ΙΧΘΥΣ: ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ: «ΣΧΟΛΙΟ ΣΤΟΝ ΑΦΟΡΙΣΜΟ ΤΟΥ ΑΝΤΙΔΡΩΝΤΟΣ ΠΑΠΙΚΟΥ ΚΑΡΔΙΝΑΛΙΟΥ CARLO MARIA VIGANO, ΤΕΩΣ ΝΟΥΝΤΣΙΟΥ ΕΙΣ ΗΠΑ».

Πέμπτη 25 Ιουλίου 2024

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ: «ΣΧΟΛΙΟ ΣΤΟΝ ΑΦΟΡΙΣΜΟ ΤΟΥ ΑΝΤΙΔΡΩΝΤΟΣ ΠΑΠΙΚΟΥ ΚΑΡΔΙΝΑΛΙΟΥ CARLO MARIA VIGANO, ΤΕΩΣ ΝΟΥΝΤΣΙΟΥ ΕΙΣ ΗΠΑ».

Πειραιάς, 25 Ιουλίου 2024

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν

ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ:

«ΣΧΟΛΙΟ ΣΤΟΝ ΑΦΟΡΙΣΜΟ ΤΟΥ ΑΝΤΙΔΡΩΝΤΟΣ ΠΑΠΙΚΟΥ ΚΑΡΔΙΝΑΛΙΟΥ CARLO MARIA VIGANO, ΤΕΩΣ ΝΟΥΝΤΣΙΟΥ ΕΙΣ ΗΠΑ».

Ο Παπισμός είναι ένας πολιτικός και οικονομικός οργανισμός, με θρησκευτικό προσωπείο, δημιούργημα του βάρβαρου φραγκισμού, ο οποίος, τον 11^ο αιώνα κατέλαβε δια της βίας το παλαίφατο και σεβάσμιο Πατριαρχείο μας της Δύσεως, υποτάσσοντάς το στις κοσμοκρατορικές επιδιώξεις των Φράγκων και τα όνειρα του μεγαλύτερου εχθρού της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού, του διαβόητου Καρλομάγνου (748-814). Αυτό άλλωστε μαρτυρεί και επιβεβαιώνει η κρατική υπόστασή του. Το κρατίδιο του Βατικανού, το σημερινό, όπως είναι γνωστό, συστήθηκε με την συνδρομή του φασιστικού ιταλικού κράτους το 1929 και έχει όλα τα χαρακτηριστικά του φραγκικού φεουδαρχισμού, ήτοι: κοσμοκρατορικές βλέψεις, απόλυτη απολυταρχία και στοιχειώδης έλλειψη δημοκρατικών διαδικασιών, σκοτεινές και αδιαφανείς διεργασίες στα άδυτα του παπικού κράτους, άδηλος πλουτισμός, ακόμα και από παράνομες πηγές. Και όλα αυτά «ντυμένα» με χριστιανικό «μανδύα», παραχαράσσοντας κατάφωρα την χριστιανική διδασκαλία.

Αλλά ο φραγκισμός είναι συνδεδεμένος και με την απόλυτη ηθική κατάπτωση. Μελετώντας τις ιστορικές πηγές, διαπιστώνεται η ηθική διαφθορά στις τάξεις των φράγκων ηγεμόνων και ευγενών. Αυτή εισέβαλλε στην Δυτική Εκκλησία, μέσω των φράγκων επισκόπων, οι οποίοι προέρχονταν από τις τάξεις των ευγενών και ζούσαν και συμπεριφέρονταν περισσότερο ως κοσμικοί άρχοντες και λιγότερο ή καθόλου ως εκκλησιαστικά πρόσωπα.

Ακολούθως πέρασε και στον διαχρονικό Παπισμό και συνεχίζεται για χίλια χρόνια και ως τις μέρες μας. Είναι γνωστή η ηθική και γενικά η ποικιλόμορφη κατάπτωση του στην ιστορική του πορεία, ώστε η ακολασία να είναι συνώνυμη με τον μεσαιωνικό Παπισμό. Αναφέρουμε ως κλασσικό και όχι ως μοναδικό παράδειγμα, τον Πάπα Ιωάννη (Βαλτάσαρ Δα Κόσσα 1410-1415), ο οποίος «στα εννιά χρόνια που διακυβέρνησε σύμφωνα με τους ιστορικούς, δεν κατέστρεψε μόνο τους εκκλησιαστικούς θεσμούς αλλά και την ίδια τη Ρώμη, ξοδεύοντας αδιανόητα ποσά για το απαιτητικό lifestyle που ακολουθούσε. Το παλάτι του γέμισε με πόρνες και παντρεμένες γυναίκες με τις οποίες έκανε πλέον ανοιχτά σεξ χωρίς να κρύβεται, μία από τις αγαπημένες του ερωμένες λάμβανε ως δώρα θησαυρούς που είχε στην κατοχή της η εκκλησία, ενώ μάλιστα έμεινε και έγκυος από τον ίδιο. Υπήρχαν μάλιστα αναφορές ότι έβαζε να απαγάγουν γυναίκες οι οποίες ερχόντουσαν ως προσκυνήτριες στη Ρώμη, για να τις φέρουν στο παλάτι του»[2]. Επίσης, «Ως γνωστόν οι Πάπες είχαν δώσει όρκο παρθενίας όπως όλοι οι καθολικοί ιερωμένοι, όμως αυτό δεν εμπόδισε τον (Πάπα) Αλέξανδρο ΣΤ΄ να κάνει επτά νόθα παιδιά με διάφορες γυναίκες»[3]. Είναι ακόμα γνωστή η δράση και η διαφθορά στους διαβόητους Βοργίες, όπως, λ.χ. «Η Λουκρητία ήταν ερωμένη του Πάπα πατέρα της και παράλληλα ερωμένη του αδερφού της Καίσαρα Βοργία, που κι αυτός ήταν νόθο παιδί του Πάπα. [4].

Αφήνοντας τον σκοτεινό και εφιαλτικό παπικό μεσαίωνα, ερχόμαστε στην σύγχρονη εποχή, διαπιστώνοντας πως ο Παπισμός παραμένει ο ίδιος, ο μεσαιωνικός, η επιβίωση του διεφθαρμένου φραγκισμού. Ο σύγχρονος Παπισμός είναι συνώνυμος με την πλέον φρικιαστική μορφή ηθικής διαφθοράς, την παιδεραστία. Δράστες εγκληματίες χιλιάδες φραγκοπαπάδες, όλων των βαθμών, για πολλές δεκαετίες, έχουν διαφθείρει, βιάσει και καταστρέψει ανεξακρίβωτο αριθμό, πολλών χιλιάδων παιδιών, συχνά αναπήρων. Η δημοσιογραφική αποκάλυψη αυτών των εγκλημάτων και των εγκληματιών, είναι σχεδόν καθημερινή. Η παπική «εκκλησία» αναγκάστηκε, από τις αποφάσεις πολιτικών Δικαστηρίων, να καταβάλει τεράστια ποσά, ως αποζημιώσεις στα τραγικά θύματα των παπικών κακοποιήσεων.

Κάποιοι ισχυρίζονται ότι τα εγκλήματα αυτά διαπράχτηκαν από μέλη της Παπικής «Εκκλησίας» και δεν αποτελούν μομφή για την ίδια. Δυστυχώς για Εκείνη, αυτά διαπράττονταν, για δεκαετίες, υπό την συγκάλυψή της. Όλες σχεδόν οι αποκαλυπτόμενες περιπτώσεις βιασμών και παιδεραστίας, από πολιτικές ανακριτικές και δικαστικές αρχές αποδεικνύουν την απόλυτη συγκάλυψη του Βατικανού, που σημαίνει ότι την κύρια ευθύνη φέρει η Παπική «Εκκλησία».

Υπάρχουν όμως και χειρότερα. Όποιος εκ των έσω της Παπικής «Εκκλησίας» καταγγείλει και διαμαρτυρηθεί για την συγκάλυψη των εγκλημάτων της διώκεται απηνώς. Κλασσικό παράδειγμα ο πρόσφατος αφορισμός από τον «Πάπα» Φραγκίσκο του Καρδιναλίου Carlo Maria Viganò, επειδή είχε αποκαλύψει οικονομικά και σεξουαλικά σκάνδαλα στο Βατικανό [5]. «Τον Αρχιεπίσκοπο Carlo Maria Viganò αφόρισε ο Πάπας Φραγκίσκος σήμερα κατηγορώντας τον για Σχισματικές πράξεις από την καθολίκή Εκκλησία με αποτέλεσμα να τον κρίνει ένοχο και να τον αφορίσει σήμερα. Ο Viganò μπήκε στο «στόχαστρο» του Βατικανού από τότε που κατηγόρησε το παπικό κράτος για οικονομική διαφθορά και κακοδιαχείριση και για συγκάλυψη σεξουαλικών σκανδάλων, ενώ έχει εκφράσει την έντονη αντίθεσή του στην Παγκοσμιοποίηση. […] Έγραψε επίσης μια ευρέως διαδεδομένη επιστολή το 2018 που κατηγόρησε τον Πάπα Φραγκίσκο και άλλους Καθολικούς ηγέτες για συγκάλυψη των ισχυρισμών σεξουαλικής κακοποίησης εναντίον του πρώην καρδινάλιου Theodore McCarrick. Στις 5 Ιουνίου 2024 κατηγορήθηκε επίσημα από το Βατικανό για το αδίκημα του σχίσματος. Στις 5 Ιουλίου, ο Viganò κηρύχθηκε ένοχος και αφορίστηκε»[6]. Καταλαβαίνει λοιπόν ο καθένας το έρεβος που κυριαρχεί στο λεγόμενο και βλάσφημα επονομαζόμενο, «Κράτος του Θεού». Αντί να επαινεθεί ο εν λόγω παπικός αξιωματούχος για το θάρρος της γνώμης του και την ηθική του ευαισθησία, τιμωρήθηκε με αφορισμό, που σημαίνει ότι η κατοπινή ζωή του θα είναι πολύ δύσκολη και οικονομικώς.

Και δεν έμεινε στον άδικο αφορισμό ο κ. Φραγκίσκος, αλλά προχώρησε και σε ένα ιησουίτικο τέχνασμα, να δικαιολογήσει την πράξη του, να μιλήσει για την …δημοκρατία. «Ελάχιστες ημέρες μετά τον αφορισμό και εκδίωξη από την Καθολική Εκκλησία του Ιταλού Αρχιεπισκόπου Carlo Maria Viganò με διάταγμά του, σε ομιλία του στην Τεργέστη έκανε λόγο για “λαϊκιστικές πολιτικές” προειδοποιώντας πως η δημοκρατία έχει… “κλονιστεί” σε πολλές περιοχές του κόσμου, χωρίς αναφέρει το Βατικανό ανάμεσα σε αυτές. […] Σε ομιλία που εκφώνησε στο ετήσιο συνέδριο των Καθολικών για Κοινωνικά Θέματα της Ιταλίας, ο ποντίφικας είπε πως πολλοί άνθρωποι νιώθουν αποκλεισμένοι από τη δημοκρατία, με τους φτωχούς και τους ευάλωτους να έχουν αφεθεί να τα βγάλουν πέρα μόνοι τους. Ο πάπας Φραγκίσκος τόνισε: “Είναι προφανές πως η Δημοκρατία δεν βρίσκεται σε καλή κατάσταση στον σημερινό κόσμο”»[7]. Ο άνθρωπος, ο οποίος ενσαρκώνει την φραγκική απολυταρχία, το πλέον μισητό και απάνθρωπο πολιτικοοικονομικό σύστημα της ιστορίας, τολμά να μιλά για έλλειμμα δημοκρατίας στις δημοκρατικά κυβερνούμενες χώρες, χωρίς να συμπεριλαμβάνει το απολυταρχικό Βατικανό. Ο άνθρωπος που αφόρισε τον θαρραλέο Καρδινάλιο για την έκφραση της γνώμης του και την ελευθερία του λόγου (για την οποία χύθηκε πολύ αίμα), του κλείνει το στόμα. Ο δαιμονικός ιησουιτισμός σε όλο του το βάθος και πλάτος.

Ο Καρδινάλιος Carlo Maria Viganò αφορίσθηκε από τον «Πάπα» Φραγκίσκο προφανώς και για άλλο σκοπό, διότι κατήγγειλε τα σύγχρονα σκοτεινά κέντρα, της «Νέας Τάξεως Πραγμάτων», και τούτο επειδή, όπως είναι γνωστό, από τις συχνές δηλώσεις του «ποντίφικα», αποδεικνύεται ότι είναι ο διαπρύσιος κήρυκάς της, καθότι ονειρεύεται ότι, με την επικράτησή της, μπορεί να είναι ο παγκόσμιος πνευματικός ηγέτης της ανθρωπότητας, ανεξαρτήτως θρησκευτικής πίστεως. «…ο Carlo Maria Viganò έχει καταγγείλει κατ’ επανάληψη ότι η καθολική Εκκλησία γνώριζε και απέκρυπτε σεξουαλικά σκάνδαλα, ότι το Βατικανό έχει ενταχθεί σε ένα μεγάλο “αντιχριστιανικό σχέδιο” προκειμένου να προωθήσει τη ΝΤΠ, έχει εκφράσει τον προβληματισμό του για την λεγόμενη ατζέντα της κλιματικής κρίσης, όπως για την χρησιμοποίηση του μεταναστευτικού ως “όπλο κατά των δυτικών κοινωνιών”, ενώ έχει χαρακτηρίσει τον πάπα ως τον ψεύτικο προφήτη»[8].

Εκτός αυτού, ο «Πάπας» Φραγκίσκος έχει ανοίξει και άλλα «μέτωπα», τα οποία προδίδουν τις προθέσεις του και τον προσανατολισμό του, όπως είναι η σύνταξή του με το σύγχρονο κίνημα της «woke» ατζέντα τους ΛΟΑΤΚΙ+. Ως γνωστόν ο ίδιος, έχει αναφερθεί πολλές φορές με «συγκατάβαση» και «αγάπη» προς τους αμετανόητους ομοφυλόφιλους, τονίζοντας ότι «όλοι χωράνε στην Εκκλησία» (χωρίς εννοείται μετάνοια) και γι’ αυτό το λόγο θέσπισε «ευλογία» «γάμου» στα ομοφυλόφιλα «ζευγάρια», με την «Fiducia supplicans»[9], το «έγγραφο που δόθηκε στη δημοσιότητα Δευτέρα 18 Δεκεμβρίου 2023 εξηγώντας μια ριζική αλλαγή στην πολιτική του Βατικανού επιμένοντας ότι οι άνθρωποι που αναζητούν την αγάπη και το έλεος του Θεού δεν πρέπει να υπόκεινται σε “εξαντλητική ηθική ανάλυση” για να το λάβουν»[10], αδιαφορώντας για τις σφοδρές αντιδράσεις στους κόλπους της παπικής «εκκλησίας», κυρίως από παπικούς «επισκόπους» και «κληρικούς» του τρίτου κόσμου. Είναι χαρακτηριστική η δήλωση του «επισκόπου» του Καζακστάν Athanasius Schneider, «ο οποίος εδώ και καιρό αντιτίθεται στην προοδευτική τάση του Φραγκίσκου, χαρακτήρισε τη νέα πολιτική “μεγάλη εξαπάτηση”. Οι ιερείς είπε, πρέπει να γνωρίζουν “το κακό που βρίσκεται στην ίδια την άδεια να ευλογούν τα ζευγάρια σε ακανόνιστες καταστάσεις και τα ομόφυλα ζευγάρια”»[11]. Επίσης ο Γερμανός καρδινάλιος Γκέρχαρντ Μύλλερ, ο οποίος προηγουμένως ήταν επικεφαλής του γραφείου δόγματος του Βατικανού, «είπε ότι η δήλωση (σ.σ. του «Πάπα) ήταν “αυτο-αντιφατική”, καθώς εξακολουθούσε να λέει ότι οι σχέσεις μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου ήταν αντίθετες με το νόμο του Θεού, ενώ επέτρεπε στα ομόφυλα ζευγάρια να λάβουν ευλογία. “Η εκκλησία δεν μπορεί να γιορτάζει ένα πράγμα και να διδάσκει ένα άλλο”, έγραψε ο Γερμανός καρδινάλιος Μύλερ σε ένα δοκίμιο που δημοσιεύτηκε σε θρησκευτικά μέσα ενημέρωσης»[12]. Ανάλογες σφοδρές αντιδράσεις και επικρίσεις διατυπώθηκαν και από πληθώρα άλλων σημαινόντων παπικών.

Αντίθετα, ο κ. Φραγκίσκος, έχοντας την εωσφορική αντίληψη του «αλάθητου», όχι μόνο κωφεύει σε αυτές τις αντιδράσεις, αλλά έφτασε στο σημείο να τις θεωρεί ως «υποκρισία», δηλώνοντας ανερυθρίαστα και απροκάλυπτα: «Κανείς δεν αντιδρά αν ευλογήσω, ας πούμε, έναν επιχειρηματία που εκμεταλλεύεται τον κόσμο, αλλά αντιδρούν αν ευλογήσω έναν ομοφυλόφιλο. Αυτό είναι υποκρισία. Το κεντρικό σημείο της απόφασής μου αυτής, είναι το αίσθημα υποδοχής»[13]. Ο άνθρωπος που ενσαρκώνει, ως Ιησουίτης, την υποκρισία, τολμά να μιλά για υποκρισία στους άλλους. Το αποτέλεσμα είναι φοβερό. Όπως αποκαλύπτεται από έγκυρα δημοσιογραφικά κέντρα, οι «ευλογίες» ομοφυλόφιλων «ζευγαριών» από παπικούς «ιερείς», έχουν πάρει τη μορφή «χιονοστιβάδας» στην Ευρώπη και αλλαχού.

Περαίνουμε την ανακοίνωσή μας με την επισήμανση, την οποία έχουμε κάνει πάμπολλες φορές, ότι όλο αυτό το έρεβος και η φρίκη, που κυριαρχεί στον Παπισμό, μαρτυρεί ξεκάθαρα ότι λείπει από αυτόν παντελώς η Θεία Χάρις, η οποία συγκρατεί τον αγωνιζόμενο άνθρωπο να ξεπεράσει τον πτωτικό και αμαρτωλό εαυτό του. Εδώ δεν υπάρχει, από τότε που αποκόπηκε από την αδιαίρετη Εκκλησία, για να «φρενάρει» την διαχρονική πολυποίκιλη διαφθορά, καθότι ο Παπισμός παραμένει αναλλοίωτος, όπως ο εφιαλτικός μεσαιωνικός, ως θλιβερό απολίθωμα του βάρβαρου και απάνθρωπου φραγκισμού, σθεναρά αμετανόητος. Θεωρούμε πάντως ως θετικό δείγμα ότι υπάρχουν κάποιες υγιείς αντιδράσεις στους κόλπους του, όπως του αφορισθέντος Καρδιναλίου Carlo Maria Viganò, του οποίου το πρόσφατο συγκινητικό διαδικτυακό μήνυμα στο Youtube συγκλονίζει καθώς και όλων των αντιδρώντων στις ολέθριες παπικές αποφάσεις, όχι όμως ικανές να αλλάξουν την κατιούσα πορεία του αμετανόητου Παπισμού.

Συστήνουμε τέλος, με ταπείνωση και αγάπη, στους δικούς μας ένθερμους θιασώτες της απροϋπόθετης «ένωσης των εκκλησιών», χωρίς τη μετάνοια των παπικών, να συνειδητοποιήσουν αυτές τις αντιδράσεις ως δηλωτικές της ποικιλόμορφης διαφθοράς, η οποία μαστίζει τον Παπισμό και να είναι συγκρατημένοι και λιγότερο αισιόδοξοι, για την πραγματοποίηση της «ένωσής» του με την Μία και Αδιαίρετη Εκκλησία του Χριστού. Η πολυπόθητη για όλους μας πραγματική ένωση θα γίνει μόνον όταν ο Παπισμός αποβάλει τις δεκάδες αιρέσεις και πλάνες του και φυσικά απεκδυθεί την ηθική του κατάπτωση, ύστερα από ειλικρινή μετάνοια. Άλλος δρόμος δεν υπάρχει.