Σάββας Ιακωβίδης
Και η συνεχιζόμενη τουρκική κατοχή; Ο εποικισμός; Η καταστροφή 580 εκκλησιών μας και της πολιτιστικής κληρονομιάς μας; Οι εκτοπισμένοι; Οι αγνοούμενοι; Η τουρκοποίηση και ισλαμοποίηση των κατεχομένων; Η δημογραφική αλλοίωση της Κύπρου; Η εισβολή μεταναστών; Οι γραφειοκράτες των Βρυξελλών είναι γελοίοι και αδίστακτα κυνικοί. Εμπαίζουν βάναυσα τη νοημοσύνη και την αξιοπρέπεια των Κυπρίων
Η Κυπριακή Δημοκρατία επιδίωξε και, με την αποφασιστική συνδρομή της Ελλάδος, εντάχθηκε ολόκληρη στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Δύο ήταν οι στρατηγικοί στόχοι: Η ασφάλεια έναντι της επιθετικότητας της εισβολικής Τουρκίας. Και η επίλυση του Κυπριακού στο πλαίσιο των αρχών και αξιών της Ένωσης. Ούτε ο ένας στόχος επιτυγχάνεται, ούτε ο άλλος υλοποιείται. Οι ευθύνες τεσσάρων κυπριακών Κυβερνήσεων είναι ασήκωτες, όπως και η σεισάχθεια της Ελλάδος είναι ανεπίτρεπτη. Η Λευκωσία απέτυχε εξ αρχής να δώσει δυναμικό και αποτελεσματικό «παρών» στην ΕΕ. Ενώ η κατοχική Τουρκία αλώνιζε στους κοινοτικούς διαδρόμους, η Κυπριακή Δημοκρατία, κράτος-μέλος, ήταν σχεδόν απούσα.
Αμέσως με την ένταξη, η Λευκωσία όφειλε να ξεκαθαρίσει στους εταίρους ότι είναι μια κατακτημένη, και απειλούμενη από την Τουρκία, χώρα και ότι δικαιούτο αυτονόητα την έμπρακτη αλληλεγγύη τους. Αντ’ αυτού, Κύπρος και Ελλάδα είναι οι μόνες χώρες της ΕΕ που επιμένουν στην ένταξη της κατοχικής χώρας στην ΕΕ, με την ψευδαίσθηση ότι θα την καλοπιάσουν. Η Τουρκία καθημερινά επιβεβαιώνει πως, αν κάποτε ενταχθεί, απαιτεί να το κάνει a la Turca, δηλ. η ΕΕ να προσαρμοστεί στις αξιώσεις της, όχι το αντίθετο. Όσον αφορά την επίλυση του Κυπριακού, οι εταίροι μας επιδίδονται σε βολικές υποδείξεις προς την Τουρκία, που επιμένει να θεωρεί την Κυπριακή Δημοκρατία ως «εκλιπούσα»!
Οι 27 της ΕΕ έχουν επιτύχει πολλά σε πολλούς τομείς, αλλά αποτυγχάνουν στα μείζονα: Στην κοινή εξωτερική πολιτική και στην κοινή πολιτική άμυνας. Μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, η Ένωση, κατ’ απαίτηση του υπερατλαντικού συμμάχου, επιβάλλει σκληρές κυρώσεις στη Μόσχα. Οι 27 πιστεύουν ότι θα… γονατίσουν τη Ρωσία και θα την υποχρεώσουν να τερματίσει την εισβολή. Πέτυχαν ακριβώς το αντίθετο: Την έριξαν πρώτα στην αγκαλιά του κινεζικού δράκοντα και την παρώθησαν να συνεργάζεται στενά με θεοκρατικά και δικτατορικά καθεστώτα (Ιράν, Τουρκία, Βόρειος Κορέα). Την οδήγησαν στη στερέωση των BRICS (οργανισμός αναδυόμενων αγορών, που αποτελείται από πέντε χώρες: Τη Βραζιλία, τη Ρωσία, την Ινδία, τη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας και τη Νότια Αφρική). Και στην ανάπτυξη, όχι στο γονάτισμα της ρωσικής οικονομίας. Με δραματικές, όμως, επιπτώσεις στις οικονομίες των κρατών-μελών της ΕΕ. Με απλά λόγια, οι Ευρωπαίοι πληρώνουμε πανάκριβα τη νέα σύγκρουση ΗΠΑ-Ρωσίας.
Θα ανέμενε κανείς πως, μετά τη ρωσική εισβολή, τις κυρώσεις και την απίστευτη βοήθεια που ΕΕ και ΗΠΑ δίνουν στην Ουκρανία, η Κύπρος και η Ελλάδα θα επισήμαιναν στους εταίρους μας την κυνική πολιτική των δύο μέτρων και των δύο σταθμών που εφαρμόζουν στην περίπτωση της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία και έναντι της τουρκικής εισβολής-κατοχής της ευρωπαϊκής Κυπριακής Δημοκρατίας. Και θα απαιτούσαν ανάλογη συμπεριφορά έναντι της Κύπρου. Λευκωσία και Αθήνα αρέσκονται να είναι τα καλά παιδιά της ευρωπαϊκής παρέας. Το βέτο, όπλο των μικρών κρατών, δεν αξιοποιείται όσο και όπως πρέπει, επειδή λειτουργεί η αντίληψη ότι δεν πρέπει να προκαλούμε τους εταίρους και να καλοπιάνουμε την Τουρκία.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο πρέπει να ενταχθούν και πρόσφατες δηλώσεις της Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, Προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Σε βιντεοσκοπημένο μήνυμά της (1.5.2024), με την ευκαιρία συμπλήρωσης 20 χρόνων από την ένταξη της Κυπριακής Δημοκρατίας στην ΕΕ, επισήμανε πως «η Κύπρος ήταν πάντα στην καρδιά της ευρωπαϊκής ιστορίας και κουλτούρας» και ότι «η Ευρώπη θα στέκεται πάντα στο πλευρό σας για να λυθεί το Κυπριακό». Α, ναι; Πώς η Ευρώπη στέκεται έμπρακτα στο πλευρό μας και πώς ενεργεί, ώστε το Κυπριακό να επιλυθεί με βάση τις αρχές και αξίες της Ένωσης; Ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης, προεκλογικά και μετεκλογικά, εκλιπαρούσε για διορισμό υψηλής ευρωπαϊκής προσωπικότητας, η οποία να συμβάλει ώστε το πρόβλημα να λυθεί δημοκρατικά και ευρωπαϊκά. Άκουσε κανείς, κάτι; Η απάντηση δόθηκε από τον πρώην ευρωβουλευτή, πρώην Υπουργό Εξωτερικών, Γιαννάκη Κασουλίδη.
Σε δηλώσεις του (Άλφα, 1.5.2024), επισήμανε πως υπάρχει μια υποτυπώδης πολιτική συμπαράσταση από την Ευρωπαϊκή Ένωση, στον βαθμό που δεν συγκρούονται τα στρατηγικά συμφέροντα άλλων κρατών μελών. Έφερε σαν παράδειγμα τη Γερμανία, η οποία διατηρεί καλές σχέσεις με την Τουρκία. Συναφώς και η Ισπανία, που συνεργεί στην κατασκευή τουρκικού αεροπλανοφόρου, η Γαλλία, η Ιταλία, κ.λπ. Ουδείς παραγνωρίζει τα στρατηγικά συμφέροντα κρατών-μελών με την Τουρκία. Η Κύπρος και η Ελλάδα, όμως, γιατί παραγνωρίζουν τα δικά τους στρατηγικά συμφέροντα; Αντί να καταγγέλλεται η Τουρκία για την κατοχή της Κύπρου και την αρπακτικότητά της στο Αιγαίο και στη Δυτ. Θράκη, θωπεύεται με τη φρούδα προσδοκία ότι θα επιλυθούν οι ελληνοτουρκικές διαφορές και το Κυπριακό.
Αφού Κυπριακή Δημοκρατία και Ελλάδα δεν ενημερώνουν όσο πρέπει τους εταίρους μας για την κατοχή και την επιθετικότητα της Τουρκίας, γιατί οι Ευρωπαίοι να είναι βασιλικότεροι ημών; Στις 29/4/2024 συμπληρώθηκαν 20 χρόνια από την έκδοση του Κανονισμού για την Πράσινη Γραμμή στην Κύπρο. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εξέδωσε ανακοίνωση, η οποία συνιστά μνημείο πρωτοφανούς εμπαιγμού των Κυπρίων, παραπλάνησης για όσα συμβαίνουν στο νησί και εξοργιστικής παραγνώρισης της συνεχιζόμενης τουρκικής κατοχής. Αφού μας πληροφορεί ότι: «Από τον Απρίλιο του 2004, έχουν καταγραφεί πάνω από 64 εκατομμύρια διελεύσεις της Πράσινης Γραμμής και προς τις δύο κατευθύνσεις», προσθέτει τα εξής προκλητικά:
«Οι Ελληνοκύπριοι και οι Τουρκοκύπριοι πολίτες διασχίζουν την Πράσινη Γραμμή για διάφορους λόγους: Για να κάνουν ψώνια και για να φάνε σε εστιατόρια στην άλλη κοινότητα λόγω χαμηλότερων τιμών ή λόγω του διαφορετικού φάσματος των διαθέσιμων προϊόντων· για να επισκεφθούν πολιτιστικά μνημεία ή διαφορετικές πόλεις· ή απλώς, για να επισκεφθούν φίλους (…). Η Πράσινη Γραμμή συνέβαλε καθοριστικά στο να διασφαλιστεί ότι και οι δύο κοινότητες μπορούν να απολαμβάνουν ελεύθερα την καθημερινή τους ζωή και να επωφελούνται από όσα προσφέρουν και οι δύο κοινότητες». Αυτές είναι οι έγνοιες των Κυπρίων;
