«Πνευματική φαρέτρα τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ»
138. Ἕνα μεγάλο μέρος τῶν ἀνθρώπων πίπτουν στήν ἀπελπισία, ὅσον ἀφορᾷ τήν σωτηρία τους. Ἡ ἀπελπισία εἶναι ἕνας ἐσφαλμένος τρόπος σκέψεως ἐπάνω στά κακά μας ἔργα. Ὁ καλός τρόπος τῶν σκεψεών μας μᾶς ὁδηγεῖ στήν ἐλπίδα. Τό κακό, ἡ ἁμαρτία, ὁ διάβολος δέν εἶναι ὑγιῆ ἀντικείμενα τῶν σκέψεών μας, διότι ἀρρωσταίνουν τόν νοῦ, μέσῳ τῶν κοινωνικῶν ἰδεῶν. Ἡ μετάνοια πρέπει νά φέρη μία εὐδιαθεσία, ὅσο τό δυνατόν μεγαλύτερη στήν ψυχή καί μία ὁλοκληρωμένη ὑγεία.
139. Ὁ ἐχθρός, ὁ ὁποῖος ἐρημώνει τήν ψυχή μέσῳ τῶν παθῶν, ὅταν ἀντιληφθῆ ὅτι ὁ νοῦς ὑποκύπτει ἀπό τίς κραυγές τῆς συνειδήσεως, θέλει νά ἐπαναστατήση ἐναντίον τῆς σκαλβιᾶς του καί ἔρχεται κατεπάνω του μέ μεγάλη καταπίεσι, ἀποδεικνύοντας στήν ψυχή ὅτι δέν ὑπάρχει πλέον τρόπος γιά τήν σωτηρία της. Καί σάν τιμωρία, καθώς ἡ ψυχή ἐτόλμησε νά κάνη ἕνα τέτοιο ἔργο, ὁ διάβολος τήν κυριεύει καί τήν δένει μέ μεγαλύτερο βάσανο: τό πνεῦμα τῆς ἀπελπισίας.
140. Ἔτσι εἶναι τόσο δύσκολη ἡ σκλαβιά τοῦ πνεύματος αὐτοῦ τῆς ἀπελπισίας, ὥστε ἡ ψυχή, συγκεντρώνοντας τίς τελευταῖες δυνάμεις πού τῆς ἀπέμειναν, μάχεται ἐναντίον τῆς ἀπελπισίας. Τότε ἡ ψυχή εὑρίσκεται μεταξύ ζωῆς καί θανάτου. Τότε ἄλλοι λυτρώνονται καί ἄλλοι προχωροῦν ἔτσι, ζῶντας περισσότερο σάν νεκροί παρά σάν ζωντανοί. Ἐνῶ ἄλλοι, μή ἠμπορῶντας νά ὑποφέρουν, σκοτίζεται ὁ νοῦς τους καί κάνουν καί τήν ἔσχατη ἁμαρτία: τήν αὐτοκτονία. Ἄλλοι στό τέλος, τόσο πόνο ἔχει τό κεφάλι τους, ὥστε λόγῳ τῆς πλάνης τοῦ διαβόλου, νά φθάνουν στήν τρέλλα.
ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΑΡΣΕΝΙΟΥ ΜΠΟΚΑ ΡΟΥΜΑΝΟΥ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ (+1910-1989) «ΜΕΓΑΣ ΚΑΘΟΔΗΓΟΣ ΨΥΧΩΝ», ΑΠΑΝΘΙΣΜΑ ΣΟΦΩΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΝ ΛΟΓΩΝ ΣΕ 500 ΚΕΦΑΛΑΙΑ, ΜΕΤΑΦΡΑΣΙΣ - ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ Μον. Δαμασκηνός Γρηγοριάτης.
Μέ τήν εὐλογία τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου
