Κάποτε ήταν ένας βοσκός που έβοσκε τα πρόβατά του. Τους έπαιζε τη φλογέρα του καθημερινά και κείνα βοσκούσαν ξένοιαστα και ευχαριστημένα στα δροσερά λιβάδια. Όμως κάποια μέρα, ο βοσκός μας πρόσεξε έναν λύκο, που καθόταν απόμακρα κι άκουγε κι αυτός τη φλογέρα του.
«Ας τολμήσει να πλησιάσει και τα λέμε απ’ την καλή και την ανάποδη»
Ο βοσκός μας ανησύχησε και ανησύχησε περισσότερο όταν διαπίστωσε πως ο λύκος ακολουθούσε τα πρόβατα κι όλο το κοπάδι του, από μακριά βέβαια, χωρίς να το πειράζει. Κι αυτό δεν έγινε μια φορά, αλλά πολλές, και για πολλές μέρες.
Σιγά – σιγά όμως ο βοσκός, καθώς έβλεπε τον λύκο να τους ακολουθεί καταπόδι, αλλά να μην πειράζει τίποτε και κανένα, του χαμογέλαγε και έπαιζε στη φλογέρα του χαρούμενους σκοπούς, για να διασκεδάζει κι ο λύκος. Τώρα πια δεν ήταν εχθρός αλλά φίλος και φύλακας μη σας πω. Τουλάχιστον ο βοσκός μας έτσι ένιωθε. Τόσο τον αισθανόταν φίλο, που κάποια στιγμή που είχε ανάγκη να κατέβει στην πόλη, τον άφησε στο πόδι του να φυλάει ο λύκος τα πρόβατα.
«Θα είναι ο καλύτερος σύντροφος και φίλος τους», μονολογούσε, «αφού τόσο καιρό μας ακολουθεί και δε ζητάει τίποτα».
Όλοι σας όμως υποψιάζεστε, και καλά κάνετε, τι συνέβη: μόλις ο λύκος κατάλαβε πως ήρθε η κατάλληλη στιγμή κι είχε το ελεύθερο ν’ αρπάξει ό,τι ποθούσε περισσότερο, όρμησε στα πρόβατα και έπνιξε τα περισσότερα απ΄ αυτά.
Όταν γύρισε ο βοσκός και είδε το κοπάδι του εξολοθρεμένο και τον λύκο εξαφανισμένο άρχισε να φωνάζει, να θρηνεί και να τραβάει τα μαλλιά του.
«Τι έπαθα ο δύσμοιρος, άφησα τον λύκο να φυλάει τα πρόβατα… Εμπιστεύθηκα σ΄ έναν λύκο τα πρόβατά μου», έλεγε και ξανάλεγε και μονολογούσε θρηνώντας.
«Στους κακούς και τους εκμεταλλευτές δεν εμπιστευόμαστε τα πολύτιμα δικά μας αγαθά, γιατί είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα τα χάσουμε», του είπε ο γερο-τράγος, ο αρχηγός του κοπαδιού, που μόλις και μετά βίας είχε γλιτώσει από τα δόντια του λύκου. Κι ο βοσκός μας αποφάσισε στο εξής ν’ ακολουθήσει τη συμβουλή του.
Απόδοση: Δ.Σ.
https://www.pemptousia.gr/2021/11/vale-ton-liko-na-filai-ta-provata/
