Το τρίτον, το οποίο κερδίζομε ως αποτέλεσμα του προηγουμένου, είναι ο
αγιασμός μας. Μόνον σε αγίους μπορεί να επαναπαυθεί ο Θεός και μόνον με
αυτούς μπορεί να επικοινωνεί· «Ότι άγιος ει, ο Θεός ημών, και εν αγίοις
επαναπαύη». Γι' αυτό και του ζητούμε συνεχώς να μας αγιάση. Τι είναι
λοιπόν ο αγιασμός και πώς επιτυγχάνεται; Είναι ακριβώς η αποκοπή μας από
τον κόσμο και τα του κόσμου. Άγιος είναι ο ξεχωρισμένος, ο αφωρισμένος,
ο δοσμένος εις τον Θεόν. Επομένως, γινόμεθα ξένοι δια τον κόσμο και
επιθυμούμεν πλέον να ανήκωμεν ολοκληρωτικά εις τον Θεόν. Αυτή μας η
επιθυμία μας αγιάζει. Γίνεται μία προϋπόθεσις, για να μπορέσωμε να
αποκτήσωμε και κάθε άλλην αρετή, απαραίτητη για τον αγιασμόν μας.
Η λειτουργία μας λοιπόν είναι ένα δόσιμο, μία προσφορά του εαυτού μας
εις τον Κύριον ή καλύτερα μία επανάληψις της προσφοράς μας, μία
ανανέωσις της συνθήκης που έχομε υπογράψει μαζί του, τότε που
εβαπτιζόμεθα και εχριόμεθα. Κάθε φορά που πηγαίνομε εις την λειτουργίαν
υποσχόμεθα και πάλι: Κύριε, σου ξαναδίνω τον εαυτόν μου.
