Γράφει ὁ κ. Παναγιώτης Κατραμάδος, θεολόγος
Ἡ φωνὴ τῆς ἀληθείας θὰ ἀκούγεται καὶ θὰ ἀντηχῆ παντοῦ, καίτοι Ἱεράρχαι ἄνευ ὀξυμένης συνειδήσεως κλείουν τὰ ὦτα αὐτῶν καὶ προπηλακίζουν τὸν «Ὀρθόδοξον Τύπον», προκειμένου νὰ ὁδηγήσουν εἰς τὸ χάος τὴν Ὀρθοδοξίαν, ἐπειδὴ μοναδικὸν μέλημά των εἶναι νὰ λαμβάνουν ἱκανοποίησιν ἀπὸ τὴν ψευδαίσθησιν ὅτι ἀνήκουν εἰς τὴν περίκλειστον «κάστα» τῶν ἑλληνοφώνων Ἀρχιερέων, οἱ ὁποῖοι συναθροίζονται εἰς τὸ Φανάρι, διὰ νὰ παριστάνουν τοὺς βουβοὺς ἀκροατάς. Τὸ ἄκρον ἄωτον τοῦ ἐλιτισμοῦ, τῆς ἀλαζονείας καὶ τῆς ἀπαθείας!
Ἡ μετάβασις Μητροπολιτῶν τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος εἰς τὸ Φανάρι διὰ τὴν «δεξίωσιν» τῆς Ἰνδίκτου δίκην «σουαρὲ κυρίων», ἐὰν τὰ προηγούμενα ἔτη ἦτο ἀντικανονική, τώρα τυγχάνει ἐγκληματική! Γίνονται συναυτουργοὶ εἰς τὸ ἔγκλημα τῆς διαιρέσεως τῆς Ὀρθοδοξίας! Ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος, ἀφοῦ ἔχει διαιρέσει τὴν Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος καὶ ἀφοῦ προεκάλεσε τὴν διαίρεσιν τῆς Οὐκρανίας, θὰ διαιρέση προσεχῶς καὶ τὸ Ἅγιον Ὄρος (Ἀλήθεια, ποῖος παρετήρησεν ἐν μέσῳ Ἰουλίου τὴν πατριαρχικὴν ἀκρόασιν τοῦ Ἀρχιμανδρίτου Εὐδοκίμου Καρακουλάκη τῆς Ἱ. Μ. Νέας Ἰωνίας, εἰδικοῦ εἰς τὰ ζητήματα τῆς Ἀθωνικῆς Πολιτείας; Εἶναι τυχαία ἡ προετοιμαζομένη ἀνακατάληψις τῆς Ἱ. Μ. Ἐσφιγμένου ὑπὸ νεοδιορισθέντα Πολιτικὸν Διοικητὴν, ἐνόσῳ ἐκφοβίζονται Ἱ. Μοναὶ ὡς Ρωσόφιλοι; Διώξεις παντοῦ;).
Ἡ αἰτία τῆς διαιρέσεως τὴν παροῦσαν στιγμὴν ἔχει αἰχμὴν τὸ Οὐκρανικόν, διότι ἐὰν δὲν ὑφίστατο ὡς πρόβλημα οὔτε Ἱ. Μοναὶ εἰς τὸ Ἅγιον Ὄρος θὰ ἐξεβιάζοντο οὔτε θὰ ὑπῆρχε βία κλήσεως τῶν Ἱεραρχῶν εἰς τὸ Φανάρι.
Ἡ νέα προμελετημένη τροπὴ εἰς τὸ Οὐκρανικὸν
Ἀδιαμφισβήτητα ἡ ἀπαγόρευσις τῆς μόνης ΚΑΝΟΝΙΚΗΣ Ἐκκλησίας τῆς Οὐκρανίας εἶναι τὸ γεγονὸς τῶν ἡμερῶν, τὸ ὁποῖον συνέβη μὲ συμφωνίαν ὅλων τῶν ἄλλων ἐκκλησιαστικῶν καὶ θρησκευτικῶν μορφωμάτων (τόσην «ἀγάπην» τρέφουν διὰ τὴν Ὀρθοδοξίαν! Τόσον ὑποκριτικὸς εἶναι ὁ διαθρησκειακὸς διάλογος! Τόσον δημοκράται εἶναι…) καὶ ὑπογραφὴν τοῦ πρώην(;) ἠθοποιοῦ καὶ νῦν Προέδρου τῆς Οὐκρανίας Β. Ζελένσκι τὴν 20ὴν Αὐγούστου 2024.
Τὴν νέαν «γκιλοτίνα», τὴν ὁποίαν ἔστησαν οἱ «φίλοι» τῆς… ἀνεκτικτότητος, τῆς συμπεριλήψεως καὶ τῶν δικαιωμάτων (τὰ ὁποῖα δέχονται μόνον διὰ τοὺς ΛΟΑΤΚΙ καὶ ὄχι διὰ τοὺς πιστούς), συμμερίζεται τὸ Φανάρι καὶ αἱ ΗΠΑ. Δὲν ἦταν ὅμως αἰφνιδία ἡ ἀπόφασις. Εἶχε προηγηθῆ προσχηματικὸν παρασκήνιον: Τὴν 13ην Αὐγούστου 2024 μεταβαίνει ἐκτάκτως ὁ ψευδοκιέβου εἰς τὸ Φανάρι καὶ συνομιλεῖ μὲ τὸν Πατριάρχην Βαρθολομαῖον. Τὴν 15ην Αὐγούστου, ἀνήμερα τὴν μεγάλης ἑορτῆς τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου (τοιοῦτον σεβασμὸν τρέφουν…) ἀποστέλλει ὁ ψευδοκιέβου δημοσίαν ἐπιστολὴν πρὸς τὸν μόνον ΚΑΝΟΝΙΚΟΝ Κιέβου Ὀνούφριον. Ὑποτίθεται ὅτι ἡ ἐπιστολὴ τὸν καλεῖ εἰς διάλογον «ἄνευ ὅρων» (ἐντούτοις θέτει τοὺς ἰδικοὺς του ὅρους ὁ Ἐπιφάνιος, ἀλλὰ ζητεῖ νὰ παραδοθῆ ὁ Ὀνούφριος ἄνευ ὅρων), ὅμως σκοπὸς της εἶναι, καθὼς γνωρίζει ἐκ τῶν προτέρων ὅτι ὁ Κιέβου θὰ ἀρνηθῆ νὰ δηλητηριάση τὴν κοινὴν γνώμην καὶ νὰ ὀξύνη τὰ πάθη εἰς Οὐκρανίαν κατὰ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας ἐν ὄψει τοῦ ἑτοίμου πρὸς κατάθεσιν νομοσχεδίου ἀπαγορεύσεως τῆς μόνης ΚΑΝΟΝΙΚΗΣ Ἐκκλησίας. Διὰ τοῦτο μεταξὺ ἄλλων προπαγανδιστικῶν γράφει:
«…ὅλος ὁ κόσμος μπορεῖ νὰ δεῖ ὅτι τὸ Πατριαρχεῖο τῆς Μόσχας ἔχει δηλητηριαστεῖ βαθιὰ ἀπὸ τὶς ψευδοθρησκευτικὲς διδασκαλίες τοῦ «ρωσικοῦ κόσμου», ὁ δηλητηριώδης καὶ θανατηφόρος καρπὸς τῶν ὁποίων εἶναι ὁ σημερινὸς τρομερὸς πόλεμος τῆς Ρωσίας κατὰ τῆς Οὐκρανίας. Ὁ διαβολικὸς καὶ ἄθεος πόλεμος τὸν ὁποῖο ὁ Πατριάρχης τῆς Μόσχας ἀποκάλεσε ἱερὸ καὶ εὐλόγησε τὸν Ρῶσο ἡγεμόνα καὶ τὸ στρατό του γιὰ ὅλα τὰ ἐγκλήματα ποὺ διέπραξαν καὶ συνεχίζουν νὰ διαπράττουν στὴ γῆ μας. Ἑπομένως, ἔχοντας ἤδη μάθει μὲ σαφῆ καὶ ἀδιαμφισβήτητο τρόπο ὅτι τόσο ἡ ρίζα ὅσο καὶ ὁ καρπὸς τοῦ «ρωσικοῦ κόσμου» εἶναι κακοί, θὰ πρέπει νὰ εἶναι σαφὲς σὲ ὅποιον πραγματικὰ ἐπιθυμεῖ νὰ διατηρήσει τὴν καθαρότητα τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ νοιάζεται γιὰ τὸ καλό τῆς Ἐκκλησίας ὅτι θὰ πρέπει νὰ ἀπομακρυνθεῖ ἀπὸ αὐτὸ τὸ κακὸ καὶ νὰ μὴ ἔχει καμία σχέση μὲ αὐτὸ τὸ σκοτάδι».
Ἐν ὀλίγοις ὁ ψευδοκιέβου ταυτίζει τὴν Ἐκκλησίαν τῆς Ρωσίας μὲ τὸ ἀπόλυτον κακόν! Ὅστις γνωρίζει Ἱστορίαν θὰ ἀντιληφθῆ ἀμέσως ὅτι πρόκειται ἀκριβῶς διὰ τὴν αὐτὴν ἐπιχειρηματολογίαν καὶ τακτικήν, τὴν ὁποίαν ἐφήρμοσαν οἱ Ναζὶ κατὰ τῶν ἐχθρῶν τους, προκειμένου νὰ ἐξοντώσουν ἑκατομμύρια εἰς τὰ «Στρατόπεδα Συγκεντρώσεως».
Ὅλοι στηρίζουν τὸν Κιέβου Ὀνούφριον πλὴν τῶν προσκυνημένων
Ἐν τῷ μεταξὺ τὴν 17ην Αὐγούστου συνέπεσεν ἡ 10η ἐπέτειος ἀπὸ τὴν ἀνάρρησιν τοῦ μόνου ΚΑΝΟΝΙΚΟΥ Κιέβου Ὀνουφρίου εἰς τὸ πηδάλιον τῆς Ἐκκλησίας τῆς Οὐκρανίας, εἰς τὸν ὁποῖον ἀπέστειλαν ὅλοι οἱ Προκαθήμενοι εὐχάς πλὴν τῶν τεσσάρων Ἑλλήνων (Κων/λεως, Ἀλεξανδρείας, Κύπρου, Ἀθηνῶν) παρὰ τὸ γεγονὸς ὅτι εἰς τὰ ἔντυπα δίπτυχά των τὸν ἀναγνωρίζουν!
Μόλις τρεῖς ἡμέρας μετέπειτα, τὴν 20ήν Αὐγούστου, ψηφίζεται ὁ ἐπαίσχυντος, ἀντιδημοκρατικός, ἀπάνθρωπος καὶ ἀντὶ-Κανονικὸς νόμος, ὁ ὁποῖος παρέχει πλέον ἐκτὸς ἀπὸ τὴν ἠθικὴν κάλυψιν καὶ τὴν πολιτικὴν νομιμότητα εἰς τὰς ἤδη πραγματοποιουμένας ὠμάς ἐπιθέσεις καὶ κατασχέσεις κατὰ τῆς μόνης ΚΑΝΟΝΙΚΗΣ Ἐκκλησίας τῆς Οὐκρανίας, μὲ στόχον αὐταὶ νὰ ἐνταθοῦν. Τὸ σχέδιον διὰ τὴν ἐξαθλίωσιν τῆς Οὐκρανίας τὸ ἐπετέλεσε μὲ τρόπον «ψυχροῦ ἐκτελεστοῦ» ὁ κ. Ζελένσκι (ὁ ὁποῖος εἰς τὸ μέλλον θὰ λάβη ἄσυλον εἰς τὰς ΗΠΑ) ὁμοῦ μετὰ τοῦ ψευδοκιέβου Ἐπιφανίου, κηρύσσων ἐμφύλιον πόλεμον εἰς τὴν χώραν του ἐν μέσῳ πολέμου! Θὰ ἔπρεπε νὰ δικασθῆ διὰ ἐσχάτην προδοσίαν! Πῶς νὰ ἀξιολογήση κανεὶς διαφορετικὰ αὐτὴν τὴν ἀπόφασιν, ὅταν εἰς μίαν κατεστραμμένην χώραν διαρρηγνύει εἰς τὴν κρίσιμον καμπὴν τῆς πολεμικῆς συρράξεως τὴν ἐναπομείνασαν ἑνότητα, γνωρίζων καλῶς ὅτι τὸ ἥμισυ τῶν Οὐκρανῶν εἶναι μέλη τῆς μόνης ΚΑΝΟΝΙΚΗΣ Ἐκκλησίας;
Ἀμέσως αἱ Αὐτοκέφαλοι Ἐκκλησίαι ἀντιδροῦν καὶ ἵστανται εἰς τὸ πλευρὸν τοῦ Κιέβου Ὀνουφρίου. Τὴν αὐτὴν ἡμέραν ὁ νέος Πατριάρχης Βουλγαρίας Δανιὴλ συναντᾶται μὲ τὸν πρέσβυ τῶν ΗΠΑ εἰς Βουλγαρίαν κ. Κένεθ Μέρτερν καὶ ἐφιστᾶ εἰς αὐτὸν τὴν προσοχὴν διὰ τὴν καταπάτησιν τῶν θρησκευτικῶν ἐλευθεριῶν καὶ τὴν ρητορικὴν μίσους. Τὰς ἑπομένας ἡμέρας ἀκολουθοῦν ἐπιστολαὶ συμπαραστάσεως, ἀλλὰ καὶ ἐπίσημα ἀνακοινωθέντα ἀπὸ τὰς Ἐκκλησίας Ἀντιοχείας, ἡ ὁποία ἐπισημαίνει ὅτι «τιμωροῦν σὲ συλλογικὸ ἐπίπεδο ἑκατομμύρια πιστούς, τῶν ὁποίων ἡ μόνη «ἁμαρτία» εἶναι ὅτι ἔμειναν πιστοὶ στὴν Ὀρθόδοξη πίστη», Σερβίας, ἡ ὁποία παρομοιάζει τὴν περίστασιν μὲ ἐκείνην τῆς ἰδικῆς της ἀπαγορεύσεως ἀπὸ τὸ καθεστὼς κατὰ τὸν Β΄ Παγκόσμιον Πόλεμον, τῆς Ἀλβανίας, ἡ ὁποία δίδει ἔμφασιν εἰς τὸ ὅτι «διώκονται ἑκατομμύρια Οὐκρανοὶ ὀρθόδοξοι πιστοί, πολυάριθμοι ἐπίσκοποι, ἱερεῖς, μοναχοὶ καὶ μοναχές, ὑπὸ τὴν ἡγεσία τοῦ Μητροπολίτη Ὀνουφρίου, ὅλοι μέλη τῆς «Μίας Ἁγίας Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας»».
Μόνο ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος παρέμεινεν ἀσυγκίνητος ἐνώπιον αὐτῆς τῆς τραγωδίας, ηὗρε ὅμως χρόνον κατὰ τὴν συνεδρίαν αὐτῆς τῆς 27ης Αὐγούστου νὰ ἀσχοληθῆ μὲ τὸν κατάλογον ὑποψηφίων πρὸς Ἀρχιερωσύνην… Τίποτε δὲν εἶναι «εἰκῆ καὶ ὡς ἔτυχε», καθὼς ἐκλέγονται μόνον ὅσοι εἶναι διατεθειμένοι νὰ συλλειτουργοῦν μὲ τοὺς Οὐκρανοὺς καθηρημένους, ἀναθεματισμένους, ἀχειροτονήτους καὶ αὐτοχειροτονημένους, διότι πῶς ἄλλως θὰ καταστῆ ἐφικτὴ ἡ οὐνιτικὴ ἕνωσις;
Οὐνία ἐν ὄψει
Δὲν εἶναι μόνον τὸ Πατριαρχεῖον Κων/λεως, τὸ ὁποῖον ἀπεργάζεται τὴν τρισκατάρατον «ἕνωσιν», ἀλλὰ ἔχει συμπαραστάτην τὴν Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος. Ἡ σύνδεσις μὲ τὸ Οὐκρανικὸν εἶναι ἄμεσος: μεταξὺ τῶν ὑποστηρικτικῶν ἀνακοινωθέντων εἶναι καὶ αὐτὸ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας, εἰς τὸ ὁποῖον οἱ πλεῖστοι τῶν σχολιαστῶν ἐπεκέντρωσαν εἰς τὰς ποινικάς εὐθύνας, τὰς ὁποίας καταλογίζει προσωπικῶς εἰς τὸν Πατριάρχην Βαρθολομαῖον. Ὑπάρχει ὅμως εἰς τὸ ἀνακοινωθὲν κάτι πλέον συνταρακτικόν: ἡ ἐπισήμανσις ὅτι τὸ νομοσχέδιον ἀπαγορεύσεως ἔχει σκοπὸν τὴν προώθησιν τῆς Οὐνίας:
«Οἱ πρωτοστάτες καὶ ὑποστηρικτὲς τοῦ νομοσχεδίου στὴν Οὐκρανία – ἀξιωματοῦχοι τοῦ κράτους ἀνωτάτου ἐπιπέδου, βουλευτὲς τῆς Βερχόβνα Ράντα, ἀκροδεξιοὶ πολιτικοὶ καὶ κοινωνικοὶ παράγονες, ἐκπρόσωποι σχισματικῶν ὀργανώσεων καὶ τῆς Οὐκρανικῆς Ἑλληνοκαθολικῆς Ἐκκλησίας (σ.τ.μ. οὐνίτες) – δὲν ἀποκρύπτουν ὅτι τὸ νομοσχέδιο στρέφεται εὐθέως κατὰ τῆς Οὐκρανικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ὅτι ὁ σκοπὸς τοῦ νόμου αὐτοῦ εἶναι ἡ διάλυση τῆς ἴδιας καὶ ὅλων τῶν κοινοτήτων της, εἴτε ἡ καταναγκαστικὴ μετεγγραφή τους σὲ ἄλλες θρησκευτικὲς ὀργανώσεις… Ὡς πρὸς τὸ μέγεθος καὶ τὸν κεντρικὸ χαρακτήρα του αὐτὸ τὸ μέτρο δύναται νὰ ὑπερβεῖ ὅλες τὶς παλαιότερες ἱστορικὲς διώξεις κατὰ τῆς Οὐκρανικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, συμπεριλαμβανομένων τῶν διωγμῶν τῆς ἐποχῆς τῆς Οὐνίας τῆς Βρέστης…».
Εἶναι γνωστὸν ὅτι ὄχι μόνοι «Ἀρχιερεῖς» τοῦ ψευδοεκκλησιαστικοῦ μορφώματος τῆς Οὐκρανίας, ἀλλὰ καὶ ὁ ἴδιος ὁ ψευδοκιέβου Ἐπιφάνιος ἔχει συλλειτουργήσει μὲ παπικὸν καὶ μὲ οὐνίτην. Εἶναι φανατικὸς οἰκουμενιστὴς τόσον, ὅσον εἶναι καὶ ὑποστηρικτὴς τῶν δικαιωμάτων τῶν ὁμοφυλοφίλων. Συμπορεύονται εἰς τὸ ζήτημα τῆς Οὐνίας μὲ ἄριστον τρόπον μὲ τὸν Πατριάρχην Βαρθολομαῖον, ὁ ὁποῖος, ὡς κατέστη γνωστὸν τέλη Ἰουλίου, ἔγραψεν ἐγκωμιαστικὸν πρόλογον εἰς τὸ βιβλίον «Μήνυμα εἰρήνης» τοῦ προκαθημένου τῶν Οὐνιτῶν τῆς Οὐκρανίας Σβιατοσλὰβ Σεβτσούκ, διὰ τὴν κυκλοφορίαν τοῦ βιβλίου εἰς τὴν Πολωνίαν, τὴν χώραν ἡ ὁποία ὑπέφερεν ὅσον καμία ἄλλη ἀπὸ τὴν Οὐνίαν!
Τὴν ἑπομένην τῆς ψηφίσεως τοῦ νόμου, ἀντιπροσωπία τοῦ Φαναρίου ἀποτελουμένη ἀπὸ τὸν Μητροπολίτην Γουίνιπενγκ κ. Ἱλαρίωνα, τὸν Μητροπολίτην Πισιδίας κ. Ἰὼβ καὶ τὸν Πατριαρχικὸν διάκονον Ἐπιφάνιον Καμγιάνοβιτς, μετέβη εἰς τὸ Κίεβον, ὅπου εἶχε συνάντησιν μὲ τὸν ψευδοκιέβου Ἐπιφάνιον, μὲ τὸν ψευδοπατριάρχην Φιλάρετον, ὁ ὁποῖος ἔχει καταμαρτυρήσει τόσα ἐναντίον τοῦ ψευδοκιέβου, καὶ μὲ τὸν προκαθήμενον τῶν Οὐνιτῶν! Τὴν ἰδίαν ὥραν εἰς τηλεφωνικὴν ἐπικοινωνίαν ὁ Ζελένσκι ηὐχαρίστει τὸν Πατριάρχην Βαρθολομαῖον διὰ τὴν παρουσίαν τῆς ἀντιπροσωπίας εἰς τὴν ἑορτὴν τῆς ἀνεξαρτησίας τῆς Οὐκρανίας ἔπειτα καὶ ἀπὸ τὴν ψήφισιν τοῦ νόμου καὶ τὸν προσεκάλεσεν εἰς τὴν Οὐκρανίαν.
Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν ἐπευλογεῖ τὴν Οὐνίαν;
Μετὰ τὴν κυκλοφορίαν τοῦ βιβλίου αὐτοῦ ἐπληροφορήθημεν ἐν μέσῳ Αὐγούστου τὰ συλλείτουργα Μητροπολιτῶν τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος μὲ «Ἀρχιερεῖς» τοῦ ψευδοεκκλησιαστικοῦ οὐκρανικοῦ μορφώματος.
Τὴν Κυριακὴν 4ης Αὐγούστου ὁ Θεσσαλονίκης Φιλόθεος συνελειτούργησε μὲ τὸν Κομάνων Μιχαήλ, Ἔξαρχον τοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου εἰς τὴν Οὐκρανίαν. Τὴν Κυριακὴν 18ην Αὐγούστου ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Κρήτης συνελειτούργησε μὲ τὸν Οὐκρανὸν Τερνοπόλεως καὶ Κρέμενετς Νέστορα. Εἰς τὴν ἀπόδοσιν τῆς Κοιμήσεως κατὰ τὴν πανήγυριν τοῦ μεγίστου προσκυνήματος τῆς Ἱ. Μ. Παναγίας Προυσιωτίσσης συνελειτούργησαν ἐκεῖ ὁ Καρπενησίου Γεώργιος, ὁ Σερρῶν Θεολόγος καὶ ὁ Ὀλβίας Ἐπιφάνιος, ὁ ὁποῖος κατὰ τὸ κήρυγμα ἐπεκαλέστη τὸν ὅσιον Καθηγούμενον Γρηγόριον τῆς Ἱ.Μ. Δοχειαρίου, ὑπὸ τὴν ψαλμωδίαν τοῦ ἱερομονάχου Ἀντύπα, τοῦ ἁγιορείτου ἐκτὸς Ἁγίου Ὄρους.
Ποῖον ἐκπλήσσει ὅτι ὁ Θεσσαλονίκης ἦτο ὁμιλητής εἰς τὴν σύναξιν τῆς Ἰνδίκτου εἰς τὸ Φανάρι; Ποῖον ἐκπλήσσει ὅτι ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Κρήτης ἐγονάτησεν εἰς τὸν τάφον τοῦ Καζατζάκη; Ποῖον ἐκπλήσσει ὅτι ὁ «ἐπιστήθιος» τοῦ κυροῦ Χριστοδούλου, προσῆλθεν εἰς ἐκεῖνον, ὁ ὁποῖος ἀφώρισε τὸν Ἀθηνῶν; Ποῖον ἐκπλήσσει ὅτι ὁ Καρπενησίου ὡμίλησεν εἰς τὴν πανήγυριν τῆς Θεοτόκου διὰ τὸν ἐμβολιασμόν;
Ἡ «μάζωξις» αὐτὴ εἰς τὸ Φανάρι μὲ εἰσηγήσεις ὑπὲρ τοῦ ψευδομορφώματος καὶ τῶν παπικῶν θεολογικῶν θέσεων δὲν εἶναι προάγγελος, ἀλλὰ ἐπιβεβαίωσις τῆς ὁμοφροσύνης ὅλων εἰς τὴν ἀντικανονικότητα, τὴν πίστιν εἰς τὴν «ἕνωσιν» ἄνευ ὅρων καὶ ὁρίων, ὅπως αὐτὴν τὴν ὁποίαν ἀπήτησεν ὁ ψευδοκιέβου, τὴν ἀποδοχὴν ὅτι ἡ ἱερωσύνη πηγάζει ἐκ τῶν «Πρώτων», οἱ ὁποῖοι τοὺς ἐκλέγουν προσκυνημένους καὶ τοὺς χειροτονοῦν ὑποταγμένους. Εἶναι μήπως τυχαία ἡ φράσις τοῦ προσφάτου δελτίου τύπου τῆς Ἱ. Ἀ. Αὐστραλίας τῆς 30ῆς Αὐγούστου:
«Ὁ Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος κ. Μακάριος, οἱ Θεοφιλέστατοι Ἐπίσκοποι, ὁ ἱερὸς Κλῆρος καὶ ὁ εὐσεβὴς λαὸς τῆς Ὀρθοδόξου ἐν Αὐστραλίᾳ Ἐκκλησίας… Προετοιμάζονται μὲ χαρὰ νὰ ὑποδεχθοῦν τὸν Πρῶτο τῆς ἱερωσύνης τῶν Ὀρθοδόξων»!
Ὅσο οἱ ἑλληνόφωνοι Ἱεράρχαι μὲ τὰς ἐνεργείας των θὰ ἐκριζώνουν τὴν πίστιν τῶν ἀνθρώπων εἰς τὴν Ἐκκλησίαν (καὶ ἔπειτα θὰ ἀπαιτοῦν ὑπακοὴν εἰς τοὺς ἑαυτοὺς των), οἱ ἑδραιωμένοι εἰς τὴν παρακαταθήκην τῶν Ἁγίων θὰ στηρίζουν τὴν ΚΑΝΟΝΙΚΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ, ὅπως οἱ 30.000 Οὐκρανοί, οἱ ὁποῖοι διήνυσαν 200 χιλιόμετρα, διὰ νὰ προσευχηθοῦν ὑπέρ τῆς Λαύρας τοῦ Ποτσάεφ, ἀποστέλλοντες μήνυμα τῆς ζώσης Ὀρθοδοξίας, τὴν ὁποίαν οἱ Ἀρχιερεῖς μας τήν βιώνουν ὡς ἀπειλήν εἰς τὰ οὐνιτικά τους σχέδια, τὰ ὁποῖα, ἂν δὲν ἀνατρέψη ὁ λαός, θὰ συντρίψη ὁ Θεός.
