...τὴ στιγμὴ τῆς ἐπιστροφῆς μας στὸν Θεό...

Ὅμως τὴ στιγμὴ τῆς ἐπιστροφῆς μας στὸν Θεό, ὅταν ἀποφασίσουμε νὰ ἀκολουθήσουμε τὶς ἐντολές του, μία πορεία θεραπείας ἀρχίζει ἀπὸ τὴ βάση. Καὶ δὲν θεραπευόμαστε μόνο ἀπὸ τὰ τραύματά μας, τὰ πάθη μας, ἀλλὰ ἀκόμα ἀλλάζει καὶ ἡ ἐξωτερική μας ἐμφάνιση.
Μὲ τὸν καιρὸ ἡ προσευχὴ θὰ εἰσέλθει στὴ φύση μας μέχρις ὅτου σιγά- σιγὰ ἕνας νέος ἄνθρωπος γεννηθεῖ ἀπὸ τὸν Θεό.
Εἶναι σημαντικὸ γιὰ τὶς μέρες μας νὰ μποροῦμε νὰ μὴν ἐπηρεαζόμαστε ἀπὸ ἐκείνους μὲ τοὺς ὁποίους σχετιζόμαστε, γιατί διαφορετικὰ κινδυνεύουμε νὰ χάσουμε καὶ πίστη καὶ προσευχή.
Ἡ πραγματικὴ προσευχὴ βέβαια δὲν ἔρχεται ἀμέσως. Δὲν εἶναι εὔκολη ὑπόθεση νὰ διατηροῦμε τὴν ἔμπνευση ἐνῷ εἴμαστε περικυκλωμένοι ἀπὸ τὰ παγωμένα νερὰ τοῦ κόσμου ὁ ὁποῖος δὲν προσεύχεται.
Ὅσιος Σωφρόνιος τοῦ Ἔσσεξ

Πηγή: Φῶς ταῖς τρίβοις μου