«Ὁ Θεὸς στοὺς ταπεινοὺς δίνει τὴ χάρη Του».
(Ἰακ. δ΄6, Α΄ Πετρ. ε΄5)
Ὅταν ὁ Ἐλισσαῖος, ἔχοντας τὴ μηλωτὴ τοῦ δασκάλου του Ἠλία, ἔφτασε στὸν ποταμὸ Ἰορδάνη, χτύπησε μιὰ φορὰ τὰ νερά, καθόλου δὲν χωρίστηκαν. Μόλις ὅμως εἶπε: "Ποῦ εἶναι ὁ Θεὸς τοῦ Ἠλία;" καὶ χτύπησε πάλι τὸν ποταμὸ μὲ τὴ μηλωτὴ τοῦ δασκάλου του, ἄνοιξε τὸ δρόμο ἀνάμεσα στὰ νερά! Βλέπετε πόση εἶναι ἡ δύναμη τῆς ταπεινοφροσύνης; Τότε δηλαδὴ μπόρεσε νὰ κάνῃ θαῦμα ἴσο μὲ τοὺ δασκάλου του, ὅταν σὲ ἐκεῖνον κατέφυγε καὶ ἐπικαλέστηκε μὲ πίστη τὸ ὄνομά του.
Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Διάλογος, Εὐεργετινὸς Α΄, σελ. 359
