Ο αγιασμός μας αυτός όμως γίνεται και με την συμμετοχήν μας εις το σώμα
του και εις την ζωήν του. Εν τη λειτουργία γίνεται η σύναξις του λαού
του Θεού. Συμμετέχομεν και ημείς. Επομένως, επικοινωνούμεν άμεσα με τον
Θεόν. Αυτό σημαίνει ότι οι χυμοί του Θεού, η αγιότης του ρέουν μέσα μας,
γινόμεθα μέλη Χριστού, γινόμεθα Χριστός. Εκείνος η κεφαλή και εμείς τα
μέλη. Αφού η κεφαλή είναι αγία και εμείς γινόμεθα άγιοι ως «μέλη εκ
μέρους», ως «σαρξ εκ της σαρκός του και οστά eκ των οστέων του».
Συμμετέχομεν εις την ζωήν του. Τι σημαίνει αυτό; Η λειτουργία
ουσιαστικώς δεν είναι προσευχή· είναι δόσις και αντίδοσις. Είναι όμως
και μία ανάμνησις και μία επανάληψις, μία δράσις. Ο Χριστός ζει τώρα
μπροστά μας. Δι' όλων «ορώμεν τον Χριστόν τυπούμενον και τα υπέρ ημών
αυτού έργα και πάθη· και γαρ εν τοις ψαλμοίς και ταις αναγνώσεσι και
πάσι τοις υπό του ιερέως δια πάσης της τελετής πραττομένοις, η οικονομία
του Σωτήρος σημαίνεται».
Επομένως, ολόκληρη η θεία μυσταγωγία είναι εικόνα του ιδίου του σώματος
του Χριστού. Ολόκληρη η θεία λειτουργία είναι μία εν χρόνω και εν χώρω
επανάληψις της ζωής του Χριστού· σαν να ζει τώρα μπροστά μας ο Χριστός.
Διότι αυτά που γίνονται εις την θείαν λειτουργίαν, «εις την του Σωτήρος
οικονομίαν αναφέρεται πάντα, ίνα ημίν η αυτής θεωρία προ των οφθαλμών
ούσα τας ψυχάς αγιάζη και ούτως επιτήδειοι γινώμεθα προς την υποδοχήν
των ιερών δώρων». Κατά την επίγειον ζωή του ο Χριστός εχάρισε την
ανάστασίν του εις όλον τον κόσμο. Τώρα «φιλοπόνως θεωρούμενη» η ζωή του
Χριστού καθιστά και ημάς ικανούς να ανιστάμεθα εις την ιδικήν του ζωή.
