«ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΠΙΘΑ» 1952 (2ο ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ)
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
Ὅλοι
οἱ Πατέρες καὶ Διδάσκαλοι τῆς ἐκκλησίας οἱ ὁποῖοι ἐλάμπρυναν καὶ
ἐδόξασαν τὴν Ὀρθοδοξίαν ἐχρησιμοποίησαν τὸν ἐλεγκτικὸν λόγον. Ἦλθον εἰς
σύγκρουσιν μὲ τὸν κόσμον. Ἐπετίμησαν παρανομοῦντας ἄρχοντας. Ἤλεγξαν
ἀσεβεῖς βασιλεῖς. Καὶ ἔχασαν ἄμβωνας καὶ θρόνους καὶ ἀπέθανον εἰς
φυλακὰς καὶ ἐξορίας. Τοιοῦτοι ἧσαν οἱ πατέρες τῆς Ἐκκλησίας ἡμῶν. Ἡμεῖς
δὲ οἱ νεώτεροι μόνον ἀπὸ τῶν ἐδρῶν καὶ ἀμβώνων καὶ τῶν στηλῶν
θρησκευτικῶν περιοδικῶν γνωρίζομεν καὶ ἐγκωμιάζωμεν τοὺς πατέρας, ἀλλὰ
οὐδόλως μιμούμεθα αὐτοὺς καὶ δὲν ἀντιλαμβανόμεθα οἱ δυστυχεῖς ὅτι τὸ
ἀκροατήριον γελᾶ ἐνδομύχως εἰς βάρος μας καὶ εἶνε ἕτοιμον νὰ μᾶς φωνάξη˙
κύριοι, ἀφοῦ τοὺς θαυμάζετε, διατὶ δὲν τοὺς μιμεῖσθε; Διατὶ
ἀρκεῖσθε μόνον εἰς ὡραιολογίαν καὶ δὲν πράττετε ἔργα ὑψηλὰ καὶ μεγάλα
ἀντάξια τῶν μεγάλων παραδόσεων τῆς Εκκλησίας; Δυστυχῶς! Συστηματικῶς
ἀποφεύγομεν τὸν ἔλεγχον. Νὰ μὴ ἐλέγξωμεν τὸν ἕνα, διότι ἔχει ἀξίωμα καὶ
Νόμω (!) εἶνε ἀνεύθυνος! Νὰ μὴ ἐλέγξωμεν τὸν ἄλλον, διότι εἶνε πλούσιος
καὶ πετάει εἰς τὸν δίσκον τῆς Ἐκκλησίας ψιχία ἐκ τῆς κολοσσιαίας
περιουσίας του. Νὰ μὴ ἐλέγξωμεν τὸν τρίτον, διότι εἶναι φίλος μας. Τὶ
φίλος μας, ἀφου ὑβρίζη τὸν Χριστὸν καὶ τὴν Ὀρθοδοξίαν; Νὰ μὴ ἐλέγξωμεν
τὸν τέταρτον, διότι θὰ διακινδυνεύσουν τὰ ἀτομικὰ καὶ ὁμαδικά μας
συμφέροντα. Νὰ μὴ θίξωμεν τὸν ἕνα, νὰ μὴ θίξωμεν τὸν ἄλλον.
Μημουαπτισμὸς ὄχι εὐλαβής, ἀλλʼ ἐφάμαρτος. Κολακεύομεν καὶ κολακευόμεθα.
Δίδομεν τιμὰς εἰς τὸν κόσμον καὶ λαμβάνομεν παρʼ αὐτοῦ μὲ τόκον καὶ
ἐπιτόκιον τὰς τιμὰς καὶ στολίζομεν τὰ στήθη μας μὲ ψευδῆ παράσημα διʼ
ἀνυπάρκτους ὑπηρεσίας. Βλέπομεν τὰς ἀδικίας τὰ αἵματα, τὰ βοῶντα καὶ
κράζοντα ἐγκλήματα καὶ ἀντιπαρερχόμεθα ὡς ὁ ἱερεὺς καὶ ὁ Λευΐτης τῆς
παραβολῆς. Οὐδεμία εἰλικρίνεια. Ὑποκρισία
βασιλεύει εἰς τὰς σχέσεις κλήρου καὶ λαοῦ. Οἱ ὑφιστάμενοι ἐξαντλοῦνται
εἰς ἐμετικὰς κολακείας. Ἀπὸ τοῦ ἄμβωνος σοφὸν καλοῦν τὸν ἄσοφον, τὸν
φιλάργυρον ἐλεήμονα, τὸν ἀσεβῆ εὐσεβῆ, τὸν προδότην τῆς πίστεως ἄγρυπνον
φύλακα τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἕνα τεράστιον θρησκευτικὸν καὶ ἐκκλησιαστικὸν
ψεῦδος ἐπιπλέει ἐπὶ τῆς κοινωνικῆς μας ἀβύσσου. Καὶ ταῦτα πάντα διὰ τὴν
ἔλλειψιν τοῦ σφοδροῦ τοῦ ἐλεγκτικοῦ κηρύγματος.
