Οἱ
ἀσκητὲς εἶναι οἱ μοναδικοὶ ἱεραπόστολοι τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ ὁ ἀσκητισμὸς
εἶναι ἡ μόνη ἱεραποστολικὴ σχολὴ μέσα στὴν Ὀρθοδοξία. Ἡ ὀρθοδοξία εἶναι
ἄσκηση καὶ ζωὴ γι᾿ αὐτὸ καὶ μονάχα διὰ τῆς ἀσκήσεως καὶ τῆς ζωῆς
ἐπιτελεῖται τὸ κήρυγμα καὶ ἡ ἱεραποστολή. Ἡ ἀνάπτυξη τῆς ἀσκητικότητος
-προσωπικὰ καὶ καθολικά- αὐτὴ πρέπει νὰ γίνει ἡ ἐσωτερικὴ ἀποστολὴ τῆς
Ἐκκλησίας μας μέσα στὸν λαό. Οἱ ἐνορίες πρέπει νὰ μεταβληθοῦν σὲ
ἀσκητικὰ κέντρα, ἀλλὰ αὐτὸ μπορεῖ νὰ τὸ ἐπιτύχει μονάχα ἕνας ἐφημέριος -
ἀσκητής. Πρέπει νὰ ἐνισχύσουμε τὴν προσευχὴ καὶ τὴν νηστεία, νὰ
ἀναπτύξουμε τὴν ἐκκλησιαστικὴ εὐταξία ἡ ὁποῖα εἶναι ἀπὸ τὰ κύρια μέσα
τῆς Ὀρθοδοξίας μὲ τὸ ὅποιο ἐκείνη ἐπιδρᾶ ἀναγεννητικὰ στὸν ἄνθρωπο. Ὅλα
αὐτὰ ὅμως ἀπαιτοῦν ὡς προϋπόθεση: οἱ Ἱερεῖς καὶ οἱ Μοναχοί μας νὰ γίνουν
οἱ ἴδιοι ἀσκητές!
