Εκκλησία και Επιστήμη: Εμβόλια κορωνοϊού. Η Ορθόδοξη Εκκλησία της Αναστάσεως.
Η Ορθόδοξη Εκκλησία γιορτάζει αυτές τις ημέρες τη μεγάλη γιορτή της Αναστάσεως. Είναι αλήθεια ότι φέρει τον τίτλο της εκκλησίας της Αναστάσεως. Γιατί όλο της το κήρυγμα το στήριξε πάνω στο κοσμοσωτήριο αυτό γεγονός. Με την Aνάσταση νικιέται πλέον ο θάνατος και έτσι ο πιστός Χριστιανός δεν έχει να φοβηθεί τίποτε από αυτόν. Αυτή η αλήθεια επαναλαμβάνεται όχι μόνο από την πλούσια υμνογραφία, αλλά και από τα κείμενα των πατέρων της εκκλησίας, όπως ο περίφημος Κατηχητικός λόγος του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου.
Φαίνεται όμως ότι μπορεί η Ορθόδοξη Εκκλησία να φέρει τον τίτλο της εκκλησίας της Αναστάσεως όμως οι χριστιανοί της εποχής μας δεν είναι αντάξιοι του τίτλου των χριστιανών που πιστεύουν στην Ανάσταση. Το ζήσαμε εξάλλου σε στιγμές κρίσης, όπως η πρόσφατη πανδημία του κορωνοϊού.
Εκκλησία και Επιστήμη:Εμβόλια κορωνοϊού. ” Ή τα εμβόλια ή ο τάφος”.
Δεν είναι εύκολο να ξεχάσει κανείς την κουβέντα που βγήκε από το στόμα του ίδιου του αρχιεπισκόπου. Με απειλητικό τρόπο έθετε το δίλημμα. «Ή τα εμβόλια ή ο τάφος» . Από τη μία πλευρά έβαζε τα εμβόλια, τα οποία υποτίθεται, εξασφάλιζαν το υπέρτατο αγαθό που υπάρχει για έναν άνθρωπο και είναι το αγαθό της παρούσας ζωής και από την άλλη η απουσία τους οδηγούσε σε έναν τάφο που ήταν το χειρότερο πράγμα που μπορούσε να περιμένει κανείς. Δεν νομίζω ότι το δίλημμα αυτό έλεγε τίποτα περισσότερο από οτιδήποτε θα έλεγε ένας απλός άνθρωπος που δεν είχε καμία πίστη στο Θεό και καμία εμπιστοσύνη στην Ανάσταση. Το δίλημμα ζωή χωρίς άλλες πνευματικές προϋποθέσεις, με κάθε συμβιβασμό, το έλυσε ο ίδιος ο Χριστός και οι μάρτυρες, οι οποίοι με τη ζωή τους πλούτισαν τα αγιολόγια όλων αυτών των αιώνων.
Η εκκλησία της Αναστάσεως “μπλέχτηκε” με την επιστήμη…
Και έτσι η εκκλησία της Αναστάσεως που θα έπρεπε στην πραγματικότητα να δείχνει τη ζωή μετά τον θάνατο και την ελπίδα που πηγάζει από το κενό μνημείο, μπλέχτηκε με την επιστήμη και μάλιστα με θέματα τα οποία δεν είχε κανένα λόγο να αναμειχθεί. Μετέτρεψε με ανευθυνότητα επιστημονικά θέματα σε πνευματικά. Το έκανε από υπερβάλλοντα ζήλο και από υποτιθέμενο υπερβολικό ενδιαφέρον για την προστασία της ζωής των πιστών; Το έκανε επειδή ακριβώς ήταν εντολή του κράτους με το οποίο ήθελε να έχει πάρα πολύ καλές σχέσεις; Σε κάθε περίπτωση υπερέβη τα όριά της και μάλιστα σήμερα που αρχίζουν πλέον να εμφανίζονται τόσες μελέτες που σχετίζονται με τις παρενέργειες των εμβολίων αισθάνονται όλοι αυτοί οι αυτόκλητοι ζηλωτές «επιστήμονες» κάποιες τύψεις;
Κατάλαβαν αυτοί οι λαλίστατοι λειτουργοί της εκκλησίας τώρα που γνωρίζουμε πολύ καλά δύο μεγάλες αλήθειες ότι τα εμβόλια δεν εμπόδιζαν τη νόσηση ούτε και την μετάδοση το λάθος στο οποίο παρασύρθηκαν; Θα αναλάβουν την ευθύνη για όσους παραπλάνησαν; Ως μη όφειλαν υπερβαίνοντας τα όρια της δικής τους δικαιοδοσίας τι λόγο είχαν και με ποια ευθύνη μιλούσαν;
Μπορούν οι εκκλησιαστικοί παράγοντες να μιλούν εκ μέρους της επιστήμης;
Κάποιοι βέβαια εξ αυτών υποστηρίζουν ότι μετέφεραν την άποψη της επιστήμης. Θα έπρεπε όμως; Σε μια τέτοια περίσταση, επειδή ακριβώς δεν είχαν καμία σχέση με το θέμα έπρεπε να αφήσουν τους επιστήμονες να λύσουν το θέμα μεταξύ τους. Θα μπορούσαν κάλλιστα να ασχοληθούν με τη βιοηθική πλευρά του ζητήματος, όπως παραδείγματος χάρη τον τρόπο με τον οποίο παρασκευάζονταν τα εμβόλια από κύτταρα εμβρύων που είχαν προκύψει από έκτρωση ή σε κάθε άλλη περίπτωση να βοηθήσουν τους πιστούς στον πνευματικό τους αγώνα χωρίς επιστημονικές κορώνες.
Μπορούν οι εκκλησιαστικοί μας παράγοντες να γνωρίζουν πώς να διαβάζουν μια επιστημονική εργασία; Μπορούν άραγε να αντιληφθούν τις παγίδες που υπάρχουν σε κάποιες από τις ακροβασίες των επιστημόνων; Είναι έμπειροι γιατροί για να μπορούν να μπουν στο διάλογο και μάλιστα με τόσο αποφασιστικό τρόπο που οδήγησε σε τιμωρίες κληρικών, σε ποινές, σε απειλές απλών πιστών, σε ολοπρόθυμη αποδοχή αυτού που έλεγε η μερίδα εκείνη των επιστημόνων που όπως αποδεικνύεται, δεν ήταν απόλυτα ειλικρινές ή σίγουρο;
Εκκλησία και Επιστήμη:Εμβόλια κορωνοϊού.Για την υποχρεωτικότητα του εμβολίου ως εκβιασμό θα μπορούσε να φέρει κάποια άποψη η εκκλησία.
Και βέβαια έγινε εμβολιασμός σε δισεκατομμύρια ανθρώπων. Μόνο που όπως είχαμε επισημάνει από εκείνη την εποχή ήδη δεν αρκεί μονάχα ο μεγάλος αριθμός, αλλά χρειάζεται και η ανάλογη χρονική περίοδος για να δούμε τις ενέργειες και τις παρενέργειες ενός εμβολίου. Είναι αλήθεια και αυτό δεν μπορεί να το αμφισβητήσει κανένας ότι στην περίπτωση των εμβολίων του κορωνοϊού χρησιμοποιήθηκαν νέες τεχνικές που δεν υπήρξε χρόνος για να αξιολογηθούν επαρκώς.
Και ως προς αυτό το κομμάτι θα μπορούσε να πει κανείς ότι ελεύθερος ήταν οποίος φοβόταν να κάνει το εμβόλιο. Όπως ακριβώς γίνεται μια θεραπεία σε ένα καρκινοπαθή χωρίς να έχει ολοκληρωθεί ο πλήρης έλεγχος όταν οι κλασικές μέθοδοι έχουν αποτύχει. Στην περίπτωση όμως των εμβολίων επειδή επρόκειτο για υγιείς ανθρώπους και μάλιστα πολλές φορές παιδιά και νέους, δεν δικαιολογείτο όχι ο εμβολιασμός, αλλά η υποχρεωτικότητα. Για αυτή την υποχρεωτικότητα ως εκβιασμό και πίεση, θα μπορούσε να εκφέρει κάποια άποψη η εκκλησία. Η οποία κατά την προσωπική μας άποψη θα έπρεπε να προβάλει και τα πνευματικά όπλα για την αντιμετώπιση όλων των προβλημάτων που προέκυψαν από την πανδημία.
Ο επιστημονικός χώρος είναι πολύ ευαίσθητος ,ο καθένας θα πρέπει να ασχολείται με εκείνο το οποίο γνωρίζει καλύτερα.
Αυτή την περίοδο υπάρχουν πολλές εξελίξεις στο θέμα των εμβολίων με τις οποίες θα ασχοληθούμε στο μέλλον. Φαίνεται ότι η ζηλωτές επιστήμονες δεν έχουν πολύ μεγάλη διάθεση να αξιολογήσουν όλα εκείνα τα οποία έλεγαν την περίοδο της πανδημίας. Βλέπουμε εταιρείες οι οποίες απέσυραν τα εμβόλια τους. Επίσης εταιρείες που βρίσκονται σε νομικές διαδικασίες με όλους εκείνους οι οποίοι υπέστησαν διάφορες παρενέργειες. Και το κυριότερο, σε κάποιες αξιόπιστες μελέτες υπάρχουν σαφέστατες ενδείξεις ότι μπορεί τα εμβόλια και μάλιστα της τεχνικής του mRNA να έχουν σχέση με την εμφάνιση κάποιων μορφών καρκίνου. Με τα θέματα αυτά θα ασχοληθούμε αναλυτικά προσεχώς.
Σε κάθε περίπτωση όμως, νομίζω ότι θα πρέπει να αποτελέσει δίδαγμα εάν δεν έγινε εκ προθέσεως ότι ο επιστημονικός χώρος είναι πολύ ευαίσθητος και γενικότερα ο καθένας θα πρέπει να ασχολείται με εκείνο το οποίο γνωρίζει καλύτερα. Ας αφήσουμε τους επιστήμονες στις μεταξύ τους συζητήσεις και διαμάχες γιατί η εκκλησιαστική εξουσία αναμειγνύεται και αναλαμβάνει ευθύνες τις οποίες δυστυχώς δεν μπορεί στη συνέχεια να δικαιολογήσει. Ας χαρούμε λοιπόν την αναστάσιμη περίοδο. Ζώντας την ελπίδα ότι ο θάνατος νικήθηκε, ας μην ξαναβάλουμε τους ανθρώπους σε τέτοιου είδους διλήμματα και επιτέλους η εκκλησία μας ας προβάλλει την ελπίδα απέναντι στο θάνατο και όχι τον φόβο και τη μαυρίλα μιας ζωής που τελειώνει και καταλήγει σε ένα σκοτεινό μνήμα.
Ν. Παναγιωτόπουλος – Καρδιολόγος
cardiodoctor.gr
