Τὸ 2020 ὁ «Σύλλογος προστασίας ἀγέννητου παιδιοῦ» ἀνήρτησε παντοῦ καὶ στὸ Μετρὸ τῶν Ἀθηνῶν ἀφφίσσες ποὺ ἀνέλυαν τὸ θέμα τῆς ἐκτρώσεως καὶ ἐπιζητοῦσαν νὰ εὐσθητοποιήσουν τὸν κόσμο στὴν ἀληθινὴ πραγματικότητα τοῦ ἐγχειρήματος αὐτοῦ. Οἱ λιποτάκτες τοῦ καθήκοντος, αὐτοὶ ποὺ θυσιάζουν τὰ πάντα στὸ ἁμαρτωλὸ ἐγώ τους καὶ τὴν ἁμαρτωλὴ ἐλευθερία τους, οἱ ἄνευ προηγουμένου φασίστες, ποὺ ζητοῦν τὴν πλήρη συμμόρφωση τῶν πάντων μὲ τὰ πιστεύω τους καὶ τὶς ἰδεολογίες-ἰδεοληψίες τους, αὐτοὶ ποὺ δὲν δέχονται ἐλευθερία ἐκφράσεως καὶ δημοκρατικὴ ἰσότητα στὶς ὅποιες διαφορετικὲς γνῶμες καὶ ἀπόψεις, σήκωσαν γῆ καὶ οὐρανό, ἀναστάτωσαν ὅλη τὴν κοινὴ γνώμη καὶ ζήτησαν ἀπὸ τὸν ὑπουργὸ συγκοινωνιῶν τὸ κατέβασμα τῶν ἀφισῶν. Καὶ ὁ ὑπουργός, ἄνθρωπος χωρὶς προσωπικότητα καὶ ψυχικὸ σθένος, ἁπλὸ φερέφωνο τῆς ὅποιας μάζας καὶ ἀλήτικης μειοψηφίας, ὑπέκυψε καὶ ἐκτέλεσε τὴν προσταγὴ τοῦ ἁμαρτωλοῦ κατεστημένου τῆς χώρας. Εἶναι τυχαῖο ὅτι ἐπὶ ὑπουργίας του ἔγινε τὸ δυστύχημα τῶν Τεμπῶν καὶ ἀναγκάστηκε νὰ παραιτηθεῖ; Τὴν ποινικὴ εὐθύνη ὅμως δὲν τολμᾶ νὰ τὴν ἀναλάβει καὶ ἡ βουλὴ τὸν καλύπτει μὲ τὴν ἐπαίσχυντη διάταξη τῆς ἀσυλίας τῶν πολιτικῶν. Καὶ ὕστερα στηλιτεύουμε τὴν Μαφία καὶ μάλιστα τὴν ἑλληνική! Ἢ μᾶλλον οὔτε αὐτὴν κυνηγᾶ τὸ πολιτικὸ φασιστικὸ κατεστημένο τῆς χώρας, ἀλλὰ μᾶλλον τὴν προστατεύει. Ὁ Ἠλίας Μίχος ἰσχυρίστηκε ὅταν τὸν συνέλαβαν ὅτι ἡ 12χρονη εἶναι ὑπεύθυνη γιὰ τὴν σεξουαλικὴ κακοποίησή της καὶ στὶς μέρες μας Ἑλληνίδα εἰσαγγελεὺς τὸ ἐπαναλαμβάνει καὶ τὸν ἀθωώνει!
Εἶχε προγραματιστεῖ γιὰ τὸν Ἰούνιο τοῦ 2020 νὰ πραγματοποιηθεῖ gay pride τῶν ΛΟΑΤ ἀστυνομικῶν τῆς Εὐρώπης καὶ ζητήθηκε ἀπὸ τὸ ὑπουργεῖο Προστασίας τοῦ Πολίτη νὰ τὸ θέσει ὑπὸ τὴν αἰγίδα του. Τὸ ὑπουργεῖο τότε ἀρνήθηκε καὶ πολὺ ὀρθά. Κόμματα τῆς ἀντιπολιτεύσεως ἐπέκριναν καὶ στηλίτευσαν τὴν ἄρνηση. Διότι εἶναι προοδευτικὰ καὶ δημοκρατικά…
Τὸν Ἰούνιο ὅμως τοῦ 2019 σὲ ἀνάλογο gay pride οἱ ΛΟΑΤ παρουσίασαν μεταξὺ τῶν πανώ τους τὰ ἑξῆς δύο. Τὸ ἕνα «Ἡ Μακεδονία δὲν εἶναι ἑλληνικὴ εἶναι ὁμοφυλόφιλη» καὶ τὸ ἄλλο «Στὸ διάολο ἡ οἰκογένεια, στὸ διάολο ἡ πατρίς· ἡ Ἑλλάδα νὰ πεθάνει νὰ ζήσουμε ἐμεῖς». Κανεὶς τῶν προοδευτικῶν καὶ δημοκρατικῶν καὶ ἀντιρατσιστῶν δὲν διαμαρτυρήθηκε, οὔτε ζήτησαν ἀπὸ τὴν πολιτεία νὰ κατασχεθοῦν τὰ πανὼ καὶ νὰ διωχθοῦν αὐτοὶ ποὺ τὰ κρατοῦσαν. Κι ἂν κάποιοι ἐχέφρονες τὸ ζητοῦσαν ἢ ἡ ἀστυνομία τὸ ἐπιχειροῦσε, ὅλα τὰ ἀπύλωτα στόματα τῶν ἀνωτέρω θὰ ξέχυναν ποταμοὺς λεκτικῶν καὶ δημοσιογραφικῶν ἐπιθέσεων μὲ τὶς χειρότερες λέξεις καὶ θὰ ζητοῦσαν «τὴν κεφαλὴν ἐπὶ πίνακι» τῶν ὅσων ἀνελάμβαναν νὰ ὑποστηρίξουν τὴν πατρίδα, τὴν οἰκογένεια, τὴν Μακεδονία. Ἀλλὰ τὶς ἀφφίσσες τοῦ «Συλλόγου προστασίας τοῦ ἀγένητου παιδιοῦ» δαιμονίστηκαν ποὺ τὶς εἶδαν.
Καὶ οἱ ὑποκριτὲς κινήσαμε γῆ καὶ οὐρανό, ζήσαμε καταστάσεις χειρότερες τῆς Γερμανικῆς Κατοχῆς, γιὰ νὰ μὴ πεθάνουν μερικὲς χιλιάδες ἢ δεκάδες χιλιάδες ἀπὸ τὸν κορωνοϊό. Γιὰ τὶς 350.000 (θύματα τῶν ἐκτρώσεων) οὔτε νὰ ἀκοῦμε οὔτε νὰ βλέπουμε.
ἀρχιμ. Μ. Α. Β.
