– Αχ Λιονταρή μου, μη με πλησιάζεις σήμερα, γιατί το στόμα σου μυρίζει άσχημα!
Ο βασιλιάς των ζώων θυμωμένος με την παρατήρηση της γυναίκας του της λιονταρίνας, βρυχήθηκε δυνατά.
– Ακούς εκεί, κυρά μου! Το ένα σού μυρίζει και το άλλο σου βρομάει… Θα φωνάξω εγώ τους συμβούλους μου και θα μου πουν την αλήθεια!
Πράγματι, πρώτο φώναξε το πρόβατο και το ρώτησε:
– Σε παρακαλώ, σου φαίνεται στ΄ αλήθεια πως μυρίζει το στόμα μου; Και άνοιξε διάπλατα το τεράστιο στόμα του.
Το ανόητο το πρόβατο νόμισε πραγματικά πως το λιοντάρι ήθελε να του πει την αλήθεια. Κι όταν του απάντησε πως πραγματικά μυρίζει το στόμα του, το λιοντάρι φυσικά αγρίεψε και έκανε κομμάτια το πρόβατο.
Μετά από λίγο κάλεσε τον λύκο και μπροστά στο σκοτωμένο πρόβατο, του έκανε την ίδια ερώτηση.
– Σώπα καλέ, απάντησε φωνάζοντας ο λύκος, αντίθετα, το στόμα σου μοσχοβολάει!
Όμως, το λιοντάρι μας που ούτε οι κολακείες του άρεσαν, πριν καλά- καλά τελειώσει τη φράση του τον είχε κάνει τον λύκο μας κομμάτια.
Τελευταία το λιοντάρι κάλεσε την αλεπού και τη ρώτησε ακριβώς το ίδιο, αν μυρίζει δηλαδή το στόμα του. Κι η αλεπού παμπόνηρη, μπροστά στα κομμάτια του λύκου και του προβάτου, ξερόβηξε, καθάρισε τη φωνή της και τέλος ψιθύρισε:
– Αχ, είμαι τόσο συναχωμένη βασιλιά μου, που δεν μπορώ να μυρίσω τίποτε!
