«Πνευματική φαρέτρα τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ»
Τά διάφορα περιστατικά πού ἐγράψαμε, προέρχονται τά περισσότερα ἀπό προσωπική μας πεῖρα ἤ μᾶς τά διηγήθησαν ἱερεῖς καί κατηχητές τῆς ἐν Ἀφρικῇ ἱεραποστολῆς τῆς Ἐκκλησίας μας. Εἶναι ἀλήθεια ὅτι προξενοῦν πόνο καί συντριβή καρδίας, διότι ὁ διάβολος μόνο τότε χαίρεται, ὅταν ὑποσκελίζει καί ὑποδουλώνει τό θῦμα του μιά γιά πάντα καί τό δένει πίσω ἀπό τό δικό του ἅρμα.
Θά ἠμπορούσαμε νά ψάξουμε καί νά καταγράψουμε ἐδῶ κι ἄλλα περιστατικά καί ἀκόμη φρικωδέστερα, ἀλλά, νομίζω, ὅτι ὁ καλοπροαίρετος Ὀρθόδοξος Χριστιανός, διαβάζοντας τά ἀνωτέρω, θά πεισθεῖ ὅτι ἡ σχέσις του μέ τόν διάβολο, τά ὄργανά του καί τίς μαγικές τους ἐνέργειες εἶναι ὀλέθρια γιά τήν ζωή καί τήν σωτηρία τῆς ψυχῆς του.
Πολλοί Χριστιανοί μας, πιστεύουμε, ὅτι μέ τήν ἀνάγνωσι αὐτοῦ τοῦ βιβλίου, θά ἐνισχύσουν τούς δεσμούς τους μέ τήν Ἐκκλησία μας καί τά Μυστήριά της, ἀπό τά ὁποῖα μεταφέρεται ἡ θεία Χάρις στήν ζωή τους καί καταστρέφονται οἱ ψεύτικες ἐπάλξεις τοῦ νοητοῦ ἐχθροῦ μας διαβόλου.
Ἡ ἀδιαφορία ἤ ἀπιστία μερικῶν ὅτι δέν ὑπάρχουν τέτοιες δυνάμεις, θά πρέπει νά μεταβληθῆ σέ ἀκράδαντη πίστι στόν Χριστό καί καλή ἀγωνία γιά τήν σωτηρία τους ἀπό τίς δυνάμεις τοῦ κακοῦ πού κυριαρχοῦν μέ ποικίλους τρόπους στόν κόσμο. Καρπός τοῦ ἀγῶνος τους ἐδῶ θά εἶναι καί ἡ εἴσοδό τους στήν αἰώνια Βασιλεία τοῦ Θεοῦ.
Πρό ἐτῶν δέν ὑπῆρχε τόση ἐξάπλωσις τοῦ κακοῦ μέσῳ τῆς μαγείας ἐδῶ στήν Ἑλλάδα. Ἀλλά, ὅσο ὁ ἄνθρωπος ἀπομακρύνεται ἀπό τήν πηγή τοῦ Φωτός, πού εἶναι ὁ Ἰησοῦς Χριστός καί ἡ Ἐκκλησία Του, τόσο καί ὑποτάσσεται στήν ἐξουσία τοῦ σατανᾶ καί τῶν πονηρῶν ὀργάνων του. Ἔτσι σήμερα, ὑπάρχουν χιλιάδες ὁπαδοί τοῦ διαβόλου πού τόν λατρεύουν καί προσφέρουν θυσία στό ὄνομά του ὁλόκληρη τήν ζωή τους. Ἐξαρτοῦν τό κάθε πρόβλημα τῆς ζωῆς τους ἀπό τούς μάγους, τίς μάγισσες, τίς χαρτορίχτρες, τούς ἀστεροσκόπους καί ἄλλους ὀπαδούς τοῦ διαβόλου. Ἐμπλέκονται στά δίκτυα τοῦ σατανᾶ, διότι ζητοῦν μία αὐτόματη, ἐάν εἶναι δυνατόν, καί ἀνώδυνη λύσι στό πρόβλημά τους.
Τά περισσότερα θύματα τοῦ διαβόλου προέρχονται ἀπό τό γυναικεῖο φῦλο. Ἐκμεταλλευόμενος ὁ διάβολος τήν εὐπιστία τους, τόν ἔντονο συναισθηματισμό τους, τίς ὑπερβολικές εὐαισθησίες τους καί τήν «μανία» τους νά λάβουν «ἐδῶ καί τώρα» λύσιν τοῦ προβλήματός τους, καταφεύγουν στά μέντιουμ καί ἄλλα ὄργανα τοῦ διαβόλου μέ ἀποτέλεσμα νά χάνουν τά χρήματά τους, τήν εἰρήνη τους καί τήν σωτηρία τῶν ψυχῶν τους.
Ὅταν ἐνεργεῖ ὁ διάβολος, σάν ψεύστης καί ἀρχηγός τοῦ ψεύδους πού εἶναι, δέν λέγει σχεδόν ποτέ τήν ἀλήθεια. Ἐνίοτε λέγει ἀλήθειες, εἴτε γιατί πιέζεται ἀπό τόν Θεό, εἴτε διότι ἔτσι τόν συμφέρει γιά νά ἀποσπάσει τήν ἐμπιστοσύνη τῶν ἀκροατῶν του. Τά ὄργανά του, εἶναι ἄνθρωποι τοῦ σκότους, βουτηγμένοι μέσα στήν πολυποίκιλη ἁμαρτία μέ μοναδικό σκοπό στήν ζωή τους τήν ἄνετη ἀπόκτησι πλούτου.
Ὁ διάβολος δέν εἶναι φιλάνθρωπος ἀλλά μισάνθρωπος. Χαίρεται καί πανηγυρίζει στήν κάθε πτῶσι τοῦ ἀνθρώπου, στήν ὁποία ὁ ἴδιος συνεργεῖ. Ξέρει ὅτι θά κολασθῆ. Δέν μετανοεῖ καί χαίρεται διότι στήν κόλασι θά παρασύρει μαζί του καί ὅλο τό ἀνθρώπινο γένος, ὅπως μέ καύχησι καί ἀλαζονεία λέγει μέσῳ τῶν δαιμονοπλήκτων θυμάτων του.
Ἄκουσα μέ κατάπληξι ὀρθοδόξους χριστιανούς μας, καί μάλιστα εὐλαβεῖς προσκυνητές τοῦ Ἁγίου Ὄρους νά λέγουν: «Ἐγώ δέν πιστεύω ὅτι τά πάθη εἶναι δαιμονικές ἐνέργειες...Δέν ὑπάρχουν δαιμόνια, διότι δέν εἶδα ποτέ κανένα». Κατώρθωσε δηλαδή ὁ διάβολος καί τούς ἔπεισε ὅτι δέν ὑπάρχει. Αὐτό πράγματι εἶναι μία ὑπέροχη νίκη τοῦ διαβόλου. Αὐτό σημαίνει ὅτι ἔχουν συμμαχήσει πλήρως μέ τόν διάβολο, μέσῳ τῶν παθῶν πού καλλιεργοῦν στήν ζωή τους καί ὁ διάβολος «ἀνοίγει τόν λάκκο τους» χωρίς νά γίνεται ἀντιληπτός.
Σέ τέτοιες περιπτώσεις πού ὁ Χριστιανός ἀρνεῖται τήν ὕπαρξι καί τήν δρᾶσι τοῦ σατανᾶ στήν ζωή του, εἶναι πολύ δύσκολο νά ὁμολογήσει ὅτι εἶναι ἁμαρτωλός. Εὐκαίρως ἀκαίρως τονίζει παντοῦ στίς συζητήσεις του ὅτι δέν κάνει ἁμαρτίες, ὅτι δέν σκότωσε, ὅτι κάνει τόν σταυρό του ὅτι πηγαίνει δύο-τρεῖς φορές τόν χρόνο στήν Ἐκκλησία. Ἀρνεῖται σταθερά καί πεισματικά νά πιστεύσει ὅτι ἔχει λυπήσει τόν Θεό καί ὅτι ἔχει ἀνάγκη πνευματικῆς βοηθείας καί ἐξομολογήσεως. Τό ἀποτέλεσμα εἶναι νά μένει ἀθεράπευτος ψυχικά καί ὑποδουλωμένος στόν διάβολο, ὅπως ἔτσι ἔντεχνα ἐκεῖνος τόν ἐδίδαξε γιά τήν ἀνυπαρξία του.
Ἐνῶ τόσο πολύ ἔχει ἐξαπλωθεῖ ἡ μαγεία καί στήν Πατρίδα μας, ἐν ὀνόματι δῆθεν τῆς ἐλευθερίας τῆς συνειδήσεως καί τῆς ἀνεξιθρησκείας, δέν ὑπάρχει καμμία σχεδόν διαφώτισις στό πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας μας γιά τά καταστρεπτικά ἀποτελέσματα τῶν ὀργάνων τοῦ μισοκάλου δαίμονος.
Τρέχουν λοιπόν, θύματα τῆς μαγείας, μετά ἀπό ὀδυνηρές τους περιπέτειες στήν Ἐκκλησία γιά λύτρωσι καί θεραπεία καί ἀρκετοί ἀπό τούς ἱερεῖς μας, τούς διώχνουν λέγοντάς τους ὅτι: «μή πιστεύετε τέτοια πράγματα. Δέν ὑπάρχουν μάγια. Εἶναι παραμύθια καί φαντασιοκοπήσεις τῶν ἀμορφώτων καί ἀφελῶν». Ἄλλοι, χωρίς κάποια διερεύνησι τοῦ προβλήματός τους, τούς λέγουν εὐθέως: «Πηγαίνετε στόν ψυχίατρο. Τό παιδί σας πάσχει ἀπό ψυχολογικά προβλήματα». Οἱ γονεῖς λοιπόν τῶν δυστυχισμένων αὐτῶν ὑπάρξεων πηγαίνουν στόν ψυχίατρο καί ἐκεῖ μέ τά ψυχοφάρμακα καταστρέφεται πλέον ἡ προσωπικότης τοῦ ἀνθρώπου ψυχικά καί σωματικά πρός ἄφατον χαροποίησιν τῶν δαιμόνων.
Μία δασκάλα ψυχίατρος γιά αὐτιστικά παιδιά ἀπό μία πόλι τῆς Πελοποννήσου, ἔκλαιγε καί ἀπό τήν ἀπελπισία της ἔλεγε ὅτι θά σχίσει τό πτυχίο της διότι ὁ μικρός ὀκταετής μαθητής Π. δέν μποροῦσε νά μάθη οὔτε τό Ἀλφάβητον. Ἐνῶ τά ἄλλα παιδιά προχωροῦσαν σταθερά καί προοδευτικά. Ὅταν ἔμαθα τήν περίπτωσι καί ζήτησα νά γνωρίσω τήν οἰκογένεια καί τό παιδάκι τους, διεπίστωσα ὅτι τό παιδάκι εἶχε δαιμόνιο, τό ὁποῖο εἶχε μπῆ μέσα του ἀπό ἡλικίας δυόμισυ ἐτῶν. Ἐπί ἕξι περίπου χρόνια οἱ γονεῖς ἔτρεχαν τό παιδί τους στούς γιατρούς μέ συνταγές καί ἄφθονα φάρμακα νά πίνει κάθε ἡμέρα, χωρίς ὅμως ὁ μικρός νά παρουσιάζει τήν παραμκρά βελτίωσι.
Ὅταν ἀποδείχτηκε ὅτι τό παιδάκι ἔχει ἄλαλο δαιμόνιο ἀπό τήν νηπιακή του ἡλικία ἀκολουθήθηκε ἡ τακτική τῆς Ἐκκλησίας. Ἤδη ἔχει παρουσιάσει μεγάλη πρόοδο. Μέ τούς ἐξορκισμούς καί τίς εὐχές τῆς Ἐκκλησίας, τήν ἐνάρετη ζωή τῶν γονέων καί συγγενῶν του, τίς προσευχές καί τίς πρεσβεῖες τῆς Παναγίας καί τῶν Ἁγίων μας, σήμερα τό παιδάκι ὑποφέρει λιγώτερο ἀπό τό δαιμόνιο. Ἔχει μάθει τό Ἀλφάβητο καί ὁμιλεῖ ἀρκετά καλά, ἐνῶ πρίν δέν ἔλεγε καμμία λέξι.
Στά ψυχιατρεῖα τῆς Πατρίδος μας παρατηρεῖται μία θλιβερά κατάστασις. Πολλά ἀπό τά ἀσθενῆ ἐκεῖνα πλάσματα, δέν εἶναι ψυχοπαθῆ, ἀλλά δαιμονόπληκτα. Οἱ γονεῖς τους ἐπῆγαν στόν μάγο τῆς περιοχῆς καί τοῦ ζήτησαν κάποια βοήθεια γιά τό παιδί τους καί τελικά αὐτό εὑρίσκεται σέ κατάστασι μαγικῆς ἐπήρειας καί μεταφέρεται στό ψυχιατρεῖο γιά θεραπεία μέ ψυχοφάρμακα. Τό ἀκόμη χειρότερο εἶναι ὅτι οἱ διευθυντές καί γιατροί τῶν νοσοκομείων αὐτῶν δέν ἐπιτρέπουν τήν εἴσοδο τοῦ ἐφημερίου ἱερέως γιά τήν ἐπίσκεψι τῶν ἀσθενῶν. Κι ἄν κάποια εὐσεβής νοσηλεύτρια διανέμει θρησκευτικά φυλλάδια στούς ἀσθενεῖς ἤ θά τούς ὁμιλήσει γιά τήν ἐξομολόγησι θά δεχθῆ τά εἰρωνικά σχόλια τῶν ἄλλων συναδέλφων της καί κάποτε καί τήν βιαία μετάβασί της σέ ἄλλο τμῆμα.
Γνωρίσαμε τέτοια περιστατικά καί πονέσαμε πολύ γιά τά δυστυχισμένα αὐτά πλάσματα τοῦ Θεοῦ, τά ὁποῖα ζητοῦν τόν Πνευματικό νά ἐξομολογηθοῦν καί ὁ γιατρός τούς κάνει δυνατώτερες ἐνέσεις γιά νά τούς συντρίψει τίς ψυχικές τους ἀντιδράσεις, ὅπως λέγει.
Σέ χωριό τῆς Κεντρικῆς Μακεδονίας, πού λέγεται Γάζωρο, ζῆ ἕνας φοβερός μάγος, πού ὀνομάζεται Χρῆστος. Οἱ ἀφελεῖς ὀπαδοί του πού τόν ἐπισκέπτονται συχνά γιά θεραπεία καί «διαφώτισι», τόν ὀνομάζουν «Χριστό». Ἔχει πλῆθος εἰκόνων στό σπίτι του. Ἔχει ἐξωτερικά ἀσκητική μορφή. Δέχεται ὁλόκληρα λεωφορεῖα μέ ἀφελεῖς καί κλονισμένους στήν πίστι τοῦ Χριστοῦ ὀρθοδόξους Χριστιανούς καί κάνει «χρυσές δουλειές». Ἕνα πρᾶγμα δέν ταιριάζει μέ τήν ἀσκητική μορφή του Κι αὐτό εἶναι τά ἄγρια καί δαιμονικά του μάτια. Ἀκοῦστε νά φρίξετε! Συμβουλεύει τούς ἀνθρώπους νά πηγαίνουν στήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Νά προσεύχωνται, νά ἔχουν ἀγάπη μεταξύ τους, νά συγχωροῦν τούς ἐχθρούς τους καί ἄλλα παρόμοια. Οἱ ἀφελεῖς Χριστιανοί μας πιάνονται στά δίκτυα καί τόν θεωροῦν μέγα ἀσκητή καί διδάσκαλο τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἀλλά, προσέξτε. Ποτέ δέν θά τούς συμβουλεύσει: «Πηγαίνετε νά ἐξομολογηθεῖτε». Ξέρει ὁ διάβολος ὅτι ἡ δύναμίς του συντρίβεται ἀπό τό ἐπιτραχήλιο τοῦ Πνευματικοῦ, μέσῳ τοῦ ὁποίου ἐνεργεῖ ἡ πανσθενουργός δύναμις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Συντρίβονται οἱ δυνάμεις τοῦ κακοῦ καί παρέχεται στόν ἐξομολογούμενο ἡ δύναμις τοῦ Χριστοῦ καί ἡ ἄφεσις τῶν ἁμαρτιῶν του
Ἐκεῖνο πού παρασύρει σχεδόν ὁλοκληρωτικά τούς ἀφελεῖς Χριστιανούς εἶναι τό ἑξῆς: Ἐπειδή στήν ζωή τους παλαιότερα μετέβησαν σέ μάγους γιά κάποιο πρόβλημά τους, δέχθηκαν ξαφνικά δαιμονικές ἐπιδράσεις στήν ζωή τους. Ζητοῦν τώρα τήν λύτρωσι καί ποῦ πᾶνε; Δέν καταφεύγουν στήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ μας, ἀλλά ἐπιστρέφουν καί πάλι στόν διάβολο, σέ ἄλλο μάγο, γιά ν᾿ ἀπαλλαγοῦν ἀπό τά μαγικά τους. Ὁ διάβολος ἐδῶ παίζει μία κωμωδία, παρόμοια μ᾿ αὐτές πού παίζει στούς Ἀφρικανούς. Ὁ δεύτερος μάγος ἐμφανίζεται σάν γιατρός καί τί κάνει; Διατάζει τόν μεγάλο διάβολο, πού εἶχε μπεῖ στόν ἀσθενῆ, νά δώσει τήν θέσι του σέ ἄλλο διαβολάκι μικρότερο, οὕτως ὥστε νά εἶναι αἰσθητή ἡ διαφορά τῆς ἐπιδράσεώς του ἐπάνω στόν ἀσθενῆ. Ὁ ἀσθενής λοιπόν φεύγει χαρούμενος, διότι εἶδε βελτίωσι. Γιά παράδειγμα ἐπῆγε παράλυτος στόν μάγο καί ἐπιστρέφει κουτσός μέ μία πατερίτσα. Μ᾿ αὐτό τόν τρόπο ὁ διάβολος κερδίζει τήν ἐμπιστοσύνη τῶν ἀνθρώπων καί τούς ἔχει ὑποδουλωμένους στήν δική του ἐξουσία.
Σέ μιά Μονή τοῦ Ἁγίου Ὄρους ἦλθε πρό ἐτῶν ἕνας προσκυνητής. Ὅταν ἔφθασε στήν πύλη της Μονῆς καί χαιρέτισε τόν μοναχό πορτάρη, ἄρχισε μονομιᾶς νά τοῦ λέγει τίς ἁμαρτίες του. Ἐξεπλάγη ὁ Καλόγηρος κι ἔτρεξε στόν Ἡγούμενο. Ἐκεῖνος τοῦ εἶπε: «Αὐτός ὁ ἄνθρωπος ἔχει δαιμόνιο. Ἐπειδή δέν ἔχεις ἐξομολογηθῆ αὐτές τίς ἁμαρτίες σου, τό δαιμόνιο τίς ξέρει, διότι ἐκεῖνο σέ παρεκίνησε νά τίς πράξεις. Τρέξε τό συντομώτερο στόν Πνευματικό. Ὁ Καλόγηρος πῆγε ἀμέσως καί ἐξωμολογήθηκε στόν Πνευματικό του, πού ἔμενε τότε στήν Νέα Σκήτη. Ὅταν ἐπέστρεψε, τό δαιμόνιο τοῦ «προσκυνητοῦ» δέν εἶχε τίποτε νά τοῦ φανερώσει. Μόνο ἀγρίεψε. Ὕβρισε τόν παπᾶ μέ τό σχοινί (ἐπιτραχήλιο) πού ἔβαλε στόν λαιμό του καί τώρα δέν μποροῦσε νά ἰδῆ κανένα ἁμάρτημά του. Ἐνῶ πρίν τήν ἐξομολόγησι τοῦ τά φανέρωσε ὅλα, μετά δέν ἔβλεπε τίποτε.
Εὐχαριστοῦμε τόν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό, διότι γεννηθήκαμε Ὀρθόδοξοι χριστιανοί. Ἄς ἀγωνισθοῦμε νά κρατήσουμε τήν πίστι μας, διότι αὐτή ἡ πίστις κι αὐτή ἡ Ἐκκλησία θά μᾶς ὁδηγήσουν στήν αἰώνια ζωή μέ τόν δικό μας ἀγῶνα καί τήν θεία βοήθεια.
Καιρός νά βροντοφωνάξουμε ὅλοι δοξολογικά πρός τόν Κύριό μας γιά τήν δύναμι πού εἶναι κρυμμένη κάτω ἀπό τό ἐπιτραχήλιο τοῦ Πνευματικοῦ καί πού εἶναι ἀποθησαυρισμένη μέσα στήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ μοναδική Κιβωτός της σωτηρίας μας.
«Τίς Θεός μέγας, ὡς ὁ Θεός ἡμῶν. Σύ εἶ ὁ Θεός, ὁ ποιῶν θαυμάσια μόνος».
Μον. Δαμασκηνός Γρηγοριάτης
Μέ τήν εὐλογία τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου
