«Καὶ στάθηκε πίσω, κοντὰ στὰ πόδια Του κλαίγοντας καὶ ἄρχισε νὰ βρέχῃ τὰ πόδια Του μὲ τὰ δάκρυα καὶ μὲ τὰ μαλλιά της τὰ σκούπιζε».
(Λουκ. ζ. 38)
Ἄς μακαρίσουμε αὐτὴ τὴ γυναίκα, ποὺ κάλυψε τὰ κακὰ τῆς Εὔας. Αὐτὴ τὴν ἁμαρτωλή, τὴν πόρνη, αὐτὴν ποὺ ἔπραξε ἀγαθὰ, ποὺ ἔδειξε τὸν τρόπο τῆς μετανοίας καὶ φανέρωσε τὸν νόμο τῆς φιλανθρωπίας, αὐτὴν ποὺ εἶχε συνήγορο τὸν Κριτή, αὐτὴν ποὺ νίκησε μὲ δάκρυα τὸ μεγάλο κλάμα τῆς κρίσεως. Ὅλοι, ζηλέψτε αὐτὰ ποὺ ἀκούσατε καὶ μιμηθεῖτε ὄχι τὴν ἡδονὴ τῆς πόρνης, ἀλλὰ τὸν θρῆνο. Διότι ὁ θρῆνος προξένησε τὴ συγχώρηση τῶν κακῶν.
Ἁγίου Ἀμφιλοχίου Ἰκονίου
