Ο
Θεός έχει ένα θείο σχέδιο για τον καθένα από μας κι εμείς πρέπει να
υποταχθούμε σ’ αυτό Του το σχέδιο. Πρέπει να αποδεχτούμε τη ζωή όπως μας
δίδεται, χωρίς να ρωτάμε,
«Γιατί σε μένα;». Πρέπει να ξέρουμε πως τίποτα στη γη ή τον ουρανό δεν
συμβαίνει χωρίς τη θέληση του Θεού ή χωρίς την παραχώρησή Του’‘.
Ερώτηση: Μπορούμε να γνωρίζουμε το μέλλον μας; Τι να σκεφτόμαστε όσον άφορα το μέλλον μας;
Πατήρ
Θαδδαίος: Εμείς οι άνθρωποι δεν ξέρουμε τι θα μας συμβεί ούτε το
επόμενο λεπτό. Δεν γνωρίζουμε τι θα μας συμβεί γενικώς. Το μέλλον μας,
δεν εξαρτάται από εμάς. Εμείς προγραμματίζουμε τη ζωή μας, η ζωή όμως
δεν εξαρτάται από εμάς. Γι’ αυτό το λόγο πρέπει να ελευθερώσουμε τον
εαυτό μας από τέτοιες σκέψεις.
Παρόλο
πού κάνουμε σχέδια διάφορα για τη ζωή μας, το καλύτερο για μας είναι να
παραδώσουμε τη ζωή μας, το μέλλον μας στα χέρια του Κυρίου. Αυτός είναι
πού προγραμματίζει και γνωρίζει τι θα γίνει με εμάς.
Εμείς πρέπει να ελευθερωθούμε από τέτοιου είδους σκέψεις και από τέτοιου είδους ερωτήσεις όπως: Τί θα γίνει; Πώς θα γίνει;…
Πρέπει να είμαστε ελεύθεροι, εντελώς αφημένοι στα χέρια του Κυρίου.
Σήμερα
οι άνθρωποι ψάχνουν την ηρεμία, την ησυχία, την ελευθερία. Αναζητούν
την ελευθερία μέσω των απολαύσεων και πιστεύουν πως μέσα σ’ αυτή την
ελευθερία υπάρχουν όλες οι απαντήσεις, όλα τα μυστικά, όλη η αλήθεια.
Δυστυχώς
πολύ συχνά αυτή ακριβώς η ελευθερία είναι σκλαβιά. Και έτσι οι
άνθρωποι, ενώ αναζητούν την ελευθερία καταλήγουν να είναι σκλάβοι.
Ακόμη
και όταν έχουν τα πάντα: χρήματα, πλούτη και πάλι δεν είναι ελεύθεροι.
Είναι υπηρέτες των υλικών αγαθών, σκλάβοι χωρίς ησυχία και γαλήνη.
Ακόμη και όταν νομίζουν ότι μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν, να πάνε όπου θέλουν ακόμη και τότε δεν είναι ελεύθεροι.
Η ελευθερία του Κυρίου, είναι εκείνη η ελευθερία που απελευθερώνει τον άνθρωπο από την τυραννία των σκέψεων.
Ο
άνθρωπος έχει ησυχία μόνον όταν δεν τον τυραννούν κακές σκέψεις. Ο
τέτοιου είδους άνθρωπος συνεχώς προσεύχεται. Περιμένει το καλό και όλες
τις ελπίδες του τις αφήνει στον Κύριο. Ενεργεί σύμφωνα με τη συνείδηση
του, αγωνίζεται και προσπαθεί για το καλύτερο.
Ο
καλός άνθρωπος κάθε δουλειά την κάνει με όλη την καρδιά του. Κάθε
κίνηση του, κάθε λέξη πού λέει, κάθε σκέψη πού κάνει, κάθε έργο, όλα,
πηγάζουν μέσα από την καρδιά του.
Είναι καλό η ύπαρξη μας να συμμετέχει ολόκληρη και στην προσευχή και στην δουλειά και σ’ όλα…
Και
φυσικά να μην είμαστε από την πλευρά των αδίκων. Ούτε να πολεμάμε
κανένα με τις σκέψεις μας. Ειδικά με τις σκέψεις μας να μην πολεμάμε
κανένα. Να βρίσκουμε λύσεις με όλους. Να λύνουμε ήρεμα τα προβλήματα μας
με όλους. Όταν κάποιος μας προσβάλλει να μην το παίρνουμε κατάκαρδα.
Τώρα μας προσβάλλει ο ένας, άλλη φορά θα μας προσβάλλει άλλος. Αύριο
ποιος ξέρει ποιος θα μας στενοχωρήσει… Δεν πρέπει συνέχεια εμείς να
δίνουμε προσοχή σ’ αυτές τις προσβολές…
Αυτές
τις προσβολές πρέπει να τις νικήσουμε με την ησυχία μας, δεν πρέπει να
τις παίρνουμε κατάκαρδα. Να μην βάζουμε αυτά τα λόγια στην καρδιά μας.
Και
όταν δεν θα βάζουμε αυτά τα λόγια στην καρδιά μας, δεν θα τα παίρνουμε
κατάκαρδα. Θα αποκρούουμε τον εχθρό, πού θέλει να μας προσβάλλει, με
ηρεμία και έτσι αυτός δεν θα καταφέρει να μας χαλάσει την εσωτερική μας
γαλήνη.
Υπάρχει
περίπτωση πως και αργότερα θα προσπαθήσει να μας προσβάλλει. Όταν όμως
μας δει να παραμένουμε ήσυχοι θα σηκώσει τα χέρια του από εμάς.
Όλοι θαυμάζουν τον άνθρωπο πού διατηρεί την εσωτερική του γαλήνη και τον ρωτούν:
«Πώς
καταφέρνεις να είσαι τόσο ήρεμος; Πώς απέκτησες αυτή την ηρεμία; Σαν να
μην σε ενδιαφέρει αυτή η ζωή. Όλοι μας έχουμε νεύρα. Νευριάζουμε εύκολα
με τις προσβολές, ενώ εσύ τίποτα. Δεν θυμώνεις με τίποτε… Πώς το
καταφέρνεις; Πώς είναι δυνατό;”
Στην
ουσία βέβαια ο άνθρωπος μόνος του δεν μπορεί να κατακτήσει κάτι τέτοιο.
Ο Κύριος είναι που ενεργεί και φροντίζει. Ο Κύριος προστατεύει την
ησυχία μας όταν Του προσευχόμαστε συνέχεια…
από το βιβλίο: Πνευματικές συζητήσεις, Γέροντος Θαδδαίου Βιτόβνιτσας, εκδόσεις Ορθόδοξος Κυψέλη
