὑποδεχθῆ τὸν Πατριάρχην Κων/λεως, ὡς ἐκπρόσωπος τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν! «Φλέγεται ἡ οἰκία σου καὶ ἐσὺ μεταβαίνεις εἰς τὴν ἀντιδιαμετρικὰ ἑτέραν ἄκρην τῆς Ἑλλάδος, διὰ νὰ ἀποτελῆς τὸν πατριαχικὸν ἀκόλουθον ἄνευ σημασίας;», ἐσχολίασε γνώστης τῶν ἐκκλησιαστικῶν. Ὡς νὰ μὴ ἔφθανεν αὐτό, ἔτι περαιτέρω συνώδευσε τὸν φίλον τῶν παπικῶν (οἱ ὁποῖοι βαρύνονται μὲ τόσας παιδικάς κακοποιήσεις, διὰ τὰς ὁποίας οὐδεμία λέξις δὲν ἔχει ἀκουσθῆ ἀπὸ τὸν) Πατριάρχην Βαρθολομαῖον κατὰ τὴν ἐπίσκεψιν αὐτοῦ εἰς τὸ «Ἱερὸ Τάγμα Ἁγίου Παντελεήμονος», τὸ ὁποῖον ἵδρυσε -καὶ εἰς τὴν αὐλὴν τοῦ ὁποίου δεσπόζει ὡς προτομὴ- ὁ Παντελεήμων Φωστίνης. Ἂς μελετήση κανεὶς ἐκκλησιαστικὴν ἱστορίαν διὰ νὰ κατανοήση τὴν σημειολογίαν τῆς ἐπισκέψεως αὐτῆς… Νὰ ἀπαριθμήσωμεν ποῖοι Μητροπολῖται προῆλθον ἐξ αὐτοῦ; Νὰ ἀναφέρωμεν τί εἶχε δηλώσει ὁ Καντιώτης; Μήπως αὐτὰ ἤθελε νὰ ἀποφύγη ὁ Ἀρχιεπίσκοπος καὶ δὲν μετέβη αὐτοπροσώπως εἰς τὴν Χίον; Ἀπέστειλεν ὅμως τὸν Σεβ. Αἰτωλοακαρανανίας, ὡς ἔμπιστόν του, μὲ τὸν ὁποῖον τοὺς συνδέει σχέσις εὐγνωμοσύνης, ἐπειδὴ τὸν προέκρινε διά Μητροπολίτην;
Δὲν εἶναι ἡ πρώτη φορά…
Ὁ Σεβασμιώτατος εἶναι προβεβλημένον δημόσιον πρόσωπον καὶ πολλοὶ σχολιάζουν τὰς κινήσεις αὐτοῦ.
Ἀλγεινὴν ἐντύπωσιν εἶχε προκαλέσει ἡ ὁριζόντιος καὶ καθολικὴ ἀπαγόρευσις κηρυγμάτων, ἡ ὁποία ὄχι μόνον εἶναι ἀντικανονικὴ, ἀλλὰ ἀγγίζει τὴν δογματικὴν διάστασιν τοῦ μυστηρίου τῆς ἱερωσύνης, ἐνῶ ἀκόμη δὲν εἶχεν ἐμπειρίαν εἰς τὴν περιοχὴν, εἰς τὴν ὁποίαν ἀνέλαβε τὴν ποιμαντορίαν. Ἡ δίκην δικτατορικῆς ἀποφάνσεως ἀπαγόρευσις ἰσχύει ἀκόμη καὶ σήμερα, τῶν κληρικῶν καὶ πιστῶν δυσφορούντων…
Τὰ προβλήματα αὐτὰ διαβλέπουν κάποιοι ὅτι εἶναι προέκτασις τῶν μὴ συμβατῶν μὲ τοὺς Ἱ. Κανόνας χειροτονιῶν αὐτοῦ, καθὼς εἰς ἡλικίαν μικροτέραν τῶν προβλεπομένων ἀπὸ τοὺς Ἁγίους Θεοφόρους Πατέρας κατέστη κληρικός. Ἡ «προϋπηρεσία» του ἦτο πλησίον τοῦ οἰκουμενιστοῦ Μητροπολίτου Δημητριάδος κ. Ἰγνατίου, εἴτε ὡς συνεργάτου εἰς τὰς ἀγοραπωλησίας τῆς Μητροπόλεως, εἴτε ὡς προβολέως τοῦ οἰκείου Ποιμενάρχου ἀπὸ τὴν θέσιν τοῦ διευθυντοῦ τοῦ περιοδικοῦ «Πληροφόρηση», εἴτε ὡς συνοδοιπόρου εἰς τὰ συνέδρια τῆς «μεταπατερικῆς» Ἀκαδημίας τοῦ Βόλου. Ἀλήθεια, δὲν προβληματίζεται ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Δημητριάδος καὶ Ἁλμυροῦ κ. Ἰγνάτιος (Γεωργακόπουλος) διὰ τὸν ἀντίκτυπον, τὸν ὁποῖον ἔχουν ὅσα συμβαίνουν εἰς τὴν Ἱ. Μ. Αἰτωλοακαρνανίας, εἰς τὴν ἰδικὴν του Ἐπαρχίαν καὶ εἰς τὸ πρόσωπόν του;
Ἀνοίκειον χαρακτηρίζεται καὶ τὸ ὕφος τῆς προσφάτου ἀνοικτῆς ἐπιστολῆς του τῆς 2ας Αὐγούστου 2024 πρὸς τὸ Δ.Σ. τοῦ «ΘΕΟΚΛΗΤΕΙΟΥ ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ». Μεταξὺ ἄλλων ἀναφέρει:
«Μὲ δικές μου πρωτοβουλίες καὶ ἐνέργειες, διορίστηκαν δύο ἀπὸ ἐσᾶς, μέλη τοῦ Διοικητικοῦ Συμβουλίου… μὲ δική μου πρωτοβουλία πάλι συγκάλεσα ἄτυπες συναντήσεις τῶν ὑφισταμένων Μελῶν τοῦ Διοικητικοῦ Συμβουλίου τοῦ ἀνωτέρω Κοινωφελοῦς Ἱδρύματος, ἐκφράζοντας πρὸς ἅπαντα τὰ Μέλη αὐτοῦ, τὴν ἐπιθυμία καὶ τὴν βούλησή μου νὰ διοριστῶ ὡς Μέλος τοῦ Διοικητικοῦ Συμβουλίου τοῦ ἀνωτέρω Ἱδρύματος… παρὰ τὶς ἀγωνιώδεις προσπάθειές μου δὲν ἔχει λειτουργήσει μέχρι καὶ σήμερα τὸ Ἵδρυμα, μὲ κίνδυνο νὰ ἀπολεσθεῖ ἡ περιουσία του… μετὰ τὴν παραίτηση ἑνὸς ἐκ τῶν δύο Κληρικῶν Μελῶν τοῦ Διοικητικοῦ Συμβουλίου τοῦ Ἱδρύματος, δύναμαι νὰ διοριστῶ ἐγώ, ὁ Μητροπολίτης Αἰτωλίας καὶ Ἀκαρνανίας, Μέλος τοῦ Διοικητικοῦ Συμβουλίου του… Θεωρῶ προφανὲς καὶ αὐτονόητο, ὅτι ὅλη ἡ τοπικὴ κοινωνία τῆς Ἱ. Π. Μεσολογγίου συμφωνεῖ καὶ ἐπικροτεῖ τὸν διορισμό μου…».
Πόσον οἰκειοθελεῖς ἦσαν αἱ παραιτήσεις τῶν κληρικῶν; Ποῖον ὄργανον ἐγνωμοδότησεν ὅτι δύναται ὁ ἑκάστοτε Μητροπολίτης νὰ εἶναι μέλος, ὅταν τὸ καταστατικὸν προβλέπει ὅτι ἡ διοίκησις ἀσκεῖται ἀπό τούς: Πρόεδρο καὶ Εἰσαγγελέα Πρωτοδικῶν Μεσολογγίου, Πρόεδρο τοῦ Δικηγορικοῦ Συλλόγου Μεσολογγίου, Πρόεδρο Συλλόγου Πολυτέκνων Μεσολογγίου, Πρόεδρο τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Συμβουλίου Ἁγίου Σπυρίδωνος Μεσολογγίου;
Πρὸς τὴν κωφεύουσαν Ἱεραρχίαν
Ἡ Ἱεραρχία (καὶ ὄχι καί ὁ λαὸς, ὅπως προβλέπει ἡ Ἱ. Παράδοσις) ἀπέστειλε καί τὸ 2022 ἕνα 47 ἐτῶν κληρικὸν νὰ διαποιμάνη μίαν ἱστορικὴν περιοχήν. «Ἤξερε νὰ τὸν ἀποστείλη, ἀλλὰ δὲν ξέρει νὰ τοῦ περιορίζη τὶς δραστηριότητές του στὰ πλαίσια τῆς τάξης καὶ τῆς ἱερᾶς παράδοσης», εἶπε δεικτικὰ κληρικός. Δὲν θὰ ἐπωμίζεται τὸ ἑκασταχοῦ ποίμνιον Μητροπολίτας δίκην «Ἡγεμόνων»! Ἡ πρόσφατος ἀποχώρησις τῆς εὐλαβοῦς ἀδελφότητος ἀπὸ τὴν Ἱ. Μ. Ἁγίου Κοσμᾶ καταδεικνύει ὅτι «τὸ ποτήρι ξεχύλισε»! Ἂν δὲν ἐπιστρέψη ἡ Καθηγουμένη μὲ τὰς μοναχάς, θὰ ἦτο κάλλιον νὰ ἀποχωρήση ὁ Δεσπότης, τηρῶν ἀναλογικῶς τὸ κυριακὸν λόγιον διὰ τὴν παῦσιν τοῦ σκανδαλισμοῦ:
«συμφέρει αὐτῷ ἵνα κρεμασθῇ μύλος ὀνικὸς ἐπὶ τὸν τράχηλον αὐτοῦ καὶ καταποντισθῆ ἐν τῷ πελάγει τῆς θαλάσσης».
