Κάποτε ένας πλούσιος Αθηναίος ξεκίνησε για μακρινό ταξίδι με πλοίο. Στην αρχή όλα πήγαιναν καλά κι ό άνθρωπός μας απολάμβανε μαζί με τους άλλους συνταξιδιώτες το ταξίδι τους. Αργότερα όμως ξέσπασε φοβερή κακοκαιρία. Δυνατός άνεμος σήκωσε τα κύματα σαν ψηλά βουνά και το πλοίο τους συντρίφθηκε και βούλιαξε. Άνθρωποι και πράγματα βρέθηκαν στη θάλασσα. Οι ναυαγοί πάλευαν με τα μανιασμένα κύματα. Όλοι κολυμπούσαν μ’ όση δύναμη κι αντοχή είχαν, για να σωθούν.
Ο πλούσιος Αθηναίος, απελπισμένος και φοβισμένος, έταζε χρυσά νομίσματα στη θεά Αθηνά και την παρακαλούσε να του σώσει τη ζωή, αλλά έμενε άπρακτος και κόντευε να βυθιστεί. Κάποιος άλλος ναυαγός που βρέθηκε δίπλα του τού φώναξε: «Μαζί με την Αθηνά, κούνα και τα χέρια σου».(«Σύν Ἀθηνᾷ και χεῖρα κίνει»).
Είναι πολύ γνωστός αυτός ο μύθος και η φράση «Σύν Ἀθηνᾷ και χεῖρα κίνει» έχει περάσει ως παροιμία στη γλώσσα μας. Πολλές φορές στις δυσκολίες της ζωής μας επικαλούμαστε τη βοήθεια του Θεού και… καλά κάνουμε. Εκείνος μπορεί και θέλει να μας βοηθήσει. Αλλά οφείλουμε κι εμείς να κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας για να βγούμε από τη δύσκολη περίσταση στην οποία έχουμε βρεθεί. Ο Θεός δε θα έρθει βοηθός στην τεμπελιά μας, αλλά στην πραγματική αδυναμία μας. Θα μας βοηθήσει αφού πρώτα δει τον δικό μας αγώνα, τη δική μας προσπάθεια.
Απόδοση: Σταυρούλα Κουμενίδου
